မ်က္ခံုးရိပ္သူမ်ား
က်မနဲ႔ အရင္းႏွီးဆံုး က်မအခင္ဆံုးသူေတြထဲမွာ မ်က္ခံုးရိပ္ခဲ့တဲ့သူ ၃ ေယာက္ရွိခဲ့တယ္ ဆိုရင္ အံ့ၾသမလားမသိဘူး။ အဲဒီ ၃ ေယာက္ ထဲမွာ ၂ ေယာက္ကေတာ့ ဘဝတပါးကို ေျပာင္းသြားရွာပါၿပီ။ ၁ ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။
အဲဒီသံုးေယာက္က တေယာက္တမ်ိဳးစီ တေနရာစီသိရတာျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီသံုးေယာက္စလံုးကို က်မ တမ်ိဳးစီ သိပ္ခင္ပါတယ္။ တေယာက္ကေတာ့ က်မရဲ႕ အမွတ္တရ ရက္စြဲမ်ား ၈ မွာ မိတ္ဆက္ေပးဖူးတဲ့ ကိုေဖပါ။ သူ မရွိေတာ့ဘူး .. ။ ေနာက္တေယာက္ ကေတာ့ အသက္ရွင္လွ်က္ရွိေသးတယ္ .. က်မနဲ႔ ဂ်ီတီအုိင္ ပထမႏွစ္ကတည္းက စတြဲခဲ့တဲ့သယ္ယင္း ..။ သူက က်မလိုပဲ ဂ်ီတီအုိင္ နဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့ေပမယ့္ အင္ဂ်င္နီယာ မလုပ္တဲ့သူ။ တိုးရစ္စ္ဂိုက္လုပ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီေလာကမွာလည္း ေအာင္ျမင္ခဲ့သူ။ က်န္တဲ့ တေယာက္ကေတာ့ က်မ ေမာင္ေလး ကိုရဲရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ပန္းခ်ီသိပ္ေကာင္းတဲ့၊ တေယာလည္းထိုးတတ္တဲ့၊ သိပ္လည္း ခ်စ္တတ္တဲ့ .. က်မတို႔က သားႀကီးလို႔ေခၚတဲ့ .. ႏွလံုးသားခပ္ႏုႏု ေကာင္ေလး တေယာက္ပါ။
အမွတ္တရ ရက္စြဲမ်ား ၉
ရယ္စရာေတာ့မေကာင္းဘူး ေၾကကြဲစရာခ်ည္းပဲ .. ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရယ္စရာေကာင္းခဲ့ၾကတယ္ .. အတိတ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘာနဲ႔မွလဲလို႔မရတဲ့ တန္ဖိုးႀကီးေရွးေဟာင္းပစၥည္းတခုပါ ..။
ဒီဇာတ္လမ္းထဲက လူေတြ တကယ္ရွိေနေသးတဲ့အတြက္ (တခ်ိဳ႕လည္း ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ) ဖတ္မိလို႔ လြဲေခ်ာ္တာ၊ တိုက္ဆိုင္မႈ ရွိတာေလးေတြအတြက္ ႀကိဳေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔က ေနက်ဲက်ဲပူေနေလရဲ႕။ ေတာင္ဒဂံုရဲ႕ လယ္ကြင္းတခုကို ျပဳျပင္ထားတဲ့ ေဘာလံုးကြင္းတကြင္းမွာ သူတို႔အသင္းက တဘက္အသင္းနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီ ..။ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ ဂီတ၊ ဇာတ္သဘင္ အသင္းေလးသင္းရွိတဲ့အထဲ ဘယ္အသင္း ထဲမွ ပါခြင့္မရတဲ့ သူတို႔တေတြက ညြန္႔ေပါင္းအသင္း ဆိုၿပီး တသင္းထဖြဲ႕ေတာ့ ဌာနမႉးေတြ၊ ဆရာေတြ ဘယ္သူမွ မကန္႔ကြက္ဘူး။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူတို႔ကိုယံုလို႔ေပါ့ (ဘယ္လိုကန္ကန္ ေျခေထာက္နဲ႔ ေဘာလံုးမထိဘူးဆိုတာကို)
အဲဒီအသင္းရဲ႕ နည္းျပက ဆရာ(ပန္းခ်ီ)ဦးဝင္းေမာ္ဟန္ .. တပည့္ေတြရဲ႕အခ်စ္ေတာ္ (ခုေတာ့ ဆရာလည္း ေသရွာျပီ)။ တျခားအသင္း ေတြက ေရခဲပံုးထဲမွာ ေရသန္႔ဗူးေတြ၊ သံပုရာသီးေတြနဲ႔ .. သူတို႔အသင္းရဲ႕ ေရခဲပံုးထဲမွာေတာ့ အရက္ပုလင္းနဲ႔ သံပုရာသီး ..။ ဆရာက အေတာ္အလိုက္သိပါ့။
လႈိင္ဘြားက ဂိုးဖမ္းမယ္ .. ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီတုန္းက ေဆာင္းတြင္းေရာက္ေတာ့မွာေလ .. ဘာဆိုင္လဲ ဟုတ္လား။ ဆိုင္သေပါ့ .. ဂိုးသမားဆိုရင္ အကၤီ်လက္ရွည္ရမွာ .. ေဆာင္းတြင္းခ်မ္းတာနဲ႔ အေႏြးထည္မရွိတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ။ သူတို႔အသင္းထဲက တေယာက္က ဟန္ပါပါနဲ႔ ကြင္းထဲဝင္လာၿပီးေမးလိုက္ေသးတယ္ .. "ေဟးေယာင္ေတြ ငါဘယ္ဂိုးေပါက္ကို သြင္းရမွာတုန္းဟ" တဲ့။
"က်ေနာ္တို႔ကို ဆရာက ကြင္းအျပင္မွာ ရွင္းျပတုန္းက စာရြက္ေပၚမွာေလ။ အဲ့တုန္းကေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ .. က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကိုး .. တကယ္လည္းကန္ေရာ ကြင္းကအက်ယ္ႀကီး .. ဘယ္သိေတာ့မလဲ" လို႔ ဥာဏ္စိုးက သူတို႔ကၽြမ္းက်င္မႈကို ရွင္းျပတယ္။
ရဲမာန္ (ခု နာမည္ေက်ာ္ ကာတြန္းဝလံုး) က အဲဒီတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကိုေတြ႕တာနဲ႔ ေဘာလံုးကန္ရင္း ကြင္းျပင္ထြက္ စကားေျပာေနေလရဲ႕ .. ဟုတ္တယ္ေလ .. သူ႔ခမ်ာ အဲ့သူငယ္ခ်င္းကို မေတြ႕တာလည္း ၾကာၿပီမဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ သယ္ယင္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္မႈကို ဒိုင္လူႀကီးက ဖ်က္ဆီးလိုက္တယ္ ..
