မယူလိုက္က မိုက္လို႔ထင္ ယူလိုက္ျပန္က ႀကိဳက္လို႔ထင္ (၅)
“ကယ္ၾကပါဦးဗ်ိဳ႕ .. မႏိုင္ေတာ့ဘူး ..”
ဂ်ာနယ္ထုတ္ႀကီးကို ထမ္းၿပီး ကိုးယိုးကားယား တက္လာတဲ့ ေအာင္ထူးကို ေႏြတို႔ေတြ သနားရမလို ရယ္ရမလို ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဒီတိုက္မွာကေတာ့ ထူးထူးေထြေထြ အလုပ္သမားရယ္လို႔ ရွိတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ သတင္းေထာက္ေပမယ့္ ဂ်ာနယ္ထုတ္လည္း ကူထမ္းခ်င္ ထမ္းရမွာပဲ။ ေအာင္ထူး ခမ်ာ .. ေျမညီထပ္ကေန ၇ ထပ္ကို ဒီအထုတ္ႀကီးထမ္းတက္လာရတာ ေမာရွာမွာေပါ့။
သူပစ္ခ်လိုက္တဲ့ ဂ်ာနယ္ထုတ္ကို ယူၿပီး ကိုသက္ခိုင္က ေႏြတို႔ကို ေဝေပးတယ္။ ေႏြတို႔ရဲ႕ သတင္း ရင္းျမစ္ေတြကို လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ရယ္ .. ေႏြတို႔ကိုတာ တေယာက္ကို ၃ ေစာင္ရယ္ ကိုသက္ခိုင္က ေပးတယ္။
“ငါ့သတင္းေလး ျပဳတ္တယ္ဟာ”
ျမင့္မိုက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ညည္းတယ္။ ေျပာမယ့္သာေျပာတာပါ။ သူ႔သတင္း စာေပစိစစ္ေရးက မလြတ္ဘူးဆိုတာ မူၾကမ္း ရံုးက်ကတည္းက သိၿပီးသားပဲ။ ေႏြတို႔ေတြအတြက္ ဒီ သတင္းေလး ေတြက ပိုက္ဆံေတြဆိုလည္း ဟုတ္သလို နာမည္ေလးေတြ တည္ေဆာက္ခြင့္ရတဲ့ အရာေတြ ဆိုလည္း မမွားဘူးေလ။ ပိုက္ဆံမရရင္ေတာင္ ကိုယ့္နာမည္ေလးကို သတင္းနဲ႔ ယွဥ္တြဲ ေတြ႕ခြင့္ ရလိုက္ရင္ ေပ်ာ္ၾကတာ မဟုတ္လား။
စာေပစိစစ္ေရးနဲ႔ ဂ်ာနယ္တုိက္ဆိုတာကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ သူတို႔က ေႏြတို႔ရဲ႕ သတင္းေတြကို ရွာႀကံျဖဳတ္မယ္၊ ေႏြတို႔ကလည္း လြတ္ေအာင္ ႀကံဖန္ေရးၾကမယ္။ ဒါပဲေလ။ ဒီၾကားထဲ သူတို႔ဟာ သူတို႔ ျဖဳတ္ဖို႔ေမ့သြားတာကို သူတို႔အထက္ကေထာင္းေတာ့မွ ဘာမဆိုင္ညာမဆုိင္ အယ္ဒီတာေတြ ကို ထုေျခလႊာတင္ခိုင္းတာေတြ၊ ေနာက္မလုပ္ပါဘူးဆိုတဲ့ ခံဝန္ကတိ ထိုးခိုင္းတာေတြက ရွိေသး တယ္။
“ေႏြ .. ေသြးလြန္တုပ္ေကြးသတင္း ေရးဖို႔အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီလား”
မအိက ေႏြ႕ကိုလွမ္းေမးတယ္။
“ျဖစ္ၿပီမအိ။ ေႏြ အင္တာဗ်ဴးေတြလည္း ျဖည္ခ်ထားတယ္၊ အခ်က္အလက္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ စံုၿပီ။ ေရးလို႔ရၿပီထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မအိနဲ႔တူတူေရးမယ္ေနာ္”
ေႏြ႕စကားကို မအိက ၿပံဳးၿပီး နားေထာင္ေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီသတင္းေရးဖို႔ အားလံုး အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတာ ၾကာၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ကဘယ္လို စၿပီး ေရးရမွန္း မသိဘူးျဖစ္ေနတာ။ ခုလို မအိေမးလိုက္ေတာ့ အေတာ္ပဲေပါ့။
“အိုေက .. ေႏြအားရင္ မအိစားပြဲကို လာခဲ့ေတာ့”
ေႏြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ မအိစားပြဲနားကို ခံုတလံုးေရႊ႕သြားလိုက္တယ္။
သတင္းကို ဘယ္ Angle ကထြက္မလဲ၊ စတိုရီ အုိင္ဒီယာက ဘာလဲ၊ သတင္းလိဒ္ကို ဘယ္လို ေရးမလဲ။ မအိရဲ႕ေမးခြန္းေတြကို ေႏြ အိုးနင္းခြက္နင္း အေျဖေပးေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာ မရွိပါဘူး။ မအိက ေႏြ႕အယူအဆေတြကို မျငင္းဘူး။ သူ႔အယူအဆေတြနဲ႔ ျဖည့္စြက္လိုက္ေတာ့ ဒီ သတင္းေဆာင္းပါးေလးက လွလွပပေလးျဖစ္လာတယ္။
“ဒီသတင္းကို Hard news ပံုစံနဲ႔ မေရးဘဲ Soft news ပံုစံနဲ႔ ေရးၾကည့္ရေအာင္။ ေႏြျမင္ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းနဲ႔ စထြက္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား”
ေႏြ႕အေတြးထဲမွာ ကေလးေဆးရံုက ျမင္ကြင္း ျပန္ေပၚလာတယ္။ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ အေလာင္းကို တြန္းထုတ္လာတဲ့ အေဖနဲ႔ အေမ..။ ေႏြ႕ရင္ထဲမွာ ဆို႔ၾကပ္သြားတယ္။
“တကယ့္ စတိုရီက ေသြးေရာင္းစားတာ ေႏြရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို လိဒ္သြားထြက္ၿပီး အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ ေရးျပလိုက္ရင္ ေႏြ႕သတင္းတပုဒ္လံုး စိစစ္ေရးက လွီးလိုက္လိမ့္မယ္ .. ျမန္မာျပည္မွာ ဂ်ာနယ္လစ္ လုပ္ေနသေရြ႕ေတာ့ အလွီးမခံရေအာင္ ေရးတတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ကိုယ္ေရးခ်င္တာလည္း ေရးရ .. သူတို႔လည္း သေဘာက် ပံုစံမ်ိဳးေရးတတ္တာကိုက ပညာပဲ”
မအိရဲ႕စကားေတြကို ေႏြမွတ္ထားလိုက္တယ္။ ဟုတ္တာပဲ၊ အျဖဳတ္မခံရေအာင္ ေရးမွျဖစ္မွာေပါ့။
“ေသြးေရာင္းစားတာကိုလည္း ထည့္ေရးခ်င္တယ္ မအိရဲ႕ .. ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”
“ထည့္မယ္ေလ .. ဒါေပမယ့္ အဲဒါကို ပါးပါးေလး လွလွပပေလး ထည့္မယ္။ အျဖဳတ္မခံရေအာင္ ေပါ့”
မအိရွင္းျပတဲ့အတိုင္း ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ ျမစံပယ္မွာ သြားေရးဦးမွ။ ရံုးေပၚမွာက ဆူညံေနတာ။ မအိတို႔လို ပါရမီမရွိေတာ့ မေရးႏုိင္ဘူး။ ဒီေန႔လို ဂ်ာနယ္ထြက္ရက္ဆို ပိုဆိုးေသး။ သတင္းခန္းဆိုေတာ့လည္း ဘယ္တိတ္ဆိတ္ပါ့မလဲေလ။
“မိေႏြေရ .. ဒိုးမယ္ေဟ့ လုိက္မွာလား”
မထိုက္ကလွမ္းေမးလိုက္မွ သတိရသြားတယ္။ ဟုတ္သားပဲ ပန္းဆိုးတန္း ေလာကနတ္မွာ စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳက စာအုပ္ျပပြဲလုပ္ေနတာ။ မထိုက္က သတင္းယူဖို႔သြားမလို႔ .. ေႏြကေတာ့ စာအုပ္ေတြကို သြားေငးမလို႔။ ကိုကိုနဲ႔ယူၿပီးမွ စာအုပ္ တအုပ္ေတာင္ မဝယ္ႏုိင္ေသးဘူး။ အရင္က အေမတို႔ အိမ္မွာ တုန္းကဆိုရင္ ေႏြက မုန္႔ဖိုးစုၿပီး စာအုပ္ေတြ ဝယ္တာ။ ေႏြမဝယ္လည္း အေဖက ဝယ္ေပးတာပါပဲ။
“ေဒၚထိုက္ ဘယ္လိုလဲဲ .. ရည္းစားနဲ႔ ျပတ္ၿပီဆို” လို႔ မအိက လွမ္းေမးတာကို မထုိက္က အၿပံဳးမပ်က္ ျပန္ေျဖတယ္။ မထုိက္ရင္ထဲမွာေတာ့ ငိုေနမွာေပါ့ေလ။ ေႏြကသာ လုိက္ခံစားေနတာ မထိုက္က ေႏြတို႔ကို အဲဒီကိစၥေျပာျပၿပီးတဲ့ ေန႔ကစၿပီး ကိုေလးအေၾကာင္း တခြန္းေတာင္ မဟေတာ့ဘူး။ ပံုမွန္အတိုင္း သတင္းအလုပ္ေတြပဲ ဖိလုပ္ေနတာ။
“ဟယ္ မထိုက္ရည္းစားက ဒီေလာက္ေခ်ာလည္းေခ်ာ မထိုက္ကိုလည္း ဒီေလာက္ခ်စ္တဲ့ဟာ ဘာလို႔ုျပတ္ရတာလဲ။ မထိုက္က မထိန္းလို႔ထင္တယ္”
ဘုမသိဘမသိနဲ႔ မားကတ္တင္းက ေဆြေဆြက လာဝင္ေျပာတယ္။ ေဆြေဆြ႕ကို မထိုက္က ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ ဘာမွေတာ့မေျပာဘူး။ ဒါေပမယ့္ မအိက ..
