Wordpress Themes

ငယ္ငယ္က ကိုေနာင္ႀကီးက အရမ္းအစသန္တယ္ .. က်မက နည္းနည္းေလးမွ အထိမခံဘူး .. အဲဒါေၾကာင့္ က်မကို ကိုေနာင္ႀကီးက “အထိမခံေရႊပန္းကန္” လို႔ စေလ့ရွိတယ္လ။ အငယ္ေကာင္ ကိုရဲနဲ႔က်မနဲ႔က ၆ ႏွစ္ေတာင္ ကြာတာ ဆိုေတာ့ က်မတို႔ အႀကီး ၂ ေယာက္က မတည့္အတူေန တတြဲတြဲ .. ဘယ္ေတာ့မွမခြဲဘူး။ ကိုေနာင္ႀကီးက က်မကို သိပ္ခ်စ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဆိုခဲ့သလို မတရား စ တယ္။ အထိမခံ ေရႊးပန္းကန္ ဆိုတာကို က်မတို႔ငယ္ငယ္က ေခတ္ စားတဲ့ စကားဝွက္နဲ႔ “အထာဘိ မခါဘံ ..” လို႔ေခၚရင္း ၾကာေတာ့ က်မကို “အထာဘိ” လို႔ ေခၚတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲလိုေခၚတာ စြဲသြားေရာ .. သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အဲလိုပဲ လိုက္ေခၚၾကတယ္။ အစေတာ့ က်မလည္း စိတ္ေတြဆိုး .. ၾကာေတာ့လည္း စိတ္မဆိုးႏုိင္ေတာ့ပါဘူး ..။ ကိုေနာင္ႀကီးရဲ႕ “အထာဘိေရ” ဆိုတဲ့ အသံ မၾကားရ ရင္ေတာင္ မေနတတ္သလို ျဖစ္လာတယ္။

မွတ္မွတ္ရရ က်မ ၆ ႏွစ္သမီးေလာက္ကထင္တယ္။ မိုးေတြရြာေတာ့ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ မိုးေရထြက္ခ်ိဳးၾကတာ၊ အိမ္မွာ က်မတို႔ကိုထိန္းတဲ့ အစ္မႀကီးက ေရစည္ပိုင္းနားကေန တေၾကာ္ေၾကာ္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ေရစည္ပိုင္းနား သြားၾက ဆပ္ျပာေတြအျမွွုုဳပ္ထေအာင္ ေဆာ့ၾကနဲ႔ .. ဆပ္ျပာျမႇုဳပ္ေတြေၾကာင့္ ေျမၾကီးထဲက တီေကာင္ႀကီးေတြ ထြက္လာပါေရာ။ အဲဒီ တီေကာင္ႀကီးတေကာင္ကို ကိုေနာင္ႀကီးက လက္နဲ႔ ဆြဲယူၿပီး က်မ ပုခံုးေပၚတင္လိုက္တာ တခါတည္း အလြန္သတၱိေကာင္းေသာ က်မ တူးတူးသာခမ်ာ တခါတည္း လက္ကေလးေတြ ေကာက္ေကြးၿပီး တက္သြားပါေလေရာ။ က်မတို႔ကိုၾကည့္တဲ့ အစ္မႀကီးလည္း တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္နဲ႔ က်မကို သတိလည္လာေအာင္ ျပဳစုရတာေပါ့။ ကိုေနာင္ႀကီးလည္း ေက်ာကြဲေအာင္ ေဆာ္ခံထိေရာ။ အဲဒီကတည္းက တူးတူးသာတို႔ တီေကာင္ဆုိရင္ ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ရဲတာ ဒီေန႔ထိပဲ :P

က်မ မဂၤလာေဆာင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုေနာင္ႀကီးက LCD လို႔ေခၚတဲ့ ကမ္းရိုးတမ္းသေဘၤာ လိုက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ အဲဒီမွာ က်မတို႔ ခရစ္ယာန္ထံုးစံအရ သတို႔သမီးကို အေဖကတြဲေခၚသြားၿပီး အပ္ရမွာကိုး။ အေဖမရွိေတာ့ က်မက အစ္ကိုႀကီးကိုယ္တုိင္တြဲပို႔ၿပီး အပ္ေစခ်င္တယ္။ သူသေဘၤာထြက္တဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ က်မမွာ ရင္တထိိတ္ထိတ္ပဲ။ ဒါေပမယ္က ကိုေနာင္ႀကီးက အခ်ိန္မီ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ နက္ျဖန္လိုမဂၤလာေဆာင္မယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔လုိညေန ဘက္ေရာက္လာတာ။ က်မ သိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။

