စာနယ္ဇင္းသမားဘဝကေမာက္ကမ ၅
စာနယ္ဇင္းသမားဘဝကေတာ့ ေျပာရမယ္ဆို ေျပာမကုန္ေအာင္ပါပဲ။ ေျပာခဲ့ၿပီးတဲ့အတုိင္း ဒီတပုဒ္မွာ က်မရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ အက္ေဆးေလး ကက္ေၾကးစာမိတဲ့အေၾကာင္း ေရးပါမယ္။ မေရးခင္မွာ အရင္ ပို႔စ္ (၄) မွာတုန္းက ေမာင္ငယ္တေယာက္ မန္႔သြားတာေလး သေဘာက် လို႔ မဖတ္ျဖစ္ေသးသူေတြ ဖတ္ရေအာင္ ျပန္တင္ေပးလိုက္ဦးမယ္။ သူကေတာ့ ရႊတ္တြတ္ တြတ္နဲ႔ ကဗ်ာလိုလို သင္ပုန္းႀကီးဖတ္စာလို ေရးသြားတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါက တကယ္ ဟုတ္ေနတာကိုး။ အန္ဒီေကာင္ေလး ေရးေပးခဲ့တာပါ။
*
*
စိစစ္ေရး စိစစ္ေရး ငါတို႔စိစစ္ေရးစိစစ္ေရး
စိစစ္ေရး ငါတို႔စိစစ္ေရး
စိစစ္ေရးက ဘာေတြလုပ္ ဟိုပိတ္ဒီပိတ္လုပ္
စိစစ္ေရးက ဘာေတြပိတ္ အေပါက္ေတြလိုက္လို႔ပိတ္
ေရွ႕ကဖံုးေတာ့ ေနာက္ကေပၚ ဘေလာ့ေတြလာျပီေနာ္
ပုဂံနက္က ဘန္းကာေပး ငါတို႔ေက်ာ္သေလး...ေဝးေဟးေဟးးး တဲ့ ဟီဟိ။
*
ဆပ္ျပာညစ္ပတ္ရင္ ဘာနဲ႔ ေဆးမလဲ
*
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အင္တာဗ်ဴးဂ်ာနယ္မွာ ကိုဟန္ထက္ေမာင္ေကာ သူ႔ဇနီးပါ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ထြက္တယ္။ ဘယ္လိုထြက္တယ္ ဆိုတာက က်မတို႔နဲ႔ မဆိုင္၊ သိလည္းမသိပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ကိုဟန္ထက္ေမာင္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ သက္တမ္းက ေတာ္ေတာ္ေလး တိုပါတယ္။ သံုးလေလာက္ေတာင္ မရွိလိုက္ဘူးထင္တယ္။ သူ႔ေနရာကို က်မတို႔က ဆရာမ်ိဳးလို႔ေခၚတဲ့ ဦးမ်ိဳးျမတ္သူ ေရာက္လာပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အင္တာဗ်ဴးဂ်ာနယ္မွာ ကိုဟန္ထက္ေမာင္ေကာ သူ႔ဇနီးပါ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ထြက္တယ္။ ဘယ္လိုထြက္တယ္ ဆိုတာက က်မတို႔နဲ႔ မဆိုင္၊ သိလည္းမသိပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ကိုဟန္ထက္ေမာင္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ သက္တမ္းက ေတာ္ေတာ္ေလး တိုပါတယ္။ သံုးလေလာက္ေတာင္ မရွိလိုက္ဘူးထင္တယ္။ သူ႔ေနရာကို က်မတို႔က ဆရာမ်ိဳးလို႔ေခၚတဲ့ ဦးမ်ိဳးျမတ္သူ ေရာက္လာပါတယ္။
*