“ေယာက္်ားဆိုတာ ထိန္းရေအာင္ ကေလးမွမဟုတ္ဘဲ ေဆြရယ္” လို႔ ဝင္ေျပာတယ္။
“မဟုတ္ဘူးေလ .. ေဆြဆိုလိုတာက ဒီလို တန္ဖိုးရွိတဲ့ ေယာက္်ားမ်ိဳး ရဖို႔ မလြယ္ဘူး မဟုတ္လား”
“ဟားဟား .. ေဆြကေတာ့ေနာက္ၿပီ။ သူပဲတန္ဖိုးရွိတဲ့ ေယာက္်ားျဖစ္ရမွာလား။ သူလည္း တန္ဖိုးရွိတဲ့ မထိုက္လို မိန္းမကို ဆံုးရႈံးရတာပဲဟာ၊ သူကမွ တန္ဖိုးကို မသိတာ”
“ဟင္ .. မအိစကားေတြကလည္း ရႈပ္ေနတာပဲ” လို႔ ေဆြေဆြက ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႕ႏြဲ႔ေျပာရင္း လက္ထဲက မွန္ဝုိင္း ေသးေသးေလးနဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ေနေလရဲ႕။
ေဆြေဆြက မံႈေနေအာင္လွတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ မားကက္တင္း ဆိုေတာ့ အဝတ္အစားကိုလည္း ေက်ာ့ေနေအာင္ ဝတ္ရတယ္၊ အလွအပကလည္း ျပင္ရတယ္၊ စကားကိုလည္း ကတ္စတန္မာ ႀကိဳက္ေအာင္ ခ်ိဳခ်ိဳေလး ေျပာရတယ္၊ ေႏြတို႔လို အခ်င္းခ်င္းနဲ႔ စကား ေျပာရင္ေတာင္ သူ႔ဟန္ပန္နဲ႔ စကားသံေတြက ကတ္စတန္မာကို ေျပာသလို ဟန္လုပ္သံ ေတြက ပါေနတတ္တာ။ ျမင့္မိုကေတာ့ “ခၽြဲပစ္ေနတာပဲ ၾကည့္မရပါဘူးဟာ၊ အဆံမရွိဘူး ဟန္ပဲရွိတဲ့ဟာေတြ” လုိ႔ အၿမဲေျပာ တတ္တယ္။ ေႏြကေတာ့ အလုိက္အထုိက္ဆက္ဆံပါတယ္။
ေဆြေဆြကေတာ့ သူ႔ရည္းစားက ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းရွိတာ၊ သူ႔ကို ဘယ္လိုခ်စ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ထိ ဂရုစိုက္တာ၊ ေယာကၡမေလာင္းေတြက ဘယ္လို သေဘာေကာင္းတာ၊ ပိုက္ဆံလည္း ဘယ္လို ခ်မ္းသာတာ၊ မဂၤလာေဆာင္ရင္ ဘယ္ဟိုတယ္မွာ ေဆာင္မွာ ဆိုတာေတြ အၿမဲ ေျပာတတ္တယ္။ အဲဒါကိုပဲ ျမင့္မိုက ၾကည့္မရတာေလ။
“ေယာက္်ားေတြ ဂရုစိုက္တယ္၊ အလုိလုိက္တယ္ ဆိုတာမ်ား သူမို႔လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ သူ႔ဘဲႀကီးကို ငါေတြ႕သားပဲ .. ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႔ တြဲေနတာ။ သူကေတာ့ သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ ထင္ေနပံု ရတယ္။ ငါ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ” လို႔ ျမင့္မိုေျပာတုန္းကဆို ေဆြေဆြၾကားသြားမွာစိုးလို႔ မနည္းကို မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲနဲ႔ ျပရတယ္။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္၊ ေႏြတို႔က သတင္းေထာက္ေတြ ဆိုေတာ့ ေနရာေပါင္းစံုကိုေရာက္ၿပီး လူေပါင္းစံုနဲ႔ေတြ႕ရတာ။ တခါတေလ ျမင္ရၾကားရ မသက္သာတာ ေတြလည္း ရွိတာေပါ့ေလ။
ေႏြကေတာ့ ဒါေတြမသိေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္တုန္းကမွလည္း မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ ဆိုတာကို မေတြး ဖူးဘူး။ ကိုကိုနဲ႔က အတူသာေနတယ္ မဂၤလာဆြမ္းေတာင္ ေကၽြးလိုက္ရတာမဟုတ္ဘူး။ ကိုကို ကလည္း လုပ္ခ်င္လားလို႔ တခါမွ မေမးပါဘူး။ သူ႔မွာ တာဝန္မရွိတဲ့အတိုင္း ..။
ေႏြ႕ အေတြးကို ေႏြျပန္လန္႔သြားတယ္။ ခုတေလာမွာ ကိုကို႔ကို အျပစ္ျမင္စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားေနသလိုပဲ။ ညကလည္း ကိုကိုက ေျပာေသးတယ္ “မင္းပံုစံက အရင္နဲ႔ကိုမတူဘူး၊ တခုခု ေၾကာင့္ မာန္တက္ေနသလိုပဲ” တဲ့။ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေႏြ႕အေနနဲ႔ မာန္တက္ေနတာ ဟုတ္လား၊ မဟုတ္ဘူးလား မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ေႏြ႕အလုပ္ကို ေႏြေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
“ကဲ မိေႏြ .. လိုက္မယ္ဆို သြားမယ္ေဟ့” လို႔ မထုိက္ေဆာ္ၾသလိုက္မွ ေႏြ႕အေတြးျပတ္သြားတယ္။ ေလာကနတ္က ျပန္လာမွပဲ ေဆာင္းပါးေရးေတာ့မယ္ေလ။
* * *
ခုတေလာမွာ ေႏြတို႔ အထက္တန္းတုန္းက သင္ရတဲ့ ေရွး ကဗ်ာေလး တပုဒ္ထဲက စာသားတခ်ိဳ႕ .. ဘယ္လိုက ဘယ္လို ေႏြ႕ေခါင္းထဲ ဝင္ေနတယ္မသိဘူး ..
“မယူလုိက္က မုိက္လို႔ထင္ .. ယူလိုက္ျပန္က ႀကိဳက္လို႔ထင္” တဲ့ … မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဘဝကို ေရးထားတာေလ။ သိပ္ကို ေပၚလြင္တာပဲ။ ေယာက္်ားတေယာက္က ေပးလာတဲ့ အခြင့္အေရးကိုု ျငင္းျပန္ရင္လည္း .. (အဲဒီ အခြင့္အေရးက တကယ့္ေစတနာမွန္နဲ႔ ေပးတာျဖစ္ေနရင္) မိုက္လိုက္တာ အေျပာခံရမယ္၊ တကယ္လို႔ ယူလိုက္ျပန္ရင္လည္း တလြဲေတြးတတ္ေသာ သေကာင့္သားမ်ားက သူတို႔ကိုႀကိဳက္လို႔ပဲလို႔ လိုရာဆြဲေတြးၾကတယ္တဲ့။ ဟုတ္သားေနာ္။
ခုေခတ္ စပြန္စာဆိုတဲ့ ဘဘႀကီးေတြ၊ အန္ကယ္ႀကီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္မိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို အဲဒီ ကဗ်ာရြတ္ျပရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ဒါက .. ေရြးစရာလမ္းမရွိတဲ့ သေဘာကို ေျပာတာလား၊ ေရွးေခတ္က အေျခအေနေၾကာင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေခတ္ျဖစ္ျဖစ္ မိန္းကေလး ဆိုရင္ ဒီလိုခ်ည္းပဲလား။ ဟင့္အင္း .. မျဖစ္ရဘူး။ ဘာဆိုင္လို႔လဲ မိန္းမနဲ႔ ေယာက္်ား ဆက္ဆံေရးမွာ မိန္းမဘက္က ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေအာက္က် ေနာက္က် ႏုိင္ရတာလဲ။ အခြင့္အေရးက သတ္သတ္ပဲ .. အခ်စ္က သတ္သတ္ပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ အခြင့္အေရးေပးမွ ခ်စ္တာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္သလို၊ ခ်စ္လို႔ အခြင့္အေရး ေပးမယ္ ဆိုတာေကာ အေပးအယူ မဆန္လြန္းဘူးလား။ ထူးဆန္းလိုက္ တာ .. ဘယ္တုန္းကမွ ေႏြ အဲဒီလို ေတြ မေတြးခဲ့၊ မစဥ္းစားခဲ့ ဖူးဘူး။
ေႏြသိခဲ့တာက မိန္းကေလး ဆိုတာ ႏူးႏူးညံ့ညံ့သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေန၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူ၊ ကုိယ့္ခင္ပြန္းကို ေျခသုတ္ပုဆိုး ေျမြစြယ္က်ိဳး ျပဳစု။ သူတို႔ျပဳသမွ်ႏု ဒါပဲလို႔ ထင္ထားတာ။ ခု အဲဒီအထင္ေတြကို ေႏြကိုယ္တုိင္ ေျပာင္းျပန္လွန္ခ်င္ေနမိတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမကို ေႏြျပန္စဥ္းစားမိေတာ့လည္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေႏြ မေက် မခ်မ္းျဖစ္မိတယ္။ ပင္ပမ္းတာခ်င္းတူတူ၊ အိမ္အတြက္ ဝင္ေငြရွာရ တာခ်င္းတူတူ၊ ပညာတတ္တာခ်င္းလည္း တူတူ (သာခ်င္းသာ အေမကေတာင္ ပိုသာေသးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္အားျဖင့္လည္း အေမကပိုတယ္) အဲဒါကို အေဖ့ကို အေမက ျပဳစုရတယ္၊ ထမင္းဟင္းခ်က္ေကၽြးရတယ္၊ ခူးေကၽြးရတယ္။ အိမ္ကိစၥ၊ သားသမီး ကိစၥေတြကို အေမက ပိုယူရတယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲ။ အခ်စ္ေၾကာင့္လား။
ေယာက္်ားေတြက အခ်စ္ဆိုတာ တခုတည္းနဲ႔ မိန္းမေတြရဲ႕ ဘဝကို ပိုင္စိုးမွာလား။ ေႏြေကာ .. အခ်စ္ ဆိုတာရဲ႕ ဖမ္းစားမႈေၾကာင့္ ကိုကိုရဲ႕ ေက်းကၽြန္ျဖစ္ေနရမွာလား ..။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေၾကာက္ စရာႀကီးပဲ။ ေႏြ အဲဒီလို မျဖစ္ခ်င္ဘူး။
“နင္တို႔က ငါ့အတြက္ ပူေနၾကတယ္။ ငါက ေပ်ာ္ေနတာဟ၊ ခုမွ ငါ လြတ္လပ္သြားတာ” လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ မထိုက္ကို ေႏြျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိတယ္။ “မိန္းကေလးတေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို မုဒိတာ မပြားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မနာလို စိတ္ႀကီးတဲ့ ေယာက္်ားေတြကို ငါလန္႔သြားၿပီ။ သူကေတာ့ ငါ့ကို အလုပ္မလုပ္ေစခ်င္တာ ခ်စ္လို႔လို႔ ေျပာမွာေပါ့ဟာ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ငါသိေနတယ္၊ အဲဒါ ငါ့ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို သူ မနာလိုတာဟ”
ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အဲဒါေတြရွိလား။ ေႏြသိပ္လန္႔သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ ရွိေနတယ္ေလ။ ေႏြ႕ကိုၾကည့္တဲ့ ကိုိကို႔မ်က္လံုးေတြက စိမ္းကားေအးစက္လာတာ ေႏြခံစားေနရတယ္။
အၿမဲတမ္း အိမ္မွာ ဖေရာင္းတိုင္မီးနဲ႔ စာေရးတတ္တဲ့ ေႏြ႕ကို ေနာက္ပိုင္းမွာ သိသိသာသာ ကန္႔ကြက္ လာခဲ့တယ္။
“အိမ္ကို အလုပ္ေတြယူမလာနဲ႔ကြာ။ မင္းဟာက အလုပ္ခ်ည္းပဲ၊ ဘယ္မွာလဲ နားခ်ိန္”
ေစတနာနဲ႔ ေႏြပင္ပမ္းမွာစိုးလို႔ ေျပာသလိုလိုနဲ႔ ေႏြ႕အလုပ္မွာ ေအာင္ျမင္မႈနည္းေအာင္ ေျပာေနတာ လို႔ ဘာလို႔ ေႏြေတြးမိတာလဲ။ တကယ္ဆို ကိုကိုက ငါ့ကို ေစတနာနဲ႔ ေျပာတာပါေလလို႔ ဘာလို႔ မေတြးမိတာလဲ။
ေသခ်ာတာက ေႏြတို႔ၾကားမွာ အက္ေၾကာင္းတခုက တျဖည္းျဖည္း အရာထင္လာၿပီ။ ကိုကို႔ရဲ႕ ဂစ္တာသံကို ၾကည္ႏူးတာထက္ အေႏွာင့္အယွက္တခုလို႔ ေႏြျမင္တတ္ေနၿပီ။ ကိုကိုရဲ႕ အသံုးမဝင္မႈ ေတြကို ေႏြ စိတ္ကုန္စ ျပဳလာတာကေကာ ကိုကို႔ကို ေႏြမခ်စ္ေတာ့တာလား။
ေနာက္ဆံုး ကိုကို ဘယ္မိန္းကေလးနဲ႔ တြဲေန တြဲေန စိတ္သိပ္မဝင္စားေတာ့တဲ့ထိ ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္ မွာေတာ့ ေႏြ ကိုယ့္ကိုယ္ကို္ယ္ အျမင့္ဆံုး အတိုင္းအတာအထိ ထိတ္လန္႔သြားေတာ့တယ္။ ကိုကိုနဲ႔ ေႏြ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္တာမ်ိဳးလည္း ေတာ္ေတာ္နည္းသြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေထြးမႈလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး နည္းသြားၿပီ။
ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေႏြစိတ္ပ်က္စျပဳလာၿပီ။ အရင္က ကိုကို႔ေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ရတဲ့ ေနရာမွာ ခု ေႏြမေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ထက္ အလုပ္ထဲမွာ ေႏြ ပိုေပ်ာ္တယ္။
“ေယာက္်ားေတြက အလကားပါဟာ၊ မိန္းမေတြကို သူတို႔က အေပၚယံအလွတမ်ိဳးပဲ စိတ္ဝင္စား တာ၊ ဒီမိန္းမရဲ႕ ဦးေႏွာက္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ သူတို႔ အတြက္ အေရးမႀကီးဘူး၊ ဒီမိန္းမရဲ႕ အေတြးအေခၚ၊ ဒီမိန္းမရဲ႕ ႏွလံုးသား ဒါေတြကို သူတို႔ ထည့္မတြက္ဘူး”
စိတ္နာနာနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ေဝမာ့စကားသံကိုလည္း ေႏြျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ ေဝမာက သိပ္ထက္တဲ့ မိန္းကေလး၊ သိပ္လည္းေတာ္တယ္၊ စိတ္ေကာင္းလည္း ရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ရုပ္ကေလးက မလွရွာေတာ့ ေယာက္်ားေတြက ျမင္တာနဲ႔ လန္လန္သြားၾကတာ။ ခ်က္တင္မွာ ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖဴးေနေပမယ့္ လူခ်င္းေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ၿပီဆိုရင္ ေဝမာ အသည္းကြဲရတာပဲ။ ခုေတာ့ ေဝမာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ၿငိမ္သြားၿပီ။ သူ႔ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့၊ သူ အေျခအေနမွန္ကို လက္ခံႏုိင္တဲ့သူမ်ိဳးကိုပဲ သူစဥ္းစားေတာ့မယ္တဲ့။ ျမင့္မိုရဲ႕ လက္ခ်ာေတြ မိသြားတာလည္း ပါတာေပါ့။
ျမင့္မို က်ျပန္ေတာ့လည္းတမ်ိဳး ..။ ရုပ္ကေလးက ခ်စ္စရာေလး၊ ဒါေပမယ့္သူက ေယာက်္ားေတြကို သိပ္အထင္ေသးတာ၊ သူ႔ကိုခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့သူမွန္သမွ်ကို ေကာလႊတ္တာခ်ည္းပဲ။ စိတ္မဝင္စားဘူး တဲ့။ အသည္း ေတာ္ေတာ္မာတဲ့မိန္းမ၊ ေႏြသာသူ႔ေနရာမွာဆို မလြယ္ဘူး။ ေႏြက စိတ္ေပ်ာ့တယ္ ေလ။
စိတ္ေပ်ာ့လို႔လည္း ကိုကို႔ရဲ႕ စကားလံုးေတြေအာက္မွာ မိန္းမူးရင္း အေမတို႔ တခါမွ ေတြးထင္ မထားခဲ့ဘူးတဲ့ ေနရာမ်ိဳးကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ခဲ့မိတာေပါ့။ ခုအခိ်န္မွာေတာ့ “ကိုကိုတို႔ ကေလးမယူခ်င္ေသး ဘူးကြာ” လို႔ ေျပာခဲ့တာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မလားမသိဘူး။ ေႏြ႕ဘာသာေႏြဆို မိုက္မိုက္မဲမဲနဲ႔ ကေလးတေယာက္ ယူဖို႔ ႀကိဳးစားမိဦးမွာ။ ကေလးရွိတာက သံေယာဇဥ္ႀကိဳးကို ပိုခိုင္ေစတယ္ဆိုတဲ့ ေရွးလူႀကီးေတြစကားကို ယံုလို႔ေပါ့။ တကယ္က ကေလး ရွိတာဟာ ခုိင္ၿပီးသားသံေယာဇဥ္ႀကိဳးကိုပဲ ပိုခိုင္ေစမွာပါ .. မခိုင္လက္စ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး ဆိုရင္ ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကေလးေတြရွိရွိ ျပတ္မွာပဲ။ အဲဒီလုိ ျပတ္ၾကတဲ့အခါက် ကေလးေတြပဲ ၾကားက ေျမစာပင္ ျဖစ္ၾကရမွာေလ။
ျမင့္မိုက အၿမဲေျပာေလ့ရွိတယ္ “ငါက Problem child ဟ” တဲ့။ ဟုတ္တယ္ .. ျမင့္မိုရဲ႕ ေဖေဖက သူတို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ျမင့္မိုေမေမကို ထားသြားခဲ့တာေလ။ ျမင့္မိုက သူ႔ေဖေဖ အပါအဝင္ ေယာက္်ားေတြကို အထင္မႀကီးတာ၊ စိတ္နာတာ ခုထိ စြဲေနတာတဲ့။
“ငါက ၁၂ ႏွစ္သမီးေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ေဖေဖက ေမ့ေမ့မွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘဲ တျခား မိန္းမ တေယာက္ကို ယူသြားတာဟ။ အဲဒါ ငါသိတယ္။ ပိုဆိုးတာက ေမေမတေယာက္တည္း ငါတို႔ကို ရုန္းကန္ေကၽြးခဲ့ရတာေလ၊ ေဖေဖက တခ်က္ေလးေတာင္ လွည့္ၾကည့္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီကတည္းက ေဖေဖ့ကို ငါအရမ္းမုန္းခဲ့တာ။ ခု သိတတ္ခ်ိန္မွာ မမုန္းေတာ့ေပမယ့္ ေယာက္်ား ေတြကို အထင္မႀကီးတဲ့ စိတ္ကေတာ့ စြဲေနခဲ့တယ္” လို႔ ျမင့္မိုက တခါတေလ သူ႔အေၾကာင္းကို စိတ္လိုလက္ရ ေျပာျပတတ္တယ္။
ျမင့္မိုေျပာတာလည္း ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုပဲ။ ေႏြ႕ပတ္ဝန္းက်င္က ေယာက္်ားေတြကိုပဲ ၾကည့္ေလ .. အားလံုးကို ေရာၿပီး ရမ္းတာ မဟုတ္ပါဘူး .. မထုိက္ခ်စ္သူ ကိုေလး ..၊ ေနာက္ ေဆြေဆြရည္းစား၊ ေနာက္ေတာ့ ကိုကို .. ေဝမာနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေယာက္်ားေတြ .. ဘယ္သူကမ်ား အထင္ႀကီးစရာ ေကာင္းလို႔လဲ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘာလို႔ ေႏြ ဒါေတြကို စဥ္းစားေနမိတာလဲ။ ေႏြ .. ကိုကို႔ ကို ျပတ္ခ်င္ေနၿပီလား ..။ ကိုကို နဲ႔ ကြဲျပတ္ဖို႔ဆိုတဲ့ မိုးႀကိဳးကို စကားလံုး ထန္းလက္ေတြနဲ႔ ကာဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလား။
ေသခ်ာတာက ေႏြနဲ႔ကိုကို႔ အေျခအေနက ေပါက္ကြဲခါနီး ဗံုးတလံုးလိုပဲ ..။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ကြဲမလဲ ဆိုတာ ေစာင့္ေနရတဲ့ အေနအထားျဖစ္ေနၿပီဆိုရင္ ပိုမွန္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ကြဲဖို႔ ျပတ္ဖို႔ဆိုတာက ေႏြတို႔ ျမန္မာ့လူေနမႈစနစ္ထဲမွာ ထင္သေလာက္ေတာ့မလြယ္ လွဘူး။ ေႏြ ေယာက္်ားနဲ႔ ကြဲမယ္ဆိုရင္ ေမေမတို႔ကလည္း (ကိုကို႔ကို ၾကည့္မရသည့္တိုင္ေအာင္) လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါဆို ေႏြက ဒီပံုစံအတိုင္း တသက္လံုး ေနသြားရမွာလား။ ကိုကိုကလည္း ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ ကြဲႏိုင္မယ့္မိန္းမ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနမွာလား။ အဲဒါကို ေႏြက ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံေနရမွာလား ..။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေႏြေခါင္းေျခာက္တာပဲ သိတယ္္။ ည ၁၂ နာရီထိုးၿပီ .. ကိုကို ျပန္မလာ ေသးဘူး။ မီးလည္း မလာဘူး .. ေႏြ အိပ္လို႔လည္း မရဘူးေလ ..။
