Wordpress Themes

ဂ်ီေတာ့မက္ေဆ့ခ်္မွာ က်မက စိတ္ထဲေပၚလာသမွ် သီခ်င္းေလး၊ ကဗ်ာေလး ေရးေလ့ရိွပါတယ္။ အဲ့မွာ ခုတေလာ ေရွးကဗ်ာေလးေတြကို ေလွ်ာက္ဖ်က္ၿပီး ေရးတင္ပါတယ္။ အဲဒါကလည္း က်မက ေရွးက ကဗ်ာဆရာႀကီးေတြကို ေျပာင္ေလွာင္ခ်င္တဲ့ သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္က အဲဒီမူရင္း ကဗ်ာ ေလးေတြကို က်မ သိပ္ကို ခ်စ္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေလးေတြကို ခ်စ္လြန္းလို႔ သတိတရ ရြတ္ဆိုမိေနတာနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာ ေလွ်ာက္လုပ္မိတာပါ။

အဲဒါေတြကို ဂ်ီေတာ့ မက္ေဆ့ခ်္ (ကိုယ့္ပုိင္နက္ထဲ) တင္မိေတာ့ သေဘာက်တဲ့သူေတြက ယူေရးၾကပါတယ္။ တကယ္က ဒါ တခုတ္တရ ေျပာရမယ့္ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ ဒီမနက္မွာေတာ့ က်မရဲ႕အရင္ပို႔စ္က ကြန္မန္႔ထဲမွာ “အန္တီခ်မ္း” က ဝင္ေရးထားတာေလး ေတြ႕လို႔ စိတ္ကူးေပၚၿပီး ဒီစာကိုေရးျဖစ္တာပါ။

က်မက ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ လယ္ေတာကအျပန္ ကဗ်ာကို ဖ်က္ၿပီး ေရးထားမိတယ္။

လယ္ေတာကအျပန္

စားခ်င္တယ္ ေက်ာ္စံေကး ဆိုလို႔

ေမာင္႐ိုက္ကာေပး

မနက္တုန္းဆီက

ေက်ာ့ဆံုးကို ေမာင္ျမင္ေတာ့

သူ႔စားပြဲမွာ ဟမ္ဘာဂါနဲ႔

ဂုဏ္တင့္တယ္ေလး .. ။ ။ ဆိုၿပီး ေရးတင္ထားတာပါ။

အဲဒါကို ညီမေတာ္ ဆုမြန္ကေတြ႕ၿပီးသေဘာက်တယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕ .. သူ႔မက္ေဆ့ခ်္မွာ တင္ထားျပန္ေရာ။ အဲဒါကို ခုနင္က အန္တီခ်မ္းက ေတြ႕ၿပီး သေဘာထပ္က်ျပန္တယ္။ အဲဒါသူက က်မဘာသာ စပ္ထားတာ ထင္ၿပီး သူ႔စာ မ်က္ႏွာေပၚတင္ဖို႔ လာခြင့္ေတာင္းပါတယ္။

အေပါဂိုဏ္းခ်ဳပ္ထိပ္ေခါင္ မမတူးတူးသာ ခင္ဗ်ား
ဒီေန႔ ေန႔လယ္က မဆုမြန္ က သူ႔ဂ်ီေတာ့ခ္ ရဲ႕ မက္ေစ့ခ်္ မွာ အမ ေရးထားတယ္ဆိုတဲ့ စာေလး တပိုင္းတစ ကိုတင္ထားပါတယ္ အဲဒါေလးကို က်ေတာ္ က ျမင္ျပီးသကာလ ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိ နဲ႔ ေကာက္ျပီးလက္တန္းေလး ဒီလိုဆက္စပ္ထားပါတယ္ အစကေတာ့ ဦးမြန္ (မဆုမြန္ ကိုက်ေတာ္ေခၚတာပါ) ေရးတာထင္လို႔ပါ ျပီးေတာ့ ဆက္စပ္ျပီးမွ ဦးမြန္က မဟုတ္ဘူးအမ ေရးထားတာ လို႔ေျပာျပပါတယ္ အဲဒါေလး က်ေတာ္ ေပ့ဂ်္ မွာတင္ခ်င္တာ အမ ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္လိုခ်င္လို႔ပါ ကဗ်ာ က ေဒြးခ်ိဳးလိုလို ဘာလိုလို ျဖစ္သြားပါတယ္ အမ သေဘာမတူရင္ေတာ့ မတင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ... (ဒါက သူေရးထားခဲ့တဲ့အတုိင္း မူရင္းပါ)

အဲဒီမွာ က်မတခုစဥ္းစားမိတယ္။ သူတို႔ ဒီကဗ်ာ မူရင္းေလးကို မသိဘူး ထင္တယ္ … သိခ်င္လည္း သိၾကမယ္။ ဒါေပမယ့္ မသိတဲ့ ေမာင္ညီမေလးေတြပါ သိရေအာင္ က်မ တင္ေပးသင့္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးပါ။