သားႀကီးကိုေမြးေတာ့ အေပ်ာ္ဆံုးသူက ကိုေနာင္ႀကီးပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ တေန႔တေန႔ သူတူကို မျမင္ရရင္ မေနႏိုင္ ဘူး။ ဘဘေနာင္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ခု သားငယ္ေလးေမြးေတာ့ သူ႔အသည္းေက်ာ္က သားငယ္ေလးျဖစ္သြားၿပီ။

ကိုေနာင္ႀကီး ထိုင္းမွာ သြားအလုပ္လုပ္ေတာ့ သားႀကီးက စာေတာင္ မေရးတတ္ေသးဘူး။ ဝလံုးေတြေရးထားတာ သူ႔ကိုလွမ္းပို႔ေပး၊ သားႀကီးဆြဲထားတဲ့ ပန္းခ်ီေလးေတြ သူ႔ကိုလွမ္းပို႔ေပးရတယ္။

တရက္ေတာ့ သူနဲ႔ တူတူသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီက ဖုန္းလာတယ္ “ကိုေနာင္ႀကီး အလုပ္လုပ္ရင္း ေလျဖတ္သလိုျဖစ္သြားလို႔ .. ၊ သတိလစ္ေနတယ္၊ ေဆးရံုတင္ထားရတယ္” တဲ့။ က်မရင္ေတြပူေလာင္ သြားတာ။ ၃ ရက္ေလာက္ ဒီတိုင္းသတိမလည္ဘူးတဲ့။ ေမေမရယ္၊ က်မရယ္ ငိုလိုက္ရတာ။ ေနာက္ေတာ့ သတိျပန္ ရၿပီတဲ့။ ဒါေပမယ့္ စကားလံုးဝ မေျပာႏုိင္ဘူး။ ေလ့က်င့္ခဏ္း လုပ္ေပးေတာ့ တျခားကိုယ္အဂၤါေတြေတာ့ ေကာင္းသတဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နည္းနည္းေတာ့ ဝမ္းသာရတာေပါ့။ ဦးေႏွာက္က ေသြးေက်ာျမႇင္ေလးတျမႇင္မွာ ေသြးခဲေလးတခဲ ပိတ္ဆို႔ေနတာလို႔ ေျပာတာပဲ။

ေကာင္းသြားၿပီလို႔ၾကားေပမယ့္ ကိုေနာင္ႀကီးအသံကို က်မ မၾကားရဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တရက္မွာ သူငယ္ခ်င္းဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက “အေနာင္ႀကီးေျပာလိမ့္မယ္” တဲ့ ..။ က်မရင္ထဲ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး။ ကိုေနာင္ႀကီး စကားမေျပာႏုိင္ဘူးလို႔ သိထားတာေလ။ ကိုေနာင္ ႀကီးဆီက အသံကိုေစာင့္ရင္း က်မရင္ေတြ တဒိုင္းဒုိင္းေပါ့ .. ပထမဆံုးကုိေနာင္ႀကီးဆီက ထြက္လာတာက “အထာဘိ .. အထာဘိ” တဲ့။ က်မ ဘဝမွာ အဲဒီအသံေၾကာင့္ရတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္ဘူး။ ေပ်ာ္လိုက္ တာ။ ကုိေနာင္ႀကီး စကားနည္းနည္းေလး ျပန္ေျပာႏုိင္ၿပီ။ သူျပန္ေျပာတဲ့ ပထမဆံုးစကားက “အထာဘိ” တဲ့ေလ။

က်န္းမာေရးေၾကာင့္ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ေတာ့လို႔ ကိုေနာင္ႀကီး ျပန္လာခဲ့တယ္။ ကိုေနာင္ႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ က်မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ စကားမေျပာႏုိင္ေပမယ့္ လံုးဝ အေကာင္း အတုိင္း ပံုစံေတြ႕လိုက္ရလို႔ပါ။ ေနာက္ေတာ့ ေလ့က်င့္ရင္း ေဆးစားရင္း တျဖည္းျဖည္း ပံုမွန္နီးပါး စကား ျပန္ေျပာ လာႏုိင္တယ္။

