tag 7
ခုတေလာမွာ အလုပ္ေတြ မတရားပိေနတာနဲ႔ က်မဘေလာ့ေလးကို လြမ္းလြမ္းနဲ႔ ပစ္ထားလိုက္ရတယ္။ ပို႔စ္အသစ္ေတြ မတင္ႏိုင္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖိုးဂ်ယ္က က်မကို တက္ပါတယ္တဲ့။ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ျခင္း ဆိုပါလား။ ခင္မင္မႈနဲ႔ တက္ တာဆိုေတာ့ ေရးရမွာေပါ့ေနာ္။ စိတ္ကူးယဥ္တယ္ဆိုတာ ပိုက္ဆံေပးရတာမွ မဟုတ္ဘဲ ရဲရဲသာယဥ္လို႔ ေျပာေပမယ့္ စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ ထဲ့ၿပီး မယဥ္ရဲတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြ ဘယ္သူမဆို ရွိတတ္ၾကမွာပါ။ အသက္ႀကီးလာေလ အဲလို စိတ္ကူး မယဥ္ရဲတာမ်ိဳးေတြ မ်ားလာေလျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မကေတာ့ ခုထိ စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ေနတုန္းပဲ။ ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲ က် ဆိုသလိုေပါ့။ ဖိုးဂ်ယ္ေရ ... အတတ္ႏိုင္ဆံုး ယဥ္ၿပီး ေရးၿပီေဟ့ ..။ စိတ္ကူးယဥ္ျခင္း က်မတည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးတၿမိဳ႕ေပါ့ ...။ အဲဒီၿမိဳ႕ကေလးမွာ က်မခ်စ္တဲ့သူေတြ အားလံုးရွိမယ္ ..။ က်မ မခ်စ္တဲ့သူေတြ မရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီၿမိဳ႕ ကေလးမွာ ေနတဲ့သူေတြအားလံုးက တေယာက္ကို တေယာက္ ခ်စ္ၾကတယ္။ အမုန္းေတြ မရွိဘူး ..။ မနာလိုတာ ျငဴစူတာ မရွိဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ ေနတဲ့သူေတြအားလံုး သဘာဝကို ခ်စ္ရမယ္၊ အႏုပညာကို ခ်စ္ရမယ္၊ ၿမိဳ႕ေလးက သိပ္ေခတ္မီတိုးတက္လွတယ္ မဟုတ္ေပမယ့္ .. လွ်ပ္စစ္မီးေတာ့ မွန္ရမယ္။ တယ္လီဖုန္းေတာ့ရွိ တယ္။ အင္တာနက္ေတာ့ ရွိခ်င္မွရွိမယ္။ ဘာလို႔ ဆိုေတာ့ လိုမွမလိုဘဲ။ ၿမိဳ႕ေလးက က်ဥ္းေတာ့ ကိုယ္ေတြ႕ခ်င္တဲ့ သူကို လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သြားေတြ႕လိုက္႐ံုပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ျမင္းလွည္းေလးနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ စက္ဘီးနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ သြားေတြေပါ့။ လမ္းေတြကေတာ့ ေကာင္းမွာပါ။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ခု စိတ္ကူးယဥ္ တည္ေဆာက္ ဖန္တီးထားတဲ့ ကမၻာကို အျပင္မွာ ဖန္တီးလို႔ရေနတာဆိုေတာ့ အင္တာနက္မရွိလည္း ရတာေပါ့။ ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ရာသီဥတုက နည္းနည္းေအးမယ္။ ကေလာလိုပံုစံမ်ိဳးေပါ့ ..