မိုကထ စာမ်က္ႏွာမ်ား
ခု တရက္ ႏွစ္ရက္ စာေတြပဲ ဖတ္ေနခ်င္မိတယ္။ မေရးခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တဘက္ကလည္း စက္နဲ႔ လွည့္ထုတ္သလို တေခ်ာက္ေခ်ာက္နဲ႔ ေရးေနရတဲ့ ကိစၥေတြက ရွိေနျပန္ေရာ။ အဲလိုေတြ ေရးေနရေလ စာက မေရးခ်င္ေလ ...။ စာေတြပဲ ဖတ္ခ်င္ေလ ...ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ ပ်င္းေခြေခါက္ၿပီး စာအုပ္တအုပ္နဲ႔ ၿငိမ့္ရတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဘေလာ့ေတြမွာ စာေတြ လိုက္ဖတ္ရတာလည္း အရသာ ရွိတာပဲ။
ဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ ထိုင္းမွာ မိုကထ စားေနရသလိုပဲ။ ထိုင္းမွာေနတဲ့သူေတြကေတာ့ မိုကထ သိၿပီးသားပါ။ မသိတဲ့သူေတြကို ေျပာျပမယ္ ..။ သူက အသားေတြ၊ ငါးေတြ၊ ပင္လယ္စာေတြ၊ အသီးအရြက္ေတြကို အစိမ္းေကာ၊ အကင္ေကာ၊ အသုတ္ေကာ၊ အေၾကာ္ေကာ မ်ိဳးစံု ျပင္ဆင္ ေပးထားတာ။ အဲဒါကို ကိုယ့္စားပြဲေပၚက မီး ၿမိဳက္ထားတဲ့ အိုးေလးနဲ႔ ႀကိဳက္သလို လုပ္စားရတာပါ။ ကင္ခ်င္ကင္၊ ျပဳတ္ခ်င္ျပဳတ္။ ေၾကာ္တာ သုတ္တာကေတာ့ အဆင္သင့္ ရွိၿပီးသား ယူစား႐ံုပဲ။ ပုစြန္ထုပ္ႀကီးေတြ ကင္စားခ်င္ရင္ေတာ့ မီးကို လူေတြနဲ႔ ေဝးရာမွာ သပ္သပ္ ဖိုေပးထားတယ္။ အဲဒီမွာသြားကင္ၿပီး ကိုယ့္စားပြဲ ယူလာစားေပါ့။
အခ်ိဳပြဲ ဆိုလည္း သစ္သီးစံု။ ထိုင္း႐ိုးရာ မုန္႔အခ်ိဳစံု၊ ကိတ္မုန္႔၊ ပူတင္း၊ အိုက္စကရင္မ္ စံုပလံုေနေအာင္ ထား ေပးထားတယ္။ အဲဒါေတြကို ႀကိဳက္သလို ယူစား၊ စားႏိုင္သေလာက္စား၊ စားပိုးနင့္ေအာင္စား ... တေယာက္ ဘယ္ေလာက္ ဆိုၿပီး ရွင္း႐ံုပဲ။ ဘီယာ၊ အရက္၊ အခ်ိဳရည္ေတြ အတြက္ကေတာ့ သပ္သပ္ ရွင္းရတယ္။ အင္း စာအေၾကာင္းေရးရင္းနဲ႔ ဝါးတီးကို ေရာက္သြားၿပီ :P (တူးတူးသာ ဆိုတာ အဲလိုလည္း ေခ်ာ္ေတာေငါ့ပါတယ္)
ေျပာခ်င္တာက စာေတြလိုက္ဖတ္ရတာ မိုကထ စားေနရသလိုပဲ အရသာစံု၊ အေတြ႕အႀကံဳဆံု၊ အံ့မခန္း အေရးအသားစံု၊ စိတ္ကူးစံု ရွိတယ္၊ အဲဒါေတြထဲက ကိုယ္ႀကိဳက္ရာကို ယူဖတ္႐ံုပဲ ဆိုတာပါ။
မေန႔ကေတာ့ ႐ံုးပိတ္တာနဲ႔ က်မဘေလာ့ေလးကို ဟိုသည္ ကလိရင္း က်မဝင္ခ်င္တဲ့ ဘေလာ့ေတြဆီ အလြယ္တကူ သြားခ်င္စိတ္ျဖစ္မိတယ္။ က်မက က်မရဲ႕ ဘေလာ့လစ္စ္ ေခါင္းစဥ္ကို ေဘာ္ေဘာ္ ဘေလာ့ဂါ ေတြလို႔ ေပးထားတဲ့အတိုင္း ပထမေတာ့ က်မနဲ႔ (အြန္လိုင္းမွာ၊ အျပင္မွာ သို႔မဟုတ္ ၂ ခုလံုး မွာ) တကယ္ရင္းႏွီးတဲ့ ဘေလာ့ဂါ မိတ္ေဆြေတြ စာရင္းကို ခ်ိတ္ထားတာကိုး (အဲဒီဘေလာ့ေတြက က်မ တကယ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာဝင္ဖတ္တဲ့၊ ႀကိဳက္လည္း ႀကိဳက္တဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြပါ)
