tag 5
မေန႔မနက္က မယ္နန္းညီက ၿခိမ္းေျခာက္တယ္ .... တခုတက္ဂ္မယ္ေနာ္တဲ့ ... ၿပီးေတာ့ ေနာက္မွာ ဟီဟိ ဆိုတာကပါေသး။ အလုပ္႐ႈပ္ေနရတဲ့ၾကားထဲ ဒီကေလးမ ဘာပါလိမ့္ေပါ့ေလ။ တက္ဂ္ခ်င္လည္း တက္ဂ္ေပါ့ ... ဒီလိုနဲ႔ ညဘက္က်ေတာ့ ေမာင္ဗီလိန္ကလာျပန္တယ္ .. လာမည့္ ၆ နာရီအတြင္း အင္အား အသင့္အတင့္ ရွိေသာ တက္ဂ္တခု လာဖြယ္ရွိတဲ့။ ဟာ ဒီေကာင္ေတြ သိပ္မ႐ိုးဘူးလို႔ စဥ္းစား ေနတုန္း ဖိုးဂ်ယ္တေယာက္က တခါလာျပန္တယ္ သူ႔ဆီကိုလည္း အဲလိုပဲလာေျပာတယ္တဲ့။ ေပ်ာ္တယ္ ဆိုပဲ။ သတိျပန္ေပးလိုက္ရတယ္ သိပ္မေပ်ာ္ေနနဲ႔ ဒီေကာင္ေတြ မဟုတ္တာ ႀကံစည္ေနပံုရတယ္လို႔ ...။ ဒီေန႔က်ေတာ့ တက္ဂ္လိုက္ၿပီတဲ့ လာေျပာလို႔ သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ္ပါပဲ မတရားသျဖင့္ ၿပိဳင္တူ တက္ဂ္ထားလိုက္တာ။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြား တယ္။ အႀကိဳက္ဆံုးကာတြန္းကားတဲ့ ...။ ဒါမ်ဳိးကေတာ့ တူးတူးသာတို႔က လာထားပဲ။ ကာတြန္းကား ေတြကို မလြတ္တမ္းၾကည့္ထားတာ ဘယ္ရမလဲ။ သူတို႔ မတရားသျဖင့္ တက္ဂ္ထားတာကို ကိုယ္က တရားသျဖင့္ ျပန္ေရးေပးလိုက္မယ္။ လာေလေရာ့ ... မယ္နန္းညီနဲ႔ ေမာင္ဗီဗီေရ ... ညည္းတို႔ တက္ဂ္ထားတဲ့ တျခားသူေတြက ဘာေတြေရးမလဲဆိုတာ ေနာက္မွၾကည့္ေတာ့မယ္။ တူရင္လည္း အႀကိဳက္ခ်င္းတူတယ္ပဲ မွတ္လိုက္ေတာ့ေဟ့ ... ေရးၿပီေနာ္ ...။
POCAHONTAS
ကာတြန္းကားထဲမွာေတာ့ မႀကိဳက္တဲ့ကားက ခပ္ရွားရွားပါ။ က်မက သရီးဒီထက္ တူးဒီကာတြန္း ကားေလးေတြကို ပိုႀကိဳက္တယ္။ ေဝါ့လ္ဒစၥေနရဲ႕ ကာတြန္းေတြဆို အကုန္ႀကိဳက္ပဲ။ လိုင္းယင္းကင္း ဆိုရင္ ခဏခဏ ျပန္ျပန္ၾကည့္လည္း မ႐ိုးဘူး။ ကာတြန္းကားေတြကို အဓိက ႀကိဳက္ရျခင္းက အဲဒီထဲက ဇာတ္ဝင္သီခ်င္းေတြ ေကာင္းလြန္းတာလည္း တေၾကာင္းေပါ့။
ပိုကာဟြန္းတက္စ္ ဇာတ္လမ္းကေလးက အဂၤလိပ္ ပံုျပင္တပုဒ္ကို အေျခခံ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ခ်စ္စရာ ကာတြန္းကားေလးပါ။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွာ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့ပါတယ္။ ပိုကာဟြန္းတက္စ္ ဆိုတဲ့ အင္ဒီးယန္း မေလးနဲ႔ သေဘၤာ ကက္ပတိန္ ေကာင္ေလး ဂၽြန္စမစ္သ္တို႔ရဲ႕ ႐ိုး႐ိုးအခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလး.. တပုဒ္ပါပဲ။