"စကားေျပာခ်င္ရင္ ကြင္းထဲကေနေျပာပါ .. ကြင္းျပင္ထြက္ေျပာလို႔မရဘူး" တဲ့ေလ။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ဒိုင္လူႀကီး။
ဒါနဲ႔ ကြင္းစည္းထဲက သူကရပ္ သူငယ္ခ်င္းက ကြင္းျပင္ကရပ္ၿပီး စကားေျပာၾကတယ္ .. ေဘာလံုး သူ႔နားေရာက္လာရင္ေတာ့ ျပန္ကန္ေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီတုန္းက ေကာင္မေလးေတြကို ခ်ိန္းထားမိတဲ့ ႏွစ္ေကာင္ရွိေသးတယ္။ သူတို႔က တကယ္ေတာ့ ညြန္႔ေပါင္းအသင္းမွာမွ အရန္ အျဖစ္ပါရတဲ့သူေတြပါ။ အဲဒါကို ရည္းစားေတြခ်ိန္းထားေတာ့ ေကာင္မေလးေတြက သူတို႔ကန္မွာဆိုၿပီး လာအားေပးရွာတယ္။ သူတို႔ ကလည္း တိုင္ပင္ထားၿပီးသား .. "ေဟးေယာင္ ငါဆယ္မိနစ္ မင္းဆယ္မိနစ္ .. တေယာက္ ဆယ္မိနစ္ဆီ ကန္ၾကမယ္ ဟုတ္လား" .. ဂလို တုိင္ပင္ထားတာ။
သို႔ေသာ္ တကယ္လည္း ကန္ေရာ ဘယ္ဟုတ္မလဲ .. တေယာက္ထြက္တဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ထဲက အရန္တေယာက္က ဝင္ကန္ .. ခပ္တည္တည္ပဲ ဆယ္မိနစ္လည္းျပည့္ေရာ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ကြင္းျပင္ကို ေျပးထြက္သြားခ်ိန္မွာ ေနာက္တေယာက္က ဟန္ပါပါ နဲ႔ ေျပးဝင္လာ .. ဒိုင္လူႀကီးေတာင္ ေၾကာင္သြားတယ္။
အဲဒီမွာ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ .. ။ တေယာက္ဆယ္မိနစ္စီ ကန္လို႔ရတယ္ ထင္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကို ဒုိင္က အလြတ္မေပး ေတာ့ဘူး။ ဆယ္မိနစ္ျပည့္လို႔ အျပင္ကေကာင္က အခ်က္ျပတဲ့အခ်ိန္ အထဲကေကာင္ ထြက္မယ္လည္း လုပ္ေရာ ဒုိင္က ေပး မထြက္ေတာ့ဘူး .. ။ အထဲကေကာင္ကလည္း ေဘာလံုးနဲ႔ ေျခေထာက္ မထိဘဲ ကန္ေနရ၊ အျပင္ကေကာင္ကလည္း ေကာင္မ ေလးေတြေရွ႕ ဟန္ေရးျပဖို႔ စဥ္းစားထားသမွ် ခဲေလသမွ် ပဲေရပြျဖစ္ ... ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ဒိုင္ ..။
သူတို႔ထဲမွာ ေဘာသမားနဲ႔ ဝိတ္တာ မွားထည့္မိတာ တေယာက္ရွိေသးတယ္။ အဲ့တေယာက္က ေဘာလံုးလာရင္ ေျခေထာက္နဲ႔ မကန္ဘဲ ရင္ဗတ္နဲ႔ ေျပးေျပးတိုက္ ဆိုပဲ။
အဲလို ဗယုတ္သုကၡေပါင္းမ်ားစြာ ၾကားကို မင္းသားေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ မီးကို ေရနဲ႔ ျငိွမ္းလိုက္သလို ၿငိမ္က်သြားေလရဲ႕။ ခ်စ္သူ ဒါဒါက သူ႔ကို ဂရုစိုက္လြန္းတာေၾကာင့္ ေပတရာေလာက္ေဝးတဲ့ ေဘာကြင္းကို ဆိုက္ကားနဲ႔ လာပို႔ရွာတယ္။ သူက ဆိုက္ကား ေခါင္းခန္းမွာ ဒါဒါက ေနာက္မွာ ထုိင္လို႔ ..။ အဲဒါသားႀကီးေခၚ မ်ိဳးႀကီးပါပဲ ..။
ဘယ္သူနဲ႔မတူေအာင္ ေဘာလံုးကြင္းကို ေရာက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူေအာင္ ေဘာလံုးနဲ႔ ေျခေထာက္ မထိမထိ (ထိကိုမထိတာေလ) ကန္ျပသြားတာ သူ ..။ သူတို႔ပြဲလည္း အဲဒီေန႔က ဇာတ္သဘင္နဲ႔ ကန္တာမွာ ဘယ္ႏွဂိုးမွန္းကို မသိေအာင္ ရႈံးေတာ့တာပဲ ..။
သားႀကီးအေၾကာင္း ဆက္ရရင္ သိပ္ကုိယဥ္ေက်းသေလာက္ .. ပန္းခ်ီလည္း သိပ္ေတာ္တယ္။ ေမးရိုးက ေလးေထာင့္စပ္စပ္ .. ေခ်ာေမာၿပီး ေယာက္်ား ပီသတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွလံုးသားက သိပ္ႏုတယ္။
သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္ရင္းေျပာင္ရင္း ဆံပင္ကို ကပ္ေက်းနဲ႔ ကြက္က်ား ညွပ္ၾကရာက (မူးေနတာလည္း ပါသေပါ့) ေနာက္ဆံုး ကတံုးေတြျဖစ္ကုန္ၾကတဲ့အခ်ိန္။ ကတံုးမွ ၉ ေကာင္ .. ၉ ကတံုးေပါ့။ အဲဒီထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ သားႀကီးေပါ့။ တကယ္က သူေခါင္းေဆာင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက တျခားကတံုးေတြထက္ ထူးၿပီး မ်က္ခံုးပါ မရွိေတာ့လို႔ ေခါင္းေဆာင္လို႔ ေျပာရတာ။ လူႀကီးေတြ အားလံုးအလုပ္ရႈပ္ကုန္တယ္။ ကတံုးေတြေနာက္က စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေတြ၊ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ လိုက္ကုန္တယ္။
