Tu Tu Tha: အက္ေဆး ၁

အက္ေဆး ၁

တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ကေလးလုပ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ အၿမဲ အပ္ဒိတ္ လုပ္ေနသင့္တာပါ။ လုပ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြကို အရမ္းအားက်မိေပမယ့္ အလြန္အပ်င္းႀကီးတဲ့က်မက စိတ္ထဲကပဲ စာေတြေရး စာေတြတင္ လုပ္ေနၿပီး လက္ေတြ႔မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ပိုဆိုးတာက ဒီရက္ပိုင္းမွာ တျခားအလုပ္ေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေနေတာ့ ဘေလာ့ကိုမလုပ္ျဖစ္ဖို႔ ကိုယ့္ဖာသာ အေၾကာင္းျပစရာ ေကာင္းေကာင္းရေနေတာ့တာေပါ့။ တကယ္ေတာ့လည္း ဘယ္သူကမွ က်မကိုအပ္ဒိတ္လုပ္ပါလို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာရေအာင္လည္း က်မဘေလာ့က ၾကည့္တဲ့သူလည္း သိပ္ရွိပံုမရပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ အားလည္းမငယ္ပါဘူး။ စိတ္လည္းမညစ္ ပါဘူး။ (မ်က္ႏွာကေတာ့ ဒီလိုေျပာင္တာ) မဂၢဇင္းေတြမွာ ေရးတုန္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အတင္းပဲ လက္ဖက္ရည္တုိက္ၿပီး ဖတ္ခ်င္မွန္းမသိ မဖတ္ခ်င္မွန္းမသိ ဖတ္ခိုင္းတာပါ။ ခုေတာ့ လင့္ေတြ အတင္းပို႔ေပးလည္း ဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မဖတ္ရင္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ လက္ဖက္ရည္လည္း တိုက္လို႔မရ။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ပါခဲ့ဖူးတဲ့ ဝတၳဳေလးတခ်ိဳ႕ မွတ္တမ္းပံုစံေလး ရွိ ၿပီးေရာဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘာသာတင္ ကိုယ့္ဘာသာ ဖတ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားေပးေပါ့။ တေန႔ကေတာ့ မမိုးခ်ိဳသင္းရဲ႕ဘေလာ့ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဝင္ဖတ္မိတယ္။ အားပါး ေကာင္း လိုက္တာဆိုတာ… ေကာင္းလည္းေကာင္း မ်ားလည္းမ်ား..ေကာင္းမ်ားေပါ့။ ဒါမ်ိဳးက ေတာ္ေတာ္ ရွားပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ကို ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေလး လွမ္းေျပာ မိေတာ့.. သူက တေန႔တပုဒ္ တင္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္တဲ့..။ ဘုရား ဘုရား အားက်လိုက္တာ..။ က်မကေတာ့ အားက်တယ္ အားက်တယ္ အားက်႐ံုပဲ တတ္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္ ဆိုတဲ့သီခ်င္း ကိုပဲ အခါခါ ဆိုေနမိေတာ့တယ္။ ကိုယ္မွမလုပ္ႏိုင္ဘဲေလ။ စိတ္ေတာ့ မပ်က္ပါဘူး။ ဘယ္ရမလဲ။ အားက်တာ အရွိန္ေလးရတုန္း တပုဒ္ေလာက္ေတာ့ တင္ဦးမွ ဆိုၿပီး အားတက္သေရာ စဥ္းစားမိတယ္။ ငယ္ငယ္က စာေမးပြဲက်ရင္ ေနာက္ႏွစ္ ငါဒီလုိ မျဖစ္ေစရဘူး ဆိုၿပီး က်ံဳးဝါးသလိုေပါ့။ ႏွစ္စမွာ စာေတြ အသည္းအသန္က်က္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒံုရင္း ဒံုရင္း (က်မလို က်ဖူးတဲ့သူေတြ သိမွာပါ)။ တင္မယ္ေဟ့ဆိုေတာ့ က်မမွာ ဝတၳဳ ေလးေတြက ရွိေပမယ့္ စာ႐ိုက္ၿပီးတာ အဆင္သင့္ကမရွိျပန္… ။ ဒါနဲ႔ ဇနကၠထံုး ႏွလံုးမူၿပီး မေလွ်ာ့ေသာဇြဲနဲ႔ မိုးမခ မီဒီယာမွာ (ဇူးလူး) ဆိုတဲ့ ကေလာင္နာမည္နဲ႔ ေရးခဲ့တဲ့ အက္ေဆးေလးကိုပဲ အားက်ိဳးမာန္တက္ ျပန္ဆြဲတင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအက္ေဆးေလးက မွတ္မွတ္ရရ မႏွစ္က က်မအသက္ ၃၆ ႏွစ္ တိတိ ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေရးတာပါ။ ခု ဒီလမွာ က်မအသက္ ၃၇ ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ မႏွစ္ကထိ က်မဟာ အႀကိမ္ေပါင္း ၃၆၀၀ မက လိမ္ညာခဲ့ ဖူးတယ္ဆိုရင္ ဒီႏွစ္ထိဆိုေတာ့ ၃၇၀၀ ထက္မနည္း လိမ္ညာခဲ့ၿပီလားလို႔ ကုိယ့္ကိုယ္ကို္ယ္ ေမးၾကည့္မိတယ္။ (ေမးသာေမးတာ ျပန္ေတာ့မေျဖဘူးေနာ္)။ အဲဒီအက္ေဆးေလးက က်မတို႔ငယ္ငယ္က ေရးခဲ့တဲ့ My self ေပါ့။ “က်မ၏ အ ေၾကာင္း ” ကို က်မဘေလာ့ထဲ မ်က္ေစ့လည္ လမ္းမွား ဝင္လာတဲ့သူေတြ ဖတ္ၾကည့္ေပးပါဦး