က်မထပ္ျဖည့္ခ်င္တဲ့ ဘေလာ့ေတြရဲ႕ ပိုင္ရွင္ေတြက က်မနဲ႔ မရင္းႏွီးသူေတြ ပါတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ထဲ ေဘာ္ေဘာ္ဘေလာ့ဂါေတြ ဆိုတဲ့စာရင္းေအာက္ ျဖည့္လို႔ျဖစ္ပါ့မလား ဆိုၿပီး အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ စဥ္းစားလိုက္ေသးတယ္။ ဒီေတာ့ တျခားေခါင္းစဥ္နဲ႔ လင့္ခ္ေလးပဲ လုပ္မလားေပါ့ ...။ အဲလိုက်ေတာ့ လည္း မလုပ္ခ်င္ျပန္ဘူး။ ဘေလာ့လစ္မွာမွ ဘယ္သူက အသစ္တင္ေနၿပီ၊ ဘယ္သူဟာျဖင့္ အရင္ တပတ္ေက်ာ္က ပို႔စ္ႀကီးပါလား ... အဲလိုေတြ႕ႏိုင္တာကိုး (အဲဒီေတာ့ အသစ္ဗ်ိဳ႕ အသစ္ ဆိုၿပီး သြား သြားေအာ္လို႔ ရတာေပါ့ အဟဲ။ မေရးလို႔ကေတာ့ ေတြ႕ျပီသာမွတ္)
ဥပမာ - အစ္မ ေမၿငိမ္းစီေဘာက္စ္ကို သြားၿပီး ဖတ္ရတာ မဝဘူးဗ်ိဳ႕ (သူ႔ျမသီလာက ေကာင္းခန္းေတြ မွာ ျဖတ္ျဖတ္ထားလို႔) ဆိုၿပီးေအာ္။ ကိုေအာင္သာငယ္ေရ ေခါင္းကိုက္ ျမန္ျမန္ ေပ်ာက္ပါေစ (ေပ်ာက္ေစ ခ်င္တာက နည္းနည္း သူ႔ရဲ႕ တိုက္ပြဲအေတြ႕အႀကံဳေတြ ျမန္ျမန္ဆက္ေရးပါလုိ႔ ေျပာခ်င္ တာ)။ ထူးျမတ္တေကာင္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ကေလးဆိုၿပီး လူႀကီးေတြ နားမလည္တဲ့ စာေတြ ေရးေနပါလား၊ နားမလည္ဘူးေျပာရင္ ည့ံရာက်မယ္ လာဖတ္တယ္ေနာ္ တခြန္းပဲ မိတ္မပ်က္႐ံု ေအာ္ခဲ့ဦးမွ။ အဲလိုေတြေပါ့ေလ။
က်မဖတ္ခ်င္တဲ့ ဘေလာ့ေတြကို ဘေလာ့လစ္ထဲပဲ ထည့္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ အဲဒီမွာ မေန႔က ကိုယ့္ဘာသာ အားတင္းၿပီး ခ်ိတ္ၿပီကြ ဆိုၿပီး ခ်ိတ္လိုက္ေရာ။ ပန္ဒိုရာ၊ ေကာင္းကင္ကို၊ ကလုိေဆးထူး၊ ကိုနဗန၊ ကိုေတာေက်ာင္း တို႔ကို ထပ္ခ်ိတ္လိုက္တာ။ သူတို႔ကို အသိလည္း မေပးဘဲ ငါ့ရဲ႕ သယ္ရင္း ေတြလို လုပ္လိုက္လို႔ ေကာင္းပါ့မလား ... စဥ္းစားျပန္ေရာ။ စိတ္ကို႐ႈပ္ေနေရာပဲ။
ဒါေပမယ့္ က်မက စာခ်င္းသိရင္ လူခ်င္းသိတယ္လို႔ ထင္တာေလ ..(ဦးမိုးဒီႀကီးကို အျပင္မွာေတြ႕ ေတာ့ ငါနဲ႔သိဖူးတဲ့လူႀကီးထင္တယ္ဆိုၿပီး ၿပံဳးျပမိသလိုေပါ့ :P) စာေတြကို အရမ္း သေဘာက်ေတာ့ကား ဒါလည္း သယ္ယင္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ ဆိုၿပီး စိတ္ကို ဒုံးဒံုး ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ သူ႐ို႕စီပံုးေလး ေတြသြားၿပီး အေၾကာင္းမၾကားဘဲ ေဘာ္ဒါစာရင္းသြင္းလိုက္မိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုၿပီး သြားေလး ၿဖီးျပခဲ့ပါတယ္။
