နင္လားဟဲ့ ႐ႈိင္းဟုတ္ .. ငါလားဟဲ့ တူးတူးသာ
တကယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီတခါေရးတဲ့ ကေမာက္ကမက အင္တာဗ်ဴးဂ်ာနယ္က ထြက္တဲ့အေၾကာင္း ျဖစ္ရမွာ … ။ ဒါေပမယ့္ တေလာကမွ တခုသတိရသြားတာနဲ႔ မထြက္ေသးခင္ ႀကံဳရတဲ့ ထူးထူး ျခားျခား အင္တာဗ်ဴး တပုဒ္အေၾကာင္း ေရးပါဦးမယ္။ ေနာက္တေခါက္မွ ထြက္တာေပါ့ေလ :P
စာနယ္ဇင္းသမားဘဝ ကေမာက္ကမ ၉
အဲဒီကာလ ၂၀၀၁ ဆန္းေလာက္မွာ .. အလကၤာ ဂ်ာနယ္ကို တခုတ္တရ ဖတ္သူေတြကေတာ့ မွတ္မိၾကပါလိမ့္မယ္။ ထူးထူးျခားျခား ေၾကာ္ျငာတခု ပါလာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကုမၸဏီတခု နာမည္နဲ႔ .. (အဲဒီကုမၸဏီနာမယ္ မွတ္မိေပမယ့္ က်မ ထည့္မေရးေတာ့ပါဘူး) အေၾကာင္းအရာက “သီခ်င္းေတြဝယ္မယ္” ဆိုပဲ။
ဒီလိုပါ .. ျမန္မာျပည္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က သီခ်င္းေရးၾကတဲ့ ရြက္ပုန္းသီးေတြရွိေနရင္ အဲဒီ ကုမၸဏီက တလတခါ ဝယ္ပါမယ္။ ဝယ္တဲ့သီခ်င္းအတြက္ သီခ်င္းခ တပုဒ္ကို က်ပ္ တေသာင္း ရပါမယ္။ ဝယ္ၿပီးတဲ့ သီခ်င္းေတြကိုလည္း ဆီးရီးထုတ္ေပးပါမယ္။ “သီခ်င္း” ဆိုတဲ့အသံ ၾကားေတာ့ က်မ အေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားသြားတယ္။
ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ေတြကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးစားသြားတယ္။ ဝါသနာအေလွ်ာက္ သီခ်င္းေတြ ေရးၿပီး ဒီတိုင္း ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ေနေနရတဲ့ .. ဘယ္ကဘယ္လို စရမွန္း မသိတဲ့သူေတြ အတြက္ အခြင့္အေရး တရပ္ပဲေလ။ အဲဒီမွာ စပ္စပ္စုစု က်မလည္း အင္တာဗ်ဴးလုပ္ဖို႔ စတင္ ျပင္ဆင္ ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီကုမၸဏီကေန ဒီေန႔ သူမ်ားနဲ႔မတူ တမူထူးျခားတဲ့ သီခ်င္းေတြနဲ႔ နာမည္ရေနတဲ့ တေယာက္ကို စီးရီးထုတ္ေပးထားကာစပါ။ အဲဒီစီးရီးကလည္း သူမ်ားနဲ႔မတူတဲ့အတြက္ အေတာ္ေအာင္ျမင္တယ္ လို႔ေျပာရမယ္။ ကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္က ႏိုင္ငံေက်ာ္ အဆိုေတာ္ အကယ္ဒမီ မင္းသမီးႀကီး တေယာက္ရဲ႕ ညီမေပါ့ .. သူ႔ ေယာက္်ားကလည္း ေဘ့စ္ ဂစ္တာသမားပါ။
သူတို႔ကုမၸဏီက တာေမြပလာဇာမွာပါ။ အဲဒါနဲ႔ က်မလည္း အင္တာဗ်ဴးအတြက္ ျပင္ဆင္ပါတယ္။ ျပင္ဆင္ၿပီး သူ႔ကိုခ်ိန္းေတာ့ လာခဲ့ဖို႔ေျပာတာနဲ႔ .. မနက္ ႐ံုးမသြားခင္ ဝင္သြားလိုက္ပါတယ္။