တကယ္က သူတို႔ဘာသာ မူးၿပီး တံုးလိုက္တာ။ သူတို႔ေနာက္ ေထာက္လွမ္းေရးလိုက္တာမ်ား သိေတာင္မသိဘူး။ သားႀကီးကလည္း မ်က္ခံုးေမႊးပါမရွိေတာ့ မ်က္ႏွာေလးေထာင့္ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ႀကီးေပါ့။ ေၾကာက္စရာႀကီးေလ။
ဒါပါပဲ အဲဒီတေယာက္ မ်က္ခံုးရိပ္တာ ဘာလို႔လဲ ဘယ္သူမွ မသိဘူး .. သိတဲ့သူေျပာျပေလ ဟုတ္လား။ သူ႔ေကာင္မေလးကို သူ သိပ္ခ်စ္တာေတာ့သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေကာင္မေလးက သူ႔ကို .. ခြဲခြာသြားေလရဲ႕ (အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္း ေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္မွာေပါ့)
သူ ပန္းခ်ီေကာင္းတာ၊ တေယာထိုးေကာင္းတာ .. ဘယ္ေရာက္သြားလဲ မသိေတာ့ဘူး ..။ သူက စိတ္ေပ်ာ့တယ္။ သူ အရက္အိုးထဲ ေဇာက္ထိုးနစ္တယ္။ တီဘီေဆးနဲ႔ အရက္တြဲေသာက္ေကာင္းတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ သူကေတာ့ တြဲေသာက္ၾကည့္တယ္။ တခုေသာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲမွာ တေယာေလးထိုးခဲ့ၿပီး .. သူတို႔ၿမိဳ႕က ေရကန္ႀကီးေပၚမွာ တေယာဆက္ထိုးမယ္လို႔ ႀကံစည္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ႀကံစည္ၿပီး တကယ္လည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ .. သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစုက လူႀကံဳရွိလို႔ သူ႔ကိုေပးဖို႔ စာလွမ္းေရးေနတဲ့အခ်ိန္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ ..။
သူတို႔ ဝမ္းတြင္းမွာ ေျပာစမွတ္တြင္စရာ အျဖစ္တခုေပါ့။ ကန္ေပါင္ေပၚမွာ တေယာေလးကိုထိုးရင္း ပံုလွ်က္လဲက်သြားသူ တေယာက္ အေၾကာင္းေလ။ အဲဒီမွာ သားႀကီးဇာတ္သိမ္းလိမ့္မယ္ ဘယ္သူမွမထင္ဘူး။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စာလည္း သူ မဖတ္လိုက္ရဘူး။
သူ႔မ်က္ခုံးေတြ ရိပ္ခဲ့ဖူးတာ ေသခ်ာတယ္။
ကိုေဖက်ေတာ့ေကာ ..။ သူ႔ မ်က္ခံုးေတြကို သူ အေသေကာင္လို မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းတစုက ေနာက္ေျပာင္ၿပီး ရိပ္ထားခဲ့ၾကတာ။ အဲဒီအခ်ိန္က သူလည္း ကတံုးႀကီးပဲ။ ႏိုးလာေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူ စိတ္မဆိုးရွာပါဘူး။ အဲဒီ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနတာ။
ေနာက္ သူ သေဘၤာအရာရွိဘဝနဲ႔ ဆိပ္ကမ္းတခုမွာ ေသတယ္ဆိုေတာ့ .. အားလံုးအံ့ၾသၾကတယ္။ သူသြားတာ တပတ္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမွာ ..။ သူေသတာ ဗယ္လင္တိုင္းေဒးႀကီးေလ။
သူမသြားခင္ ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႔ ေစ့စပ္သြားေသးတာ။ အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေစ့စပ္တယ္ ထင္လဲ။ ကိုေဖက ဟိႏၵဴ ကုလားဆိုေတာ့ ျမန္မာလိုေစ့စပ္တာ ဘယ္လိုဘာညာသူမသိဘူးေလ။ ေစ့စပ္တယ္ ဆိုတာ ေကာင္မေလးအိမ္သြား စကားေျပာလိုက္ ၿပီးၿပီ ထင္တာ။ အဲဒါနဲ႔ သူေစ့စပ္မယ္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေၾကညာ .. ဘယ္သူ ဘယ္သူလိုက္ခဲ့ ေပါ့။ အားလံုးကလည္း လိုက္ပါ့မယ္ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ ..
