အႀကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာ
ကဗ်ာေလးေတြအေၾကာင္း စဥ္းစားလိုက္တာနဲ႔ ရင္ခုန္တယ္။ က်မက ကဗ်ာေလးေတြကို ေရးဖို႔ထက္ ဖတ္ဖို႔ကို ႀကိဳက္တာ။ ခု ကိုဂ်ဴလိုင္က အႀကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာလို႔ တက္ဂ္ထားေတာ့ အေတာ္ပဲ … ေျပာခ်င္လွ်က္ လက္တို႔ ဆိုသလိုေပါ့။ ကဗ်ာေလးေတြကို မူႀကိဳေက်ာင္းသူ ဘဝကတည္းက ရင္းႏွီးခဲ့တာပါ။ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ဆြမ္းအုပ္နီနီ တို႔ ဝါဆိုဝါေခါင္တို႔ဆို က်မ အႀကိဳက္ဆံုး ထိပ္ဆံုးထဲမွာပါပါတယ္။ ေနာက္ တေက်ာ့ႏွစ္ေက်ာ့ ေတးကိုသီ ကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကဗ်ာေလးေတြအေၾကာင္း ေရးတဲ့သူက ေရးသြားၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ၁၀ တန္းသင္ရိုးေဟာင္းထဲမွာပါတဲ့ ပ်ဥ္းမငုတ္တိုတို႔၊ သူ႔မွာတမ္းတို႔လည္း ႀကိဳက္တာပဲ .. အဲဒါေတြလည္း သူမ်ား ဦးသြားျပန္ၿပီ။ ေနာက္ မိုးေရးတက္ေရ တေဖြးေဖြး စတဲ့ လယ္ေစာင့္တဲေလး ကဗ်ာက နန္းညီဦးသြားၿပီ :)။ က်မတို႔ ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္းတုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာေတြလည္း ႀကိဳက္တယ္။ “သုစိပုဘာ ဝိလိသိဒါ (ဓာ လား ဒါ လား မမွတ္မိေတာ့ျပန္ပါ) အကၡရာစြဲသံုး ဤ ၈ လံုးကို သီကံုးပန္းသြင္ ေန႔တိုင္းဆင္ေလာ့” အစခ်ီတဲ့ ကဗ်ာေလး၊ ေနာက္ သိုးကေလ အစခ်ီတဲ့ ေရႊႏွင့္ယိုးမွား ပန္းစကား။ ေနာက္ၿပီး စစ္မွာတမူ အဲဒီကဗ်ာေလးေတြဆို ရြတ္ေနရတာကိုက အဓိပၸာယ္ရွိသလိုပဲ။ သို႔ေသာ္ တလံုးေမ့ ႏွစ္လံုးေမ့ ေမ့ေနျပန္ေရာ။ ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာေတြ ကလည္း ႀကိဳက္ေပမယ့္ က်မအလြတ္မရျပန္ ... ။ စာအုပ္ထဲက ကူးေရးတာမ်ိဳးလည္း မလုပ္ခ်င္ျပန္ဘူး။ ဆရာေခ်ာရဲ႕ “သစၥာပန္းမ်ားနဲ႔ ေမလ” ကို ခိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆိုခဲ့သလို အလြတ္မရပါေပါ့ေလ။ ခုတေလာ စိုင္းဝင္းျမင့္ရဲ႕ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ကို မ်က္စိေတြ႕ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုေတာေက်ာင္းက အမ်ားႀကီး ေရးျပထား ၿပီးၿပီ။ ကဗ်ာေလးေတြကို ကိုယ္တိုင္ ဖြဲ႕သီဖို႔ အလွမ္းေဝး သေလာက္ ဖတ္ရတာေတာ့ မညည္းမျငဴကို ႀကိဳက္ပါတယ္။ ေဝဖန္ႏိုင္တဲ့ အင္အားေတာ့ လံုးဝမရွိဘူး။ က်မက ႀကိဳက္ရင္ ႀကိဳက္တယ္ပဲ။ အေခါက္ေခါက္ ဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါေလာက္ပဲ။ ဘေလာ့ဂါထဲမွာ ကာရန္ေတြခ်ိတ္ဆက္ ေရးတတ္တဲ့ ေကာင္းကင္ကိုရဲ႕ ကဗ်ာေတြႀကိဳက္တယ္။ ကဲ ႀကိဳက္တာေတြက မ်ားေနၿပီ။ တပုဒ္မွလည္း အလြတ္ မရဘူးဆို မေကာင္းဘူးေနာ္။ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ က်မအရမ္းလည္း ႀကိဳက္ၿပီး အလြတ္လည္းရတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မအရမ္းကို အားက်ေလးစားရတဲ့ ဆရာမင္းလူရဲ႕ ကဗ်ာေလးေတြပါ။ သူ႔ရဲ႕ “ရင္ခုန္သူမ်ား” ဆိုတဲ့ ဝတၳဳလံုးခ်င္းဆိုရင္ ဖတ္ဖူးသူေတြ သိမွာပါ တအုပ္လံုး ကဗ်ာေတြ ခ်ည့္ျပည့္လို႔။ အဲ့စာအုပ္ထဲက ကဗ်ာေလးပါပဲ။
စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ား
စားရေသာအခါဝယ္
ခ်စ္သူကိုသတိရ တမ္းတမိတယ္
ခုမ်ားေတာ့ကြယ္ မုန္းလို႔ရယ္ဟုတ္ဘူး
စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ဆိုတာ
ဘယ္လိုဟာ မသိတာေၾကာင့္
မင္းကို ေမ့ေနရပါေၾကာင္း
ေတာင္းပန္စိတ္ကူး …။ ။
ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္က တကယ့္ဘဝနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ ကဗ်ာေလးေပါ့ေလ။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ ေမ့ေနျပန္ၿပီ။ သတိရသူမ်ားရွိရင္ အစေဖာ္ေပးပါဦးေနာ္ :) ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
10 comments:
ဟားဟား... ဖတ္ရင္း ရီရတယ္...
ကဗ်ာေတြလည္း ၾကိဳက္လိုက္တာ တပုဒ္မွလည္း အလြတ္ မရဘူး... ငါ့ညီမကေတာ့ စံပါပဲ...
ဒါနဲ႕ ေကာင္းကင္ကိုကေတာ့ အကယ္ဒမီ ရသြားျပီ ၾကားတာပဲ... ဟုတ္ မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး...
ကဗ်ာက အလြတ္မရတာ ရွင္ဗ်ဴးသာ တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မရဘူး။ ႀကိဳက္တာေတြ ရိွေပမယ့္ ျပန္ေမးရင္ တစ္ခုမွ အလြတ္မရဘူး။
စာဖတ္ပါ ဆိုစာအုပ္ေခါင္းဦး ပီးအိပ္ေနတာကိုး
ဘယ္အလြတ္ ရမလဲအဟတ္ဟတ္
တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္-မေန.ကဘဲ ေမာင္ငယ္ရင္ေသြး-ကဗ်ာေလး တစ္ေယာက္တည္း ရြတ္ျကည္.ေနတာ..ေတာ္ေတာ္ကုိ ေမ.ေနျပီ..အဆင္ေျပရင္ ထပ္ဆက္ျကည္.ပါအံုး-ေရွးသေရာအခါ-ျပည္ဗာရာ၀ယ္..ဒန္ဒန္ဒန္..ရေတာ.ဘူးေလ..