ေနာက္ေတာ့ မၾကာဘူး ကိုႂကြက္နီ (သိမ္းတင္သား၊ ဇန္ယီေမာင္၊ ေနာက္ သူ႔ကေလာင္ခြဲေတြက မ်ားလြန္းလို႔ ဘာေတြလည္းမသိေတာ့ဘူး) ေရာက္လာပါတယ္။ ကိုႏိုင္သစ္နီလည္း ထြက္သြားပါၿပီ။ ကိုႂကြက္က ေမာ္ဒန္ လိုင္းကေနလာတာ ဆိုေတာ့ စာနယ္ဇင္းနဲ႔ တယ္မဆိုင္လွဘူး။ သို႔ေသာ္ သူက စာနယ္ဇင္း အေရးအသား ပံုစံသစ္ေတြ ထြင္ၿပီး ဂ်ာနယ္မွာေရးပါတယ္။ နားမလည္ေပမယ့္ ဖတ္ေကာင္းတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဂ်ာနယ္နဲ႔ သူ႔အေရးအသားေတြနဲ႔က ျပဒါးတလမ္း သံတလမ္း။ အမယ္ သူက ေၾကာ္ျငာရွာေတာ့ ေကာင္းသား။ ဒါတကန္႔ေပါ့ေလ (အဲဒါမ်ိဳးေတြလည္း သူေရးတတ္တယ္) သူ႔စကားလံုးအသစ္ေတြေတာ့ က်မလည္း သိပ္မမွတ္သား ခဲ့လို႔ မေရးျပႏိုင္ေတာ့ဘူး။
*
*
ဂ်ာနယ္က လိုင္းက ဘာမွန္းမသိတဲ့ အေနအထား ...။ ေပါ့ပ္လည္းမက သတင္းလည္းမက် ... အက္ေဆး ေလးေတြလည္း သံုးတယ္ ဆိုေတာ့ က်မက အက္ေဆးေလးေတြ ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္တာနဲ႔ အေတာ္ပဲေပါ့။ အဲဒီမွာ က်မကိုယ္က်မ မသိဘဲ ေကာ္မန္ထရီဆန္ဆန္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ကို ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ “ဆပ္ျပာညစ္ပတ္ရင္ ဘာနဲ႔ေဆးမလဲ” ဆိုတာပါ။
*
အဲဒါေလးက ဘယ္လိုကဘယ္လို က်မဆီေရာက္လာတယ္ ဆိုတာ ရာဇဝင္ရွိပါတယ္။ ဆရာမင္းလူနဲ႔ ထပ္ၿပီး ပတ္သက္ေနျပန္ပါတယ္။ က်မတို႔သန္လ်င္မွာ စာေပစကားဝုိင္းလိုေလး လုပ္ျဖစ္ေတာ့ ဆရာမင္းလူကို ဖိတ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက က်မက အင္ဂ်င္နီယာဘဝပဲရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီမွာ ဆရာမင္းလူက ေနာက္ဆံုးပိတ္ စကားအေနနဲ႔ လူေတြညစ္ပတ္ရင္ ... အဝတ္ေတြညစ္ပတ္ရင္ ဆပ္ျပာနဲ႔ ေဆးေက်ာေလွ်ာ္ဖြတ္ၾကတယ္ .. ဆပ္ျပာ ညစ္ပတ္ရင္ေကာ ... လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
*
*
အဲဒီအေတြးေလးကို က်မ ေမ့ေတ့ေတ့ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ေျပာခါစတုန္းကေတာ့ သတိရတာေပါ့ေလ။ က်မဂ်ာနယ္မွာ လုပ္ေတာ့ တရက္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဆာင္းပါးေရးခ်င္တယ္ ဘာအေၾကာင္းေရးရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စကားစလိုက္ေတာ့ ခု က်မစီပံုးမွာ လာလာေအာ္ေနက် ဝဏၰ ဆိုတဲ့ ေမာင္က အဲဒါေလးကို ျပန္အစေဖာ္ေပးၿပီး ... အဲဒါကို အေျခခံေရးပါလားလို႔ ေျပာပါတယ္။ စာေရးဆရာတို႔ မည္သည္ လက္ခနဲ တခုခုေတြ႕လိုက္ရင္ စာတပုဒ္ျဖစ္ၿပီသာမွတ္ ဆိုတာ အဲဒီတုန္းကေတာ့ မသိေသးတာ အမွန္ပါ (ခုေတာ့ အဲဒါကို ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်တတ္ေနပါၿပီ)