* * *
“သမီးေယာက္်ားနဲ႔ တကယ္ျပတ္ႏုိင္တယ္ဆိုရင္ ကြဲခဲ့လိုက္ေတာ့။ ေမေမ လက္ခံမယ္”
“ရွင္”
အေမ့စကားကို ေႏြ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။ ေႏြ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေျပာျပတဲ့အခ်ိန္မွာ .. ေမေမက “ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ့လမ္းပဲ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ ဆက္ေလွ်ာက္ ရမွာပဲ” လုိ႔ပဲ ျပန္ေျပာလိမ့္မယ္လို႔ ေႏြ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တာ။ ဒါမွမဟုတ္ “မိန္းကေလးဆိုတာ ဖက္ေပၚ ဆူးက်လည္း ဖက္ေပါက္၊ ဆူးေပၚဖက္က်လည္း ဖက္ပဲေပါက္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ဆံုးမ လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ထားတာ။ တကယ္တမ္း အေမ ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့စကားက ေႏြ႕အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ထူးဆန္းေနတယ္။
ညက အေနအထားကေတာ့ ေႏြနဲ႔ ကိုကို႔ၾကားက အႀကီးမားဆံုး ေပါက္ကြဲမႈႀကီးပဲ။ ညဥ့္ ၁ နာရီ ထိုးခါနီးေလာက္မွ ျပန္လာၿပီး လိုက္ပို႔တဲ့ကားေပၚမွာ ပါလာတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ေကာင္မေလး တအုပ္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ အၾကာႀကီး ေဟးလားဝါးလား လုပ္ေနတာ။ ေႏြထြက္ၾကည့္တာကိုေတာင္ အေရးမလုပ္ဘဲ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ သားေျပာသမီးေျပာေတြ နားရွက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေျပာေနၾကတာေလ။
အဲဒါကို ေႏြက ေပါက္ကြဲေတာ့ ေႏြက လူမႈေရးမသိဘူးတဲ့ .. အဲဒီေကာင္မေလးေတြကို ထြက္ ႏႈတ္ဆက္သင့္တယ္တဲ့။ ကိုကုိတို႔ဆိုင္ တခါလိုက္သြားတုန္းက ေႏြ႕ကို ကိုကုိ မိန္းမမွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ ေႏြက ၿပံဳးျပတာေတာင္ တခ်က္ေလး ၿပံဳးရယ္မျပဘဲ ကိုကို႔ကိုက်ေတာ့ ခၽြဲခၽြဲပစ္ပစ္ စကားေတြ ေျပာေနတတ္တဲ့ မိန္းကေလးမ်ိဳးေတြကို ေႏြက ဘာကိစၥထြက္ႏႈတ္ဆက္ရမွာလဲ။ အဲဒါ ေႏြ သဝန္တို တာမဟုတ္ဘူး။ ခုလည္း ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေႏြ႕ဂုဏ္သိကၡာက်ေလာက္ေအာင္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ လုပ္ေနတာေတြ႕လို႔ ေႏြ ေျပာမိတာ။
ေႏြ႕ကို ကိုကိုက အလကား မာန္တက္ေနတဲ့မိန္းမဆိုၿပီး ေႏြ႕အလုပ္ထဲက ရွိသမွ် ေယာက္်ား ေတြနဲ႔ ေပးစားေတာ့ ေႏြမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေႏြ သူ႔ကို ခ်စ္ခဲ့သမွ် ဒီတညတည္းနဲ႔ စိတ္ကုန္သြားၿပီ ..။ အစြမ္း ကုန္ မိုက္ရုိင္းတဲ့စကားေတြ ေျပာေနတာ ကိုကို မဟုတ္သလိုပဲ။ အားလံုး သဲထဲေရသြန္ လိုက္သလို ပဲ .. ေႏြ သူ႔ကို ဆက္မခ်စ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေႏြ႕မွာ ရင္ဖြင့္စရာဆိုလို႔ အေမပဲ ရွိတာ၊ ေႏြ႕စကားကို ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး နားေထာင္ေပးမယ့္သူ ဆိုလို႔လည္း အေမပဲ ရွိတာ ဆိုေတာ့ မိုးလင္းတာနဲ႔ ေႏြ အေမ့ေျခရင္းကို အေျပး ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
“သမီး အံ့ၾသသြားလား”
အံ့ၾသတာေပါ့ .. ေႏြ အေမ့ဆီက ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့စကားလံုးေတြက ဒါမ်ိဳးမွ မဟုတ္ဘဲ။ ေႏြ႕ကို ႏွစ္သိမ့္ၿပီး ျပန္လႊတ္မယ္လို႔ပဲ ထင္ခဲ့တာ။
“တကယ္ဆို အေမ့အေနနဲ႔ အရင္ကတည္းက၊ သမီး ေယာက္်ားနဲ႔ တညသြားေနခဲ့ၿပီး ေနာင္တ ရပါၿပီလို႔ ေျပာၿပီး ျပန္လာခဲ့တဲ့ မနက္ကတည္းက ျပန္လက္ခံသင္တာပါ။ ေမေမ မွားတာပါ သမီးရယ္”
ဟင္ .. အေမ မမွားပါဘူး .. ဘာလို႔ ေမေမမွားရမွာလဲ။ အဲဒီတုန္းကသာ ေႏြ႕ကိုေမေမ ျပန္ လက္ခံ ခဲ့မယ္ဆိုရင္ .. ေႏြ ေနာက္တခါ ထပ္မမိုက္ဘူးလို႔ ေျပာႏုိင္လား။ အဲဒီတုန္းက ေႏြ .. ကိုကိုတို႔ ပတ္ ဝန္းက်င္ကိုသာ ေၾကာက္ခဲ့ၿပီး ကိုကို႔ကိုမွ မေၾကာက္ေသးတာ၊ ၿပီးေတာ့ ကိုကို႔ကို ေႏြ အဲဒီတုန္းက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ေနတုန္း .. အျပစ္မျမင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ေလ .. ဒီစကားေတြကို ေႏြ စိတ္ထဲကပဲ ေျပာေနမိတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမေမ့ကို ေႏြ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေႏြ႕ပါးစပ္ကေတာ့ “သမီး တခုလပ္ျဖစ္သြားတာကို အေမ စိတ္မညစ္ဘူးလားဟင္” လို႔ပဲ ျပန္ေျပာမိတယ္။ အေမက ၿပံဳးၿပီး “ဘာလို႔ ညစ္ရမွာလဲ။ သမီးဘာသာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမေမ့ သမီးက ေမေမ့သမီးပဲေလ” တဲ့။
“မိန္းကေလးျဖစ္တာနဲ႔ပဲ .. ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆုိး ဒီ ေယာက္်ားတေယာက္ထဲကို က်ိတ္မွိတ္ ေပါင္းရမယ ္ဆိုတဲ့ အေမတုိ႔ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြက ေကာင္းတဲ့ေနရာေတြရွိသလို .. တခ်ိဳ႕ေနရာ က်ေတာ့ အေမတို႔ မိန္းမေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ ခံရခက္တဲ့ ကိစၥေတြပဲ သမီးရယ္”
ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ေျပာေနတဲ့ အေမ့ကိုၾကည့္ရင္း ေႏြ႕ရင္ထဲမွာ ေမးခြန္းေတြ ေပၚလာတယ္။ အေမေကာ အဲဒီထံုးတမ္းစဥ္လာေတြကို ေတာ္လွန္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးလားလို႔ေပါ့။ ေႏြ႕ရင္ထဲက စကားေတြကို အေမ ၾကားသြားလားမသိဘူး ..။
“တခုေတာ့ရွိတယ္ သမီး .. သမီးမွာက သားသမီး မရွိေသးဘူးေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ သမီး စိတ္ဆင္းရဲ ေနတာကို အေမ ေျဖရွင္းေပးတာ။ တကယ္လို႔ သမီးမွာသာ ကေလးရွိေနမယ္ဆိုရင္ သမီးရဲ႕ ကေလး စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ကိုပဲ အေမ ပိုဦးစားေပးရမွာ” လို႔ အေမက ေျပာတယ္။
“ရယ္စရာေတာ့ ေကာင္းသားသမီးရဲ႕ .. အေမတို႔ ျမန္မာ လူမႈဝန္းက်င္က မတရားဘူးေလ။ သမီးကို ေျမွာက္ေပးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေယာက္်ားေလးက်ေတာ့ ေလွခါးသံုးထစ္ ဆင္းတာနဲ႔ လူပ်ိဳျဖစ္တယ္တဲ့။ မိန္းကေလးက်ေတာ့ လင္မရွိတဲ့ မိန္းမက တံခြန္မရွိတဲ့ ရထားလို မတင့္တယ္ဘူး ဆိုပဲ ဟားဟား”
အေမ့ရယ္သံမွာ စိတ္နာသံစြက္ေနသလိုပဲ။ အေမ ဘာေတြ ခံစားေနရပါလိမ့္ ေႏြသိခ်င္လိုက္တာ။ ဒီလိုစကားမ်ိဳးေတြ အေမ့ဆီက မၾကားဘူးတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
“တကယ့္တကယ္ ျဖစ္လာၾကေတာ့ .. ကိုယ့္သားသမီးကို ငဲ့ညွာရတာနဲ႔၊ ကိုယ့္မိဘေဆြမိ်ဳး အသိုင္းအဝန္း ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဂုဏ္ငယ္မွာကို ငဲ့ကြက္ရတာနဲ႔ .. အေမတို႔ မိန္းမေတြမွာ .. ကိုယ္ မခ်စ္ေတာ့တဲ့ .. မသဒီေတာ့ တဲ့ ေယာက္်ားကို က်ိတ္မွိတ္ေပါင္းသင္းေနၾကရျပန္ေရာ”
“ဒါဆို .. ဟို .. အေမက .. အေဖ့ကို ..”
ေႏြ႕ရဲ႕ ထစ္အတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို အေမက ကမန္းကတန္း ျပန္အေျဖေပးတယ္ .. “အို .. သမီး အေဖကို သမီး မျပစ္မွားနဲ႔ေနာ္၊ အေဖက အေမတို႔အတြက္၊ အေမတို႔ မိသားစုအတြက္၊ သမီးတို႔ အတြက္ သိပ္ကို ေကာင္းတဲ့ အေဖ၊ အေမ့အတြက္ သိပ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေလးစားရတဲ့ လင္ေယာက္်ားပါ သမီးရယ္။ အေမက အေဖ့ကို စိတ္နာၿပီး ဒီစကားေတြ ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ မိန္းမေတြ အားလံုးအတြက္ ၿခံဳၿပီး ေျပာေနတာပါ”