သူငယ္ခ်င္းစံုတြဲတတြဲ၊ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္းထဲက ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီးျမင္းတခ်ိဳ႕လိုက္သြားၾကတယ္။ ေကာင္မေလးေနတဲ့ အိမ္လည္း ေရာက္ေရာ .. သူက ခပ္တည္တည္နဲ႔အိမ္ေပၚတက္တာ "က်ေနာ္တို႔ လာေစ့စပ္တာ" ဆိုပဲ။ တကယ္ေတာ့ သူ လာေစ့စပ္မယ္ဆိုတာ ေကာင္မေလးေကာ တအိမ္လံုးမသိၾကဘူး။ အံ့အားေတြသင့္လို႔ ..။
ေကာင္မေလးဦးေလးက ရိုက္မယ္ပုတ္မယ္ တကဲကဲလုပ္ေနလို႔ ေနာက္ဆံုး သူတို႔သူငယ္ခ်င္းထဲက စကားတတ္တဲ့တေယာက္ ေျဖရွင္းေပးမွပဲ အားလုံုးၿပီးဆံုးသြားေတာ့တယ္ .. အဲလိုေကာင္ ..။
အဲလိုေကာင္ ေသေတာ့ အေသေကာင္ႀကီးလိုပဲေနမွာေပါ့ ..။ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အေသေကာင္ႀကီး ဆိုၿပီး မ်က္ခံုး မရိပ္ေပးလိုက္ရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ သူတို႔ ကိုေဖ့ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမ်က္ခြက္ၾကီးကို မျမင္လိုက္ရဘူးေလ။ သူ႔ရဲ႕ ေသဆံုးျခင္းက ခုထိ ပေဟဠိျဖစ္တုန္း။ ဒီေကာင္ဘာလို႔ေသလဲ ဘယ္သူမွ ခုထိမွန္ေအာင္မေျပာႏုိင္ေသးဘူး။
ဒါေပမယ့္ သူလည္း မ်က္ခံုးရိပ္ခဲ့တယ္ ...
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးတဲ့ .. ဒင္းက ဂ်ီတီအုိင္ေအာင္ၿပီး တိုးဂိုက္လုပ္ေနတာ ဘာမွလည္း မဆုိင္ဘူး .. ။ ဒါေပမယ့္ သူအရမ္းေအာင္ျမင္တယ္။ သူ႔ဆံပင္ေတြက ေျပာင္းဖူးေမႊးလို ျဖဴနက္ကြက္က်ား .. က်ိဳးတို႔က်ဲတဲဆိုေတာ့ ဆံပင္နဲ႔ သူ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး ကတံုးရိတ္လိုက္တယ္။ ကတုံးနဲ႔က် သူ အေတာ္ အဆင္ေျပသား ..။
သူ႔ရဲ႕က်ိဳးစားမႈေၾကာင့္ေကာ စန္းေၾကာင့္ပါ .. တိုးဂိုက္ေလာကမွာ ကတံုးဂိုက္ ဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးေပါ့။
တရက္မွာေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေျပာင္ေခ်ာႀကီးနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုတဲ့အေမးကို ေျဖပံု ေျပာပါတယ္ ..
"ငါက ကတံုးဂိုက္ဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား ကတံုးလိုက္ရိတ္ၾကတယ္ဟာ .. အဲဒါ အျမင္ကပ္တာနဲ႔ ငါ မ်က္ခံုးပါ ရိတ္လိုက္တာ .. လုိက္လုပ္ခ်င္လုပ္ၾကေပါ့ ဟြင္း"
ႊဤတြင္ၿပီး၏။
အဲဒီ သံုးေယာက္စလံုးကို က်မက အေတာ္ေလး ခင္မင္ခဲ့ . .. ခင္မင္ဆဲေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မအသက္ ၃၈ ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလမွာ က်မခင္မင္တဲ့ထဲက မ်က္ခံုးရိတ္သူ ၃ ဦးႀကံဳခဲ့ဘူးတယ္ ..။ ဒါမ်ိဳး လူတိုင္းေတာ့ ႀကံဳရမယ္မထင္ဘူး ..။ ၂ ေယာက္ေတာ့ ေသၿပီ ..။ တေယာက္ကေတာ့ ခုထိ က်မနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ေပါက္ကရလုပ္ေနတုန္းပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ မ်က္ခံုး ထပ္ရိတ္တယ္ မၾကားမိေတာ့ပါဘူး ..။
ဝန္ခံခ်က္။ ။ ယဥ္ေက်းမႈတကၠသိုလ္က ညြန္႔ေပါင္းေဘာလံုးအသင္းမွာ ပါခဲ့တဲ့ ဥာဏ္စိုးနဲ႔ ကိုရဲ ေျပာသမွ် ထဲက နည္းနည္းခိုးခ်ပါတယ္။ ၁၉၉၈ ဝန္းက်င္ အဲ့တုန္းက ေဘာပြဲကို ကိုယ္တိုင္မၾကည့္ခဲ့ ေပမယ့္ တခ်ိန္လံုး အဲဒီ ေဘာပဲြအေၾကာင္း ၾကားေနရလို႔ နားရည္ဝေနခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီသံုးေယာက္က တေယာက္တမ်ိဳးစီ တေနရာစီသိရတာျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီသံုးေယာက္စလံုးကို က်မ တမ်ိဳးစီ သိပ္ခင္ပါတယ္။ တေယာက္ကေတာ့ က်မရဲ႕ အမွတ္တရ ရက္စြဲမ်ား ၈ မွာ မိတ္ဆက္ေပးဖူးတဲ့ ကိုေဖပါ။ သူ မရွိေတာ့ဘူး .. ။ ေနာက္တေယာက္ ကေတာ့ အသက္ရွင္လွ်က္ရွိေသးတယ္ .. က်မနဲ႔ ဂ်ီတီအုိင္ ပထမႏွစ္ကတည္းက စတြဲခဲ့တဲ့သယ္ယင္း ..