ခုေတာ့ ေအးေဆးပဲ စာဖတ္ခ်င္ရင္ က်မဘေလာ့ကို အရင္ဖြင့္လိုက္တယ္ က်က္သေရမရွိတဲ့ ကိုယ့္စာေတြကို လံုးဝမၾကည့္ဘဲ စီပံုးေလးကို တခ်က္ၾကည့္ ၿပီးရင္ ဘယ္သူအသစ္တက္ေနလဲ ၾကည့္။ အဲဒီမွာ ဟဲေတာ့ ကိုနဗနက မခင္ဥာဏ္ရဲ႕ တည္ၾကက္လည္း ၾကည့္ဦး ဆိုပါလား။ ဟာ မေမၿငိမ္းက “ျမသီလာ ၉” တဲ့ေဟ့။ ဟင္ ထူးျမတ္ႀကီးက ေအာင္ခ်ိမ့္ရဲ႕ ဂႏၳဝင္မမ ကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ တင္ထား ပါလား (သူ႔ဟာသူ စာေရးရမွာ ပ်င္းလို႔ထင္တယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပြတာပဲ)။ ၾသ .. ဂစ္တာနဲ႔ဂီတ ပိုင္ရွင္ သြားတိုက္ေဆး တေယာက္ အရင္ အပတ္က နယူးတပ္ ဆိုတဲ့ အိုးလ္တပ္ႀကီးက မတက္ေသးဘဲကိုး၊ သြားေအာ္လည္း အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနဦးမွာ။ အမယ္ ပန္ဒိုရာက ၿမိဳ႕ျပ၏ ေတာထဲေတာင္ထဲ တိုးၾကည့္ျခင္းတဲ့၊ ဝတၳဳအသစ္ထင္တယ္ (သြားၾကည့္ေတာ့ သူ ေတာတကယ္တိုးတဲ့ အေၾကာင္း ျဖစ္ေနပါေရာ :P)
ဟ ဂ်ဴလိုင္အိပ္မက္က ညေနထဲက မထြက္ေသးပါလား သြားေအာ္မယ္ (တကယ္ေတာ့ သူက အသစ္ တက္ေနၿပီ၊ ကိုယ့္စာမ်က္ႏွာက အပ္ဒိတ္မလုပ္တာေလ ဟီးဟီး မေအာ္ေတာ့ဘဲ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ခပ္ကုပ္ ကုပ္ ျပန္လာခဲ့တယ္)။ ဟိုက္ရွားပါး ကိုေတာေက်ာင္းက ဧပရာယ္တမနက္ခင္း ဖူးစာရွင္ေကာင္မေလး ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း ဆိုပါလား (ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ အလုပ္မတရား႐ႈပ္ေနလို႔ ခ်က္ခ်င္း မဖတ္ရဘူး။ ခုဏကမွ ဖတ္လိုက္ရ။ ေကာင္းလိုက္တာ)။ ေၾသာ္ တို႔အစ္မ မမိုးခ်ိဳတေယာက္ ေမတၱာနဲ႔ ေဆာက္တဲ့ အိမ္ေလးထဲ ေပ်ာ္ေနထင္ပါ့ (အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ေျပာတာ :P)
အာယဲေဖ ဆုမြန္လည္း တူးေဒးအဂိုးမွာ စပ်စ္သီးေတြစားတုန္း (သြားေတြက်ိန္းမယ္ ညီမေလး)။ ဟန္သစ္ၿငိမ္တေယာက္ေတာ့ ပါးစပ္ တေပါက္နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ရင္း ကဗ်ာေတြ၊ ဝတၳဳေတြ၊ အက္ေဆးေတြ တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္ အိုင္ဒီယာ ရေနပံု ရတယ္။ သင္ကာကေတာ့ အင္း အိုင္ ခါးလွည့္ လက္ဖြဲ႕ မႏၲရား တဲ့ (အသစ္ေတာ့ အသစ္ပဲ ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္တာနဲ႔ သြားမဖတ္ရဲေသးဘူး)။ တို႔ မမ ခင္မင္းေဇာ္လည္း ေရတိုက္ပြဲဝင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မအားရွာ လို႔ထင္ပါရဲ႕ သူ႔ ေထာင္ဇာတ္လမ္းေတြကလည္း ဖတ္လို႔ မ႐ုိး ဆိုေတာ့ ဆက္ဖတ္ခ်င္ေနၿပီ (အင္း ေအာ္ရမွာလည္း အားနာတယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့)
