အမွတ္တရ ရက္စြဲမ်ား ၁၀
စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အေတာ္ေလး လြမ္းစရာေကာင္းသား .. ဘာမွ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္မယ့္သူေတြအတြက္ ကေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ က်မပါပါ (အေဖ) ဆံုးတဲ့အခ်ိန္ ၁၉၉၂ ဇူလိုင္လဆန္း ပါပါ့ရက္လည္ေတာင္ မလုပ္ရေသးခ်ိန္မွာ အဲဒီအိတ္ပိတ္စာတေစာင္ ေရာက္လာတာပါ။
ဂ်ီတီအိုင္ဝင္ခြင့္ေအာင္ရံုတင္မကဘဲ EC ေမဂ်ာ တက္ခြင့္ရရံုမကဘဲ က်မ ေလွ်ာက္ထားတဲ့ အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္မွာ တက္ရမယ္တဲ့။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီတုန္းက အီးစီ ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိ၊ ဂ်ီတီအိုင္ ဆိုတာလည္း တကၠသိုလ္ မတက္ႏုိင္တဲ့သူေတြ တက္တဲ့ ေတာေက်ာင္း၊ အဲဂလို ထင္ထားမိတာကိုး။ က်မကို ပါပါ က ဂ်ီတီအိုင္ အရမ္း တက္ေစခ်င္ခဲ့တာ ဆိုတာ တခုတည္းနဲ႔ အဲဒီေတာေက်ာင္းေလးကို တက္ဖို႔ စိတ္ကူးမိခဲ့တာ ..။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ေတာေက်ာင္းကေလးဟာ က်မကို အရမ္းဖမ္းစားခဲ့တဲ့ .. တကၠသိုလ္ဆိုတာနဲ႔ မလဲႏုိင္တဲ့ .. က်မကို အေတြ႕အႀကံဳသစ္ေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့၊ က်မအတြက္ ရင္ခုန္လိႈက္ေမာစရာေတြ လွစ္ဟ ျပခဲ့တဲ့၊ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသူဘဝဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေျပာျပခဲ့တဲ့၊ ျမန္မာျပည္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပးေတြ႕ခဲ့တဲ့၊ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ယူတတ္ရမယ္ ဆိုတာကို သင္ျပေပးခဲ့တဲ့ .. ရင့္က်က္ၿပီး ကၽြမ္းက်င္ ေႏြးေထြးတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ ရင္ခြင္မွ ခိုလႈံခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ က်မအတြက္ အလွ ပ ဆံုး .. ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုး .. အေႏြးဆံုး ရပ္ဝန္းေလးလို႔ ေျပာရင္ က်မ ပိုရာက်မယ္ထင္ပါရဲ႕ .. ဒါေပမယ့္ မယံုရင္ က်မသူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးၾကည့္ .. ဟုတ္တယ္လို႔ေျပာမွာ :P
၂၁ ႏွစ္ဆိုတဲ့အရြယ္ဟာ ခုေခတ္ ခုအခါမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ သိေနတဲ့ လူႀကီးေလးေတြ ျဖစ္ေန ၾကၿပီ ဆိုေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္က က်မကုိယ္က်မ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ့္ ပီဘိ ကေလးေလး တေယာက္၊ ဥခြံထဲက ထြက္ခါစ ငွက္ေပါက္စေလးလိုပဲ .. က်ည္းၾကည့္ ေၾကာင္ၾကည့္ေပါ့ ..။