ပိုဟြာတန္ အင္ဒီးယန္းလူမ်ိဳးစုေတြ သဘာဝအတိုင္း အမဲလိုက္၊ ငါးရွာ ... စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ၿပီး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနတဲ့ ေနရာကို ေရႊတူးတဲ့ၿဗိတိန္လူျဖဴတသိုက္ ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီလူျဖဴေတြ စီးလာတဲ့ သေဘၤာရဲ႕ ကက္ပတိန္ေလးက ဂၽြန္စမစ္သ္ပါ။
ပိုကာဟြန္းတက္စ္ ဆိုတဲ့ အသားညိဳညိဳ၊ နက္ေမွာင္ေျဖာင့္စင္းတဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြရဲ႕ ပိုင္ရွင္၊ မ်က္ႏွာက် လွလွ ေကာင္မေလးက ပိုဟြာတန္ အႀကီးအကဲရဲ႕ သမီးေပါ့။ သူ႔အေဖက သူတို႔ လူမ်ိဳးစုထဲက စစ္သူႀကီးေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ ထိမ္းျမားေပးဖို႔ သေဘာတူထားၿပီးၿပီ။
သဘာဝေတာေတာင္ အလွေတြရဲ႕ၾကားမွာ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ႀကီးပ်င္းလာရတဲ့ ပိုကာဟြန္းတက္စ္ ဟာ အေျပးျမန္သေလာက္ ေရကူးလည္းေတာ္၊ ေလွေလွာ္လည္း ကၽြမ္းက်င္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းအရ ပိုကာဟြန္းတက္စ္နဲ႔ ဂၽြန္စမစ္တို႔ ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္မိၿပီး ... ေနာက္မွာ အဲဒီကိစၥကို ပိုကာဟြန္းတက္စ္ရဲ႕ အေဖႀကီးသိသြားပါတယ္။
သူတို႔ေျမေပၚမွာ ေရႊလာရွာတဲ့အျဖဴေတြကို ၾကည့္မရတဲ့ၾကားထဲ သူတို႔ရဲ႕ကြမ္းေတာင္ကိုင္ အလွပေဂးကိုပါ သိမ္းပိုက္မယ့္ အျဖဴေတြကို အင္ဒီယန္းေတြက ရန္ျပဳရာက တဖက္က ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္တာေၾကာင့္ အင္ဒီယန္းစစ္သူႀကီးေလး ဒဏ္ရာရသြားသလို ဂၽြန္စမစ္ကိုလည္း အင္ဒီးယန္း ေတြဘက္က ဖမ္းဆီးလိုက္ပါတယ္။
အဲလို ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြေၾကာင့္ တဘက္နဲ႔တဘက္ စစ္ေၾကညာတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ေရႊရွာဖုိ႔ သေဘၤာငွားလာတဲ့ သူေဌးက အဆင္အျခင္နည္းပါးသေလာက္ သူတို႔မွာပါတဲ့ ေသနတ္ေတြကို အားကိုးသလို သူ႔အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အင္အားနဲ႔ အင္ဒီယန္းေတြကို မိုက္မိုက္မဲမဲ စိန္ေခၚခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပိုကာဟြန္းတက္စ္က သူတို႔႐ိုးရာ႐ံုၾကည္အားထားၾကတဲ့ ဖြားဖြား သစ္ပင္ဆီ ေရာက္ေနပါတယ္။ ဖြားဖြားရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔ ဒီစစ္ကို သူတားေတာ့မယ္။ တကယ္လို႔သာ တဘက္နဲ႔တဘက္ စစ္ျဖစ္ၾကရင္ သူတို႔အားလံုး ေသၾကဖို႔ပဲ။ သူ႔အေဖရဲ႕ ေဒါသ ...