ဟဲဟဲ ေပ်ာ္စရာႀကီးေနာ္ ... စာေတြမွ တဝႀကီးဖတ္စမ္းပဲ။ အဲဒီလူေတြကေနတဆင့္ သူတို႔ ျပန္လင့္ခ္ ထားတဲ့ သူေတြဆီဆက္သြား ...။ ႀကိဳက္တဲ့စာဆို ေသခ်ာဖတ္။ ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာက က်မ တေယာက္ထဲနဲ႔ပဲဆိုင္ပါတယ္။ က်မက အိုက္စကရင္မ္ ႀကိဳက္ေပမယ့္ တျခားတေယာက္က ႀကိဳက္ခ်င္မွႀကိဳက္မွာကိုး။ သူက က်မကို ၾကက္ေျခေထာက္သုပ္ကေလး စားၾကည့္ပါလား ေကာင္း တယ္ လို႔ ေျပာေပမယ့္ က်မက မႀကိဳက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ အဲဒါကို တျခားတေယာက္က အရမ္းႀကိဳက္ခ်င္ ႀကိဳက္ေနမွာေပါ့ေလ။
အဲဒီထဲမွာ စေတာ့ခ္ (စေတာ့ပ္ မဟုတ္ပါ) လုပ္ထားတာက ရွိေသးတာ။ ကိုနဗနရဲ႕ ဘေလာ့ေလ။ သူ႔စာေတြကို အရမ္းႀကိဳက္ေတာ့ ကုန္သြားမွာ စိုးလို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖတ္တာ။ သူက တက႑ျခင္း ဖတ္လို႔ရေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ က႑တခုၿပီးသြားလိုက္ တခြိခြိနဲ႔ ရယ္လိုက္ ရပ္ထားလိုက္။ ဟို အမတ္ႀကီး ႀကံစုတ္သလိုေပါ့ ဟီးဟီး။ အဲဒီေတာ့ တျခားလူေတြ အသစ္မတင္ရင္ သူ႔ဆီသြားလိုက္တာပဲ မပိုင္လား။
အင္း .... မေရးဘူး မေရးဘူးနဲ႔ အေတာ္ကို ေရးျဖစ္သြားၿပီ။ တကယ္က ဝတၳဳတို တပုဒ္ ထပ္ေရးမလို႔။ က်မရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း ဟိုလွည့္ ဒီလွည့္နဲ႔ ေရးရမွာ ေၾကာက္ေနတာနဲ႔ပဲ ... ခု ဒီ ဘာမွန္းမသိတဲ့ စာကို ေရးျဖစ္သြားတာ။
ကဲ မိုကထ ဆိုင္ထဲေတာ့ ဝင္လိုက္ၿပီ ...က်မဘေလာ့ေလးကေတာ့ အဲဒီမွာ ခင္းက်င္းထားတဲ့ထဲက တတံုး တေလေလာက္ပဲ ႏိႈက္ယူရတဲ့ ဝက္အဆီခဲျဖစ္ေနမလားဘဲ။ သူက စားဖို႔မဟုတ္ဘူးေလ ... ကင္တဲ့ အိုးကင္း မကပ္ဖို႔ ဆီထြက္ေနေအာင္ တင္ထားရတာ :(
ဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ ထိုင္းမွာ မိုကထ စားေနရသလိုပဲ။ ထိုင္းမွာေနတဲ့သူေတြကေတာ့ မိုကထ သိၿပီးသားပါ။ မသိတဲ့သူေတြကို ေျပာျပမယ္ ..။ သူက အသားေတြ၊ ငါးေတြ၊ ပင္လယ္စာေတြ၊ အသီးအရြက္ေတြကို အစိမ္းေကာ၊ အကင္ေကာ၊ အသုတ္ေကာ၊ အေၾကာ္ေကာ မ်ိဳးစံု ျပင္ဆင္ ေပးထားတာ။ အဲဒါကို ကိုယ့္စားပြဲေပၚက မီး ၿမိဳက္ထားတဲ့ အိုးေလးနဲ႔ ႀကိဳက္သလို လုပ္စားရတာပါ။ ကင္ခ်င္ကင္၊ ျပဳတ္ခ်င္ျပဳတ္။ ေၾကာ္တာ သုတ္တာကေတာ့ အဆင္သင့္ ရွိၿပီးသား ယူစား႐ံုပဲ။ ပုစြန္ထုပ္ႀကီးေတြ ကင္စားခ်င္ရင္ေတာ့ မီးကို လူေတြနဲ႔ ေဝးရာမွာ သပ္သပ္ ဖိုေပးထားတယ္။ အဲဒီမွာသြားကင္ၿပီး ကိုယ့္စားပြဲ ယူလာစားေပါ့။