ေက်ာင္းသား ၅၀ နီးပါး ရွိတဲ့ အခန္းထဲမွာ မိန္းကေလးက ၉ ေယာက္တည္း။ တေယာက္ကို တေယာက္ အကဲ ခပ္လို႔ .. ဟိုတေယာက္က ပိုးဒါလီသိန္းတန္နဲ႔တူတယ္ဟ .. ခ်စ္စရာေလး .. ဟယ္ ဒီတေယာက္က်ေတာ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေလးနဲ႔ အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ရွည္ရွည္ေလး .. လွလိုက္တာ၊ ဟိုေကာင္မေလးက်ေတာ့ ဝဝကစ္ကစ္နဲ႔ သူ႔ကို မေသးမွ်င္လို႔ေခၚရေကာင္းမလား .. အင္း ေနာက္တေယာက္က ခပ္ရိုးရိုး ပံုေလး .. ငါကေကာ .. ။ ရွပ္အကၤီ် အကြက္က်ဲက်ဲနဲ႔ .. ထဘီေျပာင္နဲ႔ .. ဆံပင္ကတိုတုိ .. ေထာင့္မက်ိဳးတဲ့ ရုပ္ .. ပါးမွာ သနပ္ခါး ပါးကြက္က်ားနဲ႔ .. လက္မွာက ဂ်ီတီအိုင္ရဲ႕ အမွတ္အသား “တီ” ႀကီး ကိုင္လို႔ ..။
“ညီမေလး နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ”
“ဟင္ .. တူးတူးသာပါ”
“အဆန္းပဲေနာ္ .. အစ္ကိုႀကီးကို မွတ္ထား ......---- လို႔ေခၚတယ္၊ အကူအညီလိုရင္ေတာင္းေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ညီမေလးက ခ်စ္စရာေလးပဲ ..ဟဲဟဲ”
“ရွန္”
“ဟဲ့ ေသနာ . .. ကတံုး .. အဲ့ဒါ ငါ့ညီမ .. နင္က ဘာလုပ္မလို႔တုန္း”
“ဟီဟိ .. ငါက ေစာင္မ ၾကည့္ရႈမလို႔ပါ မိုးစည္ရာ .. နင္ကလည္း သိရင္ အသာေလး ၿငိမ္ေနၿပီးေရာ”
အဲဒီ အထက္ပါ စကားစုကို စာရႈသူတို႔ နားလည္ခ်င္မွလည္ပါလိမ့္မယ္။ က်မကို ေက်ာင္းသားႀကီး တေယာက္ က ကူညီမလိုလိုနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေနတာကို .. က်မရဲ႕ သယ္ယင္းလည္းျဖစ္ အစ္မလည္းျဖစ္တဲ့ မမိုးစည္က အေၾကာင္းသိခ်င္းမို႔ ဝင္ပါတာ။ အဲဒီေက်ာင္းသားႀကီးက သူ႕သယ္ယင္းေပါ့။
ငွဲငွဲ .. ပထမႏွစ္ ေက်ာင္းေရာက္ခါစ စြံပံုမ်ားကေတာ့ .. က်မတို႔က အူေၾကာင္ေၾကာင္ ေလးေတြကိုး .. သူတို႔ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြရဲ႕ မ်က္လံုးထဲမွာ .. သစ္ဆန္းေနတာကိုး .. အတန္းႀကီးက အစ္မႀကီးေတြ .. သူတို႔နဲ႔ အတန္း တူေတြက သူတို႔မ်က္စိထဲ စပါးေမႊးစူးစရာ ျဖစ္ေနၿပီေလ။ မိန္းကေလးတန္မဲ့ ေယာက္်ားေလးကို ေအာ္ စလို စ၊ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း စကားေျပာလိုေျပာ .. အေဆာင္နဲ႔ ေက်ာင္းက ကပ္လ်က္ဆိုေတာ့ အကႌ် အေဟာင္းနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းလာလိုလာ၊ ေဝါ့ေရွာ့ထဲ ဝင္ရတာဆိုေတာ့ သနပ္ခါး ထူပိန္းႀကီးေတြလိမ္းၿပီး အလွလည္း မျပင္ .. ေနခ်င္သလို ေနတဲ့ သူေတြပဲ ေတြ႕ေနရာက ဖရက္ရွာေလးေတြ လာတာဆိုေတာ့ သူတို႔လည္း ေပ်ာ္ သေပါ့ေလ ..သို႔ေသာ္ ..
က်မတို႔လည္း ဘာသားနဲ႔ ထုထားလို႔လဲ .. ပထမႏွစ္ တႏွစ္တာပဲ စြံၾကရွာတာပါ .. ေနာက္ေတာ့လည္း ဒံုရင္း ဒံုရင္းေပါ့ ..