။ သူက က်မလိုပဲ ဂ်ီတီအုိင္ နဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့ေပမယ့္ အင္ဂ်င္နီယာ မလုပ္တဲ့သူ။ တိုးရစ္စ္ဂိုက္လုပ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီေလာကမွာလည္း ေအာင္ျမင္ခဲ့သူ။ က်န္တဲ့ တေယာက္ကေတာ့ က်မ ေမာင္ေလး ကိုရဲရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ပန္းခ်ီသိပ္ေကာင္းတဲ့၊ တေယာလည္းထိုးတတ္တဲ့၊ သိပ္လည္း ခ်စ္တတ္တဲ့ .. က်မတို႔က သားႀကီးလို႔ေခၚတဲ့ .. ႏွလံုးသားခပ္ႏုႏု ေကာင္ေလး တေယာက္ပါ။
အမွတ္တရ ရက္စြဲမ်ား ၉
ရယ္စရာေတာ့မေကာင္းဘူး ေၾကကြဲစရာခ်ည္းပဲ .. ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရယ္စရာေကာင္းခဲ့ၾကတယ္ .. အတိတ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘာနဲ႔မွလဲလို႔မရတဲ့ တန္ဖိုးႀကီးေရွးေဟာင္းပစၥည္းတခုပါ ..။
ဒီဇာတ္လမ္းထဲက လူေတြ တကယ္ရွိေနေသးတဲ့အတြက္ (တခ်ိဳ႕လည္း ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ) ဖတ္မိလို႔ လြဲေခ်ာ္တာ၊ တိုက္ဆိုင္မႈ ရွိတာေလးေတြအတြက္ ႀကိဳေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔က ေနက်ဲက်ဲပူေနေလရဲ႕။ ေတာင္ဒဂံုရဲ႕ လယ္ကြင္းတခုကို ျပဳျပင္ထားတဲ့ ေဘာလံုးကြင္းတကြင္းမွာ သူတို႔အသင္းက တဘက္အသင္းနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီ ..။ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ ဂီတ၊ ဇာတ္သဘင္ အသင္းေလးသင္းရွိတဲ့အထဲ ဘယ္အသင္း ထဲမွ ပါခြင့္မရတဲ့ သူတို႔တေတြက ညြန္႔ေပါင္းအသင္း ဆိုၿပီး တသင္းထဖြဲ႕ေတာ့ ဌာနမႉးေတြ၊ ဆရာေတြ ဘယ္သူမွ မကန္႔ကြက္ဘူး။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူတို႔ကိုယံုလို႔ေပါ့ (ဘယ္လိုကန္ကန္ ေျခေထာက္နဲ႔ ေဘာလံုးမထိဘူးဆိုတာကို)
အဲဒီအသင္းရဲ႕ နည္းျပက ဆရာ(ပန္းခ်ီ)ဦးဝင္းေမာ္ဟန္ .. တပည့္ေတြရဲ႕အခ်စ္ေတာ္ (ခုေတာ့ ဆရာလည္း ေသရွာျပီ)။ တျခားအသင္း ေတြက ေရခဲပံုးထဲမွာ ေရသန္႔ဗူးေတြ၊ သံပုရာသီးေတြနဲ႔ .. သူတို႔အသင္းရဲ႕ ေရခဲပံုးထဲမွာေတာ့ အရက္ပုလင္းနဲ႔ သံပုရာသီး ..။ ဆရာက အေတာ္အလိုက္သိပါ့။
လႈိင္ဘြားက ဂိုးဖမ္းမယ္ .. ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီတုန္းက ေဆာင္းတြင္းေရာက္ေတာ့မွာေလ .. ဘာဆိုင္လဲ ဟုတ္လား။ ဆိုင္သေပါ့ .. ဂိုးသမားဆိုရင္ အကၤီ်လက္ရွည္ရမွာ .. ေဆာင္းတြင္းခ်မ္းတာနဲ႔ အေႏြးထည္မရွိတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ။ သူတို႔အသင္းထဲက တေယာက္က ဟန္ပါပါနဲ႔ ကြင္းထဲဝင္လာၿပီးေမးလိုက္ေသးတယ္ .. "ေဟးေယာင္ေတြ ငါဘယ္ဂိုးေပါက္ကို သြင္းရမွာတုန္းဟ" တဲ့။
"က်ေနာ္တို႔ကို ဆရာက ကြင္းအျပင္မွာ ရွင္းျပတုန္းက စာရြက္ေပၚမွာေလ။ အဲ့တုန္းကေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ .. က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကိုး .. တကယ္လည္းကန္ေရာ ကြင္းကအက်ယ္ႀကီး .. ဘယ္သိေတာ့မလဲ" လို႔ ဥာဏ္စိုးက သူတို႔ကၽြမ္းက်င္မႈကို ရွင္းျပတယ္။
ရဲမာန္ (ခု နာမည္ေက်ာ္ ကာတြန္းဝလံုး) က အဲဒီတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကိုေတြ႕တာနဲ႔ ေဘာလံုးကန္ရင္း ကြင္းျပင္ထြက္ စကားေျပာေနေလရဲ႕ .. ဟုတ္တယ္ေလ .. သူ႔ခမ်ာ အဲ့သူငယ္ခ်င္းကို မေတြ႕တာလည္း ၾကာၿပီမဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ သယ္ယင္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္မႈကို ဒိုင္လူႀကီးက ဖ်က္ဆီးလိုက္တယ္ ..