သူနဲ႔ေတြ႕ေရာ ဆိုပါေတာ့ ..။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးက က်မရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျဖပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ လူငယ္ ရြက္ပုန္းသီး ေတးေရးေတြကို ေျမေတာင္ ေျမႇာက္ ေပးမွာ ျဖစ္လို႔ .. သူတို႔ လုပ္ငန္းႀကီးကို ဘယ္အေျခအေနထိ ရည္မွန္းထားတယ္ ဆိုတာေတြ ေျပာပါတယ္။ သူက စကားေျပာလည္းေကာင္းပါတယ္။
အလကၤာ ဂ်ာနယ္ကေနတဆင့္ သီခ်င္းေတြကို ဝယ္ၿပီး ..ဘယ္သူ႔သီခ်င္းေတြ ဝယ္တယ္ဆိုတာ လည္း လစဥ္ေဖာ္ျပေပးေနတယ္။ လူငယ္ေတြထဲက သီခ်င္းေရး ဝါသနာပါတဲ့သူေတြအတြက္ သတင္းေကာင္းေပါ့။ က်မလည္း အေတာ္ဝမ္းသာပါတယ္။ ဘာလို႔ဆိုေတာ့ က်မတို႔ လင္မယား အပါအဝင္ က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အဲဒီပိုးေတြ ရွိတာကိုး (ငါတို႔ သီခ်င္းေလးေတြလည္း ပို႔ၾကည့္ဦးမွလို႔ စိတ္ထဲက ေတးထားလိုက္ေသးတာ ဟီဟိ)
ေျပာရင္းေျပာရင္းကေန ဘာေတြေရာက္သြားလဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဂီတကို ဘယ္လို ဝါသနာပါေၾကာင္း .. သူဆိုရင္ အသံ ဘယ္လိုေကာင္းေၾကာင္း .. သူ႔အစ္မ ႏုိင္ငံေက်ာ္ အဆိုေတာ္ႀကီးနဲ႔ အသံတူလြန္းလို႔ လိုက္ကာေနာက္မွာဆိုရင္ လူမွားေၾကာင္း (လိုက္ကာေရွ႕ေတာ့ ထြက္လို႔မရဘူး ဟိုက မင္းသမီး .. သူက အေတာ္ေလး မည္းတယ္)
တခါတေလမ်ား .. သူ႔အစ္မ ဆိုရမယ့္ ဇာတ္ဝင္ေတးေတြဘာေတြ သြင္းဖို႔ျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ့ အသံမွာ ဆိုရဖို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ .. တၿပိဳင္ထဲ ၂ ေနရာ လက္ခံထားမိလိုက္ရင္ လူလံုးမျပရတဲ့ ေနရာမ်ိဳးမွာ သူက လူစား ဝင္ဆိုေပးရ ဆိုပဲ။ က်မမွာ “ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြရွိလား” ဆိုၿပီး ပါးစပ္ကေလး အေဟာင္းသား ေပါ့။
က်မက အင္တာဗ်ဴးပါး မဝေသးေတာ့ စကားကို ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုျဖတ္ရမယ္ဆိုတာ မသိေသးဘူးေလ (ေနာက္ေတာ့လည္း အေတာ္ကၽြမ္းသြားပါတယ္။ ဂလိုပဲ အလုပ္ကသင္တယ္ ဆိုရမွာေပါ့)
သူ႔စကားေက်ာက သီခ်င္းကေန တမ်ိဳးေျပာင္းသြားပါတယ္။ အဲဒီတမ်ိဳးက ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ တမ်ိဳးပါ။ ရႈိင္းဟုတ္ လင္ဇီးဆိုတာကို သိၾကလားမေျပာတတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္ ၉ ႏွစ္ေလာက္က ေခတ္္စားခဲ့တဲ့ လိမ္နည္းတမ်ိဳးေပါ့ (အဲ့လိုေျပာလို႔ နာတဲ့သူေတြရွိရင္လည္း အဲဒီလူ မ်ားကို ရည္ရြယ္တယ္လို႔မွတ္ပါ)