က်မတို႔ စတက္တဲ့ ႏွစ္က အီးစီနဲ႔ ေဆဗယ္ လ္ ႏွစ္ဘာသာပဲ မိန္းကေလး ရွိတာ ဆိုေတာ့ တေက်ာင္းလံုးမွာ စုစုေပါင္း မိန္းကေလး အသစ္ ၄၀ ပဲ ပါတယ္ .. ေယာက္်ားေလးက ၄၀၀ ေလာက္ဝင္တာဆိုေတာ့ ဆယ္ခ်ိဳး တခ်ိဳးလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ အဲေတာ့ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက က်မတို႔ နာမည္ေတြကို ေက်ာင္းသားေရးရာမွာ သြားစံုစမ္းၿပီးၿပီ။ က်မတို႔က အီးစီ (ဘီ)။ အဲဒီ အခန္းေရွ႕လာရပ္ၿပီး သူတို႔ဟာသူတို႔ .. ဟိုဟာက တူးတူးသာ ဆိုတာ ျဖစ္မယ္၊ ဒီဟာက ေအးေအးေအာင္လားမသိ၊ ဝင္းပပၾကဴက ဟိုဟာေလးထင္တယ္ .. ေကသီစိုးက ဟိုေကာင္မေလးျဖစ္မယ္ ဆိုၿပီး ခန္႔မွန္းၾက .. အေလာင္းအစားလုပ္ၾကနဲ႔ .. မအားၾကရရွာပါဘူး။
က်မတို႔ကေတာ့ ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြရဲ႕ ေခၚေတာမ်က္လံုးဒဏ္ေတြကို က်င့္သားမရေသးတဲ့ ခ်ာတိတ္ ေလးေတြေပါ့ (အစ္ကိုဂ်ီးေတြ စိတ္မဆိုးေၾကးေနာ္ .. ႏွစ္ဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ က်မတို႔လည္း ေတာ္ေတာ္ ေလး ခံႏုိင္ရည္ ရွိၾကပါၿပီ .. အဲဒီမွာ အစ္ကိုႀကီးေတြကုိ ေစ့ေစ့ျပန္ၾကည့္ၿပီး စ ေနာက္ရဲၿပီ ဟီဟိ) ဆက္ေျပာ ရရင္ က်မတို႔ခ်ာတိတ္မေတြကလည္း ရုပ္ေတြကသာ အေပအေတေတြ .. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အႏူေတာ လူေခ်ာေပါ့ ဟဲဟဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္ မာန္တက္တာ တခါမွ မျဖစ္ဖူးဘူး .. ။
ေက်ာင္းစတက္တဲ့ေန႔ .. မွန္ေဆာင္ ပထမထပ္မွာ ရွိတဲ့ က်မတို႔ အီးစီဘီ အခန္းေလးမွာ ထိုင္ရင္း လာမယ့္ ဆရာ ဆရာမေတြကို ေမွ်ာ္ေနတုန္း .. လူတေယာက္ အခန္းထဲဝင္လာတယ္...။
“အားလံုးပဲ နားေထာင္ပါ .. နာမည္စာရင္းလာေကာက္တာပါ .. စာရြက္စာတမ္းေတြ .. ေက်ာင္းသံုးပစၥည္းေတြ ေပးမလို႔ပါ”
အားလံုးနားရြက္ေတြေထာင္သြားတယ္ .. ေက်ာင္းသံုးစာရြက္စာတမ္းေတြ ရမယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ဝင္စား တာေပါ့။ ပံုဆြဲဖို႔ စာရြက္ေတြ၊ ကြန္ပါေတြ ဝယ္ဖို႔ဆိုတာ အျပင္ေစ်းနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ျဖစ္ႏုိင္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။
“ကဲ ဒီကညီမေလးနာမည္ စေျပာ”
“ဝင္းပပၾကဴပါ”
“ညီမ ကေကာ”
“ေကသီစိုး”
“ေအးေအးေအာင္”
“တူးတူးသာ”
“ဇင္မာထြန္း”
“ၾကည္ၾကည္ေမာ္”
“.................”