"စကားေျပာခ်င္ရင္ ကြင္းထဲကေနေျပာပါ .. ကြင္းျပင္ထြက္ေျပာလို႔မရဘူး" တဲ့ေလ။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ဒိုင္လူႀကီး။
ဒါနဲ႔ ကြင္းစည္းထဲက သူကရပ္ သူငယ္ခ်င္းက ကြင္းျပင္ကရပ္ၿပီး စကားေျပာၾကတယ္ .. ေဘာလံုး သူ႔နားေရာက္လာရင္ေတာ့ ျပန္ကန္ေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီတုန္းက ေကာင္မေလးေတြကို ခ်ိန္းထားမိတဲ့ ႏွစ္ေကာင္ရွိေသးတယ္။ သူတို႔က တကယ္ေတာ့ ညြန္႔ေပါင္းအသင္းမွာမွ အရန္ အျဖစ္ပါရတဲ့သူေတြပါ။ အဲဒါကို ရည္းစားေတြခ်ိန္းထားေတာ့ ေကာင္မေလးေတြက သူတို႔ကန္မွာဆိုၿပီး လာအားေပးရွာတယ္။ သူတို႔ ကလည္း တိုင္ပင္ထားၿပီးသား .. "ေဟးေယာင္ ငါဆယ္မိနစ္ မင္းဆယ္မိနစ္ .. တေယာက္ ဆယ္မိနစ္ဆီ ကန္ၾကမယ္ ဟုတ္လား" .. ဂလို တုိင္ပင္ထားတာ။
သို႔ေသာ္ တကယ္လည္း ကန္ေရာ ဘယ္ဟုတ္မလဲ .. တေယာက္ထြက္တဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ထဲက အရန္တေယာက္က ဝင္ကန္ .. ခပ္တည္တည္ပဲ ဆယ္မိနစ္လည္းျပည့္ေရာ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ကြင္းျပင္ကို ေျပးထြက္သြားခ်ိန္မွာ ေနာက္တေယာက္က ဟန္ပါပါ နဲ႔ ေျပးဝင္လာ .. ဒိုင္လူႀကီးေတာင္ ေၾကာင္သြားတယ္။
အဲဒီမွာ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ .. ။ တေယာက္ဆယ္မိနစ္စီ ကန္လို႔ရတယ္ ထင္ေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကို ဒုိင္က အလြတ္မေပး ေတာ့ဘူး။ ဆယ္မိနစ္ျပည့္လို႔ အျပင္ကေကာင္က အခ်က္ျပတဲ့အခ်ိန္ အထဲကေကာင္ ထြက္မယ္လည္း လုပ္ေရာ ဒုိင္က ေပး မထြက္ေတာ့ဘူး .. ။ အထဲကေကာင္ကလည္း ေဘာလံုးနဲ႔ ေျခေထာက္ မထိဘဲ ကန္ေနရ၊ အျပင္ကေကာင္ကလည္း ေကာင္မ ေလးေတြေရွ႕ ဟန္ေရးျပဖို႔ စဥ္းစားထားသမွ် ခဲေလသမွ် ပဲေရပြျဖစ္ ... ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ဒိုင္ ..။
သူတို႔ထဲမွာ ေဘာသမားနဲ႔ ဝိတ္တာ မွားထည့္မိတာ တေယာက္ရွိေသးတယ္။ အဲ့တေယာက္က ေဘာလံုးလာရင္ ေျခေထာက္နဲ႔ မကန္ဘဲ ရင္ဗတ္နဲ႔ ေျပးေျပးတိုက္ ဆိုပဲ။
အဲလို ဗယုတ္သုကၡေပါင္းမ်ားစြာ ၾကားကို မင္းသားေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ မီးကို ေရနဲ႔ ျငိွမ္းလိုက္သလို ၿငိမ္က်သြားေလရဲ႕။ ခ်စ္သူ ဒါဒါက သူ႔ကို ဂရုစိုက္လြန္းတာေၾကာင့္ ေပတရာေလာက္ေဝးတဲ့ ေဘာကြင္းကို ဆိုက္ကားနဲ႔ လာပို႔ရွာတယ္။ သူက ဆိုက္ကား ေခါင္းခန္းမွာ ဒါဒါက ေနာက္မွာ ထုိင္လို႔ ..။ အဲဒါသားႀကီးေခၚ မ်ိဳးႀကီးပါပဲ ..။
ဘယ္သူနဲ႔မတူေအာင္ ေဘာလံုးကြင္းကို ေရာက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူေအာင္ ေဘာလံုးနဲ႔ ေျခေထာက္ မထိမထိ (ထိကိုမထိတာေလ) ကန္ျပသြားတာ သူ ..။ သူတို႔ပြဲလည္း အဲဒီေန႔က ဇာတ္သဘင္နဲ႔ ကန္တာမွာ ဘယ္ႏွဂိုးမွန္းကို မသိေအာင္ ရႈံးေတာ့တာပဲ ..။
သားႀကီးအေၾကာင္း ဆက္ရရင္ သိပ္ကုိယဥ္ေက်းသေလာက္ .. ပန္းခ်ီလည္း သိပ္ေတာ္တယ္။ ေမးရိုးက ေလးေထာင့္စပ္စပ္ .. ေခ်ာေမာၿပီး ေယာက္်ား ပီသတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွလံုးသားက သိပ္ႏုတယ္။
သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္ရင္းေျပာင္ရင္း ဆံပင္ကို ကပ္ေက်းနဲ႔ ကြက္က်ား ညွပ္ၾကရာက (မူးေနတာလည္း ပါသေပါ့) ေနာက္ဆံုး ကတံုးေတြျဖစ္ကုန္ၾကတဲ့အခ်ိန္။ ကတံုးမွ ၉ ေကာင္ .. ၉ ကတံုးေပါ့။ အဲဒီထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ သားႀကီးေပါ့။ တကယ္က သူေခါင္းေဆာင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက တျခားကတံုးေတြထက္ ထူးၿပီး မ်က္ခံုးပါ မရွိေတာ့လို႔ ေခါင္းေဆာင္လို႔ ေျပာရတာ။ လူႀကီးေတြ အားလံုးအလုပ္ရႈပ္ကုန္တယ္။ ကတံုးေတြေနာက္က စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေတြ၊ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ လိုက္ကုန္တယ္။