အဲဒီေဆးက ကိုးဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ ေရာဂါအျပင္ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ကိုပါ ေပ်ာက္ႏိုင္သတဲ့။ ၉၆ ပါးထဲ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ မပါေလာက္ဘူး ထင္ပါတယ္ေနာ္။ အဲဒီေဆးဟာ မီဒီယာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ မွာ မေၾကာ္ျငာစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတယ္ဆိုပဲ။ တိုတိုေျပာရရင္ ဒီ ေဆးေကာင္း မေကာင္း ဆိုတာထက္ .. ဒီေဆးကို ေရာင္းဖို႔ လူရွာတဲ့အလုပ္ပါ။
ဘယ္သူ႔ေယာကၡမရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ဘယ္သူေဌးကျဖင့္ ကင္ဆာေရာဂါကို ဘယ္လို အျမစ္က ျပတ္သြားတာ၊ ဒီေဆးကို စြဲေသာက္ရင္းနဲ႔ ဘယ္လိုေရာဂါေတြ စင္တာဆိုၿပီး မစားရ ဝမခန္း ေၾကာ္ျငာရတယ္။ အဲဒီေဆးက အေတာ္လည္း ေစ်းႀကီးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က သိန္း ဆယ္ဂဏန္း ဖိုးေလာက္ ဝယ္ေသာက္ရပါတယ္ (ေပ်ာက္တယ္ ဆိုတဲ့သူကို ဘယ္သူမ မျမင္ဖူးဘူး၊ ၾကားပဲ ၾကားဖူးၾကတာပါ။ တေယာက္ကတေယာက္ တဆင့္ေပါ့)
အဲဒီေဆးကို ေၾကာ္ျငာတဲ့သူက လူေတြကို စိတ္ပါလာေအာင္ ဆြယ္ရပါတယ္။ တေယာက္က ၂ ေယာက္ကို ဆြယ္ .. ေနာက္ ၂ ေယာက္က ၄ ေယာက္ကို ထပ္ဆြယ္ .. ဒီလိုနဲ႔ ပြားရပါတယ္။ လူမ်ားမ်ား ဆြယ္ႏိုင္ေလ အဆင့္ျမင့္ေလေပါ့။ ဘယ္အဆင့္ေရာက္ရင္ လစာ ဘယ္ေလာက္ ရမယ္၊ ဘယ္အဆင့္က မာစီဒီး စီးရမယ္ ဆိုတာေတြလည္း ပါပါတယ္။
က်မပါ အဲဒီရႈိင္းဟုတ္ရဲ႕ လင္ဇီးေဆးအေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာသလိုျဖစ္ေနျပီလားမသိဘူး။ ဒီလိုပါ .. ခုဏက က်မအင္တာဗ်ဴးတဲ့ အန္တီတို႔ လင္မယားက အဲဒီ ရႈိင္းဟုတ္အဖြဲ႕မွာ အေတာ္ေလး အဆင့္ျမင့္ရာထူး ရထားသူေတြပါပဲ။ သူ႔ဘာသာသူ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ အတြင္းအားပဲရရ က်မနဲ႔ မဆိုင္ ေပမယ့္ သူတို႔အဖြဲ႕ဝင္ဖို႔ က်မကိုဆြယ္တာက်ေတာ့ အေတာ္ေလး ဆိုင္ေနပါၿပီ။
အဲဒီေဆးအေၾကာင္းက က်မလည္းအေတာ္ေလး သိထားၿပီးၿပီ။ က်မသူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ .. ညီအစ္မ ဝမ္းကြဲတခ်ိဳ႕ ေတာင္ အဲဒီအလုပ္ထဲ ေမ်ာပါေနခဲ့ၿပီ ..။ သိေပမယ့္ က်မကို စာရြက္ေတြခ်ရွင္းေနတဲ့ သူ႔ကို ျငင္းဖို႔က်ေတာ့ က်မအားနာေနပါတယ္။ က်မ နာရီကို တၾကည့္ၾကည့္လုပ္ရင္း အလုပ္ သြားခ်င္ေနေပမယ့္ ထိုင္ရာကလည္း မထရဲေသးဘူး။ အားနာတဲ့အမႈ (စာနယ္ဇင္းပါး မဝေသးတာ လည္း ပါတယ္)