အခ်ိဳပြဲ ဆိုလည္း သစ္သီးစံု။ ထိုင္း႐ိုးရာ မုန္႔အခ်ိဳစံု၊ ကိတ္မုန္႔၊ ပူတင္း၊ အိုက္စကရင္မ္ စံုပလံုေနေအာင္ ထား ေပးထားတယ္။ အဲဒါေတြကို ႀကိဳက္သလို ယူစား၊ စားႏိုင္သေလာက္စား၊ စားပိုးနင့္ေအာင္စား ... တေယာက္ ဘယ္ေလာက္ ဆိုၿပီး ရွင္း႐ံုပဲ။ ဘီယာ၊ အရက္၊ အခ်ိဳရည္ေတြ အတြက္ကေတာ့ သပ္သပ္ ရွင္းရတယ္။ အင္း စာအေၾကာင္းေရးရင္းနဲ႔ ဝါးတီးကို ေရာက္သြားၿပီ :P (တူးတူးသာ ဆိုတာ အဲလိုလည္း ေခ်ာ္ေတာေငါ့ပါတယ္)
ေျပာခ်င္တာက စာေတြလိုက္ဖတ္ရတာ မိုကထ စားေနရသလိုပဲ အရသာစံု၊ အေတြ႕အႀကံဳဆံု၊ အံ့မခန္း အေရးအသားစံု၊ စိတ္ကူးစံု ရွိတယ္၊ အဲဒါေတြထဲက ကိုယ္ႀကိဳက္ရာကို ယူဖတ္႐ံုပဲ ဆိုတာပါ။
မေန႔ကေတာ့ ႐ံုးပိတ္တာနဲ႔ က်မဘေလာ့ေလးကို ဟိုသည္ ကလိရင္း က်မဝင္ခ်င္တဲ့ ဘေလာ့ေတြဆီ အလြယ္တကူ သြားခ်င္စိတ္ျဖစ္မိတယ္။ က်မက က်မရဲ႕ ဘေလာ့လစ္စ္ ေခါင္းစဥ္ကို ေဘာ္ေဘာ္ ဘေလာ့ဂါ ေတြလို႔ ေပးထားတဲ့အတိုင္း ပထမေတာ့ က်မနဲ႔ (အြန္လိုင္းမွာ၊ အျပင္မွာ သို႔မဟုတ္ ၂ ခုလံုး မွာ) တကယ္ရင္းႏွီးတဲ့ ဘေလာ့ဂါ မိတ္ေဆြေတြ စာရင္းကို ခ်ိတ္ထားတာကိုး (အဲဒီဘေလာ့ေတြက က်မ တကယ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာဝင္ဖတ္တဲ့၊ ႀကိဳက္လည္း ႀကိဳက္တဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြပါ)
က်မထပ္ျဖည့္ခ်င္တဲ့ ဘေလာ့ေတြရဲ႕ ပိုင္ရွင္ေတြက က်မနဲ႔ မရင္းႏွီးသူေတြ ပါတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ထဲ ေဘာ္ေဘာ္ဘေလာ့ဂါေတြ ဆိုတဲ့စာရင္းေအာက္ ျဖည့္လို႔ျဖစ္ပါ့မလား ဆိုၿပီး အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ စဥ္းစားလိုက္ေသးတယ္။ ဒီေတာ့ တျခားေခါင္းစဥ္နဲ႔ လင့္ခ္ေလးပဲ လုပ္မလားေပါ့ ...။ အဲလိုက်ေတာ့ လည္း မလုပ္ခ်င္ျပန္ဘူး။ ဘေလာ့လစ္မွာမွ ဘယ္သူက အသစ္တင္ေနၿပီ၊ ဘယ္သူဟာျဖင့္ အရင္ တပတ္ေက်ာ္က ပို႔စ္ႀကီးပါလား ... အဲလိုေတြ႕ႏိုင္တာကိုး (အဲဒီေတာ့ အသစ္ဗ်ိဳ႕ အသစ္ ဆိုၿပီး သြား သြားေအာ္လို႔ ရတာေပါ့ အဟဲ။ မေရးလို႔ကေတာ့ ေတြ႕ျပီသာမွတ္)
ဥပမာ - အစ္မ ေမၿငိမ္းစီေဘာက္စ္ကို သြားၿပီး ဖတ္ရတာ မဝဘူးဗ်ိဳ႕ (သူ႔ျမသီလာက ေကာင္းခန္းေတြ မွာ ျဖတ္ျဖတ္ထားလို႔) ဆိုၿပီးေအာ္။ ကိုေအာင္သာငယ္ေရ ေခါင္းကိုက္ ျမန္ျမန္ ေပ်ာက္ပါေစ (ေပ်ာက္ေစ ခ်င္တာက နည္းနည္း သူ႔ရဲ႕ တိုက္ပြဲအေတြ႕အႀကံဳေတြ ျမန္ျမန္ဆက္ေရးပါလုိ႔ ေျပာခ်င္ တာ)။ ထူးျမတ္တေကာင္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ကေလးဆိုၿပီး လူႀကီးေတြ နားမလည္တဲ့ စာေတြ ေရးေနပါလား၊ နားမလည္ဘူးေျပာရင္ ည့ံရာက်မယ္ လာဖတ္တယ္ေနာ္ တခြန္းပဲ မိတ္မပ်က္႐ံု ေအာ္ခဲ့ဦးမွ။ အဲလိုေတြေပါ့ေလ။