ၾကည့္စမ္း အေမက ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ။ ဒါ .. ေႏြ႕ အေမပါပဲ။ သိပ္ကို သတၱိရွိ၊ ရိုးသားၿပီး အမွန္ကို ျမင္တဲ့အေမ၊ ၿပီးေတာ့ ေႏြ႕ကို အင္အားေတြ အမ်ားႀကီး ထည့္ေပးတဲ့ အေမ၊ သိပ္ေတာ္တဲ့အေမ၊ ေႏြ႕အတြက္ စံျပမိန္းမဟာ အေမပါ ..။
အဲဒီေန႔က ေႏြ႕ဆီကို ကိုိကိုလိုက္မလာပါဘူး။ ထူးဆန္းစြာပဲ ေႏြ အရမ္းကို လြတ္လပ္ေပါ့ပါး ေနတယ္ ..။ ကိုကို႔ကို ေႏြမလြမ္းဘူး။ ေနာက္တေန႔မွာေတာ့ ေႏြ ရံုးသြားဖို႔ ျပင္ေနတုန္း ကိုကို ေရာက္လာတယ္။
“မမ နင့္ေယာက္်ား လာတယ္” ဆိုတဲ့ ညီမေလးစကားကိုၾကားေတာ့ နည္းနည္းအံ့ၾသမိ သြားေသးတယ္။ ေႏြအိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လိုက္ေတာ့ အေမက သူ႔ကို ဧည့္ခန္းထဲ ထုိင္ခိုင္းထား ႏွင့္ၿပီ။ ကိုကို႔မ်က္ႏွာျမင္လိုက္ေတာ့ ေႏြ႕အတြက္အခ်စ္ေတြ မက်န္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီ။
(ဇာတ္သိမ္းခန္း မနက္ျဖန္လာမည္)
ဂ်ာနယ္ထုတ္ႀကီးကို ထမ္းၿပီး ကိုးယိုးကားယား တက္လာတဲ့ ေအာင္ထူးကို ေႏြတို႔ေတြ သနားရမလို ရယ္ရမလို ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဒီတိုက္မွာကေတာ့ ထူးထူးေထြေထြ အလုပ္သမားရယ္လို႔ ရွိတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ သတင္းေထာက္ေပမယ့္ ဂ်ာနယ္ထုတ္လည္း ကူထမ္းခ်င္ ထမ္းရမွာပဲ။ ေအာင္ထူး ခမ်ာ .. ေျမညီထပ္ကေန ၇ ထပ္ကို ဒီအထုတ္ႀကီးထမ္းတက္လာရတာ ေမာရွာမွာေပါ့။
သူပစ္ခ်လိုက္တဲ့ ဂ်ာနယ္ထုတ္ကို ယူၿပီး ကိုသက္ခိုင္က ေႏြတို႔ကို ေဝေပးတယ္။ ေႏြတို႔ရဲ႕ သတင္း ရင္းျမစ္ေတြကို လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ရယ္ .. ေႏြတို႔ကိုတာ တေယာက္ကို ၃ ေစာင္ရယ္ ကိုသက္ခိုင္က ေပးတယ္။
“ငါ့သတင္းေလး ျပဳတ္တယ္ဟာ”
ျမင့္မိုက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ညည္းတယ္။ ေျပာမယ့္သာေျပာတာပါ။ သူ႔သတင္း စာေပစိစစ္ေရးက မလြတ္ဘူးဆိုတာ မူၾကမ္း ရံုးက်ကတည္းက သိၿပီးသားပဲ။ ေႏြတို႔ေတြအတြက္ ဒီ သတင္းေလး ေတြက ပိုက္ဆံေတြဆိုလည္း ဟုတ္သလို နာမည္ေလးေတြ တည္ေဆာက္ခြင့္ရတဲ့ အရာေတြ ဆိုလည္း မမွားဘူးေလ။ ပိုက္ဆံမရရင္ေတာင္ ကိုယ့္နာမည္ေလးကို သတင္းနဲ႔ ယွဥ္တြဲ ေတြ႕ခြင့္ ရလိုက္ရင္ ေပ်ာ္ၾကတာ မဟုတ္လား။
စာေပစိစစ္ေရးနဲ႔ ဂ်ာနယ္တုိက္ဆိုတာကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ။ သူတို႔က ေႏြတို႔ရဲ႕ သတင္းေတြကို ရွာႀကံျဖဳတ္မယ္၊ ေႏြတို႔ကလည္း လြတ္ေအာင္ ႀကံဖန္ေရးၾကမယ္။ ဒါပဲေလ။ ဒီၾကားထဲ သူတို႔ဟာ သူတို႔ ျဖဳတ္ဖို႔ေမ့သြားတာကို သူတို႔အထက္ကေထာင္းေတာ့မွ ဘာမဆိုင္ညာမဆုိင္ အယ္ဒီတာေတြ ကို ထုေျခလႊာတင္ခိုင္းတာေတြ၊ ေနာက္မလုပ္ပါဘူးဆိုတဲ့ ခံဝန္ကတိ ထိုးခိုင္းတာေတြက ရွိေသး တယ္။
“ေႏြ .. ေသြးလြန္တုပ္ေကြးသတင္း ေရးဖို႔အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီလား”
မအိက ေႏြ႕ကိုလွမ္းေမးတယ္။
“ျဖစ္ၿပီမအိ။ ေႏြ အင္တာဗ်ဴးေတြလည္း ျဖည္ခ်ထားတယ္၊ အခ်က္အလက္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ စံုၿပီ။ ေရးလို႔ရၿပီထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မအိနဲ႔တူတူေရးမယ္ေနာ္”
ေႏြ႕စကားကို မအိက ၿပံဳးၿပီး နားေထာင္ေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီသတင္းေရးဖို႔ အားလံုး အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတာ ၾကာၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ကဘယ္လို စၿပီး ေရးရမွန္း မသိဘူးျဖစ္ေနတာ။ ခုလို မအိေမးလိုက္ေတာ့ အေတာ္ပဲေပါ့။
“အိုေက .. ေႏြအားရင္ မအိစားပြဲကို လာခဲ့ေတာ့”
ေႏြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ မအိစားပြဲနားကို ခံုတလံုးေရႊ႕သြားလိုက္တယ္။
သတင္းကို ဘယ္ Angle ကထြက္မလဲ၊ စတိုရီ အုိင္ဒီယာက ဘာလဲ၊ သတင္းလိဒ္ကို ဘယ္လို ေရးမလဲ။ မအိရဲ႕ေမးခြန္းေတြကို ေႏြ အိုးနင္းခြက္နင္း အေျဖေပးေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာ မရွိပါဘူး။ မအိက ေႏြ႕အယူအဆေတြကို မျငင္းဘူး။ သူ႔အယူအဆေတြနဲ႔ ျဖည့္စြက္လိုက္ေတာ့ ဒီ သတင္းေဆာင္းပါးေလးက လွလွပပေလးျဖစ္လာတယ္။
“ဒီသတင္းကို Hard news ပံုစံနဲ႔ မေရးဘဲ Soft news ပံုစံနဲ႔ ေရးၾကည့္ရေအာင္။ ေႏြျမင္ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းနဲ႔ စထြက္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား”
ေႏြ႕အေတြးထဲမွာ ကေလးေဆးရံုက ျမင္ကြင္း ျပန္ေပၚလာတယ္။ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ အေလာင္းကို တြန္းထုတ္လာတဲ့ အေဖနဲ႔ အေမ..။ ေႏြ႕ရင္ထဲမွာ ဆို႔ၾကပ္သြားတယ္။
“တကယ့္ စတိုရီက ေသြးေရာင္းစားတာ ေႏြရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ဒါကို လိဒ္သြားထြက္ၿပီး အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ ေရးျပလိုက္ရင္ ေႏြ႕သတင္းတပုဒ္လံုး စိစစ္ေရးက လွီးလိုက္လိမ့္မယ္ .. ျမန္မာျပည္မွာ ဂ်ာနယ္လစ္ လုပ္ေနသေရြ႕ေတာ့ အလွီးမခံရေအာင္ ေရးတတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ကိုယ္ေရးခ်င္တာလည္း ေရးရ .. သူတို႔လည္း သေဘာက် ပံုစံမ်ိဳးေရးတတ္တာကိုက ပညာပဲ”
မအိရဲ႕စကားေတြကို ေႏြမွတ္ထားလိုက္တယ္။ ဟုတ္တာပဲ၊ အျဖဳတ္မခံရေအာင္ ေရးမွျဖစ္မွာေပါ့။
“ေသြးေရာင္းစားတာကိုလည္း ထည့္ေရးခ်င္တယ္ မအိရဲ႕ .. ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”
“ထည့္မယ္ေလ .. ဒါေပမယ့္ အဲဒါကို ပါးပါးေလး လွလွပပေလး ထည့္မယ္။ အျဖဳတ္မခံရေအာင္ ေပါ့”
မအိရွင္းျပတဲ့အတိုင္း ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ ျမစံပယ္မွာ သြားေရးဦးမွ။ ရံုးေပၚမွာက ဆူညံေနတာ။ မအိတို႔လို ပါရမီမရွိေတာ့ မေရးႏုိင္ဘူး။ ဒီေန႔လို ဂ်ာနယ္ထြက္ရက္ဆို ပိုဆိုးေသး။ သတင္းခန္းဆိုေတာ့လည္း ဘယ္တိတ္ဆိတ္ပါ့မလဲေလ။
“မိေႏြေရ .. ဒိုးမယ္ေဟ့ လုိက္မွာလား”
မထိုက္ကလွမ္းေမးလိုက္မွ သတိရသြားတယ္။ ဟုတ္သားပဲ ပန္းဆိုးတန္း ေလာကနတ္မွာ စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳက စာအုပ္ျပပြဲလုပ္ေနတာ။ မထိုက္က သတင္းယူဖို႔သြားမလို႔ .. ေႏြကေတာ့ စာအုပ္ေတြကို သြားေငးမလို႔။ ကိုကိုနဲ႔ယူၿပီးမွ စာအုပ္ တအုပ္ေတာင္ မဝယ္ႏုိင္ေသးဘူး။ အရင္က အေမတို႔ အိမ္မွာ တုန္းကဆိုရင္ ေႏြက မုန္႔ဖိုးစုၿပီး စာအုပ္ေတြ ဝယ္တာ။ ေႏြမဝယ္လည္း အေဖက ဝယ္ေပးတာပါပဲ။
“ေဒၚထိုက္ ဘယ္လိုလဲဲ .. ရည္းစားနဲ႔ ျပတ္ၿပီဆို” လို႔ မအိက လွမ္းေမးတာကို မထုိက္က အၿပံဳးမပ်က္ ျပန္ေျဖတယ္။ မထုိက္ရင္ထဲမွာေတာ့ ငိုေနမွာေပါ့ေလ။ ေႏြကသာ လုိက္ခံစားေနတာ မထိုက္က ေႏြတို႔ကို အဲဒီကိစၥေျပာျပၿပီးတဲ့ ေန႔ကစၿပီး ကိုေလးအေၾကာင္း တခြန္းေတာင္ မဟေတာ့ဘူး။ ပံုမွန္အတိုင္း သတင္းအလုပ္ေတြပဲ ဖိလုပ္ေနတာ။
“ဟယ္ မထိုက္ရည္းစားက ဒီေလာက္ေခ်ာလည္းေခ်ာ မထိုက္ကိုလည္း ဒီေလာက္ခ်စ္တဲ့ဟာ ဘာလို႔ုျပတ္ရတာလဲ။ မထိုက္က မထိန္းလို႔ထင္တယ္”
ဘုမသိဘမသိနဲ႔ မားကတ္တင္းက ေဆြေဆြက လာဝင္ေျပာတယ္။ ေဆြေဆြ႕ကို မထိုက္က ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ ဘာမွေတာ့မေျပာဘူး။ ဒါေပမယ့္ မအိက ..