က်မ၏အေၾကာင္း

ဇူးလူး ဇန္န၀ါရီ ၁၂၊ ၂၀၀၈

၂၀၀၇၊ ၾသဂုတ္လတြင္ က်မအသက္၃၆ႏွစ္ျပည့္ၿပီိိ။ က်မတြင္ အေမ၊ အကိုတေယာက္၊ ေမာင္တေယာက္၊ ခင္ပြန္းသည္၊ သားႏွစ္ေယာက္တုိ႔ ရွိသည္။ က်မအသက္၃၆ႏွစ္တြင္ က်မ၌ သူငယ္ခ်င္း ၃၆ေယာက္မက ရွိေနၿပီး မိတ္္္ေဆြဟု ထင္ရသူလည္း ၃၆ေယာက္မက ရွွွိေနကာ၊ ရန္သူဟုထင္ရသူ ၃၆ေယာက္နီးပါးခန္႔ ရွွွိသည္။ (ထိုအခ်က္မွာ က်မ၏ အထင္သာျဖစ္၏)။

တခ်ိဳ႕ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ က်မကခင္၍ က်မကိုမခင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး အခ်ိဳ႕မွာ က်မကို သူတို႔ကခင္၍ က်မက ျပန္ခင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ခင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရျခင္းမွာ ထိုသူတို႔ စိတ္မေကာင္းမွာ စိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထို႔အတြက္ က်မ အနည္းငယ္ လိမ္လည္ရပါသည္။ က်မသည္ အသက္ ၃၆ႏွစ္အရြယ္တြင္ ပိပိရိရိ လိမ္ညာေျပာဆုိေနတတ္ၿပီျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္ထိ က်မ အႀကိမ္ေပါင္း ၃၆၀၀ မက လိမ္ညာၿပီးၿပီ ျဖစ္သည္။

တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားမွာ အမွန္တရားကို ေျပာဆုိ၍ မရေသာေၾကာင့္ လိမ္ညာရျခင္းသာျဖစ္ရာ ထို႔အတြက္ က်မ အနည္းငယ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်မႏႈတ္ဖ်ားမွ လိမ္လည္သည့္ စကားမ်ားကို ကၽြမ္းက်င္ ပိုင္ႏိုင္စြာ ေျပာဆိုေနတတ္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အံ့ၾသစြာ သိလိုက္ရပါသည္။ က်မ အသက္၃၅ႏွစ္ အရြယ္တြင္ က်မ၌ သားတေယာက္သာ ရွိေသးၿပီး ထိုကာလက က်မအတြက္ တစံုတရာ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါ။ ထူးထူးျခားျခား မျဖစ္ဆိုေသာ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ လိမ္ညာသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားလည္း ပါပါသည္။ လိမ္ညာသည့္ အလုပ္မွာ က်မအတြက္ ဘာမွ မထူးျခားေသာ အလုပ္ျဖစ္ပါသည္။

