အေဖနဲ႔ အေမ ဘာေတာ္လဲ
ကေလးေတြဟာ လူႀကီးအေသးစားေလးေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ကေလးေတြဟာ ကေလး ဆိုတဲ့ သီးသန္႔ လူသား သပ္သပ္ပဲ။
အဲဒါဘယ္သူေျပာခဲ့တာလဲ။ ဘယ္သူေျပာေျပာ အေရးမႀကီးပါ။ သူ႔အတြက္ အေရးႀကီးတာက သမီး။ သမီးက သူ႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ လုပ္ေတာ့ ကေလးဆိုတာ ကေလးဆိုတဲ့ သီးသန္႔ လူသား သပ္သပ္ ဆိုတဲ့စကားကို သူ လက္ခံမိတယ္။ ထူးဆန္းတယ္လို႔ ေျပာရေအာင္ သမီးက သူ႔အတြက္ ရူးရတဲ့ သားဦးလည္းမဟုတ္၊ သမီးရဲ႕ေရွ႕မွာ အစ္မ ၂ ေယာက္ သူ ေမြးေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။
သမီး ၄ ႏွစ္သမီး အရြယ္ေလာက္က ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ မူႀကိဳက ျပန္လာတဲ့သမီးက က်မကို ေမးလာတယ္။
“ေမေမ ... သမီးသူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕က ေသးေပါက္ရင္ ဘာလို႔ မတ္တပ္ရပ္ေပါက္တာလဲဟင္” တဲ့။ က်မ ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းစားသြားတယ္။ သမီးက ဆက္ေျပာတယ္ ... “သူတို႔မွာ သမီးတို႔နဲ႔မတူတဲ့ဟာလည္း ရွိတယ္” ဆုိပဲ။ အဲဒီေတာ့မွ က်မလည္း သမီးနားလည္ေအာင္ “သူတို႔ကို ေယာက္်ားေလးလို႔ ေခၚတယ္ သမီးရဲ႕။ သမီးတို႔နဲ႔ မတူးဘူး။ အဲဒီဟာကို -- လို႔ေခၚတယ္” လို႔ ျပန္ေျပာရတယ္။ ဒီေတာ့ အထြန္႔တက္တဲ့ သမီးက “သူတို႔က ေယာက္်ားေလးဆိုေတာ့ သမီးတို႔က ဘာလဲဟင္” လို႔ ျပန္ေမးတယ္။
အဲဒီမွာ သမီးက ေယာက္်ားေလးနဲ႔၊ မိန္းကေလး ဆိုတာကို ကြဲကြဲျပားျပား သိသြားေတာ့တယ္။
တရက္ေတာ့ သမီးေက်ာင္းသြားခါနီး ရႈးရႈးေပါက္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ က်မက အိမ္သာနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္း တြဲလ်က္ဆီကို ေခၚသြားေတာ့ သမီးေဖေဖ ေရခ်ိဳးေနေလရဲ႕။ သမီးကို အိုးထဲမွာ သြားခိုင္းေပမယ့္ သမီးက လူႀကီးေတြလိုပဲ အိုးနဲ႔ မသြားခ်င္ဘူး ေရခ်ိဳးခန္းထဲပဲ ဝင္မယ္ ပူဆာတယ္။ ဒါနဲ႔ သမီးေဖေဖက “သားအဖခ်င္းပဲကြာ လာခဲ့” ဆိုလို႔ သမီးလည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္။
သမီး ကိစၥၿပီးလို႔ ျပန္ထြက္လာေတာ့ အံ့ၾသတႀကီးနဲ႔ က်မကို ေျပာတယ္ ...