တကယ္က သူတို႔ဘာသာ မူးၿပီး တံုးလိုက္တာ။ သူတို႔ေနာက္ ေထာက္လွမ္းေရးလိုက္တာမ်ား သိေတာင္မသိဘူး။ သားႀကီးကလည္း မ်က္ခံုးေမႊးပါမရွိေတာ့ မ်က္ႏွာေလးေထာင့္ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ႀကီးေပါ့။ ေၾကာက္စရာႀကီးေလ။
ဒါပါပဲ အဲဒီတေယာက္ မ်က္ခံုးရိပ္တာ ဘာလို႔လဲ ဘယ္သူမွ မသိဘူး .. သိတဲ့သူေျပာျပေလ ဟုတ္လား။ သူ႔ေကာင္မေလးကို သူ သိပ္ခ်စ္တာေတာ့သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေကာင္မေလးက သူ႔ကို .. ခြဲခြာသြားေလရဲ႕ (အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္း ေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္မွာေပါ့)
သူ ပန္းခ်ီေကာင္းတာ၊ တေယာထိုးေကာင္းတာ .. ဘယ္ေရာက္သြားလဲ မသိေတာ့ဘူး ..။ သူက စိတ္ေပ်ာ့တယ္။ သူ အရက္အိုးထဲ ေဇာက္ထိုးနစ္တယ္။ တီဘီေဆးနဲ႔ အရက္တြဲေသာက္ေကာင္းတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ သူကေတာ့ တြဲေသာက္ၾကည့္တယ္။ တခုေသာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲမွာ တေယာေလးထိုးခဲ့ၿပီး .. သူတို႔ၿမိဳ႕က ေရကန္ႀကီးေပၚမွာ တေယာဆက္ထိုးမယ္လို႔ ႀကံစည္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ႀကံစည္ၿပီး တကယ္လည္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ .. သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစုက လူႀကံဳရွိလို႔ သူ႔ကိုေပးဖို႔ စာလွမ္းေရးေနတဲ့အခ်ိန္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ ..။
သူတို႔ ဝမ္းတြင္းမွာ ေျပာစမွတ္တြင္စရာ အျဖစ္တခုေပါ့။ ကန္ေပါင္ေပၚမွာ တေယာေလးကိုထိုးရင္း ပံုလွ်က္လဲက်သြားသူ တေယာက္ အေၾကာင္းေလ။ အဲဒီမွာ သားႀကီးဇာတ္သိမ္းလိမ့္မယ္ ဘယ္သူမွမထင္ဘူး။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စာလည္း သူ မဖတ္လိုက္ရဘူး။
သူ႔မ်က္ခုံးေတြ ရိပ္ခဲ့ဖူးတာ ေသခ်ာတယ္။
ကိုေဖက်ေတာ့ေကာ ..။ သူ႔ မ်က္ခံုးေတြကို သူ အေသေကာင္လို မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းတစုက ေနာက္ေျပာင္ၿပီး ရိပ္ထားခဲ့ၾကတာ။ အဲဒီအခ်ိန္က သူလည္း ကတံုးႀကီးပဲ။ ႏိုးလာေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူ စိတ္မဆိုးရွာပါဘူး။ အဲဒီ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနတာ။
ေနာက္ သူ သေဘၤာအရာရွိဘဝနဲ႔ ဆိပ္ကမ္းတခုမွာ ေသတယ္ဆိုေတာ့ .. အားလံုးအံ့ၾသၾကတယ္။ သူသြားတာ တပတ္ေလာက္ပဲ ရွိဦးမွာ ..။ သူေသတာ ဗယ္လင္တိုင္းေဒးႀကီးေလ။
သူမသြားခင္ ေကာင္မေလးတေယာက္နဲ႔ ေစ့စပ္သြားေသးတာ။ အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေစ့စပ္တယ္ ထင္လဲ။ ကိုေဖက ဟိႏၵဴ ကုလားဆိုေတာ့ ျမန္မာလိုေစ့စပ္တာ ဘယ္လိုဘာညာသူမသိဘူးေလ။ ေစ့စပ္တယ္ ဆိုတာ ေကာင္မေလးအိမ္သြား စကားေျပာလိုက္ ၿပီးၿပီ ထင္တာ။ အဲဒါနဲ႔ သူေစ့စပ္မယ္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေၾကညာ .. ဘယ္သူ ဘယ္သူလိုက္ခဲ့ ေပါ့။ အားလံုးကလည္း လိုက္ပါ့မယ္ေပါ့။
ဒီလိုနဲ႔ ..