*
*
ဆက္ရရင္ အဲဒီေဆာင္းပါေလး က်မေရးပါတယ္။ ေရးတဲ့ေနရာမွာ က်မက ရန္သူမ်ိဳး ၆ ပါး (တပါးကိုယ့္ဟာကိုယ္ ထပ္တိုးလိုက္တာ) မွာ တပါး အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ စာေပစိစစ္ေရးရဲ႕ အႏၱရာယ္ ဘယ္လို က်ေရာက္ႏုိင္တယ္ဆိုတာ လံုးလံုးမသိ ....။ ကိုယ္က ကိုယ့္ဘာသာ စင္းစင္းပဲ ေတြးတာေလ။ ပရိယာယ္ေတြ မာယာေတြ နားမလည္ေသး၊ သိုင္းကားေတြလည္း သိပ္မၾကည့္ဖူးေသးေတာ့ ဘာသိုင္းညာသိုင္းေတြနဲ႔ ေရွာင္ရတိမ္းရတာေတြလည္း မသိ။ အဲလိုအေနအထားမွာ ဘယ္ေလာက္ညံ့လုိက္တဲ့ က်မလည္းလို႔ ... ဆပ္ျပာဆိုတာ စာနယ္ဇင္းသမားေတြန႔ဲ တူတယ္လို႔ ခပ္တည္တည္ ေရးထည့္လိုက္ပါတယ္။
*
ဆပ္ျပာတည္းဟူေသာ စာနယ္ဇင္းသမားေတြက တျခားေသာ သူေတြရဲ႕ ညစ္ပတ္မႈေတြကို ေဆးေက်ာရမယ့္ အစား အဲဒီဆပ္ျပာကိုယ္တုိင္က ညစ္ပတ္ေနရင္ ဘာနဲ႔ သြားေဆးမလဲဆိုၿပီး ဆရာမင္းလူရဲ႕ “ကုတ္” (Quotation) နဲ႔ ခပ္တည္တည္ ေရးလိုက္ပါတယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ... တပုဒ္လံုးကို ျပဳတ္ေရာပဲ။ အစေလးေတာင္ မက်န္ဘူး။ က်မလည္း က်မရဲ႕ ပထမဆံုး ပင္ကုိယ္ေရးေဆာင္းပါးေလး ဓားခ်က္မိသြားတဲ့ အေပၚ ေတာ္ေတာ္ေလး ဝမ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
*
*
အဲဒီမွာ စိစစ္ေရးအေၾကာင္းၾကားျဖတ္ ေျပာပါရေစ။ စိစစ္ေရးဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ေတြဟာ တကယ့္ကို အေတြး ရွည္တဲ့ သူေတြပါ။ ဒီစာတပုဒ္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္က ဘာလဲဆိုတာကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး ၾကည့္ပါ တယ္။ ၾကည့္ရတာ ရွားေလာ့ဟုမ္း ေသလို႔ ဝင္စားသလားမသိဘူး။ မွန္ဘီလူးႀကီးနဲ႔ေလ။ သူတို႔နားမလည္ရင္ ပိုၾကည့္ပါတယ္ (မယံုရင္ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာဆရာေတြ ေမးၾကည့္။ သူတို႔ ဓားအထိဆံုး)
*
