Wordpress Themes

ခုတေလာ ၂၀၁၂ ကမၻာပ်က္မယ့္ကိစၥ လူတုိင္းပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားေနေလရဲ႕ ... ။ လူတိုင္းပါးစပ္မွာ ေရပန္းစား မွေတာ့ ဘေလာ့ဂါေတြဆီေရာက္တာ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ က်မရဲ႕ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီး ကိုဟန္ဆို အဲဒီ ၂၀၁၂ အေၾကာင္း ေျပာေနတာ ၾကာလွေပါ့။ သူ႔အဆို ဟဲလ္မက္ ကေလးေဆာင္းထားဖို႔ လူတုိင္းကို လိုက္ေျပာ မိတာ မိတ္ပ်က္တာေတာင္ ရွိတယ္ဆိုပဲ။ ခုေတာ့ ကိုဟန္ တေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕ ... အားလံုး ကမၻာပ်က္ ကုန္တာတဲ့။ ကိုႀကီးသာက က်မကို တက္ဂ္ေလတယ္။ သူက ေျပာလိုက္ေသးတယ္ ... ရယ္ရေအာင္ ေရးပါတဲ့။ ႀကံႀကံ ဖန္ဖန္ က်မက ကိုဇာနည္မွ မဟုတ္တာ ဘယ္လိုလုပ္ ရယ္ရေအာင္ ေရးတတ္ပါ့မလဲ ... ေနာက္ၿပီး ကမၻာ ပ်က္ပါတယ္ဆိုမွ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရယ္ရမွာတဲ့တုန္း။ သို႔ေသာ္ တက္ဂ္ၿပီဆိုမွေတာ့ ေရးရေတာ့မေပါ့ေလ။ ကိုင္း ေရးၿပီ ..။ ကမၻာပ်က္ရင္ ...

၁။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ရွိေနခ်င္လဲ ...

ႀကံဖန္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္တတ္တဲ့ သူေတြနဲ႔ အတူရွိခ်င္တယ္။ ေကၽြးခ်င္ေမြးခ်င္စိတ္လည္း ရွိတဲ့ သူေတြေပါ့။ ကမၻာႀကီးက ရုတ္တရက္ ဝုန္းခနဲ ပ်က္ခ်င္မွ ပ်က္မွာဆိုေတာ့ ... ေတာ္ၾကာ ၾကားထဲမွာ ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးတာေတြ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ ႀကံဖန္ စားေသာက္တတ္တဲ့သူနဲ႔ဆို ကိုယ္လည္း ငတ္ကိန္းမႀကံဳဘဲ အူစိုမယ္ မဟုတ္လား။

၂။ ဘာေတြ ခံစား ေနရမလဲ ...

ေဒါသထြက္ေနမွာေပါ့။ ကမၻာႀကီးက သူ႔ဘာသူ ပ်က္မယ့္ကိစၥကို ဘာလို႔ သုေတသနလုပ္ၿပီး ႀကိဳတင္သိေအာင္ လုပ္ရတာလဲ။ ႀကိဳသိေတာ့ ႀကိဳစိတ္ညစ္ၾကတာေပါ့။ ကိုယ္က စိတ္မညစ္ေပမယ့္ ညစ္တဲ့သူေတြ ၾကားမွာ ေရာက္ေနရင္ ကိုယ္ပါ ေရာေကာေသာေကာ စိတ္ညစ္ရမယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲလို ဘာမဆိုႀကိဳသိေအာင္ လုပ္တဲ့ သိပၸံပညာရွင္ဆိုတဲ့သူေတြကို ေဒါသထြက္မိမယ္ထင္တယ္။ ခုေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္ေနၿပီ။

၃။ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားမလဲ ...

က်မရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္းဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွမျပင္ဘူး။ ေပးစရာရွိတဲ့ စာမူေတာင္ ဒက္လိုင္းေရာက္မွ ေကာက္ေရး တာေလ။

၄။ ဝမ္းနည္းမိမွာက ...

ဘာလို႔ လူအျဖစ္နဲ႔ ကမၻာပ်က္တာကို ႀကံဳရတာလဲ ...။ တကယ္လို႔ က်မသာ ေမ်ာက္တေကာင္ဆိုရင္ ကမၻာပ်က္မယ့္ကိစၥ ႀကိဳသိေနတဲ့ သိပၸံပညာရွင္ေတြ ဘာေျပာေျပာ နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ပ်က္မွသာ ပ်က္ကေရာ ...။ ဒီလို ေရးေနစရာလည္း မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။

၅။ ေၾကာက္လန္႔မိမွာက ...