။ အဲဒီေတာ့ အိ္မ္ေတြကိုလည္း ေအးတဲ့ ရာသီဥတုနဲ႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ တိုက္ပုေလးေတြ ေဆာက္မယ္။ လိုအပ္ရင္ မီးလင္းဖိုေလးေတြပါ ထည့္မယ္။ မပူဘူး ဆိုေတာ့ အဲယားကြန္းေတာ့ မလိုပါဘူး။ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ပန္းေတြက ေနရာတိုင္းပြင့္ေနမယ္။ ၿမိဳ႕လယ္မွာ စမ္းေခ်ာင္းေလး စီးေနမယ္။ ကားကေတာ့ ရွိခ်င္လည္း ရွိၾကေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ကားေတာင္မလိုဘူး။ စက္ဘီးေလးနဲ႔တင္ အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ၿမိဳ႕ေလး။ အိမ္ေတြက ၿခံဝင္းေတြလည္း က်ယ္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ၿခံထဲမွာ ကိုယ့္ဘာသာ သီးပင္စားပင္ ပန္းပင္ေတြ စိုက္ၾကတယ္။ တခိ်ဳ႕က ေမြးျမဴေရးလုပ္ၾကတယ္။ ၿမိဳ႕လယ္မွာ စူပါမားကတ္ႀကီးတခုေတာ့ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ လိုခ်င္တာအကုန္ရတယ္။ ဒီစူပါမားကတ္ကိုလည္း ဒီၿမိဳ႕က လူေတြပိုင္တာပဲ။ ဒီစူပါမားကတ္ကို ပစၥည္းေတြ လာခ်တဲ့တခ်ိန္ပဲ ကားႀကီးေတြ ျမင္ရမယ္။ ၿမိဳ႕ကေလးက လူေတြက တေယာက္မွ စက္႐ုပ္မဆန္ဘူး။ မနက္ကို ေအးေအး ေဆးေဆး အိပ္ရာထ။ အလုပ္ကို ေအးေအး ေဆးေဆး သြား။ ဒီေလာက္ပဲ။ တေယာက္ကို တေယာက္ ခ်စ္ၾကေတာ့ အျမတ္ႀကီးစားတာေတြ၊ ကတံုးေပၚ ထိပ္ကြက္တာေတြ မရွိဘူး။ ပဲြစားလည္း မရွိဘူး။ တေယာက္က လိုအပ္ရင္ တေယာက္က လုပ္ေပးလိုက္တာပဲ။ ၿမိဳ႕ေလးကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူကလည္း ေကာင္းတာကိုး။ ဘက္မလိုက္ဘူး၊ လာဘ္မစားဘူး။ ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခားဘူး။ သူက အားလံုးကိုခ်စ္ၿပီး သူ႔ကိုလည္းအားလံုးက ခ်စ္ၾကတယ္။ သူကဘာလို႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူ ျဖစ္ေနတာလဲဆိုေတာ့ သူ႔မွာ စိတ္ပုပ္တဲ့သူ၊ စိတ္ေကာင္းမရွိတဲ့သူ၊ ယုတ္မာတဲ့သူေတြကို အလိုလိုသိတဲ့ ဥာဏ္ရွိတယ္ (ဟီဟိ - အရသာရွိလိုက္တာ ဖိုးဂ်ယ္ရာ) အားလံုးက ရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ေလာက္တယ္။ ပိုေတာင္ပိုေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနႏိုင္ၾက တယ္။ အႏုပညာကို ခ်စ္ၾကေတာ့ စာေတြေရးၾကတယ္၊ စာအုပ္ေတြထုတ္ၾကတယ္၊ ကဗ်ာေတြေရးၾကတယ္ (စာေပ စိစစ္ေရးမရွိဘူးေနာ္)၊ သီခ်င္းေတြ ေရးၾက၊ ဆိုၾက၊ စီးရီးေတြ ထုတ္ၾကတယ္ (ခိုးကူးမယ့္သူေတြ မရွိဘူး)။ ပန္းခ်ီေတြ ဆြဲၾကတယ္။ ပန္းခ်ီျပခန္းေတြ၊ ျပတိုက္ေတြလည္း ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕က လက္မႈပစၥည္းေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ေလးက လူေတြက တျခားေဒသေတြ သိပ္မသြားၾကဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ ေအးေအး ေဆးေဆး ေနၾကတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ အရက္သမားေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးရွိတာေပါ့ (စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ အရက္သမားေတြ၊ သူမ်ားေတြကို ဒုကၡမေပးတဲ့ အရက္သမားေတြေပါ့) ဝုိင္ေတြဘာေတြလည္း အိမ္တိုင္း ကိုယ့္ဟာကို စိမ္ၾကတာပဲ။ စားခ်င္တဲ့ မုန္႔ေတြလည္း ကိုယ့္ဘာသာလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ လုပ္စားၾကတာပဲ။ ဝက္အူေခ်ာင္းတို႔၊ ဝက္ေပါင္ေျခာက္တို႔ မုန္ညင္းခ်ဥ္တို႔ အကုန္ကုိယ့္ဘာသာလုပ္စားၾကတာ။ အိမ္ေတြ ေဆာက္ေတာ့လည္း ဒီၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာရွိတဲ့ ေျမၾကီးကို ကိုယ့္ဘာသာသြားတူး၊ အုတ္ဖုတ္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ ေဆာက္ၾက တာပဲ။ တိုက္အျမင့္ႀကီးေတြလည္း မရွိဘူး။ ၿမိဳ႕ေလးက သန္႔ရွင္းၿပီးသပ္ရပ္တယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ အနီးတဝိုက္မွာ လယ္ေတြရွိတယ္။ အဲဒီလယ္ေတြက ထြက္တဲ့စပါးေတြကို ဒီၿမိဳ႕ကေလးမွာ စားတယ္။ ေခတ္မီပစၥည္းေတြ ရွိမွ ေနတတ္တဲ့သူေတြကေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပဘူးေပါ့။ ေရခဲေသတၱာေတာင္ မလိုဘူးေလ။ စားခ်င္တာကို စားခါနီးမွ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ဝယ္ခ်က္႐ံုပဲ။ တပတ္စာ သိုေလွာင္ထားဖို႔မွ မလိုဘဲ။ အဲဒီၿမိဳ႕ေလးကို လာခ်င္တဲ့သူေတြက ဒီတိုင္းလာလို႔မရဘူး။ ဗီဇာလိုတယ္။ ဗီဇာက တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ေလးကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူက ေမးခြန္း တခြန္း၊ ၂ ခြန္းေမးတာကို ေျဖရတာပါ။ သူေမးတဲ့ေမးခြန္းကို ေျဖၿပီးရင္ ဒီလူက စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့သူလား စိတ္ယုတ္မာတဲ့သူလားဆိုတာ သိၿပီ ..။ ေလွ်ာက္လႊာမွာေတာ့ သင့္အေနနဲ႔ အႏုပညာခ်စ္သူ၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ထည့္ျဖည့္ရမယ္ေနာ္။ စိတ္ေကာင္း ရွိတဲ့သူ ဗီဇာရမွာေပါ့။ အဲဒီၿမိဳ႕မွာေနခြင့္ရတဲ့သူအားလံုး ၿခံတကြက္စီ အလကားေပးတယ္။ အိမ္ေဆာက္တာကလည္း ပိုက္ဆံ သိပ္မကုန္ဘူးေလ။ ဒီၿမိဳ႕မွာ ေနတဲ့သူေတြအားလံုး မဆင္းရဲၾကဘူး။ သိပ္မခ်မ္းသာေပမယ့္ အားလံုး ေအးေဆးပဲ။ ၿပီးေတာ့ အားလံုးက ေရာင့္ရဲတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕ေလးမွ သူခိုး၊ ဓားျပလည္း မရွိ၊ ရမ္းကားဆိုးသြမ္းသူေတြလည္း မရွိေတာ့ ရဲေတြ၊ စစ္သားေတြရွိဖို႔လည္း မလိုဘူး။ ဘယ္ႏိုင္ငံနဲ႔မွ မဆိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕ေလးေပါ့ ..။ သူ႔ဘာသာသူ လံုၿခံဳေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးပဲ။ အားလံုးက သိပ္လည္း ခ်မ္းသာလွတာမဟုတ္ေတာ့ တျခားက လူေတြကလည္း သိပ္စိတ္မဝင္စားၾကဘူး။ အႏၱရာယ္ကင္းတာေပါ့။ က်မေဘာ္ေဘာ္ ဘေလာ္ဂါေတြလည္း ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ တကယ့္အိမ္ေတြ လာေဆာက္ေနၾကတယ္ (ဗီဇာရတဲ့သူေတြ၊ ေနခြင့္ရတဲ့သူေတြေပါ့)။ သူတို႔ရဲ႕ ဘေလာ့ေလးေတြကို အလွဆင္သလိုပဲ သူတို႔အိမ္ကေလးေတြကို ဆင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕အိမ္ေလးေတြက အလွသက္သက္ပဲ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ သီးပင္စားပင္ေတြနဲ႔၊ တခ်ိဳ႕ကပန္းေတြနဲ႔။ တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြက်ေတာ့ သြားလိုက္တာနဲ႔ မုန္႔တခုခုလုပ္ေနတဲ့ အနံ႔ရတယ္ .. ေမႊးလို႔ .. လာသမွ်လူေတြကို ေကၽြးမယ္ ဆိုတာခ်ည္းပဲ ..