ၾကည့္ရတာ “ေဟ့ ဒီစာ နားမလည္ဘူး။ နားမလည္ရင္ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြဆိုလိုခ်င္မယ္မသိဘူး။ အဲဒီေတာ့ ျဖဳတ္တယ္” အဲလို လုပ္ေနပံုရပါတယ္။ ေနာက္တခုက နားလည္တယ္ .... ဒါေပမယ့္ ျဖဳတ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဆိုလိုရင္းကို အရမ္းကာေရာ နားလည္သြားလို႔ပါ။ တခါတေလက်ေတာ့ မဆိုလိုတာေတြ ကို သူတို႔က တမိုက္ေတာင္မျပဘဲ တလံေလာက္ ျမင္လိုက္တာရွိပါတယ္။ အဲဒီအခါက် စာေရးသူက ခံရျပန္ေရာ။
*
*
စာေရးသူက ေျပာခ်င္တာ တမ်ိဳး သူတို႔က ေတြးတာတမ်ိဳးနဲ႔ နားလည္မႈလြဲၿပီး ျဖဳတ္ခံရတာရွိပါေသးတယ္။ စိစစ္ေရးနဲ႔ စာနယ္ဇင္းကေတာ့ ထုတ္စည္းတိုးေနရသလိုပဲ .. လြတ္ေအာင္ေရွာင္ႏုိင္ဖို႔က သိပ္ေတာ့မလြယ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလက်ေတာ့လည္း လြတ္ေအာင္ေရွာင္ႏုိင္သူေတြ ရွိပါတယ္။ အဲလို ပြတ္ကာသီကာေလး လြတ္သြားရင္ေတာ့ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သိပ္မေပ်ာ္နဲ႔ဦး ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာ ငါတို႔ မျမင္လိုက္လို႔ေဟ့ ဘြာေတး ... နင္က မျပလို႔ မေတြ႕တာ အဲဒီေတာ့ နင့္မွာ အျပစ္ရွိတယ္ .. လာခံဝန္လက္မွတ္ လာထိုး ဆိုတာမ်ိဳးေတြက ရွိႏိုင္ေသးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူကသိလိုက္ရၿပီဆိုေတာ့ အျမတ္ေပါ့။
*
သူတို႔က ျဖဳတ္လိုက္ရတာအလြန္လြယ္တယ္။ ဒါဒါ ျဖဳတ္ဆို ၿပီးေရာ။ အဲဒီမွာ တိုက္ကလူေတြမွာေသေရာ ...။ ခ်ထားၿပီးသားေလးေအာက္ဒီဇိုင္းကို အကုန္ျပန္ျပင္။ တပုဒ္လံုးျဖဳတ္ခံရတာေတြ ေနရာမွာ အစားထုိး။ အဲဒီအစားထိုးတဲ့ဟာက ထပ္ျပဳတ္မယ့္ဟာ ျဖစ္လို႔မရ။ ဒါဖုိင္နယ္။ အပုိဒ္လိုက္ ျဖဳတ္ခံရတာေတြဆိုရင္ စာေတြ ျပန္ညႇိနဲ႔ မ်ားမ်ား အျဖဳတ္ခံရေလ အလုပ္မ်ားမ်ား႐ႈပ္ေလ ဆိုေတာ့ အယ္ဒီတာေတြက စကတည္းက မျပဳတ္ႏုိင္မယ့္ စာေတြ သံုးရပါတယ္။ တခါတေလ စာတပုဒ္ကို အရမ္းကာေရာ ႀကိဳက္ေနၿပီ သံုးခ်င္ေနၿပီ ဆိုေပမယ့္ ဒီစာက လံုးဝစိစစ္ေရးထိမယ့္စာမ်ိဳးဆို ရင္နာနာနဲ႔ဘဲ ခ်န္ထားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးဆို အယ္ဒီတာ အသည္းကြဲတာေပါ့ :P
*
*
ဒါကေတာ့ အယ္ဒီတာပါးဝလာမွ သိလာတဲ့ကိစၥေတြပါ။ ေထာက္လွမ္းေရးေခတ္မွာ စိစစ္ေရးက မဆလ ေခတ္ကေလာက္ေတာ့ ရုပ္သိပ္မပ်က္ေတာ့ဘူး။ ဟိုတုန္းကဆို အေခ်ာထြက္ၿပီးမွ စာအုပ္မွာ ေငြမင္ လိုက္ပိတ္ရ တာတို႔ ... ေနာက္ စာရြက္လိုက္ ျဖဲဆုပ္ခံရတာတို႔ ... အဲလိုမ်ား ဆြဲဆုပ္ခံရရင္ ေက်ာဘက္က လူပါ အဆစ္ထိေရာ။