“ေမေမ ေမေမ သမီးသိၿပီ သိလား။ ေဖႀကီးက ေယာက္်ားေလးပဲ” တဲ့ေလ။ က်မရဲ႕ သမီးက အဲဒီလို သမီးပါ။
အဲဒီကိစၥက မၿပီးေသးဘူး။ က်မတို႔ အိမ္ေရွ႕မွာေနတဲ့ သမီးရဲ႕ ဘႀကီးအိမ္ကို သမီးက သြားေနက်။ သားသမီး မရွိတဲ့ သမီးဘႀကီးက သမီးကိုသိပ္ခ်စ္တယ္။ တေန႔ေတာ့ သမီးက သူ႔ဘႀကီးကိုေမးတယ္ ...။
“ဘဘက ေယာက္်ားေလးလား မိန္းကေလးလား”
“ေယာက္်ားေလးေပါ့ သမီးရဲ႕”
“ဟုတ္လား ဒါဆို သမီးကို -- ျပ” လို႔ ေျပာလို႔ သူ႔ ဘႀကီးခမ်ာ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ၊ အီလည္လည္ႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးရဲ႕။
သမီးက က်မတုိ႔ လင္မယား လက္ခ်င္းတြဲတာ၊ ပုခံုးခ်င္း ဖက္တာေတြ႕ရင္လည္း မႀကိဳက္ဘူး။ အတင္း လက္တြဲ ျဖဳတ္ခိုင္းတယ္၊ ပုခံုးဖက္ထားရင္လည္း ျဖဳတ္ခိုင္းတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ က်မက ေမးၾကည့္ေတာ့ ...
“မလုပ္ရဘူး။ ေဖႀကီးနဲ႔ ေမႀကီးက ေမာင္ႏွမေလ” လို႔ လူႀကီးေလသံနဲ႔ ျပန္ေျပာတယ္။ သူဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုေျပာတယ္ ဆိုတာ က်မသိတယ္။
ို
က်မတို႔မိသားစု ထမင္းဝိုင္းမွာ သမီးတို႔ အေဖက အလုပ္ေၾကာင့္ ပါခဲတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္၊ ရံုးပိတ္ရက္ ဆံုမွ မိသားစု ဆံုၾကတယ္။ သမီးေတြက က်မကိုပဲ ဦးခ်ေနက်ဆိုေတာ့ က်မ ပန္းကန္ထဲကို ဦးခ်ဖို႔ လုပ္ေနတာကို က်မက “သမီးတို႔ ေဖႀကီးကို အရင္ဦးခ်ေလ၊ ေဖႀကီးက အႀကီး” လို႔ ေျပာမိေတာ့ က်မ သမီးက မွတ္ခ်က္ခ်တယ္။
“ေၾသာ္ ေဖႀကီးက ေမႀကီးထက္ အႀကီးကို။ ဒါဆိုေဖႀကီးနဲ႔ ေမႀကီးက ေမာင္ႏွမေပါ့” တဲ့။ က်မလည္း သမီးကို နားလည္ေအာင္ ရွင္းမေနဘဲ ရယ္ပဲ ရယ္ေနလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမီးက က်မတို႔လင္မယား ခါးဖက္၊ ပုခံုးဖက္ လုပ္တာကို မႀကိဳက္တာေလ။ သူ႔အသိမွာ ေမာင္ႏွမဆိုရင္ ဘယ္လိုေနထိုင္ရမယ္ဆိုတာ တေယာက္ေယာက္ ေျပာလို႔ ၾကားဖူးထားၿပီးသား ျဖစ္ေနပံုရတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သမီးက တီဗီၾကည့္တတ္လာတယ္၊ သူ႔အစ္မေတြနဲ႔အတူတူ ကာရာအိုေက သီခ်င္းေခြေတြကို ထိုင္ၾကည့္ရင္း မုိက္ကရိုဖုန္းနဲ႔ သီခ်င္းေအာ္ဆိုတတ္လာတယ္။ တီဗီမွာ စံုတြဲေတြ လက္တြဲ ပုခံုးဖက္ ေျပးလႊား ၾကတာလည္း ျမင္လာတယ္။