က်မဖတ္ခ်င္တဲ့ ဘေလာ့ေတြကို ဘေလာ့လစ္ထဲပဲ ထည့္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ အဲဒီမွာ မေန႔က ကိုယ့္ဘာသာ အားတင္းၿပီး ခ်ိတ္ၿပီကြ ဆိုၿပီး ခ်ိတ္လိုက္ေရာ။ ပန္ဒိုရာ၊ ေကာင္းကင္ကို၊ ကလုိေဆးထူး၊ ကိုနဗန၊ ကိုေတာေက်ာင္း တို႔ကို ထပ္ခ်ိတ္လိုက္တာ။ သူတို႔ကို အသိလည္း မေပးဘဲ ငါ့ရဲ႕ သယ္ရင္း ေတြလို လုပ္လိုက္လို႔ ေကာင္းပါ့မလား ... စဥ္းစားျပန္ေရာ။ စိတ္ကို႐ႈပ္ေနေရာပဲ။
ဒါေပမယ့္ က်မက စာခ်င္းသိရင္ လူခ်င္းသိတယ္လို႔ ထင္တာေလ ..(ဦးမိုးဒီႀကီးကို အျပင္မွာေတြ႕ ေတာ့ ငါနဲ႔သိဖူးတဲ့လူႀကီးထင္တယ္ဆိုၿပီး ၿပံဳးျပမိသလိုေပါ့ :P) စာေတြကို အရမ္း သေဘာက်ေတာ့ကား ဒါလည္း သယ္ယင္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ ဆိုၿပီး စိတ္ကို ဒုံးဒံုး ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ သူ႐ို႕စီပံုးေလး ေတြသြားၿပီး အေၾကာင္းမၾကားဘဲ ေဘာ္ဒါစာရင္းသြင္းလိုက္မိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုၿပီး သြားေလး ၿဖီးျပခဲ့ပါတယ္။
ခုေတာ့ ေအးေဆးပဲ စာဖတ္ခ်င္ရင္ က်မဘေလာ့ကို အရင္ဖြင့္လိုက္တယ္ က်က္သေရမရွိတဲ့ ကိုယ့္စာေတြကို လံုးဝမၾကည့္ဘဲ စီပံုးေလးကို တခ်က္ၾကည့္ ၿပီးရင္ ဘယ္သူအသစ္တက္ေနလဲ ၾကည့္။ အဲဒီမွာ ဟဲေတာ့ ကိုနဗနက မခင္ဥာဏ္ရဲ႕ တည္ၾကက္လည္း ၾကည့္ဦး ဆိုပါလား။ ဟာ မေမၿငိမ္းက “ျမသီလာ ၉” တဲ့ေဟ့။ ဟင္ ထူးျမတ္ႀကီးက ေအာင္ခ်ိမ့္ရဲ႕ ဂႏၳဝင္မမ ကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ တင္ထား ပါလား (သူ႔ဟာသူ စာေရးရမွာ ပ်င္းလို႔ထင္တယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပြတာပဲ)။ ၾသ .. ဂစ္တာနဲ႔ဂီတ ပိုင္ရွင္ သြားတိုက္ေဆး တေယာက္ အရင္ အပတ္က နယူးတပ္ ဆိုတဲ့ အိုးလ္တပ္ႀကီးက မတက္ေသးဘဲကိုး၊ သြားေအာ္လည္း အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနဦးမွာ။ အမယ္ ပန္ဒိုရာက ၿမိဳ႕ျပ၏ ေတာထဲေတာင္ထဲ တိုးၾကည့္ျခင္းတဲ့၊ ဝတၳဳအသစ္ထင္တယ္ (သြားၾကည့္ေတာ့ သူ ေတာတကယ္တိုးတဲ့ အေၾကာင္း ျဖစ္ေနပါေရာ :P)
ဟ ဂ်ဴလိုင္အိပ္မက္က ညေနထဲက မထြက္ေသးပါလား သြားေအာ္မယ္ (တကယ္ေတာ့ သူက အသစ္ တက္ေနၿပီ၊ ကိုယ့္စာမ်က္ႏွာက အပ္ဒိတ္မလုပ္တာေလ ဟီးဟီး မေအာ္ေတာ့ဘဲ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ခပ္ကုပ္ ကုပ္ ျပန္လာခဲ့တယ္)။ ဟိုက္ရွားပါး ကိုေတာေက်ာင္းက ဧပရာယ္တမနက္ခင္း ဖူးစာရွင္ေကာင္မေလး ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း ဆိုပါလား (ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ အလုပ္မတရား႐ႈပ္ေနလို႔ ခ်က္ခ်င္း မဖတ္ရဘူး။ ခုဏကမွ ဖတ္လိုက္ရ။ ေကာင္းလိုက္တာ)။ ေၾသာ္ တို႔အစ္မ မမိုးခ်ိဳတေယာက္ ေမတၱာနဲ႔ ေဆာက္တဲ့ အိမ္ေလးထဲ ေပ်ာ္ေနထင္ပါ့ (အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ေျပာတာ :P)