က်မအသက္ ၃၄ႏွစ္တုန္းက က်မ၏ အကို အနည္းငယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္သည္။ ထိုႏွစ္က က်မ၏ ေယာကၡမႀကီး အဆုတ္ကင္ဆာျဖင့္ ကြယ္လြန္သည္္္။ ထို႔အတြက္ က်မ စိတ္မေကာင္း(အမွန္တကယ္) ျဖစ္ရသည္။ သူမႏွင့္က်မက ေခၽြးမႏွင့္ ေယာကၡမ ဆက္ဆံေရးထက္ ပိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ က်မက သူမကို သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လိုပါ ခင္သည္။ က်မ၏အသက္ ၃၃ႏွစ္၊ ၃၂ႏွစ္၊ ၃၁ႏွစ္၊ ၃၀ ပံုမွန္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ ထူးျခားမႈ တစံုတရာမရွိလွပါ။ ထိုုုအခ်ိန္ကလည္း လိမ္ညာမႈမ်ား ရံဖန္ရံခါ ျပဳလုပ္ေနၿပီိိး သိပ္မထူးျခားေသာ ကိစၥရပ္မ်ားထဲတြင္ ထိုလိမ္ညာမႈကို ထည့္သြင္း၍ ရေနၿပီျဖစ္သည္။

က်မ၏အသက္၂၉ႏွစ္တြင္ သားႀကီးကို ေမြးသည္။ ထိုကိစၥရပ္ကေတာ့ က်မအတြက္ အလြန္ထူးျခားသည့္ ျဖစ္ရပ္ တခုဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သားဦိးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်မတို႔လင္မယား အ႐ူးအမူးျဖစ္ကာ ကေလးႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အဆိုအမိန္႔မ်ားကို အိမ္အႏွံ႔ လိုုုုုုက္လံ ခ်ိတ္ဆြဲၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ ပါးရွန္းကဗ်ာဆရာတေယာက္၏ အဆိုအမိန္႔တခုလည္း ပါလာသည္။ ထိုအဆိုအမိန္႔က “လိမ္တာမႀကိဳက္ရင္ အမွန္တရားကို လက္ခံလိုက္ပါ” ဟူ၍ျဖစ္၏။ က်မ ထိုစာတန္းကို အလြန္သေဘာက်သည္။ သားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထိုစကားအတိုင္း လိုုုုက္နာက်င့္သံုးၾကရန္ က်မတို႔ လင္မယား ကတိျပဳခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး ထိုကတိကို မတည္ခဲ့ၾကပါ။ တဦးကိုတဦးလိမ္ညာ၍ ကတိေပးခဲ့ၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။
အသက္၂၈ႏွစ္အရြယ္တြင္ က်မ စာေပေလာကသို႔ စတင္ေျခခ်မိသည္။ က်မကခ်စ္ေသာ၊ က်မကိုခ်စ္ေသာသူႏွင့္ လက္ထပ္သည္။ (ထိုအခ်က္မွာ က်မ၏ထင္ျမင္ခ်က္သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မွားခ်င္လည္း မွားႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အသက္၃၆ႏွစ္အရြယ္၊ အိမ္ေထာင္သက္ရွစ္ႏွစ္တြင္ က်မ ထိုစကားကို အနည္းငယ္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေျပာႏိုင္ေနၿပီျဖစ္၏။) ထိုကာလမ်ားတြင္လည္း လိမ္လည္ေျပာဆိုမႈတခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မေကာင္းသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ တစံုတရာမပါပါ။

အသက္၂၇ႏွစ္တြင္ က်မကိုခ်စ္ေသာသူတေယာက္ကို က်မကမခ်စ္ဘဲႏွင့္ ခ်စ္ပါသည္ဟု ေျပာမိခဲ့သည့္အတြက္ အမွန္တရား ေပၚေပါက္ခဲ့ရသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္မွာ က်မ၏လိမ္လည္မႈ မတတ္ကၽြမ္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ဟု ထင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသူက က်မကို ဆက္လိမ္ေစခ်င္ခဲ့သည္။ က်မက ၾကာၾကာ မလိမ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။

က်မအသက္၂၆ ႏွစ္တြင္ေတာ့ ငါးႏွစ္ တိတိ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လိမ္ညာခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္တခုကို ေျဖရွင္းခဲ့သည္။ က်မသည္ တပါးသူမ်ားကို မလိမ္ခင္ကပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ငါးႏွစ္လိမ္ခဲ့သည္။ ထို႔အတြက္ပဲ လိမ္ျခင္းအတတ္ပညာ၌ တဖက္ကမ္းခတ္ခဲ့သည္လားမသိ၊ ငါးႏွစ္တိတိ လူတေယာက္ကိုခ်စ္သည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လိမ္ညာခဲ့ၿပီးမွ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ထိုျဖစ္ရပ္ေပၚေပါက္၍ ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်မ၏ အသက္ ၂၆ မွ ၂၁ႏွစ္အခ်ိန္မ်ားကို က်မကိုယ္က်မ ျပန္လည္လွည့္ဖ်ားကာ ေမ့ထားလိုုုက္ပါမည္။