တရက္ေတာ့ က်မကို သမီးကေျပာပါတယ္။
“ေမႀကီးနဲ႔ ေဖႀကီး ပုခံုးဖက္ခ်င္ဖက္၊ ခါးဖက္ခ်င္ဖက္ ရၿပီ” တဲ့။ ဒီေတာ့ က်မက “ဘာလို႔လဲ သမီးရဲ႕” လို႔ ျပန္ေမးမိတယ္။ အဲဒီမွာပဲ သမီးက “ေမႀကီးနဲ႔ ေဖႀကီးက ေမာင္ႏွမမွ မဟုတ္တာ” လို႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျပန္ေျပာပါတယ္။ က်မလည္း သမီးက သူ႔ဘာသာ သေဘာေပါက္သြားတာကို ေက်နပ္သြားၿပီး ျပန္ေမးလိုက္တယ္။
“ေၾသာ္ ေဖႀကီးနဲ႔ ေမႀကီးက ေမာင္ႏွမ မဟုတ္ဘူးလား၊ ဒါဆို ဘာေတာ္လဲ”
အဲဒီမွာ သမီးက ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။
“သမီးသိၿပီ ...။ ေဖႀကီးနဲ႔ ေမႀကီးက ရည္းစားေတြ” တဲ့။
အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာျဖစ္မယ္။ ကေလးဆိုတာ လူႀကီးအေသးစားေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔။ ကေလး တေယာက္ခ်င္းစီမွာ အေတြး တခုစီ ရွိတယ္။ ကေလးဆိုတာ လူႀကီးရဲ႕ ပံုတူ ကိုယ္ပြားေလးေတြ မဟုတ္ဘူး။
မွတ္ခ်က္။ ။ သမီး ၃ ေယာက္မိခင္ အစ္မတေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္ကို ဆင့္ပြားခံစားၿပီး ျပန္ေရးတာပါ။ အဲဒီထဲက ဇာတ္လိုက္ သမီးေလးက အခုလာမယ့္ ၾသဂုတ္ ၂၇ ရက္ေန႔မွာ ၁၂ ႏွစ္ျပည့္ပါမယ္။ အခုေတာ့ သမီးလည္း အေဖႀကီးနဲ႔ အေမႀကီး ဘာေတာ္လဲ ဆိုတာ သိေရာေပါ့ :)
အဲဒါဘယ္သူေျပာခဲ့တာလဲ။ ဘယ္သူေျပာေျပာ အေရးမႀကီးပါ။ သူ႔အတြက္ အေရးႀကီးတာက သမီး။ သမီးက သူ႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ လုပ္ေတာ့ ကေလးဆိုတာ ကေလးဆိုတဲ့ သီးသန္႔ လူသား သပ္သပ္ ဆိုတဲ့စကားကို သူ လက္ခံမိတယ္။ ထူးဆန္းတယ္လို႔ ေျပာရေအာင္ သမီးက သူ႔အတြက္ ရူးရတဲ့ သားဦးလည္းမဟုတ္၊ သမီးရဲ႕ေရွ႕မွာ အစ္မ ၂ ေယာက္ သူ ေမြးေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။
သမီး ၄ ႏွစ္သမီး အရြယ္ေလာက္က ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ မူႀကိဳက ျပန္လာတဲ့သမီးက က်မကို ေမးလာတယ္။