“...............”
“က်ေနာ္က မင္းမင္းထြန္း”
“က်ေနာ္က ေစာေနမူး”
“ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ရၿပီ .. အစ္ကိုက မိန္းကေလးနာမည္ေတြပဲ လာေကာက္တာ .. ဟဲဟဲ .. သြားမယ္ေနာ္ .. တာ့တာ”
ေသၿပီဆရာ .. ေက်ာခ်မွ ဓားျပမွန္းသိတယ္ .. ဒင္းက မိန္းကေလးေတြကို ဘယ္သူက ဘယ္သူလဲ သိရေအာင္ လာလုပ္တဲ့ ဒုတိယႏွစ္က ဘဲႀကီးကိုး .. သူ႔နာမည္က ေနာက္မွသိတယ္ .. မိန္းမနာမည္ႀကီး .. ဘာတဲ့ .. သီရီ .။
ေနာက္ေတာ့လည္း ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး .. အဲဒီကိစၥ ေမ့သြားၾကတယ္။
ပထမႏွစ္မွာ ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္မေလးတေယာက္ Apply Mechanic သင္တဲ့ ဆရာမ ေဒၚတိုးတုိးသန္း စိတ္ညစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္ ..။ ေနရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ၾကားက ေနာက္ဆံုးမွာ ထိုင္တာေလ။ ဆရာမက တျခားမိန္းကေလးေတြနဲ႔အတူ ေရွ႕မွာထိုင္ဖို႔ေျပာေပမယ့္ မထိုင္ဘဲ ေပၿပီး ေနာက္မွာပဲ ထိုင္ခဲ့တာ .. ဒါေပမယ့္ ဆရာမ ဘာသာမွာ အမွတ္ေတာ့ မနည္းေစရဘူး .. အဲဂလို ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ ေကာင္မေလးက .. ဂ်ီတီအိုင္မွာ စခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ၾကည့္လိုက္ဦး .. တကယ့္ ဆိုးေပဆိုတဲ့ .. ၆ ေယာက္ .. အဲဒီ ေကာင္မေလးနဲ႔ ေပါင္းလိုက္ရင္ ၇ ေယာက္ .. ၾကံၾကံဖန္ဖန္ .. သူတို႔ ၇ ေယာက္က ၇ ရက္သားသမီး ေစ့တယ္ ..။
ဆရာမကလည္း ေရွ႕မွာလာမထိုင္လို႔ မေက်နပ္ဘူး .. သူကလည္း ေရွ႕မွာ သြားကိုမထိုင္ဘူး .. ေနာက္ဆံုးမွာ .. ဆရာမက ခြင့္လႊတ္ၿပံဳးေလးၿပံဳးရင္း အေလွ်ာ့ေပးရွာတယ္ ..။ ဆရာမကုိ ဒီေနရာကေန ဂါရဝျပဳပါတယ္။ ဂ်ီတီ အိုင္ကို အီးစီနဲ႔ ၿပီးခဲ့ေပမယ့္ ဆရာမကို ဂ်စ္ခဲ့တဲ့ သမီးက စာေရးဆရာမပိုးဝင္ေနၿပီ .. ဆရာမ .. အဲဒီတုန္းက က်မ တခု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တာရွိတယ္ ..“ငါ တသက္လံုး ဆရာမ မလုပ္ဘူးေဟ့” လို႔ .. သူငယ္ခ်င္းေတြက ေမးတယ္ .. ဘာလို႔လဲတဲ့ .. “ဝဋ္လည္မွာစိုးလို႔ပါ” ..။