၊ သူတို႔ဘက္ ဆိ္ုေပမယ့္ ရန္သူ႔လက္လို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့သူေတြ လက္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ခ်စ္သူ ... တဘက္က သူတို႔လူမ်ိဳးေတြ ခ်စ္တဲ့ေျမႀကီး ... ဒါေတြကို သူ ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ ပိုကာဟြန္းတက္စ္ဟာ စစ္ကုိတားႏိုင္ခဲ့သလို ... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာကို စစ္ဆာ ေနတဲ့သူေတြ မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းက သာမာန္အခ်စ္ဇာတ္လမ္းဆိုေပမယ့္ အဓိက က်မႏွစ္ၿခိဳက္မိတာက ဇာတ္ပို႔ေတြရဲ႕ အင္အားရယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဇာတ္ဝင္သီခ်င္းေတြရယ္ပါ။ ပိုကာဟြန္းတက္စ္ရဲ႕ အ႐ိုင္းဆန္တဲ့ ဘဝနဲ႔ အလွကို ျပေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ ဇာတ္ဝင္ေတးေၾကာင့္ ပိုၿပီး႐ုပ္လံုးႂကြလာတယ္။ ေနာက္တေနရာကေတာ့ ႏွစ္ဘက္ စစ္ျပင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျမဴးႂကြတဲ့ သီခ်င္းပါ Savages ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေပါ့။ အဲဒီသီခ်င္းသံနဲ႔အတူ လူေတြကိုမျပဘဲ အရိပ္ေတြကိုပဲ ျပေနတာကိုက တကယ္စစ္တိုက္ၾကေတာ့မလားလို႔ အသည္းတယားယား ျဖစ္ေစပါတယ္။
အင္ဒီယန္းေတြဘက္က ဂၽြန္စမစ္ကို ေရွ႕ဆံုးကေန ဓားစာခံအျဖစ္ ႀကိဳးနဲ႔တုတ္ၿပီးထြက္လာ ... ပိုကာဟြန္းတက္စ္က ေတာထဲကေန ျဖတ္လမ္းက မီေအာင္ေျပးၿပီး ႏွစ္ဘက္ၾကားကိုေရာက္ေနတဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕အေပၚက ကာကြယ္ၿပီးေမွာက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ... ႏွစ္ဘက္စလံုး မင္သက္ေနတုန္း အျဖဴေတြဘက္က အဆင္ျခင္မဲ့တဲ့ သူေဌးက ေသနတ္ကို ပိုကာဟြန္းတက္စ္ရဲ႕ အေဖဆီ ခ်ိန္ၿပီး ခလုပ္ဆြဲခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီမွာပဲ အဖိုးႀကီးေရွ႕ကေန ဂၽြန္စမစ္သ္က ဝင္ခံေပးလိုက္တဲ့အတြက္ ဂၽြန္စမစ္သ္ကိုခ်စ္တဲ့ ေရႊတူး အလုပ္သမားေတြအားလံုးရဲ႕ ေဒါသဟာ သူေဌးဆီကို ျမားဦးျပန္လွည့္ခဲ့ပါတယ္။
ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာေၾကာင့္ စစ္မျဖစ္ေတာ့သလို ... မတရားတဲ့သူကို သူ႔ဘက္သားေတြကအစ မလိုလားဘူး ဆိုတာ ေလး က်မခံစားမိပါရဲ႕ (႐ုပ္ရွင္ဆိုေတာ့လည္း အဲ ေပါ့ေလ)