သူကေတာ့ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ က်မကို ၁ နာရီနီးပါးေလာက္ ဆြယ္တရားေဟာပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေဟာေျပာပြဲကိုလာဖို႔လည္း ဖိတ္ပါတယ္။ ေတာ္ရံုလူဆိုရင္ေတာ့ ေႂကြသြားေလာက္ၿပီ။ က်မ ကေတာ့ အစကတည္းက အဲဒါကိုသိၿပီး လံုးဝ စိတ္မဝင္စားတဲ့သူမို႔လို႔ သူ႔စကားကို အားနာပါးနာ ထိုင္နားေထာင္ ေနရံုကလြဲၿပီး စိတ္ညစ္ေနရံုပါပဲ။ အလုပ္ကလည္း သြားခ်င္ေနၿပီ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကယ္တင္ရွင္တေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ သူ႔ဆီကိုဧည့္သည္ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး (အဲ့ကေနစၿပီး ဘယ္လို ေရွာင္ရ တိမ္းရမယ္ဆိုတာ သိတာပဲ) ႏႈတ္ဆက္ ထလစ္ခဲ့တာပါ။
႐ံုးကိုေရာက္တာနဲ႔ သူ႔အင္တာဗ်ဴးကိုေရး .. ဂ်ာနယ္မွာ ေနာက္တပတ္ ထည့္ .. ၿပီးေတာ့ ဘာမွ မၾကာဘူး အလကၤာက လစဥ္ပါေနက် သီခ်င္းဝယ္တဲ့ အစီအစဥ္လည္း ဘာသံမွ မၾကားရေတာ့ဘူး .. ၊ တာေမြပလာဇာက သူ႔႐ံုးခန္းလည္း ဘာျဖစ္သြားတယ္မသိဘူး။ အဲ … ေနာက္ေတာ့ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္မွန္းကို မသိပါဘူး။
အင္း ျမန္မာျပည္မွာ သမား႐ိုးက် မဟုတ္တာေတြ ထထ မလုပ္နဲ႔ … လို႔ သတိေပးလိုက္သလိုပဲ။ က်မလည္း သခၤန္းစာအသစ္ေတြ ရလို႔ေပါ့ … ။
ဟီဟိ .. အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ .. က်မတို႔လည္း သီခ်င္း ၃ ပုဒ္ ေရာင္းဖို႔ သြားေပးထား လိုက္ေသးတယ္။ အစေတာင္ ရွာမရပါဘူး .. ကေမာက္ကမ ႏုိင္လုိက္ပံုမ်ား ဆိုတာ ..။ ။
Tuesday, March 24, 2009
|
Labels:
ျဖတ္သန္းမႈစာစု
|
This entry was posted on Tuesday, March 24, 2009
and is filed under
ျဖတ္သန္းမႈစာစု
.
You can follow any responses to this entry through
the RSS 2.0 feed.
You can leave a response,
or trackback from your own site.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
ပုလဲ ဆိုတဲ့ network marketing ေတာ့ ေသခ်ာႀကံဳဖူးရဲ့။
ရွိဳင္းဟုတ္ လင္ဇီးလဲ ၾကားဖူးတာ ၾကာပါၿပီ :D
စာနယ္ဇင္းသမား အင္တာဗ်ဴ၀ါ ပါး ၀တယ္ဆိုတာ အျဖတ္အေတာတ္ အေရွာင္အသိမ္း ေကာင္းတာကို ဆိုလိုတာကိုး...
:D အေတြ႕အၾကံဳေလး ဖတ္သားသြားပါတယ္
အမ မွတ္သားစရာပါပဲ အင္တာဗ်ဳးမယ့္လူ marketing အဆင္းခံလုိက္ရတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ အေရွာင္အတိမ္းကြ်မ္းေပလို႕..