ေက်ာင္းေဆာင္မရေသးတဲ့ က်မ .. အဲဒီႏွစ္က အျပင္ေဆာင္ကေလး တေဆာင္မွာ ေနခြင့္ရတယ္။ သြားတက္ ကေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႔ အတူတူ တခန္းထဲ ေနရတယ္။ ဆံပင္က အရွည္ႀကီး .. ေဆဗယ္လ္ က .. သူ႔နာမည္က ေမလတ္တဲ့ .. သူ႔မွာ သီေထြးဆိုတဲ့ ညီမေလးတေယာက္ ရွိတယ္ .. က်မက ဂစ္တာတီးရင္ သူက သီခ်င္းေလးေတြ တိုးတိုးညည္းတယ္ .. လွည္းကူးသူေပါ့ .. ခု သူ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ မသိ ..။ သန္လ်င္နဲ႔ လွည္းကူး တခါမွလည္း မျမင္ဘူးၾကဘဲ .. က်မတို႔ တူတူ ေနျဖစ္ၾက တယ္ .. ခ်စ္လည္း ခ်စ္ၾကတယ္ .. ။ အဲဒီတုန္းက က်မတို႔အားလံုးရဲ႕ စိတ္ကေလးေတြ ျဖဴေနၾကတယ္ေလ ..။
ေနာက္မွပဲ ၇ ရက္သားသမီး အေၾကာင္းရယ္ .. ေမလတ္ အေၾကာင္းရယ္ ဆက္ေရးေတာ့မယ္ ခုေတာ့ ေတာ္ေသးၿပီ :)
9 comments:
ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ရပ္သြားတာတုန္း။ ဆက္ေရးေလ။
ဖတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဖတ္ေနတာ။
အဲဒီတခါပဲ စြံဖူးတာဆိုလို႔ စြံပုံစြံနည္းေလး ျပည္႔စုံေအာင္ ေရးမွေပါ႔။ :)
ေက်ာင္းတက္တုန္းကဘ၀ အရမ္းေကာင္းတယ္ေနာ္
ညီမတူး စာေရးေကာင္းလြန္းလို႔ ေက်ာင္းႀကီးကို အရမ္းလြမ္းသြားၿပီ။ ပထမႏွစ္မွာ စြံလိုက္ပံုမ်ား အတန္း အ၀မွာ အၿမဲ လူစည္ေနတာပဲေနာ္။ အမတို႔တုန္းက EC က တစ္ခန္းထဲ၊ မိ္န္းကေလး စုစုေပါင္းမွ သံုးေယာက္တည္း။
တခ်ိဳ႔ စာသင္ခ်ိန္ေတြဆို ေယာက်ၤားေလးေတြခ်ည္းပဲ ရွိတဲ့ EP နဲ႔ ေရာသင္ရတယ္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ အတန္း ေနာက္က်မွ ၀င္လာရင္ ဆရာက စာသင္တာ ခဏ ရပ္ထားရတယ္။ တစ္ခန္းလံုး အဲဒီ ေကာင္မေလးကိုပဲ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကလို႔။
ဆရာမ ေဒၚတိုးတိုးသန္း ကေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးမွ ေရာက္လာတာ။ ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာပဲ ေနၾကေတာ့ သူနဲ႔လည္း အိမ္နီးနားခ်င္းေပါ့။ ဆက္ေရးပါဦး
ညီမေရ။ ေမွ်ာ္ေနမယ္။
:D ေကာင္း ................................
မစႏၵာရဲ႕ “ဂ်ီေဟာသူ”ကို အမွတ္ရသြားတယ္
ဖတ္လို႔ေကာင္းေနတုန္း ျပီးျပီးသြားတယ္
:(
အမပို႔စ္ဖတ္ၿပီးသြားေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ့္ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသား ဘ၀ကိုပါသတိရလာတယ္ ေမဂ်ာ။မိုင္နာေဆာင္ခြဲၿပီးတက္ရတာ လံုး၀မသိေတာ့ အင္း ဒီတကၠသိုလ္က သခၤ်ာေတြ၊ျမန္မာစာေတြပဲသင္ၿပီး ပန္းခ်ီလည္းမသင္ေသးဘူး ပထမႏွစ္ဆိုေတာ့မသင္ေသးဘူးထင္ၿပီး ျပန္ျပန္သြားတာ ဟားဟား ေအာ္နယ္ကတက္လာတဲ့ ေကာင္အေလးမို႔ပါ
၀င္းပပႀကူဆုိ..ကိုအံ႔ဘုိတို႔ႏွစ္ကလား။o
Post a Comment