ကမၻာႀကီးအတြက္ သစ္ပင္စိုက္တဲ့ ကဗ်ာဆရာအတြက္ ကဗ်ာ
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ က်မ ကဗ်ာ မေရးတတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္သြားတဲ့အတြက္ မေန႔က (၂၀၁၁ ရဲ႕ ကမၻာ့ကဗ်ာေန႔) မွာ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္တယ္လို႔ ေျပာရတာက မေန႔က ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာ တေယာက္နဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္ေတာ့ သူက “ဒီေန႔ ရန္ကုန္မွာ လုပ္မယ့္ ကမၻာ့ကဗ်ာေန႔ပြဲက သစ္ပင္စိုက္တဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြ လုပ္တဲ့ပြဲ” လို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ က်မ အေတြးတစ ရသြားလို႔ပါ။ သစ္ပင္စိုက္တဲ့ ကဗ်ာဆရာဆိုတာ တင္စားေျပာလိုက္တာပါ။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ကို စိတ္ဝင္စားတဲ့ ကဗ်ာဆရာေပါ့။ အဲဒီမွာ က်မ အရင္ဆံုးေျပးျမင္လိုက္တာ ကဗ်ာဆရာ မင္းထက္ေမာင္ပါ။ က်မအစ္ကို တေယာက္လို ခင္ရတဲ့ ကိုမင္းထက္ေမာင္က ကဗ်ာေရးေကာင္းသလို သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကိစၥ ေတြကိုလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာေလးကို က်မ သူ႔ကို ရည္ညႊန္းၿပီး ေရးမိပါတယ္။ ေနာက္တခုက မေန႔ညက က်မတို႔အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ကဗ်ာရြတ္ပြဲေလး လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ရြတ္ဖို႔ ကဗ်ာတပုဒ္ ကိုယ့္ဘာသာ ေရးခ်င္ေနပါတယ္။ က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တေယာက္က ဒီပြဲမလုပ္ခင္ တရက္မွာ ကဗ်ာေန႔မွာ ရြတ္ဖို႔ ကဗ်ာေရးတဲ့အခါက်ရင္ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ကမၻာႀကီးရဲ႕ ရာသီဥတု၊ ပ်က္စီးေနတဲ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ စတာေတြကို ေရးရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း က်မ အေတြးတစ ထပ္ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဒီ ကဗ်ာကို ေရးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္က သူ႔ရဲ႕ သစၥာပန္းမ်ားနဲ႔ ေမလ ကဗ်ာမွာ “တဘဝ ကဗ်ာဆရာ” တဲ့ က်မကေတာ့ တရက္ ကဗ်ာ ဆရာေပါ့ :P
“ကမၻာႀကီးအတြက္ သစ္ပင္စိုက္တဲ့ ကဗ်ာဆရာအတြက္ ကဗ်ာ”
အခ်စ္ေတြ ေလ်ာ့လာတာနဲ႔အမွ်
ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာေတာ့တာပါပဲ
ျမစ္ေရေတြလွ်ံက် … ေရႀကီးရတယ္ဆိုတာကလည္း
… ေရခဲေတာင္ေတြ ငိုလို႔ပါ...။
သစ္ေတာေတြကေတာ့
ငိုခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ရွာဘူး
နာရီဝက္ကို ၁၀ ပင္တဲ့ …
လႊေၾကာ္ျငာထဲက ေမာ္ဒယ္မေလးခမ်ာ
ဘီလူးဆုိင္းနဲ႔ ကေနရမွန္း မသိဘူးတဲ့ကြယ္
သစ္တပင္ခုတ္ ေထာင္ ၆ ႏွစ္ …
ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ဘာခက္တာလိုက္လို႔
ဟိုမွာေတာ့ ဆူနာမီတဲ့
ဒီမွာေတာ့ ငလ်င္တဲ့
အဲဒါ မခ်စ္ေတာ့လို႔ေပါ့
ဒါမွမဟုတ္ မခ်စ္တတ္လို႔ေပါ့။
ေရဒီယိုသတၱိ ႂကြႂကြ မႂကြႂကြ
အက္ဆစ္ မိုးမိုး မမိုးမိုး
ေဝလငါး ကုန္ေတာ့လည္း ငါးမန္းစားမေပါ့
ငါးမန္းကုန္ေတာ့လည္း ငါးတန္တို႔ ငါးျမစ္ခ်င္းတို႔ …
ေနာက္ဆံုး … အေမ့ ဒယ္အိုးထဲမွာ ခ်က္စရာ ငါးေတာ့ ရွိဦးမွာပါ။
ဒီလိုပါပဲ
ဒိုင္ႏိုေဆာေသေတာ့လည္း
ဘာႏိုေဆာ ညာႏိုေဆာေတြ ရွိခဲ့တာပဲ
အခုေတာင္ သူတို႔မ်ိဳးႏြယ္ တေကာင္က အိမ္ေခါင္မိုးေပၚက
စုတ္ထိုးျပေနေလရဲ႕ ...။
ဒီလိုပါပဲ
ပ်ဥ္းမေတြ ေႂကြေပမယ့္
ခ်င္းမုိင္ဟာ ခ်င္းမုိင္ပါ။
ေျမာက္ဝင္ရိုးစြန္းဆိုတာ
ခ်င္းမုိင္နဲ႔ အေဝးႀကီး …
ဂ်ပန္ဆိုတာလည္း ေဝးပါေသးတယ္
နယူးဇီလန္ … ေဟတီ … ေဝးပါတယ္ … ေဝးၾကပါတယ္ …
ေဝးရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။
သူမ်ားကို နည္းနည္းခ်စ္ … ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မ်ားမ်ားခ်စ္
ဒီလိုနဲ႔ မသိမသာ ကိုယ့့္ကိုယ္ကိုယ္ မုန္းသလို ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္
မပူပါနဲ႔
ကဗ်ာဆရာေတြ သစ္ပင္စိုက္ေနပါတယ္
ခ်စ္တတ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာေရ
လႊေတြက ကဗ်ာဆရာထက္မ်ားေနပါေပါ့လား။
ကဗ်ာဆရာေတြက ကဗ်ာဆရာေလာက္ပဲ ရွိေပတာကိုး။
ကမၻာေျမႀကီး ဆိုတဲ့ သတို႔သမီးက
တျခားသူနဲ႔ လက္ထပ္သြားၿပီ ကဗ်ာဆရာေရ
ဟို သီခ်င္းထဲကလို ၂၅ မိနစ္ေတာင္မဟုတ္ဘူး
၂၅ နာရီလည္း မဟုတ္ဘူး။
သူ႔ခမ်ာ ၂၅ ႏွစ္ေလာက္ ေစာင့္ခဲ့ပါရဲ႕ …။
အခ်စ္ေတြ ေလ်ာ့သြားမွေတာ့ …
ေရခဲေတာင္ႀကီး ငိုၿပီေပါ့ ကဗ်ာဆရာ …။
(အစ္ကို ကဗ်ာဆရာ မင္းထက္ေမာင္အတြက္)
မတ္ ၂၁၊ ၂၀၁၁
Tuesday, March 22, 2011
|
Labels:
ကဗ်ာ
|
This entry was posted on Tuesday, March 22, 2011
and is filed under
ကဗ်ာ
.
You can follow any responses to this entry through
the RSS 2.0 feed.
You can leave a response,
or trackback from your own site.
0 comments:
Post a Comment