။ က်မလည္း ဘေလာ့ေတြဆီ ေလွ်ာက္သြားသလို သူငယ္ခ်င္းေတြဆီေလွ်ာက္လည္ ... သူတို႔ကလည္း က်မအိမ္ကို လာလည္ေပါ့ ..။ ၿပီးေတာ့ စားၾကေသာက္ၾက ဆိုၾကတီးၾကေပါ့ .. ရန္ေတာ့မျဖစ္ၾကဘူး။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ စိတ္လည္း မကြက္ၾကဘူး။ တေယာက္ကို တေယာက္ တင္စီးတာေတြ၊ ခ်ိဳးတာဖဲ့တာေတြမွ မရွိတာဘဲ။ အထအန ေကာက္တာမ်ိဳးလည္း မရွိဘူးေလ ...။ က်မအိမ္လာရင္ေတာ့ ေသာက္တတ္တဲ့သူကို က်မကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ ဝုိင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘီယာျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ဧည့္ခံမယ္။ မေသာက္တတ္တဲ့သူကိုေတာ့ က်မရဲ႕လက္ျဖစ္ ဖ႐ုကိတ္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ႀကိတ္ၿပီး ႏွပ္ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီနဲ႔ ဧည့္ခံမယ္။ ကေလးေတြဆိုရင္ေတာ့ အိုက္စခရင္မ္ ေကၽြးမယ္။ က်မတို႔ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ဘယ္သူေတြ လာေနၾကမွာပါလိမ့္ .....။ ကဲ .. ဖိုးဂ်ယ္ေရ .. စိတ္ကူးယဥ္ရတာ ေကာင္းလိုက္တာဟာ ..။ အစ္မရဲ႕ ၿမိဳ႕ေလးတည္တဲ့အခါက် ဖိုးဂ်ယ္လည္း လာေနေပါ့ ..။ ကဲ ဖိုးဂ်ယ္တက္ထားတဲ့သူေတြက နည္းတာမဟုတ္ဘူး ဆိုေတာ့ အစ္မ ဆက္မတက္ေတာ့ဘူး ..။ ေက်နပ္မယ္ထင္ပါရဲ႕ ..။ |
Sunday, December 28, 2008
|
Labels:
tag
|
This entry was posted on Sunday, December 28, 2008
and is filed under
tag
.
You can follow any responses to this entry through
the RSS 2.0 feed.
You can leave a response,
or trackback from your own site.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
တားက စိတ္ေကာင္းရွိၿပီးသား လာေနမယ္။
ၿပီးေတာ့ ပိုက္ပိုက္လဲ မုန္းတဲ့သူေလ ဒီေတာ့
တားနဲ႔ အဲ့ၿမိဳ႕ေလးက အံ၀င္ခြင္ၾကျဖစ္တယ္ေလ
အမ်ားႀကီးရွာစရာမလိုေတာ့ မိသားစုနဲ႕ေနတဲ့ အခ်ိန္ပိုမ်ားတာေပါ့
အရမ္းေနလို႕ေကာင္းမဲ့ ၿမိဳ႕ေလးေနာ္
ေက်းဇူးအမေရ တားလဲ ၀င္စိတ္ကူးယဥ္သြားတယ္။
စိတ္ကူးေလးေကာင္းလိုက္တာ မမ ၊ဖက္လို ့လည္းအရမ္းေကာင္းတယ္ စိတ္ကူးယဥ္ထားတာ။
ညီညီနဲ႔ ေနခ်င္တာခ်င္းတူတယ္.. အျပန္အလွန္လာလည္ၾကမယ္ေနာ္..
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ .. tag ထားတာ ညီညီလည္းပါတယ္.. လာေျပာဖို႔ေမ့ေနလို႔.. ဟြန္႔
အမရယ္...အမျမိဳ ့တည္ရင္လဲ ညေလးကိုေခၚပါေနာ္.. :)ေတြးႀကည့္ရင္ကို ေတာ္ေတာ္ေနလို ့ေကာင္းမဲ့ျမိဳ ့ေလးပဲ..
က်ေနာ္ကေတာ့ တိုင္းျပည္ပါတည္ထည့္လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား...ဟီဟိ
သူတို႔စိတ္ကူးယဥ္တာ ကုန္ျပီ... က်ေနာ္ေရးဖုိ႔မက်န္ေတာ့ဘူး
ေကာင္းလိုက္တဲ့ျမိဳ႕ေလးပါ
လာေနပါမယ္ မိသားစု လိုက္ လာေနမွာပါ
ဘီယာရယ္ ၀ိုင္ရယ္ ကိတ္မုန္႕ရယ္ ေကာ္ဖီရယ္...
အိမ္ခ်င္းကပ္လ်က္မွာ လာေနမွနဲ႕တူတယ္... း)
တီတူးတူးေရ...အရမ္းရမ္းကိုမိုက္တယ္ဗ်
က်ေနာ့္ကိုလည္းျမိဳ့လည္နားေလာက္မွာအိမ္ေလးတစ္
လံုးေလာက္.ျမန္မာထမင္းဆိုင္ဖြင့္မလို့
Post a Comment