ေကလာမမ
အဲဒီ့ ေမာင္ငယ္ရင္ေသြးကဗ်ာေတာ့ အလြတ္ရသလိုပဲဗ်။ mama အတြက္ ႏုိင္သေလာက္ ဆက္ေပးလိုက္မယ္။ ေမာင္ငယ္ရင္ေသြး..နာဘိေသးေလာ့...ေရွးသေရာခါ...ျပည္ဗာရာဝယ္...ကုေဋၾကြယ္အား..သူေဌး(အား/သား)လွ်င္..သားတစ္ေယာက္ျဖစ္...ခ်စ္၍တေစ..အိမ္မွာေန၍..စာေပမက်..မိဘစုေတ့...ခႏၵာေရြ႕ ႔ေသာ္..အေရွ ႔ ့အေနာက္...ေတာင္ေျမာက္ဘယ္မွာ..မသိပါျငား...သူေဌးသားသည္...အရပ္ရပ္၌..ႏွံအပ္ဥစၥာ..ရွိသည္ငွာကို...မ်ားစြာကၽြန္ေပါင္း..မေကာင္းခုိးသူ..ယူ၍ေျပးေရွာင္း..အိမ္ကို္ေရာင္း၍..ေထာင္းေထာင္းေၾကလ်က္...ခြက္လက္စြဲကာ...ေတာင္းစားပါလည္း...နင္သာလူမိုက္..ဒုစရုိက္ဟု...ရုိက္ပုတ္လိုက္ၾက...((ၾကားထဲကဟာ ေမ့ေနျပီ)) ...ေတာမွေသသည္...ေကာင္ေသဠင္းတ က်၏တည္း။...လို ့ထင္တာပဲ။
ဟာ။ ၾကားထဲက ေရးတဲ့ဟာေတြ ပ်က္သြားတယ္။ ကြန္မန္ ့မွာ အျပည့္လည္းမေပၚပါလား။
ေရွးသေရာအခါ..ျပည္ဗာရာ၀ယ္.ကုေဋျကြယ္သား သူေဌးသားသည္...ရေတာ.ဘူး.ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္.အဲလုိ
ဆက္ေပးတဲ.စိတ္ကူးကုိေလးစားပါတယ္..ေတြ.တဲ.လူေတါ
ဟုိလူနည္းနည္း-ဒီလူနည္းနည္း နဲ. တစ္ေန.က်ရင္
တစ္ပုဒ္လံုး ျပည္.သြားမွာပါနဲ.တူပါတယ္.ေက်းဇူးပါ.
ေကလာမမ
ေမာင္ငယ္ရင္ေသြး..နာဘိေသးေလာ့...ေရွးသေရာခါ...
ျပည္ဗာရာဝယ္...ကုေဋၾကြယ္အား..
သူေဌး(အား/သား)လွ်င္..သားတစ္ေယာက္ျဖစ္...
ခ်စ္၍တေစ..အိမ္မွာေန၍..စာေပမက်..မိဘစုေတ့.
..ခႏၵာေရြ႕ ႔ေသာ္..အေရွ ႔ ့အေနာက္...ေတာင္ေျမာက္ဘယ္မွာ..မသိပါျငား...
သူေဌးသားသည္...အရပ္ရပ္၌..ႏွံအပ္ဥစၥာ..
ရွိသည္ငွာကို...မ်ားစြာကၽြန္ေပါင္း..မေကာင္းခုိးသူ..
ယူ၍ေျပးေရွာင္း..အိမ္ကို္ေရာင္း၍..
ေထာင္းေထာင္းေၾကလ်က္...ခြက္လက္စြဲကာ...
ေတာင္းစားပါလည္း...နင္သာလူမိုက္..ဒုစရုိက္ဟု..
.ရုိက္ပုတ္လိုက္ၾက...((ၾကားထဲကဟာ ေမ့ေနျပီ)) ...ေတာမွေသသည္...ေကာင္ေသဠင္းတ က်၏တည္း။...လို ့ထင္တာပဲ။
ရိုက္ပုတ္လိုက္ၾက ရြာမွထြက္ကာ (ကာလားလွ်င္လားမသိ) ေတာမွာေသသည္
ေက်းဇူးအစ္မ။ သူေဌးသားသည္...နဲ ့အရပ္ရပ္္၌
ၾကားထဲမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္က်န္ခဲ့ေသးတယ္။
သူေဌးသားသည္..သိုထားမတတ္..အရပ္ရပ္၌...
ႏွံအပ္ဥစၥာ......ဗ်။
ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ငယ္ငယ္က ကဗ်ာေတြေကာ
တျခားစာပိုဒ္ေတြေကာ အေမက အလြတ္က်က္ခုိင္းလို ့
မွတ္မိေနတာဗ်။ မွတ္မိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ညီ
ေဆးရံုမွာ ေမ့ေဆးေပးျပီး ခြဲစိတ္မွဳလုပ္ေတာ့
သူခြဲျပီးလို ့သတိျပန္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူမွတ္ဥာဏ္
ေကာင္းေသးလား မေကာင္းေတာ့ဘူးလားလုိ ့
ကၽြန္ေတာ္က ဒီကဗ်ာ ရြတ္ျပီး စမ္းတာဗ်။ :D
အဲဒီ့တုန္းက ကၽြန္ေတာ္က ေလးတန္းေလာက္ပဲ
ရွိေသးတယ္။
Post a Comment