၂၁ႏွစ္အရြယ္တြင္ က်မ၏ဘ၀၌ ႀကီးမားေသာအေျပာင္းအလဲႀကီးတခု ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ကံၾကမၼာ၏လွည့္ဖ်ားမႈကို အႀကီးအက်ယ္ခံခဲ့ရသည္။ ထိုႏွစ္က က်မ၏အေဖ ကြယ္လြန္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုျဖစ္ရပ္မွာ က်မအတြက္ အစားထိုးမရႏိုင္ေသာ ဆံုး႐ံႈးမႈႀကီးတရပ္လည္း ျဖစ္၏။

ထို ေရွ႕ႏွစ္ပိုင္းမ်ားတြင္မူ က်မ၏ဘ၀မွာ သာသာယာယာ၊ အပူအပင္ ကင္းမဲ့လွသည္။ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာျဖင့္ မေနရေသာ္လည္း မိခင္၊ ဖခင္တုိ႔၏ အရိပ္ေအာက္တြင္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ခဲ့ရသည္။ ထိုကာလမ်ားက က်မတြင္ အေသးစား လိမ္ညာမႈေလးမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း က်မ၏ မပိရိမႈေၾကာင့္ ေပၚေပါက္ခဲ့ရသည္က မ်ားသည္။ မေျပာပေလာက္သျဖင့္ မေဖာ္ျပလိုေတာ့ပါ။

ခုအခ်ိန္တြင္ က်မသည္ လိမ္ျခင္းအတတ္ပညာကို တဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္ခဲ့သလို၊ လိမ္ရသည့္အလုပ္ကိုလည္း အေတာ္ပင္ ၀ါသနာပါခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ က်မ၏ႏႈတ္ဖ်ားမွ အလိမ္အညာမ်ား ေရွာေရွာရွဴရွဴ ထြက္သြားတတ္ၿပီး တခါတရံ ထိုအလိမ္အညာတို႔ကို အမွန္တရားဟုပင္ ထင္ေနမိေသးသည္။ ၀တၳဳုေရးရသည္ကို ၀ါသနာပါလွေသာ က်မအေနျဖင့္ လိမ္လည္ျခင္းက ေတာ္ေတာ္ေလး အေထာက္အကူ ျဖစ္ပါသည္။

က်မတြင္ အမွန္တရားေၾကာင့္ ျပႆနာျဖစ္ရသည္က လိမ္လည္ျခင္းေၾကာင့္ ျပႆနာ ျဖစ္ရသည္ထက္ အႀကိမ္ ပိုမ်ားေနသည္မွာ ထူးျခားလွသည္။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္၏ အေၾကာင္းကို အမွန္အတိုင္း ေနာက္ေျပာင္၍ စာထဲ ထည့္ေရးလိုုုက္မိေသာေၾကာင့္ ေျခာက္လေလာက္ မေခၚမေျပာဘဲေနသည္ကို ခံရဖူးသည္။ ထိုုု သူငယ္ခ်င္းကိုုု ေခ်ာ့သည့္အေနျဖင့္မဟုတ္ဘဲ ေျမွာက္ပင့္ေရးေပးလိုုက္ရာ သူက ျပန္ေခၚသည့္အျပင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားထဲတြင္ က်မကိုအခင္ဆံုးဟုပင္ ဆိုလိုက္ေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တခါတရံ မလိမ္ခ်င္ပါဘဲ မျဖစ္မေန လိမ္လိုက္ရသည္မ်ားလည္း ရွိေနျပန္သည္။ စိတ္မေကာင္းပါ။