“ေယာက္်ားဆိုတာ ထိန္းရေအာင္ ကေလးမွမဟုတ္ဘဲ ေဆြရယ္” လို႔ ဝင္ေျပာတယ္။
“မဟုတ္ဘူးေလ .. ေဆြဆိုလိုတာက ဒီလို တန္ဖိုးရွိတဲ့ ေယာက္်ားမ်ိဳး ရဖို႔ မလြယ္ဘူး မဟုတ္လား”
“ဟားဟား .. ေဆြကေတာ့ေနာက္ၿပီ။ သူပဲတန္ဖိုးရွိတဲ့ ေယာက္်ားျဖစ္ရမွာလား။ သူလည္း တန္ဖိုးရွိတဲ့ မထိုက္လို မိန္းမကို ဆံုးရႈံးရတာပဲဟာ၊ သူကမွ တန္ဖိုးကို မသိတာ”
“ဟင္ .. မအိစကားေတြကလည္း ရႈပ္ေနတာပဲ” လို႔ ေဆြေဆြက ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႕ႏြဲ႔ေျပာရင္း လက္ထဲက မွန္ဝုိင္း ေသးေသးေလးနဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္ေနေလရဲ႕။
ေဆြေဆြက မံႈေနေအာင္လွတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ မားကက္တင္း ဆိုေတာ့ အဝတ္အစားကိုလည္း ေက်ာ့ေနေအာင္ ဝတ္ရတယ္၊ အလွအပကလည္း ျပင္ရတယ္၊ စကားကိုလည္း ကတ္စတန္မာ ႀကိဳက္ေအာင္ ခ်ိဳခ်ိဳေလး ေျပာရတယ္၊ ေႏြတို႔လို အခ်င္းခ်င္းနဲ႔ စကား ေျပာရင္ေတာင္ သူ႔ဟန္ပန္နဲ႔ စကားသံေတြက ကတ္စတန္မာကို ေျပာသလို ဟန္လုပ္သံ ေတြက ပါေနတတ္တာ။ ျမင့္မိုကေတာ့ “ခၽြဲပစ္ေနတာပဲ ၾကည့္မရပါဘူးဟာ၊ အဆံမရွိဘူး ဟန္ပဲရွိတဲ့ဟာေတြ” လုိ႔ အၿမဲေျပာ တတ္တယ္။ ေႏြကေတာ့ အလုိက္အထုိက္ဆက္ဆံပါတယ္။
ေဆြေဆြကေတာ့ သူ႔ရည္းစားက ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းရွိတာ၊ သူ႔ကို ဘယ္လိုခ်စ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ထိ ဂရုစိုက္တာ၊ ေယာကၡမေလာင္းေတြက ဘယ္လို သေဘာေကာင္းတာ၊ ပိုက္ဆံလည္း ဘယ္လို ခ်မ္းသာတာ၊ မဂၤလာေဆာင္ရင္ ဘယ္ဟိုတယ္မွာ ေဆာင္မွာ ဆိုတာေတြ အၿမဲ ေျပာတတ္တယ္။ အဲဒါကိုပဲ ျမင့္မိုက ၾကည့္မရတာေလ။
“ေယာက္်ားေတြ ဂရုစိုက္တယ္၊ အလုိလုိက္တယ္ ဆိုတာမ်ား သူမို႔လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ သူ႔ဘဲႀကီးကို ငါေတြ႕သားပဲ .. ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႔ တြဲေနတာ။ သူကေတာ့ သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ ထင္ေနပံု ရတယ္။ ငါ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ” လို႔ ျမင့္မိုေျပာတုန္းကဆို ေဆြေဆြၾကားသြားမွာစိုးလို႔ မနည္းကို မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲနဲ႔ ျပရတယ္။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္၊ ေႏြတို႔က သတင္းေထာက္ေတြ ဆိုေတာ့ ေနရာေပါင္းစံုကိုေရာက္ၿပီး လူေပါင္းစံုနဲ႔ေတြ႕ရတာ။ တခါတေလ ျမင္ရၾကားရ မသက္သာတာ ေတြလည္း ရွိတာေပါ့ေလ။
ေႏြကေတာ့ ဒါေတြမသိေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္တုန္းကမွလည္း မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ ဆိုတာကို မေတြး ဖူးဘူး။ ကိုကိုနဲ႔က အတူသာေနတယ္ မဂၤလာဆြမ္းေတာင္ ေကၽြးလိုက္ရတာမဟုတ္ဘူး။ ကိုကို ကလည္း လုပ္ခ်င္လားလို႔ တခါမွ မေမးပါဘူး။ သူ႔မွာ တာဝန္မရွိတဲ့အတိုင္း ..။
ေႏြ႕ အေတြးကို ေႏြျပန္လန္႔သြားတယ္။ ခုတေလာမွာ ကိုကို႔ကို အျပစ္ျမင္စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားေနသလိုပဲ။ ညကလည္း ကိုကိုက ေျပာေသးတယ္ “မင္းပံုစံက အရင္နဲ႔ကိုမတူဘူး၊ တခုခု ေၾကာင့္ မာန္တက္ေနသလိုပဲ” တဲ့။ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေႏြ႕အေနနဲ႔ မာန္တက္ေနတာ ဟုတ္လား၊ မဟုတ္ဘူးလား မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ေႏြ႕အလုပ္ကို ေႏြေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
“ကဲ မိေႏြ .. လိုက္မယ္ဆို သြားမယ္ေဟ့” လို႔ မထုိက္ေဆာ္ၾသလိုက္မွ ေႏြ႕အေတြးျပတ္သြားတယ္။ ေလာကနတ္က ျပန္လာမွပဲ ေဆာင္းပါးေရးေတာ့မယ္ေလ။
* * *
ခုတေလာမွာ ေႏြတို႔ အထက္တန္းတုန္းက သင္ရတဲ့ ေရွး ကဗ်ာေလး တပုဒ္ထဲက စာသားတခ်ိဳ႕ .. ဘယ္လိုက ဘယ္လို ေႏြ႕ေခါင္းထဲ ဝင္ေနတယ္မသိဘူး ..
“မယူလုိက္က မုိက္လို႔ထင္ .. ယူလိုက္ျပန္က ႀကိဳက္လို႔ထင္” တဲ့ … မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဘဝကို ေရးထားတာေလ။ သိပ္ကို ေပၚလြင္တာပဲ။ ေယာက္်ားတေယာက္က ေပးလာတဲ့ အခြင့္အေရးကိုု ျငင္းျပန္ရင္လည္း .. (အဲဒီ အခြင့္အေရးက တကယ့္ေစတနာမွန္နဲ႔ ေပးတာျဖစ္ေနရင္) မိုက္လိုက္တာ အေျပာခံရမယ္၊ တကယ္လို႔ ယူလိုက္ျပန္ရင္လည္း တလြဲေတြးတတ္ေသာ သေကာင့္သားမ်ားက သူတို႔ကိုႀကိဳက္လို႔ပဲလို႔ လိုရာဆြဲေတြးၾကတယ္တဲ့။ ဟုတ္သားေနာ္။
ခုေခတ္ စပြန္စာဆိုတဲ့ ဘဘႀကီးေတြ၊ အန္ကယ္ႀကီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္မိတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို အဲဒီ ကဗ်ာရြတ္ျပရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ဒါက .. ေရြးစရာလမ္းမရွိတဲ့ သေဘာကို ေျပာတာလား၊ ေရွးေခတ္က အေျခအေနေၾကာင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ေခတ္ျဖစ္ျဖစ္ မိန္းကေလး ဆိုရင္ ဒီလိုခ်ည္းပဲလား။ ဟင့္အင္း .. မျဖစ္ရဘူး။ ဘာဆိုင္လို႔လဲ မိန္းမနဲ႔ ေယာက္်ား ဆက္ဆံေရးမွာ မိန္းမဘက္က ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေအာက္က် ေနာက္က် ႏုိင္ရတာလဲ။ အခြင့္အေရးက သတ္သတ္ပဲ .. အခ်စ္က သတ္သတ္ပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ အခြင့္အေရးေပးမွ ခ်စ္တာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္သလို၊ ခ်စ္လို႔ အခြင့္အေရး ေပးမယ္ ဆိုတာေကာ အေပးအယူ မဆန္လြန္းဘူးလား။ ထူးဆန္းလိုက္ တာ .. ဘယ္တုန္းကမွ ေႏြ အဲဒီလို ေတြ မေတြးခဲ့၊ မစဥ္းစားခဲ့ ဖူးဘူး။
ေႏြသိခဲ့တာက မိန္းကေလး ဆိုတာ ႏူးႏူးညံ့ညံ့သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေန၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူ၊ ကုိယ့္ခင္ပြန္းကို ေျခသုတ္ပုဆိုး ေျမြစြယ္က်ိဳး ျပဳစု။ သူတို႔ျပဳသမွ်ႏု ဒါပဲလို႔ ထင္ထားတာ။ ခု အဲဒီအထင္ေတြကို ေႏြကိုယ္တုိင္ ေျပာင္းျပန္လွန္ခ်င္ေနမိတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမကို ေႏြျပန္စဥ္းစားမိေတာ့လည္း ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေႏြ မေက် မခ်မ္းျဖစ္မိတယ္။ ပင္ပမ္းတာခ်င္းတူတူ၊ အိမ္အတြက္ ဝင္ေငြရွာရ တာခ်င္းတူတူ၊ ပညာတတ္တာခ်င္းလည္း တူတူ (သာခ်င္းသာ အေမကေတာင္ ပိုသာေသးတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္အားျဖင့္လည္း အေမကပိုတယ္) အဲဒါကို အေဖ့ကို အေမက ျပဳစုရတယ္၊ ထမင္းဟင္းခ်က္ေကၽြးရတယ္၊ ခူးေကၽြးရတယ္။ အိမ္ကိစၥ၊ သားသမီး ကိစၥေတြကို အေမက ပိုယူရတယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲ။ အခ်စ္ေၾကာင့္လား။
ေယာက္်ားေတြက အခ်စ္ဆိုတာ တခုတည္းနဲ႔ မိန္းမေတြရဲ႕ ဘဝကို ပိုင္စိုးမွာလား။ ေႏြေကာ .. အခ်စ္ ဆိုတာရဲ႕ ဖမ္းစားမႈေၾကာင့္ ကိုကိုရဲ႕ ေက်းကၽြန္ျဖစ္ေနရမွာလား ..။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေၾကာက္ စရာႀကီးပဲ။ ေႏြ အဲဒီလို မျဖစ္ခ်င္ဘူး။
“နင္တို႔က ငါ့အတြက္ ပူေနၾကတယ္။ ငါက ေပ်ာ္ေနတာဟ၊ ခုမွ ငါ လြတ္လပ္သြားတာ” လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ မထိုက္ကို ေႏြျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိတယ္။ “မိန္းကေလးတေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို မုဒိတာ မပြားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မနာလို စိတ္ႀကီးတဲ့ ေယာက္်ားေတြကို ငါလန္႔သြားၿပီ။ သူကေတာ့ ငါ့ကို အလုပ္မလုပ္ေစခ်င္တာ ခ်စ္လို႔လို႔ ေျပာမွာေပါ့ဟာ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ငါသိေနတယ္၊ အဲဒါ ငါ့ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို သူ မနာလိုတာဟ”
ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အဲဒါေတြရွိလား။ ေႏြသိပ္လန္႔သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ ရွိေနတယ္ေလ။ ေႏြ႕ကိုၾကည့္တဲ့ ကိုိကို႔မ်က္လံုးေတြက စိမ္းကားေအးစက္လာတာ ေႏြခံစားေနရတယ္။
အၿမဲတမ္း အိမ္မွာ ဖေရာင္းတိုင္မီးနဲ႔ စာေရးတတ္တဲ့ ေႏြ႕ကို ေနာက္ပိုင္းမွာ သိသိသာသာ ကန္႔ကြက္ လာခဲ့တယ္။
“အိမ္ကို အလုပ္ေတြယူမလာနဲ႔ကြာ။ မင္းဟာက အလုပ္ခ်ည္းပဲ၊ ဘယ္မွာလဲ နားခ်ိန္”
ေစတနာနဲ႔ ေႏြပင္ပမ္းမွာစိုးလို႔ ေျပာသလိုလိုနဲ႔ ေႏြ႕အလုပ္မွာ ေအာင္ျမင္မႈနည္းေအာင္ ေျပာေနတာ လို႔ ဘာလို႔ ေႏြေတြးမိတာလဲ။ တကယ္ဆို ကိုကိုက ငါ့ကို ေစတနာနဲ႔ ေျပာတာပါေလလို႔ ဘာလို႔ မေတြးမိတာလဲ။