*
က်မရဲ႕ ဆပ္ျပာေလးကို ျပန္သြားရရင္ သူ႐ို႕ေတြက ဘယ္လို သေဘာေတာ္ေပါက္သြားလဲ မသိပါဘူး။ ၾကည့္ရတာ က်မက စာနယ္ဇင္းလို႔ ေရးတာကို အဲဒီဆပ္ျပာတံုးေတြက သူတို႔ ေထာက္လွမ္းေရး အစိုးရကို ရည္ညႊန္းတယ္ရယ္လို႔ အိုးမလံု အံုပြင့္တာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ (သူတို႔က တခါတခါ အဲလိုလည္း အိုးမလံု အံုပြင့္တတ္ေသးရဲ႕) မွတ္ခ်က္။ ။ အိုးမလံုအံုပြင့္ေစတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးသြားထိရင္လည္း ျပဳတ္ပါတယ္။
*
*
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ က်မလည္း အတြင္းအားေတြ ေရွာင္လင္သိုင္းေတြ တတ္လာပါတယ္ (ပညာေတြေပါ့) က်မမွ မဟုတ္ပါဘူး ျမန္မာျပည္စာနယ္ဇင္းမွာ ေရးေနၾကတဲ့ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ အားလံုး အဲဒီအဌာရသ ပညာေတြ တတ္ပါတယ္။ ဘဝကေပးတဲ့ သခၤန္းစာေပါ့ေလ။ ဒီလိုေလးေရးရမွာကို ဟိုလိုေလးေရးရင္ လြတ္ႏိုင္မလား ... ဆိုတာလိုမ်ိဳး စာတပုဒ္ေရးတုိင္းေတြးၾကပါတယ္။ ၾကာေတာ့ သိပ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးပါဆိုရင္ေတာင္ မေရးတတ္ၾကေတာ့ဘူး။
*
ငယ္ငယ္က အိမ္မွာ ဟင္းကို ေဝပံုၾကစားက်င့္ရေနရာက အလွဴအိမ္မွာ ဟင္းေဖာခ်င္းေသာခ်င္းနဲ႔ မစားတတ္ ေတာ့ သလိုပဲေလ (ႀကံဳဖူးၾကမွာပါ) .. စိစစ္ေရးအေၾကာင္းကေတာ့ ေျပာမယံုႀကံဳဖူးမွ သိဆိုသလိုပါပဲ။ တိုင္းျပည္ ရဲ႕ မ႑ိဳင္ႀကီးေလးခုထဲက စတုတၳမ႑ိဳင္ေဟ့လို႔ ဂုဏ္မယူႏုိင္ေတာ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ စာနယ္ဇင္းသမားဘဝရဲ႕ ကေမာက္ကမ ႏိုင္မႈေတြကို အဲဒီအခ်ိန္က စလို႔ ေရးေရးသေဘာေပါက္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႔ လံုးဝ မစဥ္းစား ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
*
*
သခြပ္ပြင့္ေတြခ်ည္း ျမင္ျမင္ေနေပမယ့္ ေနာက္တႏွစ္ေတာ့ ကသစ္ပန္း ပြင့္မွာပါလို႔ ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ေတြးရင္း အဲဒီထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးကၽြံဝင္ပစ္လိုက္ပါတယ္ ....။ ။ (ဆက္ပါဦးမယ္)
Tuesday, November 11, 2008
|
Labels:
ျဖတ္သန္းမႈစာစု
|
This entry was posted on Tuesday, November 11, 2008
and is filed under
ျဖတ္သန္းမႈစာစု
.