ဇာတ္ပို႔ေတြထဲမွာ တိရိစၦာန္ကေလးေတြလည္း ပါတဲ့အတြက္ ခ်စ္စရာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ ကာတြန္း ႐ုပ္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ တကယ့္လူ႔ဇာတ္လမ္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြကိုပါ ထည့္ေရးလို႔ရတာ အားသာ ခ်က္ေပါ့ေနာ္။
ေနာက္တခုက ေဟာလီးဝုဒ္ ကာတြန္းကားေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ကာတြန္း႐ုပ္ကေလးေတြေနရာမွာ စကားေျပာတဲ့သူေတြက တကယ့္ေဟာလီးဝုဒ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ႀကီးေတြေလ ...။ ဂၽြန္စမစ္သ္ ေနရာမွာ မင္းသားႀကီး မဲလ္ဂစ္ဘ္ဆင္က သ႐ုပ္ေဆာင္ထားၿပီး ပိုကာဟြန္းတက္စ္အျဖစ္ကေတာ့ အိုင္ရင္းဘတ္ဒတ္က သ႐ုပ္ေဆာင္ပါတယ္။
“ေရႊ ... ဟုတ္လား အဲဒီေရႊက ဒီေျပာင္းဖူးလို စားလို႔ရလား။ ေျပာင္းဖူးေလာက္ တန္ဖိုးရွိလို႔လား” ဆိုတဲ့ ပိုကာဟြန္းတက္စ္ကေလးကို မၾကည့္ရေသးရင္ ၾကည့္လိုက္ပါဦးေနာ္။ နန္းညီနဲ႔ ဗီဗီေတာ့ ေက်နပ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ကဲ တာဝန္နဲ႔ဝတၱရားအရ ဆက္တက္ဂ္ေတာ့မယ္။ သိပ္မ်ားမ်ားမတက္ဂ္ဘူး တကယ္ ေရးမယ္ထင္တဲ့ ၃ ေယာက္ပဲတက္ဂ္မွာ.. ၁။ ေဘးတိုက္သြားတဲ့ ဂဏန္းေကာင္ေလး ဂ်ဴလိုင္ဒရင္းမ္ ၂။ ကာတြန္း ကားေတြကို ႀကီးတဲ့ထိၾကည့္တုန္းဆိုတဲ့ ေယာနသံဇင္ေယာ္ ၃။ ဒီတေယာက္ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္ရတဲ့ အစ္မ မမိုးခ်ိဳ (ဟီဟိ အစ္မက ကာတြန္းကားၾကည့္တဲ့႐ုပ္ေပါက္လို႔ တက္ဂ္တာေနာ္) ကဲ ... ေရးေပးၾကပါဦး။
ကာတြန္းကားထဲမွာေတာ့ မႀကိဳက္တဲ့ကားက ခပ္ရွားရွားပါ။ က်မက သရီးဒီထက္ တူးဒီကာတြန္း ကားေလးေတြကို ပိုႀကိဳက္တယ္။ ေဝါ့လ္ဒစၥေနရဲ႕ ကာတြန္းေတြဆို အကုန္ႀကိဳက္ပဲ။ လိုင္းယင္းကင္း ဆိုရင္ ခဏခဏ ျပန္ျပန္ၾကည့္လည္း မ႐ိုးဘူး။ ကာတြန္းကားေတြကို အဓိက ႀကိဳက္ရျခင္းက အဲဒီထဲက ဇာတ္ဝင္သီခ်င္းေတြ ေကာင္းလြန္းတာလည္း တေၾကာင္းေပါ့။
ပိုကာဟြန္းတက္စ္ ဇာတ္လမ္းကေလးက အဂၤလိပ္ ပံုျပင္တပုဒ္ကို အေျခခံ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ခ်စ္စရာ ကာတြန္းကားေလးပါ။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွာ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့ပါတယ္။ ပိုကာဟြန္းတက္စ္ ဆိုတဲ့ အင္ဒီးယန္း မေလးနဲ႔ သေဘၤာ ကက္ပတိန္ ေကာင္ေလး ဂၽြန္စမစ္သ္တို႔ရဲ႕ ႐ိုး႐ိုးအခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလး.. တပုဒ္ပါပဲ။