သူငယ္ခ်င္းစံုတြဲတတြဲ၊ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္းထဲက ဂုဏ္သေရရွိ လူႀကီးျမင္းတခ်ိဳ႕လိုက္သြားၾကတယ္။ ေကာင္မေလးေနတဲ့ အိမ္လည္း ေရာက္ေရာ .. သူက ခပ္တည္တည္နဲ႔အိမ္ေပၚတက္တာ "က်ေနာ္တို႔ လာေစ့စပ္တာ" ဆိုပဲ။ တကယ္ေတာ့ သူ လာေစ့စပ္မယ္ဆိုတာ ေကာင္မေလးေကာ တအိမ္လံုးမသိၾကဘူး။ အံ့အားေတြသင့္လို႔ ..။
ေကာင္မေလးဦးေလးက ရိုက္မယ္ပုတ္မယ္ တကဲကဲလုပ္ေနလို႔ ေနာက္ဆံုး သူတို႔သူငယ္ခ်င္းထဲက စကားတတ္တဲ့တေယာက္ ေျဖရွင္းေပးမွပဲ အားလုံုးၿပီးဆံုးသြားေတာ့တယ္ .. အဲလိုေကာင္ ..။
အဲလိုေကာင္ ေသေတာ့ အေသေကာင္ႀကီးလိုပဲေနမွာေပါ့ ..။ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အေသေကာင္ႀကီး ဆိုၿပီး မ်က္ခံုး မရိပ္ေပးလိုက္ရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ သူတို႔ ကိုေဖ့ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမ်က္ခြက္ၾကီးကို မျမင္လိုက္ရဘူးေလ။ သူ႔ရဲ႕ ေသဆံုးျခင္းက ခုထိ ပေဟဠိျဖစ္တုန္း။ ဒီေကာင္ဘာလို႔ေသလဲ ဘယ္သူမွ ခုထိမွန္ေအာင္မေျပာႏုိင္ေသးဘူး။
ဒါေပမယ့္ သူလည္း မ်က္ခံုးရိပ္ခဲ့တယ္ ...
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ကိုေက်ာ္စိုးတဲ့ .. ဒင္းက ဂ်ီတီအုိင္ေအာင္ၿပီး တိုးဂိုက္လုပ္ေနတာ ဘာမွလည္း မဆုိင္ဘူး .. ။ ဒါေပမယ့္ သူအရမ္းေအာင္ျမင္တယ္။ သူ႔ဆံပင္ေတြက ေျပာင္းဖူးေမႊးလို ျဖဴနက္ကြက္က်ား .. က်ိဳးတို႔က်ဲတဲဆိုေတာ့ ဆံပင္နဲ႔ သူ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး ကတံုးရိတ္လိုက္တယ္။ ကတုံးနဲ႔က် သူ အေတာ္ အဆင္ေျပသား ..။
သူ႔ရဲ႕က်ိဳးစားမႈေၾကာင့္ေကာ စန္းေၾကာင့္ပါ .. တိုးဂိုက္ေလာကမွာ ကတံုးဂိုက္ ဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးေပါ့။
တရက္မွာေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေျပာင္ေခ်ာႀကီးနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုတဲ့အေမးကို ေျဖပံု ေျပာပါတယ္ ..
"ငါက ကတံုးဂိုက္ဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား ကတံုးလိုက္ရိတ္ၾကတယ္ဟာ .. အဲဒါ အျမင္ကပ္တာနဲ႔ ငါ မ်က္ခံုးပါ ရိတ္လိုက္တာ .. လုိက္လုပ္ခ်င္လုပ္ၾကေပါ့ ဟြင္း"
ႊဤတြင္ၿပီး၏။
အဲဒီ သံုးေယာက္စလံုးကို က်မက အေတာ္ေလး ခင္မင္ခဲ့ . .. ခင္မင္ဆဲေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မအသက္ ၃၈ ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလမွာ က်မခင္မင္တဲ့ထဲက မ်က္ခံုးရိတ္သူ ၃ ဦးႀကံဳခဲ့ဘူးတယ္ ..။ ဒါမ်ိဳး လူတိုင္းေတာ့ ႀကံဳရမယ္မထင္ဘူး ..။ ၂ ေယာက္ေတာ့ ေသၿပီ ..။ တေယာက္ကေတာ့ ခုထိ က်မနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ေပါက္ကရလုပ္ေနတုန္းပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ မ်က္ခံုး ထပ္ရိတ္တယ္ မၾကားမိေတာ့ပါဘူး ..။
ဝန္ခံခ်က္။ ။ ယဥ္ေက်းမႈတကၠသိုလ္က ညြန္႔ေပါင္းေဘာလံုးအသင္းမွာ ပါခဲ့တဲ့ ဥာဏ္စိုးနဲ႔ ကိုရဲ ေျပာသမွ် ထဲက နည္းနည္းခိုးခ်ပါတယ္။ ၁၉၉၈ ဝန္းက်င္ အဲ့တုန္းက ေဘာပြဲကို ကိုယ္တိုင္မၾကည့္ခဲ့ ေပမယ့္ တခ်ိန္လံုး အဲဒီ ေဘာပဲြအေၾကာင္း ၾကားေနရလို႔ နားရည္ဝေနခဲ့ပါတယ္။
Sunday, May 17, 2009
|
Labels:
အမွတ္တရ
|
This entry was posted on Sunday, May 17, 2009
and is filed under
အမွတ္တရ
.
You can follow any responses to this entry through
the RSS 2.0 feed.
You can leave a response,
or trackback from your own site.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
မတူးေကာ ရိတ္ဘူးလား .. ဟိ ... ေကလာေတာ့ ငယ္ငယ္က ရိတ္ဘူးတယ္. . ေႏြဘက္ဆုိ ပူလို႔ ကတံုးတံုးတာေလ.. အဲဒါ မ်က္ခံုးေမႊးက ေသးတယ္ သန္ေအာင္ ဆိုပီး ကိုၾကီးက ရိတ္ရိတ္ေပးတာ .. ဟိ
ဟီဟိ မ်က္ခံုးအရိပ္ေကာင္းလို႔ အေဖလုိက္ရိုက္တာေတာင္ သတိရေသး
ေဘာလံုးပဲြအေၾကာင္း လြမ္းကူသြားတယ္.. ညီလည္း အဲ့ေဘာလံုးပဲြေတြကို သိပ္ေပ်ာ္တာ.. ခုေနာက္ပိုင္း အရင္ကေလာက္ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းေတာ့ဘူး..
Post a Comment