လင္ဇီးနဲ႕မမိေပမယ့္ သီခ်င္း (၃ )ပုဒ္ ဆံုးသြားတာကိုး.. အိ
အေပါဂိုဏ္းခ်ဳပ္ထိပ္ေခါင္ မမတူးတူးသာ ခင္ဗ်ား
ဒီေန႔ ေန႔လယ္က မဆုမြန္ က သူ႔ဂ်ီေတာ့ခ္ ရဲ႕ မက္ေစ့ခ်္ မွာ အမ ေရးထားတယ္ဆိုတဲ့ စာေလး တပိုင္းတစ ကိုတင္ထားပါတယ္
အဲဒါေလးကို က်ေတာ္ က ျမင္ျပီးသကာလ
ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိ နဲ႔ ေကာက္ျပီးလက္တန္းေလး ဒီလိုဆက္စပ္ထားပါတယ္
အစကေတာ့ ဦးမြန္ (မဆုမြန္ ကိုက်ေတာ္ေခၚတာပါ) ေရးတာထင္လို႔ပါ
ျပီးေတာ့ ဆက္စပ္ျပီးမွ ဦးမြန္က မဟုတ္ဘူးအမ ေရးထားတာ လို႔ေျပာျပပါတယ္
အဲဒါေလး က်ေတာ္ ေပ့ဂ်္ မွာတင္ခ်င္တာ အမ ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္လိုခ်င္လို႔ပါ
ကဗ်ာ က ေဒြးခ်ိဳးလိုလို ဘာလိုလို ျဖစ္သြားပါတယ္
အမ သေဘာမတူရင္ေတာ့ မတင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ...
ေက်းလက္ျမိဳ႕ျပ
လယ္ေတာကအျပန္
စားခ်င္တယ္ ဖာေပါင္းစင္းဆိုလို႔
ေမာင္႐ိုက္ကာေပး
မနက္တုန္းဆီက
ေက်ာ့ဆံုးကိုေမာင္ျမင္ေတာ့
သူ႔စားပြဲမွာ ဟမ္ဘာဂါနဲ႔
ဂုဏ္တင့္တယ္ေလး ...။ ။
Central ကအျပန္
၀ယ္လာတယ္ Burger King
ခ်စ္တဲ့သူမင္းအတြက္
၀ယ္ခဲ့တဲ့ေမာင္ေမာင့္မွာ
စားပြဲေပၚလက္ဖက္ ကိုေတြ႕ေတာ့
ရင္ခြင္ကို ေျခစံုကစ္သလို
မ်က္ေမွာင္က တင္း။ ။
တီ ခ်မ္း
အခုမွဖတ္လိုက္မိလို႔ အမေရ ..
က်မရဲ႕ အေမလည္း အဲဒီအမ်ဳိးသမီးႀကီးေလေၾကာမွာ ေမ်ာခဲ့ရဖူးတယ္။
ေဒၚ - ျပံဳး မဟုတ္လား။ :)
သူက အိမ္တိုင္ယာေရာက္ကို လာေျပာတာ။ အေမကေတာ့ အားနာလို႔ သူ႔ဆီက လက္ဖက္ေျခာက္ထုတ္ေတြ ၀ယ္လိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သိပ္ေတာင္ မေသာက္ျဖစ္ဘူး။ မႈိတက္သြားလို႔။
nice experience :D
ျမန္မာျပည္မွာ ရိႈင္းဟုတ္ ေပါက္သြားတာ
အလုပ္လက္မဲ့ေတြမ်ားေတာ့ အဲဒါကိုစိတ္၀င္စားသြားတယ္ ထင္ပါတယ္
စည္းရံုးေရးကေတာ့တကယ္ေကာင္း အေဟာေကာင္း အေျပာေကာင္း ေရာဂါအတြက္ ေကာင္းမေကာင္း မသိ
အစည္းအေ၀းတခုခုဆိုရင္ ေညာင္ ႏွစ္ပင္ထက္ေတာင္ပို ေသး မန္းမွာဆို ရွယ္ေဆာက္ထားတာ ေရာက္ရင္ ၀င္ၾကည္႔ပါအံုး
Post a Comment