ပိုဟြာတန္ အင္ဒီးယန္းလူမ်ိဳးစုေတြ သဘာဝအတိုင္း အမဲလိုက္၊ ငါးရွာ ... စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ၿပီး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနတဲ့ ေနရာကို ေရႊတူးတဲ့ၿဗိတိန္လူျဖဴတသိုက္ ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီလူျဖဴေတြ စီးလာတဲ့ သေဘၤာရဲ႕ ကက္ပတိန္ေလးက ဂၽြန္စမစ္သ္ပါ။
ပိုကာဟြန္းတက္စ္ ဆိုတဲ့ အသားညိဳညိဳ၊ နက္ေမွာင္ေျဖာင့္စင္းတဲ့ ဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြရဲ႕ ပိုင္ရွင္၊ မ်က္ႏွာက် လွလွ ေကာင္မေလးက ပိုဟြာတန္ အႀကီးအကဲရဲ႕ သမီးေပါ့။ သူ႔အေဖက သူတို႔ လူမ်ိဳးစုထဲက စစ္သူႀကီးေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔ ထိမ္းျမားေပးဖို႔ သေဘာတူထားၿပီးၿပီ။
သဘာဝေတာေတာင္ အလွေတြရဲ႕ၾကားမွာ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ႀကီးပ်င္းလာရတဲ့ ပိုကာဟြန္းတက္စ္ ဟာ အေျပးျမန္သေလာက္ ေရကူးလည္းေတာ္၊ ေလွေလွာ္လည္း ကၽြမ္းက်င္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းအရ ပိုကာဟြန္းတက္စ္နဲ႔ ဂၽြန္စမစ္တို႔ ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္မိၿပီး ... ေနာက္မွာ အဲဒီကိစၥကို ပိုကာဟြန္းတက္စ္ရဲ႕ အေဖႀကီးသိသြားပါတယ္။
သူတို႔ေျမေပၚမွာ ေရႊလာရွာတဲ့အျဖဴေတြကို ၾကည့္မရတဲ့ၾကားထဲ သူတို႔ရဲ႕ကြမ္းေတာင္ကိုင္ အလွပေဂးကိုပါ သိမ္းပိုက္မယ့္ အျဖဴေတြကို အင္ဒီယန္းေတြက ရန္ျပဳရာက တဖက္က ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္တာေၾကာင့္ အင္ဒီယန္းစစ္သူႀကီးေလး ဒဏ္ရာရသြားသလို ဂၽြန္စမစ္ကိုလည္း အင္ဒီးယန္း ေတြဘက္က ဖမ္းဆီးလိုက္ပါတယ္။
အဲလို ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြေၾကာင့္ တဘက္နဲ႔တဘက္ စစ္ေၾကညာတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ေရႊရွာဖုိ႔ သေဘၤာငွားလာတဲ့ သူေဌးက အဆင္အျခင္နည္းပါးသေလာက္ သူတို႔မွာပါတဲ့ ေသနတ္ေတြကို အားကိုးသလို သူ႔အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အင္အားနဲ႔ အင္ဒီယန္းေတြကို မိုက္မိုက္မဲမဲ စိန္ေခၚခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပိုကာဟြန္းတက္စ္က သူတို႔႐ိုးရာ႐ံုၾကည္အားထားၾကတဲ့ ဖြားဖြား သစ္ပင္ဆီ ေရာက္ေနပါတယ္။ ဖြားဖြားရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔ ဒီစစ္ကို သူတားေတာ့မယ္။ တကယ္လို႔သာ တဘက္နဲ႔တဘက္ စစ္ျဖစ္ၾကရင္ သူတို႔အားလံုး ေသၾကဖို႔ပဲ။ သူ႔အေဖရဲ႕ ေဒါသ ...