“ေမေမ ... သမီးသူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕က ေသးေပါက္ရင္ ဘာလို႔ မတ္တပ္ရပ္ေပါက္တာလဲဟင္” တဲ့။ က်မ ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းစားသြားတယ္။ သမီးက ဆက္ေျပာတယ္ ... “သူတို႔မွာ သမီးတို႔နဲ႔မတူတဲ့ဟာလည္း ရွိတယ္” ဆုိပဲ။ အဲဒီေတာ့မွ က်မလည္း သမီးနားလည္ေအာင္ “သူတို႔ကို ေယာက္်ားေလးလို႔ ေခၚတယ္ သမီးရဲ႕။ သမီးတို႔နဲ႔ မတူးဘူး။ အဲဒီဟာကို -- လို႔ေခၚတယ္” လို႔ ျပန္ေျပာရတယ္။ ဒီေတာ့ အထြန္႔တက္တဲ့ သမီးက “သူတို႔က ေယာက္်ားေလးဆိုေတာ့ သမီးတို႔က ဘာလဲဟင္” လို႔ ျပန္ေမးတယ္။
အဲဒီမွာ သမီးက ေယာက္်ားေလးနဲ႔၊ မိန္းကေလး ဆိုတာကို ကြဲကြဲျပားျပား သိသြားေတာ့တယ္။
တရက္ေတာ့ သမီးေက်ာင္းသြားခါနီး ရႈးရႈးေပါက္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ က်မက အိမ္သာနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္း တြဲလ်က္ဆီကို ေခၚသြားေတာ့ သမီးေဖေဖ ေရခ်ိဳးေနေလရဲ႕။ သမီးကို အိုးထဲမွာ သြားခိုင္းေပမယ့္ သမီးက လူႀကီးေတြလိုပဲ အိုးနဲ႔ မသြားခ်င္ဘူး ေရခ်ိဳးခန္းထဲပဲ ဝင္မယ္ ပူဆာတယ္။ ဒါနဲ႔ သမီးေဖေဖက “သားအဖခ်င္းပဲကြာ လာခဲ့” ဆိုလို႔ သမီးလည္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္။
သမီး ကိစၥၿပီးလို႔ ျပန္ထြက္လာေတာ့ အံ့ၾသတႀကီးနဲ႔ က်မကို ေျပာတယ္ ...
“ေမေမ ေမေမ သမီးသိၿပီ သိလား။ ေဖႀကီးက ေယာက္်ားေလးပဲ” တဲ့ေလ။ က်မရဲ႕ သမီးက အဲဒီလို သမီးပါ။
အဲဒီကိစၥက မၿပီးေသးဘူး။ က်မတို႔ အိမ္ေရွ႕မွာေနတဲ့ သမီးရဲ႕ ဘႀကီးအိမ္ကို သမီးက သြားေနက်။ သားသမီး မရွိတဲ့ သမီးဘႀကီးက သမီးကိုသိပ္ခ်စ္တယ္။ တေန႔ေတာ့ သမီးက သူ႔ဘႀကီးကိုေမးတယ္ ...။
“ဘဘက ေယာက္်ားေလးလား မိန္းကေလးလား”
“ေယာက္်ားေလးေပါ့ သမီးရဲ႕”
“ဟုတ္လား ဒါဆို သမီးကို -- ျပ” လို႔ ေျပာလို႔ သူ႔ ဘႀကီးခမ်ာ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ၊ အီလည္လည္ႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးရဲ႕။
သမီးက က်မတုိ႔ လင္မယား လက္ခ်င္းတြဲတာ၊ ပုခံုးခ်င္း ဖက္တာေတြ႕ရင္လည္း မႀကိဳက္ဘူး။ အတင္း လက္တြဲ ျဖဳတ္ခိုင္းတယ္၊ ပုခံုးဖက္ထားရင္လည္း ျဖဳတ္ခိုင္းတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ က်မက ေမးၾကည့္ေတာ့ ...