က်မကလိမ္သေလာက္ က်မကိုလိမ္မွာကိုေတာ့ အလြန္ေၾကာက္ပါသည္။ က်မ၏ခင္ပြန္း၊ က်မ၏သားတိုုု႔က က်မကို အေသးစားလိမ္ညာမႈကေလးမ်ား ျပဳလာလ်င္ပင္ က်မ ခြင့္မလြတ္ပါ။ က်မကို လိမ္လို႔မရေအာင္ ဘက္ေပါင္းစံုက ေထာင့္ေစ့ေစ့ အကာအကြယ္မ်ား ယူထားပါသည္။ သို႔ေသာ္ တခ်ိဳ႕ေသာ လိမ္ညာမႈမ်ားကိုမူ အ႐ံႈးေပးရသည္။ က်မအ႐ံႈးေပးရေသာ လိမ္ညာမႈမ်ားတြင္ ေျဗာင္လိမ္ျခင္းမ်ား ပါ၀င္သည္။ လိမ္ေနသည္ကို သိသိႀကီးႏွင့္ ခံရခက္စြာ ၿငိမ္ေနရသည့္ အခါမွာေတာ့ က်မအေနျဖင့္ ၀ဋ္လည္သည္ဟုသာ ခံယူႏိုင္ေတာ့သည္။
က်မအသက္ ၃၆ ႏွစ္တြင္ အႀကိမ္ေပါင္း ၃၆၀၀ မက လိမ္ညာၿပီးေသာအခါ ေရွ႕ဆက္ က်မ ဘယ္ေလာက္ လိမ္ရဦးမလဲ က်မသိခ်င္လာသည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မအသက္ရွင္ေနသ၍ ဆက္လိမ္ေနရဦိးမည္။ က်မက မလိမ္ခ်င္တာေတာင္ အလိမ္ခံခ်င္သူမ်ား ရွိေနသျဖင့္ လိမ္ကိုုလိမ္ရမည္ျဖစ္သည္။ က်မ၏ဘ၀စာစီစာကံုးထဲတြင္ “လိမ္” ဟူေသာစကားကို ဖယ္ထုတ္လိုက္ပါက ဘာမွ က်န္ေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္းကို ၀မ္းနည္းစြာ သိလိုက္ရခ်ိန္တြင္ က်မအသက္ ၃၆ႏွစ္ တင္းတင္း ျပည့္ၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤစာကို က်မေရးျဖစ္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ စာဖတ္သူကို ၀န္ခံစရာတခု ရွိေသးသည္၊ ထိုအရာမွာ က်မေရးခဲ့ေသာ အထက္ပါစာစုတခုလံုး အမွန္မ်ားခ်ည္းဟု မယူဆေစလိုျခင္းပင္။

(အသက္၃၆ႏွစ္အရြယ္တြင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အလိမ္ပါရဂူဘြဲ႕ အပ္ႏွင္းလိုက္ေသာ ဇူးလူး ကိုယ္တိုင္ ေရးသားသည္။)

4 comments:

Anonymous said...: အစ္မေ၇ အက္ေဆးေလး က တစ္ကယ္ေကာင္းတယ္ (လိမ္ေျပာတာမဟုတ္ေျမွာက္ေျပာတာလဲမဟုတ္)
မုသားမပါလကၤာမေခ်ာဆိုတဲ့စကားလဲရွိသကိုး :P; August 19, 2008 at 12:37 AM
Moe Cho Thinn said...: ညီမေရ
မိုးမခမွာ အဲဒီအက္ေဆးေလးပါကတည္းက ဇူးလူးဆိုတာ ဘယ္သူပါလိမ္႔လို႔ ေတြးေနတာ။ ေကာင္းလြန္းလို႔ပါ။ (မလိမ္ပါဘူး၊ ကိုယ္တကယ္ အေကာင္းေျပာတာ..)
စာေတြေရးပါ ညီမ၊ ကိုယ္ စိတ္ပါတုန္းေလး ေရးျဖစ္တာ၊ အမလဲ ဒီလိုပဲ၊ စိတ္မပါရင္ ေရးခ်င္မွ ေရးေတာ႔မွာ။ အခုေတာ႔ ေရးခ်င္စိတ္ ရွိေနတုန္းေလးမို႔။ ေရးခ်င္စိတ္မရွိေတာ႔ရင္ ဘယ္သူဘယ္လို တုိက္တြန္းတြန္း၊ ေရးကို မေရးဘူး။; August 19, 2008 at 12:50 AM
Htoo Myat said...: ကြ်ႏု္ပ္၏ အေၾကာင္း ထက္စာရင္ ကြ်ႏု္ပ္လိမ္သည့္ အေၾကာင္းမ်ား ဆို ပိုမိုက္မယ္ထင္သဗ်ိဳ႔... ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ အက္ေဆးေလးပါ။; August 19, 2008 at 10:39 AM
စူး said...: အမေရ.. အရမ္းဖတ္ေကာင္းတယ္။ ေနာက္ေန့မွ က်န္တာေတြ လာဖတ္ရဦးမယ္
ၾကိဳက္လြန္းလို့ bookmark ထဲကိုထည့္ထားလိုက္ရပီ.; August 19, 2008 at 7:28 PM

Wordpress Themes

အက္ေဆး ၁

4 comments:

ေဘာ္ေဘာ္ ဘေလာ့ဂါေတြ

ဘုလိငြစ ေရးခဲ့ၾကပါ

Labels

Blog Archive

Followers