၊ သူတို႔ဘက္ ဆိ္ုေပမယ့္ ရန္သူ႔လက္လို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့သူေတြ လက္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ခ်စ္သူ ... တဘက္က သူတို႔လူမ်ိဳးေတြ ခ်စ္တဲ့ေျမႀကီး ... ဒါေတြကို သူ ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ ပိုကာဟြန္းတက္စ္ဟာ စစ္ကုိတားႏိုင္ခဲ့သလို ... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာကို စစ္ဆာ ေနတဲ့သူေတြ မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းက သာမာန္အခ်စ္ဇာတ္လမ္းဆိုေပမယ့္ အဓိက က်မႏွစ္ၿခိဳက္မိတာက ဇာတ္ပို႔ေတြရဲ႕ အင္အားရယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဇာတ္ဝင္သီခ်င္းေတြရယ္ပါ။ ပိုကာဟြန္းတက္စ္ရဲ႕ အ႐ိုင္းဆန္တဲ့ ဘဝနဲ႔ အလွကို ျပေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ ဇာတ္ဝင္ေတးေၾကာင့္ ပိုၿပီး႐ုပ္လံုးႂကြလာတယ္။ ေနာက္တေနရာကေတာ့ ႏွစ္ဘက္ စစ္ျပင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျမဴးႂကြတဲ့ သီခ်င္းပါ Savages ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေပါ့။ အဲဒီသီခ်င္းသံနဲ႔အတူ လူေတြကိုမျပဘဲ အရိပ္ေတြကိုပဲ ျပေနတာကိုက တကယ္စစ္တိုက္ၾကေတာ့မလားလို႔ အသည္းတယားယား ျဖစ္ေစပါတယ္။
အင္ဒီယန္းေတြဘက္က ဂၽြန္စမစ္ကို ေရွ႕ဆံုးကေန ဓားစာခံအျဖစ္ ႀကိဳးနဲ႔တုတ္ၿပီးထြက္လာ ... ပိုကာဟြန္းတက္စ္က ေတာထဲကေန ျဖတ္လမ္းက မီေအာင္ေျပးၿပီး ႏွစ္ဘက္ၾကားကိုေရာက္ေနတဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕အေပၚက ကာကြယ္ၿပီးေမွာက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ... ႏွစ္ဘက္စလံုး မင္သက္ေနတုန္း အျဖဴေတြဘက္က အဆင္ျခင္မဲ့တဲ့ သူေဌးက ေသနတ္ကို ပိုကာဟြန္းတက္စ္ရဲ႕ အေဖဆီ ခ်ိန္ၿပီး ခလုပ္ဆြဲခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီမွာပဲ အဖိုးႀကီးေရွ႕ကေန ဂၽြန္စမစ္သ္က ဝင္ခံေပးလိုက္တဲ့အတြက္ ဂၽြန္စမစ္သ္ကိုခ်စ္တဲ့ ေရႊတူး အလုပ္သမားေတြအားလံုးရဲ႕ ေဒါသဟာ သူေဌးဆီကို ျမားဦးျပန္လွည့္ခဲ့ပါတယ္။
ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာေၾကာင့္ စစ္မျဖစ္ေတာ့သလို ... မတရားတဲ့သူကို သူ႔ဘက္သားေတြကအစ မလိုလားဘူး ဆိုတာ ေလး က်မခံစားမိပါရဲ႕ (႐ုပ္ရွင္ဆိုေတာ့လည္း အဲ ေပါ့ေလ)