“မလုပ္ရဘူး။ ေဖႀကီးနဲ႔ ေမႀကီးက ေမာင္ႏွမေလ” လို႔ လူႀကီးေလသံနဲ႔ ျပန္ေျပာတယ္။ သူဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုေျပာတယ္ ဆိုတာ က်မသိတယ္။
ို
က်မတို႔မိသားစု ထမင္းဝိုင္းမွာ သမီးတို႔ အေဖက အလုပ္ေၾကာင့္ ပါခဲတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္၊ ရံုးပိတ္ရက္ ဆံုမွ မိသားစု ဆံုၾကတယ္။ သမီးေတြက က်မကိုပဲ ဦးခ်ေနက်ဆိုေတာ့ က်မ ပန္းကန္ထဲကို ဦးခ်ဖို႔ လုပ္ေနတာကို က်မက “သမီးတို႔ ေဖႀကီးကို အရင္ဦးခ်ေလ၊ ေဖႀကီးက အႀကီး” လို႔ ေျပာမိေတာ့ က်မ သမီးက မွတ္ခ်က္ခ်တယ္။
“ေၾသာ္ ေဖႀကီးက ေမႀကီးထက္ အႀကီးကို။ ဒါဆိုေဖႀကီးနဲ႔ ေမႀကီးက ေမာင္ႏွမေပါ့” တဲ့။ က်မလည္း သမီးကို နားလည္ေအာင္ ရွင္းမေနဘဲ ရယ္ပဲ ရယ္ေနလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမီးက က်မတို႔လင္မယား ခါးဖက္၊ ပုခံုးဖက္ လုပ္တာကို မႀကိဳက္တာေလ။ သူ႔အသိမွာ ေမာင္ႏွမဆိုရင္ ဘယ္လိုေနထိုင္ရမယ္ဆိုတာ တေယာက္ေယာက္ ေျပာလို႔ ၾကားဖူးထားၿပီးသား ျဖစ္ေနပံုရတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သမီးက တီဗီၾကည့္တတ္လာတယ္၊ သူ႔အစ္မေတြနဲ႔အတူတူ ကာရာအိုေက သီခ်င္းေခြေတြကို ထိုင္ၾကည့္ရင္း မုိက္ကရိုဖုန္းနဲ႔ သီခ်င္းေအာ္ဆိုတတ္လာတယ္။ တီဗီမွာ စံုတြဲေတြ လက္တြဲ ပုခံုးဖက္ ေျပးလႊား ၾကတာလည္း ျမင္လာတယ္။
တရက္ေတာ့ က်မကို သမီးကေျပာပါတယ္။
“ေမႀကီးနဲ႔ ေဖႀကီး ပုခံုးဖက္ခ်င္ဖက္၊ ခါးဖက္ခ်င္ဖက္ ရၿပီ” တဲ့။ ဒီေတာ့ က်မက “ဘာလို႔လဲ သမီးရဲ႕” လို႔ ျပန္ေမးမိတယ္။ အဲဒီမွာပဲ သမီးက “ေမႀကီးနဲ႔ ေဖႀကီးက ေမာင္ႏွမမွ မဟုတ္တာ” လို႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျပန္ေျပာပါတယ္။ က်မလည္း သမီးက သူ႔ဘာသာ သေဘာေပါက္သြားတာကို ေက်နပ္သြားၿပီး ျပန္ေမးလိုက္တယ္။
“ေၾသာ္ ေဖႀကီးနဲ႔ ေမႀကီးက ေမာင္ႏွမ မဟုတ္ဘူးလား၊ ဒါဆို ဘာေတာ္လဲ”
အဲဒီမွာ သမီးက ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။
“သမီးသိၿပီ ...။ ေဖႀကီးနဲ႔ ေမႀကီးက ရည္းစားေတြ” တဲ့။
အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာျဖစ္မယ္။ ကေလးဆိုတာ လူႀကီးအေသးစားေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔။ ကေလး တေယာက္ခ်င္းစီမွာ အေတြး တခုစီ ရွိတယ္။ ကေလးဆိုတာ လူႀကီးရဲ႕ ပံုတူ ကိုယ္ပြားေလးေတြ မဟုတ္ဘူး။
မွတ္ခ်က္။ ။ သမီး ၃ ေယာက္မိခင္ အစ္မတေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္ကို ဆင့္ပြားခံစားၿပီး ျပန္ေရးတာပါ။ အဲဒီထဲက ဇာတ္လိုက္ သမီးေလးက အခုလာမယ့္ ၾသဂုတ္ ၂၇ ရက္ေန႔မွာ ၁၂ ႏွစ္ျပည့္ပါမယ္။ အခုေတာ့ သမီးလည္း အေဖႀကီးနဲ႔ အေမႀကီး ဘာေတာ္လဲ ဆိုတာ သိေရာေပါ့ :)
Tuesday, August 17, 2010 | Labels: ဝတၳဳတို | 1 Comments
Subscribe to:
Posts (Atom)