လယ္ေတာကအျပန္

ပန္ခ်င္တယ္ ခေရဖူးဆိုလို႔

ေမာင္ခူးကာေပး

မနက္တုန္းဆီက

ေက်ာ့ဆံုးကို ေမာင္ျမင္ေတာ့

သူ႔ဆံပင္ ႏွင္းဆီပြင့္ေတြနဲ႔

ဂုဏ္တင္တယ္ေလး .. ။ ။ ဆိုတဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာေလးပါ။ တူေတာ္ေမာင္ ထူးျမတ္စကားနဲ႔ ေျပာမယ္ ဆိုရင္ ဓနရွင္ ဘက္ကို အေလးသာသြားတဲ့ ခ်စ္သူကို ေထ့တာေပါ့။

အင္း .. အဲဒါနဲ႔ မၿပီးဘူး .. က်မဘာေရးေရး ဘာလုပ္လုပ္ အၿမဲေကာင္းတယ္ ဆိုၿပီး ေျမႇာက္ေပးေနက် ေမာင္ေလး သင္ကာကလည္း (ဒင္းက ရီဆာ့ခ်ာ လုပ္ခ်င္သူထင္ပါ့ .. ဘာေမးေမးရတဲ့ ဗဟုသုတ ဟင္းေလးအိုးေပါ့) က်မဆီ ဒီကဗ်ာနဲ႔သက္ဆိုင္တ့ဲ ကဗ်ာေလး တပုဒ္ပို႔ေပးျပန္တယ္။ အဲသဟာကေတာ့ က်မလည္း လံုးဝမသိပါဘူး။ က်မ အလြန္႔အလြန္ေလးစားအတုယူ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ဆရာႀကီး ေသြတာေဆာ္ (ေသာ္တာေဆြ) က က်မမေမြးခင္ ကတည္းက ဒီကဗ်ာကို ဖ်က္ၿပီးေနတာပါ။ အဲဒါကို သင္ကာေကာင္ေျပာမွပဲ က်မသိတယ္။ အဲဒီ ကဗ်ာေလး ကိုလည္း ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

လယ္ေတာကျပန္
အန္ခ်င္တယ္ ထန္းရည္ဗူးလြယ္လို႕
ေမာင္မူးတယ္ေလး
မနက္တုန္းဆီက
ခ်က္ၾကီးကယ္ျမင္ေတာ့
၀က္နံကင္ရယ္ႏွင့္
ျမည္းလိုက္ခ်င္ေသး။ ။

ဆရာႀကီးကလည္း အဲဂလို ကဗ်ာေတြကို အေတာ္မ်ားမ်ား ဖ်က္ဖူးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ က်မနဲ႔ စိတ္ကူးတူေနလို႔ အရမ္းကို ဂုဏ္ယူရပါတယ္။ က်မကလည္း သူမ်ားပဲဖ်က္ဖ်က္ ကိုယ့္ဘာသာပဲဖ်က္ဖ်က္ .. ဖ်က္ရရင္ကို ႀကိဳက္တာ ဆိုေတာ့ေလ .. ။ အဲလိုလုပ္လို႔ ကဗ်ာဆရာေတြကို ေစာ္ကားျခင္း ေျပာင္ေလွာင္လိုျခင္း အလ်င္း မရွိဘူး ဆိုတာ ႀကိမ္တြယ္ေျပာရဲပါတယ္။ တကယ္လို႔ အဲဒီစကားမွန္ခဲ့ရင္ ေသာ္တာေဆြေလာက္ စာေရး ေကာင္းပါေစ :P ေနာက္လည္း ထပ္ဖ်က္ဖို႔ စီစဥ္ထားတာေတြရွိလို႔ ႀကိဳေျပာထားတာပါ။ ေရးရင္းနဲ႔ေတာင္ တခုသတိရသြားၿပီ ....။

ခ်ိဳးႏွစ္ေကာင္

ထေနာင္းပင္ညီေနာင္က လြမ္းေအာင္ ကူခၽြဲ

ဂြကိုရွာ

မဆလာႏိုင္ႏုိင္အုပ္ပါလို႔

ဘီယာနဲ႔ ဟဲ ..။ ။

စကားႀကံဳလို႔ ျပာေလာင္ကာတြန္းထဲက ရွာေဖြေတြ႕ရွိတဲ့၊ ဖ်က္ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ အဆစ္ထည့္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးက သူငယ္တန္း သင္႐ိုးထဲက ကဗ်ာေလးပါ။ ဘယ္သူေရးလည္းေတာ့ မသိပါ။

ေတာင္ေတာရယ္သာ

မာလာက ႏုထြတ္

တပင္ကိုႏွစ္ပင္ရႊတ္တယ္

ငွက္ေတြက ႁပြတ္ .. ။

အဲဒီကဗ်ာေလးဆိုရင္ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ မူရင္းေတာင္ေမ့ေနၿပီ :P