You can follow any responses to this entry through
the RSS 2.0 feed.
You can leave a response,
or trackback from your own site.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
ဆပ္ျပာ ညစ္ပက္ရင္ေရာ ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ
သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။
အတြင္းအားကေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ။
ေရွာင္လင္ဂိုဏ္းက သိုင္းကေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။
ငါ့ညီမ တတ္ျခင္းတတ္ရင္
ေ၀ၚေမဂိုဏ္းတို႕ ၀ူတန္းဂိုဏ္းတို႕က သိုင္းေတြပဲ ျဖစ္မွာပါ။ အမွတ္မွားေနျပီထင္တယ္ ... း)
ဆက္ေရးပါဦး....
ဆပ္ျပာညစ္ပတ္ရင္ ဝဲေပါက္မွာေပါ့ဗ်..
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အမဲေျခာက္ဖုတ္က လိုက္ဦးမယ္
ဲျဗင္းျဗင္းျဗင္း (ယားလို႔ကုတ္တာ)
ေရွာင္လင္သိုင္းဆရာမႀကီး ရွင္ဂြမ္းသာကို လာေရာက္ၿပီး အရိုအေသ ျပဳသြားပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ဆပ္ျပာတံုး ညစ္ပတ္ရင္ ဆပ္ျပာရည္ထဲမွာ ထည္႕စိမ္ထားလိုက္ပါ ခင္ဗ်ာ။
ေရွာင္ရ ရွားရလြန္းလို႔ အက်င့္ပါျပီး ဒီဘက္ေရာက္လို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးလည္းဆိုေရာ မေရးတတ္ဘဲ ျဖစ္ေနတာ မွတ္မိေသးးး
ေတာင္ထိပ္မွာ ငါးစိမ္းပုတ္ေတြ ေတြ႕တယ္
ပင္လယ္ျပင္မွာ က်က္သေရမဲ့တဲ့ငွက္ေတြ အိပ္စက္ၾကတယ္
ဒီလိုနဲ႔...
မနက္ျဖန္ဟာ ဒီကေန႔ထက္ အေရာင္ပိုစံုတဲ့အခါ
မင္းနဲ႔ငါ...
႐ူးသြပ္ျခင္းဆိုတဲ့ ပလႅင္ထက္မွာ
ေရေရာထားတဲ့ ၀ိုင္ခါးေတြ ေသာက္ၾကမယ္။
ဆပ္ျပာညစ္ပတ္ရင္ တျခားတေယာက္ကုိ ေပးသုံးလုိက္ပါ။ သုိ႔မဟုတ္ ဆပ္ျပာကုမၸဏီကုိ တရားစဲြပါ။ စြဲလို႔မရရင္ လႊင့္ပစ္လုိက္ပါ။ ပစ္ႏုိင္ဖုိ႔ ေငြျဖဳန္းႏုိင္ဖုိ႔ ထီထုိးပါ။ ထီေပါက္ဖုိ႔ ယၾတာက ဆပ္ျပာနဲ႔ ကုိယ္လက္သန္႔စင္ပါ။ ဆပ္ျပာညစ္ပတ္ရင္ - -
zarnywin :D
ဖတ္စရာဂ်ာနယ္၊ အမွတ္ (၂၇)၊ ၂၀၀၅၊ ဇူလိုင္ ၁၉
မွာပါတဲ့ အမစာေလးကို ခုထိ အမွတ္ရ ႀကိဳက္ေနတုန္းပဲ။
http://emotionalcorner.blogspot.com/2006/06/blog-post_03.html
Post a Comment