က်မ သားငယ္ေလးေမြးေတာ့ ဂႏၵီေဆးရံုမွာေလ။ ေမြးတဲ့ေန႔က ေမေမပဲ လိုက္လာတယ္။ သူတို႔ တူဝရီး ႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္ေစာင့္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒါကို အိမ္မွာ ၂ ေယာက္သား ကိတ္မုန္႔တလံုးဝယ္ .. ဖေရာင္းတိုင္ တတိုင္ထြန္းၿပီး သားေလးေမြးတဲ့အထိန္းအမွတ္ Happy Birthday လုပ္ၾကသတဲ့။ ေမေမျပန္ေရာက္ေတာ့ ပိုက္ဆံတေထာင္ျပန္ေပးပါ ဆိုၿပီး ေတာင္းတယ္တဲ့။ ခုေတာ့ က်မက ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ .. ကိုေနာင္ႀကီးက က်မ သားေတြကို ထိန္းလိုက္၊ ေက်ာင္းပို႔ေပးလိုက္ .. သူ႔ပန္းပင္ေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္လိုက္ေပါ့။ ဘုရား တရားလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး လုပ္လာတယ္ ေျပာတာပဲ။

သားငယ္ေလးကို ကိုေနာင္ႀကီးက အသည္းပဲ။ သားႀကီး ကိုေတာ့ ကိုရဲက ခ်စ္တယ္။ အငယ္ေကာင္ကလည္း လူလည္ .. သူ႔ဘႀကီးကို ဘယ္လိုေႂကြေအာင္လုပ္ရမယ္ ဆိုတာ သိတယ္။ ေမေမကေတာ့ ဖုန္းဆက္တိုင္း ေျပာတယ္ “အႀကီးေကာင္ကို တူးဝရီး ၂ ေယာက္ ဝိုင္းႏွိပ္စက္ၾကတယ္” တဲ့။ တေန႔တေန႔ အဘြားရယ္ ဘႀကီးရယ္ .. သားႏွစ္ေကာင္ရယ္ .. ေျဗာင္းသတ္ေနၾကတာ ျမင္ေယာင္ေသးတယ္။ ညဆို ကိုေနာင္ႀကီးက ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ ခေရဇီ၊ မၾကည့္ရမေနႏုိင္၊ သားငယ္ေလး ဖူးေခါင္က Ben 10 ကာတြန္းကား၊ တီဗီကို လုၾက .. ရန္ျဖစ္ၾကေပါ့။

ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ နားလည္မႈ ယူလိုက္ၾကတယ္။ ဇာတ္လမ္းတြဲလာရင္ သားေလးက “ဘဘေနာင္ .. ကိုရီးယား ကားလာၿပီ” ဆိုၿပီး ဖယ္ေပးတယ္တဲ့။ သတင္းခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ လံုးဝမရဘူး .. သူ႔အလွည့္ပဲ။

ဒီေန႔ ကိုေနာင္ႀကီးေမြးေန႔ က်မ ဖုန္းဆက္တယ္ “အထာဘိလား” ဆိုတဲ့အသံၾကားလိုက္ရေတာ့ က်မရင္ ေအးသြားတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ကိုေနာင္ႀကီးက စကားေတြ တရစပ္ေျပာတယ္၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ဒီေန႔ ကေလးေလးေမြးတာေကာ .. က်မရဲ႕ ညီမဝမ္းကြဲေလး ကေလးေမြးဖို႔ ေဆးရံုေရာက္ေနျပီဆိုတာေကာေပါ့။ ကိုေနာင္ႀကီးအသံက ေပ်ာ္ေနတာ သိသာတယ္။

“လူႀကံဳရွိရင္ နင္တခါဝယ္ေပးလိုက္တဲ့ အရုပ္ကေလးေတြ ပို႔လိုက္ဦးသိလား အထာဘိ” တဲ့။ ခ်င္းမိုင္မွာလုပ္တဲ့ အဝတ္နဲ႔ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အရုပ္ကေလးေတြ လူႀကံဳရွိတိုင္း သူႀကိဳက္လို႔ က်မ ထည့္ေပးေနက်ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိေနာင္ႀကီး က်န္းမာေနတာသိရေတာ့ က်မသိပ္ေပ်ာ္တာပဲ ...။

ကိုေနာင္ႀကီးေတာင္ ၄၂ ႏွစ္ျပည့္သြားၿပီ .. က်မစိတ္ထဲမွာ သူ႔အသက္ကိုေမ့ေနတယ္။ က်မစိတ္ထဲမွာ “အထာဘိေရ .. ဒီကမၻာေပၚမွာ ဘယ္သူ႔အီးအေမႊးဆံုးလဲဲ” လို႔ ေမးေနတဲ့ ၁၂ ႏွစ္သားေလာက္ ပံုစံေလးကို မ်က္စိထဲကမထြက္ဘူးေလ။