ေအာင္မေလး ကမၻာပ်က္ၿပီး လူေတြအကုန္ေသကုန္လို႔ .. ငါတေယာက္တည္းက်န္ခဲ့ရင္ ဒုကၡ၊ သရဲမ်ား ေခ်ာက္မလားမသိဘူး။

၆။ ေဆာင္ထားခ်င္တာက ...

ဓားတလက္။ တမ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔ ... ပံုျပင္ေတြထဲကလို ကမၻာႀကီးေပၚမွာ ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြ ဖုန္းအုပ္ၿပီး ဘယ္သူမွလည္း မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ၿခံဳရွင္းရမွာမဟုတ္လား။ (ဒါကေတာ့ ဘယ္သူမဆို ဗားရွင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကမၻာပ်က္ခြင့္ရွိတယ္ ထင္လို႔ ... က်မက သက္သက္ညႇာညႇာနဲ႔ပဲ ၿခံဳေတြပိတ္လိုက္ရတာ)

၇။ ဘာေတြေရးမိမလဲ ...

ဘယ္ေပၚမွာ ဘာနဲ႔ေရးရင္ေကာင္းမလဲ ... ေက်ာက္ေပၚမွာထြင္းလို႔ ေၾကမြသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ သံေပၚမွာ ေရးေတာ့ေကာ ... သံေတြပါ ေပ်ာ္က်သြားရင္ ေရးတာပဲ အဖတ္တင္မယ္ ... အဲဂလို က်မရဲ႕ ထံုးစံအတုိင္း ေယာင္ေျခာက္ဆယ္လုပ္ရင္း ကမၻာႀကီးပ်က္သြားတာနဲ႔ ေရးတဲ့ဆီေတာင္ ေရာက္မွာမဟုတ္လို႔ ဘာေရးမလဲ ေျပာေတာ့ဘူး။

၈။ ေတြးမိေတြးရာေတြ ...

ေႂကြးရွင္ေတြကို သနားလိုက္တာ၊ ဒီလို ျဖစ္မယ္မွန္းသိ ဒီထက္ ၂ ဆေလာက္ေခ်းထားပါတယ္ ... ။ ခုလို ျဖစ္မယ္သာသိရင္ ငါယူထားတဲ့ အေႂကြးေတြ ဘယ္ျပန္ဆပ္ပါ့မလဲ ... ေတာက္ (ဒါကေတာ့ ကိုဇာနည့္ဆီက ခိုးခ်ၿပီး နည္းနည္း ေမာ္ဒီဖိုင္းလုပ္ထားတာ)

၉။ ဂုဏ္ယူခ်င္တာက ...

နာမည္ေက်ာ္ ငေပါေဂဟာႀကီးကို ထူေထာင္သူထဲမွာ ငါဟာ တဦးအပါအဝင္ေပါ့ .. ဟဲဟဲ။

၁၀။ ရွာႀကံေျဖသိမ့္မိတာ ...

ဘာပဲေျပာေျပာ ငါအသက္ရွင္ခ်ိန္အတြင္းမွာ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ေပါေတာေတာ ေနခဲ့ရပါတယ္ေလ။ ငါ့ေလာက္ မေပါရဲတဲ့သူေတြ ထက္စာရင္ ငါက အမ်ားႀကီး ေတာ္ေသးတာေပါ့။

၁၁။ က်ဴးရင့္ခ်င္တဲ့ဥဒါန္း ...

ကမၻာဆိုတာကို ငါႀကံဳခဲ့ရတယ္ေဟ့ .... (ေျပာမယ့္သာေျပာတာ အဲ့အခ်ိန္က် ေၾကာက္ေသးပါၿပီး ဘာဥဒါန္းမွ က်ဴးရင့္ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး)

ကဲ ကိုႀကီးသာေရ ေရးၿပီးၿပီ ... က်မကေတာ့ ငေပါ ေဂဟာႀကီးကို တႏွစ္ျပည့္အထိန္းအမွတ္အျဖစ္ ဆက္ တက္ဂ္မယ္ ႀကံဳတဲ့ ဘုတ္မ်ား ဝန္ဂ်ီးမ်ား ေရးေပေတာ့ ...။ တခုေတာ့ရွိတယ္ ငေပါေဂဟာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီပံုစံအတုိင္းမဟုတ္ဘဲ ေရးခ်င္သလို ေရးႏုိင္တယ္ (:P)