အာယဲေဖ ဆုမြန္လည္း တူးေဒးအဂိုးမွာ စပ်စ္သီးေတြစားတုန္း (သြားေတြက်ိန္းမယ္ ညီမေလး)။ ဟန္သစ္ၿငိမ္တေယာက္ေတာ့ ပါးစပ္ တေပါက္နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ရင္း ကဗ်ာေတြ၊ ဝတၳဳေတြ၊ အက္ေဆးေတြ တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္ အိုင္ဒီယာ ရေနပံု ရတယ္။ သင္ကာကေတာ့ အင္း အိုင္ ခါးလွည့္ လက္ဖြဲ႕ မႏၲရား တဲ့ (အသစ္ေတာ့ အသစ္ပဲ ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္တာနဲ႔ သြားမဖတ္ရဲေသးဘူး)။ တို႔ မမ ခင္မင္းေဇာ္လည္း ေရတိုက္ပြဲဝင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မအားရွာ လို႔ထင္ပါရဲ႕ သူ႔ ေထာင္ဇာတ္လမ္းေတြကလည္း ဖတ္လို႔ မ႐ုိး ဆိုေတာ့ ဆက္ဖတ္ခ်င္ေနၿပီ (အင္း ေအာ္ရမွာလည္း အားနာတယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့)
ဟဲဟဲ ေပ်ာ္စရာႀကီးေနာ္ ... စာေတြမွ တဝႀကီးဖတ္စမ္းပဲ။ အဲဒီလူေတြကေနတဆင့္ သူတို႔ ျပန္လင့္ခ္ ထားတဲ့ သူေတြဆီဆက္သြား ...။ ႀကိဳက္တဲ့စာဆို ေသခ်ာဖတ္။ ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳက္ဘူးဆိုတာက က်မ တေယာက္ထဲနဲ႔ပဲဆိုင္ပါတယ္။ က်မက အိုက္စကရင္မ္ ႀကိဳက္ေပမယ့္ တျခားတေယာက္က ႀကိဳက္ခ်င္မွႀကိဳက္မွာကိုး။ သူက က်မကို ၾကက္ေျခေထာက္သုပ္ကေလး စားၾကည့္ပါလား ေကာင္း တယ္ လို႔ ေျပာေပမယ့္ က်မက မႀကိဳက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ အဲဒါကို တျခားတေယာက္က အရမ္းႀကိဳက္ခ်င္ ႀကိဳက္ေနမွာေပါ့ေလ။
အဲဒီထဲမွာ စေတာ့ခ္ (စေတာ့ပ္ မဟုတ္ပါ) လုပ္ထားတာက ရွိေသးတာ။ ကိုနဗနရဲ႕ ဘေလာ့ေလ။ သူ႔စာေတြကို အရမ္းႀကိဳက္ေတာ့ ကုန္သြားမွာ စိုးလို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖတ္တာ။ သူက တက႑ျခင္း ဖတ္လို႔ရေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ က႑တခုၿပီးသြားလိုက္ တခြိခြိနဲ႔ ရယ္လိုက္ ရပ္ထားလိုက္။ ဟို အမတ္ႀကီး ႀကံစုတ္သလိုေပါ့ ဟီးဟီး။ အဲဒီေတာ့ တျခားလူေတြ အသစ္မတင္ရင္ သူ႔ဆီသြားလိုက္တာပဲ မပိုင္လား။
အင္း .... မေရးဘူး မေရးဘူးနဲ႔ အေတာ္ကို ေရးျဖစ္သြားၿပီ။ တကယ္က ဝတၳဳတို တပုဒ္ ထပ္ေရးမလို႔။ က်မရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း ဟိုလွည့္ ဒီလွည့္နဲ႔ ေရးရမွာ ေၾကာက္ေနတာနဲ႔ပဲ ... ခု ဒီ ဘာမွန္းမသိတဲ့ စာကို ေရးျဖစ္သြားတာ။