ဇာတ္ပို႔ေတြထဲမွာ တိရိစၦာန္ကေလးေတြလည္း ပါတဲ့အတြက္ ခ်စ္စရာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ ကာတြန္း ႐ုပ္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ တကယ့္လူ႔ဇာတ္လမ္းမွာ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြကိုပါ ထည့္ေရးလို႔ရတာ အားသာ ခ်က္ေပါ့ေနာ္။
ေနာက္တခုက ေဟာလီးဝုဒ္ ကာတြန္းကားေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ကာတြန္း႐ုပ္ကေလးေတြေနရာမွာ စကားေျပာတဲ့သူေတြက တကယ့္ေဟာလီးဝုဒ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ႀကီးေတြေလ ...။ ဂၽြန္စမစ္သ္ ေနရာမွာ မင္းသားႀကီး မဲလ္ဂစ္ဘ္ဆင္က သ႐ုပ္ေဆာင္ထားၿပီး ပိုကာဟြန္းတက္စ္အျဖစ္ကေတာ့ အိုင္ရင္းဘတ္ဒတ္က သ႐ုပ္ေဆာင္ပါတယ္။
“ေရႊ ... ဟုတ္လား အဲဒီေရႊက ဒီေျပာင္းဖူးလို စားလို႔ရလား။ ေျပာင္းဖူးေလာက္ တန္ဖိုးရွိလို႔လား” ဆိုတဲ့ ပိုကာဟြန္းတက္စ္ကေလးကို မၾကည့္ရေသးရင္ ၾကည့္လိုက္ပါဦးေနာ္။ နန္းညီနဲ႔ ဗီဗီေတာ့ ေက်နပ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ကဲ တာဝန္နဲ႔ဝတၱရားအရ ဆက္တက္ဂ္ေတာ့မယ္။ သိပ္မ်ားမ်ားမတက္ဂ္ဘူး တကယ္ ေရးမယ္ထင္တဲ့ ၃ ေယာက္ပဲတက္ဂ္မွာ.. ၁။ ေဘးတိုက္သြားတဲ့ ဂဏန္းေကာင္ေလး ဂ်ဴလိုင္ဒရင္းမ္ ၂။ ကာတြန္း ကားေတြကို ႀကီးတဲ့ထိၾကည့္တုန္းဆိုတဲ့ ေယာနသံဇင္ေယာ္ ၃။ ဒီတေယာက္ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္ရတဲ့ အစ္မ မမိုးခ်ိဳ (ဟီဟိ အစ္မက ကာတြန္းကားၾကည့္တဲ့႐ုပ္ေပါက္လို႔ တက္ဂ္တာေနာ္) ကဲ ... ေရးေပးၾကပါဦး။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
အဲ...Tag ခံရၿပီ.. ... ဒါပထမဆုံး Tag ခံရျခင္းပဲ.. ေပ်ာ္ေတာ့ေပ်ာ္သား... ကာတြန္းေတြ အေၾကာင္းေရးရမယ္ဆုိလုိ႔ ..
ကာတြန္းေတြလဲ ၾကိဳက္သလို အခု ေခတ္စားတဲ႔ ဗီဘာလီ ဟီးလ္ ခ်ီဝါးဝါးလဲ ၾကည္႔ေစခ်င္ပါတယ္ ႀကိဳက္မွာပါ.
အဲဒီကားထဲက ဇာတ္ဝင္သီခ်င္း အရမ္းကိုၾကိဳက္တာဗ်။
Colours of the Wind ေလဗ်။ က်ေနာ္ အရမ္းအရမ္းကိုၾကိဳက္တာ။
တားတားက ကာတြန္းကားၾကည္ဖူး
ဘာကားမွကိုမၾကည့္တာ ပ်င္းလို.
ေၾကာင္ႏွင္ႁကြက္ပဲ ၾကည့္တာ
ရီရလို.
ကာတြန္းကားၾကည့္တဲ့႐ုပ္ေပါက္တယ္ဆိုတဲ့
အစ္မမိုးခ်ိဳသင္းကိုျမင္ဖူးခ်င္တယ္ဗ်ိဳးးးးး
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ ေျပာင္းဖူး မေပးနဲ႕။ ေရႊပဲ ေပးပါေနာ္။ ၿပီးမွ ေရႊကို ေရာင္းၿပီး ေျပာင္းဖူး ၀ယ္စားမယ္ေလ။
(ဆိုလိုခ်င္တဲ့ အဓိပၸါယ္ကို သိတယ္။ သိရဲ႕သားနဲ႕ ရစ္တာ။ ဒါပဲ။)
Post a Comment