ေသခ်ာတာက ေႏြတို႔ၾကားမွာ အက္ေၾကာင္းတခုက တျဖည္းျဖည္း အရာထင္လာၿပီ။ ကိုကို႔ရဲ႕ ဂစ္တာသံကို ၾကည္ႏူးတာထက္ အေႏွာင့္အယွက္တခုလို႔ ေႏြျမင္တတ္ေနၿပီ။ ကိုကိုရဲ႕ အသံုးမဝင္မႈ ေတြကို ေႏြ စိတ္ကုန္စ ျပဳလာတာကေကာ ကိုကို႔ကို ေႏြမခ်စ္ေတာ့တာလား။
ေနာက္ဆံုး ကိုကို ဘယ္မိန္းကေလးနဲ႔ တြဲေန တြဲေန စိတ္သိပ္မဝင္စားေတာ့တဲ့ထိ ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္ မွာေတာ့ ေႏြ ကိုယ့္ကိုယ္ကို္ယ္ အျမင့္ဆံုး အတိုင္းအတာအထိ ထိတ္လန္႔သြားေတာ့တယ္။ ကိုကိုနဲ႔ ေႏြ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္တာမ်ိဳးလည္း ေတာ္ေတာ္နည္းသြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေထြးမႈလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး နည္းသြားၿပီ။
ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေႏြစိတ္ပ်က္စျပဳလာၿပီ။ အရင္က ကိုကို႔ေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ရတဲ့ ေနရာမွာ ခု ေႏြမေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ထက္ အလုပ္ထဲမွာ ေႏြ ပိုေပ်ာ္တယ္။
“ေယာက္်ားေတြက အလကားပါဟာ၊ မိန္းမေတြကို သူတို႔က အေပၚယံအလွတမ်ိဳးပဲ စိတ္ဝင္စား တာ၊ ဒီမိန္းမရဲ႕ ဦးေႏွာက္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ သူတို႔ အတြက္ အေရးမႀကီးဘူး၊ ဒီမိန္းမရဲ႕ အေတြးအေခၚ၊ ဒီမိန္းမရဲ႕ ႏွလံုးသား ဒါေတြကို သူတို႔ ထည့္မတြက္ဘူး”
စိတ္နာနာနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ေဝမာ့စကားသံကိုလည္း ေႏြျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ ေဝမာက သိပ္ထက္တဲ့ မိန္းကေလး၊ သိပ္လည္းေတာ္တယ္၊ စိတ္ေကာင္းလည္း ရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ရုပ္ကေလးက မလွရွာေတာ့ ေယာက္်ားေတြက ျမင္တာနဲ႔ လန္လန္သြားၾကတာ။ ခ်က္တင္မွာ ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖဴးေနေပမယ့္ လူခ်င္းေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ၿပီဆိုရင္ ေဝမာ အသည္းကြဲရတာပဲ။ ခုေတာ့ ေဝမာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ၿငိမ္သြားၿပီ။ သူ႔ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့၊ သူ အေျခအေနမွန္ကို လက္ခံႏုိင္တဲ့သူမ်ိဳးကိုပဲ သူစဥ္းစားေတာ့မယ္တဲ့။ ျမင့္မိုရဲ႕ လက္ခ်ာေတြ မိသြားတာလည္း ပါတာေပါ့။
ျမင့္မို က်ျပန္ေတာ့လည္းတမ်ိဳး ..။ ရုပ္ကေလးက ခ်စ္စရာေလး၊ ဒါေပမယ့္သူက ေယာက်္ားေတြကို သိပ္အထင္ေသးတာ၊ သူ႔ကိုခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့သူမွန္သမွ်ကို ေကာလႊတ္တာခ်ည္းပဲ။ စိတ္မဝင္စားဘူး တဲ့။ အသည္း ေတာ္ေတာ္မာတဲ့မိန္းမ၊ ေႏြသာသူ႔ေနရာမွာဆို မလြယ္ဘူး။ ေႏြက စိတ္ေပ်ာ့တယ္ ေလ။
စိတ္ေပ်ာ့လို႔လည္း ကိုကို႔ရဲ႕ စကားလံုးေတြေအာက္မွာ မိန္းမူးရင္း အေမတို႔ တခါမွ ေတြးထင္ မထားခဲ့ဘူးတဲ့ ေနရာမ်ိဳးကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ခဲ့မိတာေပါ့။ ခုအခိ်န္မွာေတာ့ “ကိုကိုတို႔ ကေလးမယူခ်င္ေသး ဘူးကြာ” လို႔ ေျပာခဲ့တာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မလားမသိဘူး။ ေႏြ႕ဘာသာေႏြဆို မိုက္မိုက္မဲမဲနဲ႔ ကေလးတေယာက္ ယူဖို႔ ႀကိဳးစားမိဦးမွာ။ ကေလးရွိတာက သံေယာဇဥ္ႀကိဳးကို ပိုခိုင္ေစတယ္ဆိုတဲ့ ေရွးလူႀကီးေတြစကားကို ယံုလို႔ေပါ့။ တကယ္က ကေလး ရွိတာဟာ ခုိင္ၿပီးသားသံေယာဇဥ္ႀကိဳးကိုပဲ ပိုခိုင္ေစမွာပါ .. မခိုင္လက္စ သံေယာဇဥ္ႀကိဳး ဆိုရင္ ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကေလးေတြရွိရွိ ျပတ္မွာပဲ။ အဲဒီလုိ ျပတ္ၾကတဲ့အခါက် ကေလးေတြပဲ ၾကားက ေျမစာပင္ ျဖစ္ၾကရမွာေလ။
ျမင့္မိုက အၿမဲေျပာေလ့ရွိတယ္ “ငါက Problem child ဟ” တဲ့။ ဟုတ္တယ္ .. ျမင့္မိုရဲ႕ ေဖေဖက သူတို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ျမင့္မိုေမေမကို ထားသြားခဲ့တာေလ။ ျမင့္မိုက သူ႔ေဖေဖ အပါအဝင္ ေယာက္်ားေတြကို အထင္မႀကီးတာ၊ စိတ္နာတာ ခုထိ စြဲေနတာတဲ့။
“ငါက ၁၂ ႏွစ္သမီးေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ေဖေဖက ေမ့ေမ့မွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘဲ တျခား မိန္းမ တေယာက္ကို ယူသြားတာဟ။ အဲဒါ ငါသိတယ္။ ပိုဆိုးတာက ေမေမတေယာက္တည္း ငါတို႔ကို ရုန္းကန္ေကၽြးခဲ့ရတာေလ၊ ေဖေဖက တခ်က္ေလးေတာင္ လွည့္ၾကည့္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီကတည္းက ေဖေဖ့ကို ငါအရမ္းမုန္းခဲ့တာ။ ခု သိတတ္ခ်ိန္မွာ မမုန္းေတာ့ေပမယ့္ ေယာက္်ား ေတြကို အထင္မႀကီးတဲ့ စိတ္ကေတာ့ စြဲေနခဲ့တယ္” လို႔ ျမင့္မိုက တခါတေလ သူ႔အေၾကာင္းကို စိတ္လိုလက္ရ ေျပာျပတတ္တယ္။
ျမင့္မိုေျပာတာလည္း ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုပဲ။ ေႏြ႕ပတ္ဝန္းက်င္က ေယာက္်ားေတြကိုပဲ ၾကည့္ေလ .. အားလံုးကို ေရာၿပီး ရမ္းတာ မဟုတ္ပါဘူး .. မထုိက္ခ်စ္သူ ကိုေလး ..၊ ေနာက္ ေဆြေဆြရည္းစား၊ ေနာက္ေတာ့ ကိုကို .. ေဝမာနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေယာက္်ားေတြ .. ဘယ္သူကမ်ား အထင္ႀကီးစရာ ေကာင္းလို႔လဲ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘာလို႔ ေႏြ ဒါေတြကို စဥ္းစားေနမိတာလဲ။ ေႏြ .. ကိုကို႔ ကို ျပတ္ခ်င္ေနၿပီလား ..။ ကိုကို နဲ႔ ကြဲျပတ္ဖို႔ဆိုတဲ့ မိုးႀကိဳးကို စကားလံုး ထန္းလက္ေတြနဲ႔ ကာဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလား။
ေသခ်ာတာက ေႏြနဲ႔ကိုကို႔ အေျခအေနက ေပါက္ကြဲခါနီး ဗံုးတလံုးလိုပဲ ..။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ကြဲမလဲ ဆိုတာ ေစာင့္ေနရတဲ့ အေနအထားျဖစ္ေနၿပီဆိုရင္ ပိုမွန္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ကြဲဖို႔ ျပတ္ဖို႔ဆိုတာက ေႏြတို႔ ျမန္မာ့လူေနမႈစနစ္ထဲမွာ ထင္သေလာက္ေတာ့မလြယ္ လွဘူး။ ေႏြ ေယာက္်ားနဲ႔ ကြဲမယ္ဆိုရင္ ေမေမတို႔ကလည္း (ကိုကို႔ကို ၾကည့္မရသည့္တိုင္ေအာင္) လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါဆို ေႏြက ဒီပံုစံအတိုင္း တသက္လံုး ေနသြားရမွာလား။ ကိုကိုကလည္း ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ ကြဲႏိုင္မယ့္မိန္းမ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနမွာလား။ အဲဒါကို ေႏြက ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံေနရမွာလား ..။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေႏြေခါင္းေျခာက္တာပဲ သိတယ္္။ ည ၁၂ နာရီထိုးၿပီ .. ကိုကို ျပန္မလာ ေသးဘူး။ မီးလည္း မလာဘူး .. ေႏြ အိပ္လို႔လည္း မရဘူးေလ ..။
* * *
“သမီးေယာက္်ားနဲ႔ တကယ္ျပတ္ႏုိင္တယ္ဆိုရင္ ကြဲခဲ့လိုက္ေတာ့။ ေမေမ လက္ခံမယ္”
“ရွင္”
အေမ့စကားကို ေႏြ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။ ေႏြ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေျပာျပတဲ့အခ်ိန္မွာ .. ေမေမက “ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ့လမ္းပဲ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ ဆက္ေလွ်ာက္ ရမွာပဲ” လုိ႔ပဲ ျပန္ေျပာလိမ့္မယ္လို႔ ေႏြ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တာ။ ဒါမွမဟုတ္ “မိန္းကေလးဆိုတာ ဖက္ေပၚ ဆူးက်လည္း ဖက္ေပါက္၊ ဆူးေပၚဖက္က်လည္း ဖက္ပဲေပါက္” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ဆံုးမ လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ထားတာ။ တကယ္တမ္း အေမ ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့စကားက ေႏြ႕အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ထူးဆန္းေနတယ္။
ညက အေနအထားကေတာ့ ေႏြနဲ႔ ကိုကို႔ၾကားက အႀကီးမားဆံုး ေပါက္ကြဲမႈႀကီးပဲ။ ညဥ့္ ၁ နာရီ ထိုးခါနီးေလာက္မွ ျပန္လာၿပီး လိုက္ပို႔တဲ့ကားေပၚမွာ ပါလာတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္က ေကာင္မေလး တအုပ္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ အၾကာႀကီး ေဟးလားဝါးလား လုပ္ေနတာ။ ေႏြထြက္ၾကည့္တာကိုေတာင္ အေရးမလုပ္ဘဲ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ သားေျပာသမီးေျပာေတြ နားရွက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေျပာေနၾကတာေလ။
အဲဒါကို ေႏြက ေပါက္ကြဲေတာ့ ေႏြက လူမႈေရးမသိဘူးတဲ့ .. အဲဒီေကာင္မေလးေတြကို ထြက္ ႏႈတ္ဆက္သင့္တယ္တဲ့။ ကိုကုိတို႔ဆိုင္ တခါလိုက္သြားတုန္းက ေႏြ႕ကို ကိုကုိ မိန္းမမွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ ေႏြက ၿပံဳးျပတာေတာင္ တခ်က္ေလး ၿပံဳးရယ္မျပဘဲ ကိုကို႔ကိုက်ေတာ့ ခၽြဲခၽြဲပစ္ပစ္ စကားေတြ ေျပာေနတတ္တဲ့ မိန္းကေလးမ်ိဳးေတြကို ေႏြက ဘာကိစၥထြက္ႏႈတ္ဆက္ရမွာလဲ။ အဲဒါ ေႏြ သဝန္တို တာမဟုတ္ဘူး။ ခုလည္း ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေႏြ႕ဂုဏ္သိကၡာက်ေလာက္ေအာင္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ လုပ္ေနတာေတြ႕လို႔ ေႏြ ေျပာမိတာ။
ေႏြ႕ကို ကိုကိုက အလကား မာန္တက္ေနတဲ့မိန္းမဆိုၿပီး ေႏြ႕အလုပ္ထဲက ရွိသမွ် ေယာက္်ား ေတြနဲ႔ ေပးစားေတာ့ ေႏြမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေႏြ သူ႔ကို ခ်စ္ခဲ့သမွ် ဒီတညတည္းနဲ႔ စိတ္ကုန္သြားၿပီ ..။ အစြမ္း ကုန္ မိုက္ရုိင္းတဲ့စကားေတြ ေျပာေနတာ ကိုကို မဟုတ္သလိုပဲ။ အားလံုး သဲထဲေရသြန္ လိုက္သလို ပဲ .. ေႏြ သူ႔ကို ဆက္မခ်စ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေႏြ႕မွာ ရင္ဖြင့္စရာဆိုလို႔ အေမပဲ ရွိတာ၊ ေႏြ႕စကားကို ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး နားေထာင္ေပးမယ့္သူ ဆိုလို႔လည္း အေမပဲ ရွိတာ ဆိုေတာ့ မိုးလင္းတာနဲ႔ ေႏြ အေမ့ေျခရင္းကို အေျပး ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
“သမီး အံ့ၾသသြားလား”
အံ့ၾသတာေပါ့ .. ေႏြ အေမ့ဆီက ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့စကားလံုးေတြက ဒါမ်ိဳးမွ မဟုတ္ဘဲ။ ေႏြ႕ကို ႏွစ္သိမ့္ၿပီး ျပန္လႊတ္မယ္လို႔ပဲ ထင္ခဲ့တာ။
“တကယ္ဆို အေမ့အေနနဲ႔ အရင္ကတည္းက၊ သမီး ေယာက္်ားနဲ႔ တညသြားေနခဲ့ၿပီး ေနာင္တ ရပါၿပီလို႔ ေျပာၿပီး ျပန္လာခဲ့တဲ့ မနက္ကတည္းက ျပန္လက္ခံသင္တာပါ။ ေမေမ မွားတာပါ သမီးရယ္”
ဟင္ .. အေမ မမွားပါဘူး .. ဘာလို႔ ေမေမမွားရမွာလဲ။ အဲဒီတုန္းကသာ ေႏြ႕ကိုေမေမ ျပန္ လက္ခံ ခဲ့မယ္ဆိုရင္ .. ေႏြ ေနာက္တခါ ထပ္မမိုက္ဘူးလို႔ ေျပာႏုိင္လား။ အဲဒီတုန္းက ေႏြ .. ကိုကိုတို႔ ပတ္ ဝန္းက်င္ကိုသာ ေၾကာက္ခဲ့ၿပီး ကိုကို႔ကိုမွ မေၾကာက္ေသးတာ၊ ၿပီးေတာ့ ကိုကို႔ကို ေႏြ အဲဒီတုန္းက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ေနတုန္း .. အျပစ္မျမင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ေလ .. ဒီစကားေတြကို ေႏြ စိတ္ထဲကပဲ ေျပာေနမိတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမေမ့ကို ေႏြ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေႏြ႕ပါးစပ္ကေတာ့ “သမီး တခုလပ္ျဖစ္သြားတာကို အေမ စိတ္မညစ္ဘူးလားဟင္” လို႔ပဲ ျပန္ေျပာမိတယ္။ အေမက ၿပံဳးၿပီး “ဘာလို႔ ညစ္ရမွာလဲ။ သမီးဘာသာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမေမ့ သမီးက ေမေမ့သမီးပဲေလ” တဲ့။
“မိန္းကေလးျဖစ္တာနဲ႔ပဲ .. ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆုိး ဒီ ေယာက္်ားတေယာက္ထဲကို က်ိတ္မွိတ္ ေပါင္းရမယ ္ဆိုတဲ့ အေမတုိ႔ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြက ေကာင္းတဲ့ေနရာေတြရွိသလို .. တခ်ိဳ႕ေနရာ က်ေတာ့ အေမတို႔ မိန္းမေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ ခံရခက္တဲ့ ကိစၥေတြပဲ သမီးရယ္”
ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ေျပာေနတဲ့ အေမ့ကိုၾကည့္ရင္း ေႏြ႕ရင္ထဲမွာ ေမးခြန္းေတြ ေပၚလာတယ္။ အေမေကာ အဲဒီထံုးတမ္းစဥ္လာေတြကို ေတာ္လွန္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးလားလို႔ေပါ့။ ေႏြ႕ရင္ထဲက စကားေတြကို အေမ ၾကားသြားလားမသိဘူး ..။
“တခုေတာ့ရွိတယ္ သမီး .. သမီးမွာက သားသမီး မရွိေသးဘူးေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ သမီး စိတ္ဆင္းရဲ ေနတာကို အေမ ေျဖရွင္းေပးတာ။ တကယ္လို႔ သမီးမွာသာ ကေလးရွိေနမယ္ဆိုရင္ သမီးရဲ႕ ကေလး စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ကိုပဲ အေမ ပိုဦးစားေပးရမွာ” လို႔ အေမက ေျပာတယ္။
“ရယ္စရာေတာ့ ေကာင္းသားသမီးရဲ႕ .. အေမတို႔ ျမန္မာ လူမႈဝန္းက်င္က မတရားဘူးေလ။ သမီးကို ေျမွာက္ေပးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေယာက္်ားေလးက်ေတာ့ ေလွခါးသံုးထစ္ ဆင္းတာနဲ႔ လူပ်ိဳျဖစ္တယ္တဲ့။ မိန္းကေလးက်ေတာ့ လင္မရွိတဲ့ မိန္းမက တံခြန္မရွိတဲ့ ရထားလို မတင့္တယ္ဘူး ဆိုပဲ ဟားဟား”
အေမ့ရယ္သံမွာ စိတ္နာသံစြက္ေနသလိုပဲ။ အေမ ဘာေတြ ခံစားေနရပါလိမ့္ ေႏြသိခ်င္လိုက္တာ။ ဒီလိုစကားမ်ိဳးေတြ အေမ့ဆီက မၾကားဘူးတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
“တကယ့္တကယ္ ျဖစ္လာၾကေတာ့ .. ကိုယ့္သားသမီးကို ငဲ့ညွာရတာနဲ႔၊ ကိုယ့္မိဘေဆြမိ်ဳး အသိုင္းအဝန္း ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဂုဏ္ငယ္မွာကို ငဲ့ကြက္ရတာနဲ႔ .. အေမတို႔ မိန္းမေတြမွာ .. ကိုယ္ မခ်စ္ေတာ့တဲ့ .. မသဒီေတာ့ တဲ့ ေယာက္်ားကို က်ိတ္မွိတ္ေပါင္းသင္းေနၾကရျပန္ေရာ”
“ဒါဆို .. ဟို .. အေမက .. အေဖ့ကို ..”
ေႏြ႕ရဲ႕ ထစ္အတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို အေမက ကမန္းကတန္း ျပန္အေျဖေပးတယ္ .. “အို .. သမီး အေဖကို သမီး မျပစ္မွားနဲ႔ေနာ္၊ အေဖက အေမတို႔အတြက္၊ အေမတို႔ မိသားစုအတြက္၊ သမီးတို႔ အတြက္ သိပ္ကို ေကာင္းတဲ့ အေဖ၊ အေမ့အတြက္ သိပ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေလးစားရတဲ့ လင္ေယာက္်ားပါ သမီးရယ္။ အေမက အေဖ့ကို စိတ္နာၿပီး ဒီစကားေတြ ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ မိန္းမေတြ အားလံုးအတြက္ ၿခံဳၿပီး ေျပာေနတာပါ”
ၾကည့္စမ္း အေမက ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ။ ဒါ .. ေႏြ႕ အေမပါပဲ။ သိပ္ကို သတၱိရွိ၊ ရိုးသားၿပီး အမွန္ကို ျမင္တဲ့အေမ၊ ၿပီးေတာ့ ေႏြ႕ကို အင္အားေတြ အမ်ားႀကီး ထည့္ေပးတဲ့ အေမ၊ သိပ္ေတာ္တဲ့အေမ၊ ေႏြ႕အတြက္ စံျပမိန္းမဟာ အေမပါ ..။
အဲဒီေန႔က ေႏြ႕ဆီကို ကိုိကိုလိုက္မလာပါဘူး။ ထူးဆန္းစြာပဲ ေႏြ အရမ္းကို လြတ္လပ္ေပါ့ပါး ေနတယ္ ..။ ကိုကို႔ကို ေႏြမလြမ္းဘူး။ ေနာက္တေန႔မွာေတာ့ ေႏြ ရံုးသြားဖို႔ ျပင္ေနတုန္း ကိုကို ေရာက္လာတယ္။
“မမ နင့္ေယာက္်ား လာတယ္” ဆိုတဲ့ ညီမေလးစကားကိုၾကားေတာ့ နည္းနည္းအံ့ၾသမိ သြားေသးတယ္။ ေႏြအိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လိုက္ေတာ့ အေမက သူ႔ကို ဧည့္ခန္းထဲ ထုိင္ခိုင္းထား ႏွင့္ၿပီ။ ကိုကို႔မ်က္ႏွာျမင္လိုက္ေတာ့ ေႏြ႕အတြက္အခ်စ္ေတြ မက်န္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီ။
(ဇာတ္သိမ္းခန္း မနက္ျဖန္လာမည္)
Tuesday, October 06, 2009
|
Labels:
ဝတၳဳရွည္
|
This entry was posted on Tuesday, October 06, 2009
and is filed under
ဝတၳဳရွည္
.
You can follow any responses to this entry through
the RSS 2.0 feed.
You can leave a response,
or trackback from your own site.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
အစ္မေရ..
ဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္ေတြအေၾကာင္းေရာ၊ ဖတ္ရေတာ့ ပိုၾကိဳက္မိတယ္..။
ဒီဝတၳဳကို ဖတ္ျပီးသားလိုလို ခံစားရလို႕ အပိုင္း(၁)ကို သြားျပန္ဖတ္ၾကည့္တာ ခ်ိဳးလင္းျပာ မဂၢဇင္းမွာ ပါဖူးတယ္ေရးထားတယ္.. တကယ္ေတာ့ ခ်ိဳးလင္းျပာ မဂၢဇင္းကို ညီမ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး.. ဒီအပိုင္းမွာ စိစစ္ေရးအေၾကာင္းေတြပါ ေရးထားတာေတြ႔ေတာ့ ျပည္တြင္းထုတ္ မဂၢဇင္းမဟုတ္ဘူးထင္တယ္ေနာ္..။
ama, thanks ama yae..
i ll comment later.
this post is totally gd.
If possible, i wanna copy a pdf file and sending to all my friend.
မနာလိုခ်င္းမ်ားစြာနဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တဲ့ ေယာက္က်ားေတြ တကယ္ရွိတယ္ အစ္မ သိလား..ညီမေလးကို ေစာင္းေျပာထားသလားေတာင္ ထင္ရတယ္..ဟိဟိ ကြတ္တိပဲ
ေတာ္ေသးတယ္ေနာ္ သတင္းေထာက္မေလးက ကိုယ္က ဦးေအာင္ ခြာခ်ပစ္ခဲ့မိလို႕ :):)
eagerly waiting for the ending - hope it turns out the way I wanted :D
ကေလးရွိရင္သံေယာဇဥ္ရွိမယ္ဆိုတဲ့ ေရွးစကား မယံုမိတာ အဲ့ကေလးမ မွန္သြားတယ္
ေရွးလူႀကီးေတြကေလ
စြတ္ရြတ္ေျပာတာပဲ
တခါတေလလည္း ေသာက္တလဲြေတြ
Post a Comment