ကဲ မိုကထ ဆိုင္ထဲေတာ့ ဝင္လိုက္ၿပီ ...က်မဘေလာ့ေလးကေတာ့ အဲဒီမွာ ခင္းက်င္းထားတဲ့ထဲက တတံုး တေလေလာက္ပဲ ႏိႈက္ယူရတဲ့ ဝက္အဆီခဲျဖစ္ေနမလားဘဲ။ သူက စားဖို႔မဟုတ္ဘူးေလ ... ကင္တဲ့ အိုးကင္း မကပ္ဖို႔ ဆီထြက္ေနေအာင္ တင္ထားရတာ :(
Saturday, October 25, 2008
|
Labels:
စိတ္ကူးတည့္ရာ
|
This entry was posted on Saturday, October 25, 2008
and is filed under
စိတ္ကူးတည့္ရာ
.
You can follow any responses to this entry through
the RSS 2.0 feed.
You can leave a response,
or trackback from your own site.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
ညီမနဲ႔ ခ်င္းမိုင္မွာ မိုကထ စားရတာ သြားသတိရတယ္။ ဆရာမ ေမျငိမ္းလဲ ပါတယ္ေလ။ အဲဒီတုန္းက ေနမေကာင္းလို႔ မစားႏိုင္တာ နာတယ္ကြာ.. :))
သူမ်ားကိုမ်ား အိပ္ေပ်ာ္ေနသလား တဲ႔။ တရက္ျခား တင္ေနတယ္ေလ။ သူသာ တခါတေလ ေမ႔ေလာက္ရွိမွ တခါတင္တာမ်ား။ ဒီလို လိုက္လိုက္ေအာ္ တတ္တဲ႔ တူးတူးတို႔ေၾကာင္႔ ဒီက စီဗုံး မထားရဲတာ..။ လူက ၀ ၿပီး အေလးခ်ိန္စီးတယ္ေနာ္..သိပ္ မ push နဲ႔။ မေရြ႔ေသးဘူး။ :P
ခ်စ္ေသာ- အမ
တင္စားတာာေလးေရာ..ေရးထားတာေလးေရာ.. တခိခိ.. ဟိဟိဟိ
ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ လာတြန္းဖို႕ အားနာေနလို႕...
သူ႕အမ အလုပ္ပိေနတာ သူသိတာကိုးကြယ္..
လိမ္မာတယ္ .. ေရးဖုိ႕က အခ်ိန္ရတာနဲ႕ေရးမွာပါ... ခုကအိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ လူက ေဒါင္းေနၿပီ။
ဘာေရးရမွာ ပါလိမ့္...
အခုေတာ့ Server Down ေနလို႔ ပါးစပ္လဲ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မိုကထ စားဖို႔သြားလဲ မရွိေတာ့ဘူး...။
ေအးဗ်ာ...။ ၀က္ဆီခဲေတြက ၀က္ေခါက္ေၾကာ္တာမွာ အသံုးတည့္တာပ...။ ေမာ့ကထမ်ာ အဆခဲမပါရင္လဲ အိုးကပ္ကုန္မွာပဲ...။ အဆီခဲက သူ႔ေနရာန႔ဲသူ အသံုး၀င္ပါတယ္...။ :D
မုိကထ သြားစားခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္လာၿပီ အစ္မေရ။ ကုိသင္ကာတုိ႕ ေနာက္တစ္ခါသြားရင္ လုိက္သြားဦးမယ္
ေခါင္းကိုက္ ေပ်ာက္ျပီးသြားေတာ့ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ဗ်ိဳ႕..
ဟုိေန ့ကေတာင္ မိုကထ စားလိုက္ရေသးတယ္။ ဘေလာ့မိုကထ ကေတာ့ ပိုေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္။ ရသ အစံုပဲ။
မိုကထ ဆိုတာ အေနာ္ကေတာ့ သိဘူး။ လာစားမယ္။
အစ္မေရ လင့္ခ္ထားလို႕ရပါတယ္။ မျမင္ခင္က ခင္မင္ၿပီးသားပါေနာ္။
Post a Comment