ေမေမ့အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္
ဒီေန႔ က်မ ေမေမ၏ ၆၅ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ျဖစ္သည္။
ေမေမ့ကို လြမ္းသည္။
အစ္ကိုႏွင့္ေမာင္ၾကားမွာ တဦးတည္းေသာသမီး ျဖစ္သည့္ က်မကို ေမေမက တိုးတိုးေဖာ္လုပ္ခ်င္ေသာ္လည္း က်မက အေမ့နား မကပ္။ ခုလို ရပ္ေဝးေျမျခား ေရာက္ေနလို႔ မကပ္ျဖစ္တာထက္ အတူရွိေနစဥ္ကတည္းက ေမေမ့နားကို က်မ လိုအပ္မွသာ ကပ္ၿမဲ။ ေမေမက သားသမီး ၃ ေယာက္တြင္ က်မ ဒုကၡကို အခံစားရဆံုးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေမေမက ဘယ္တုန္းကမွ က်မ ဒုကၡမ်ားကို မညည္းညဴ ...။
ခု က်မ သားေတြက ေမေမႏွင့္အတူ ...။ ေမေမ့အရိပ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ရွိေနသည္ဟု စိတ္ခ်စြာျဖင့္ က်မ ေနာက္ဆံမတင္းဘဲ အလုပ္လုပ္ႏုိင္သည္။ ထို႔အတြက္ ေမေမ့ကို က်မ ေက်းဇူးတင္သည္။
တခါတုန္းကေတာ့ က်မက အေမ့အေပၚ အလြန္ဆိုးသူ ... သမီးဆိုးေပါ့။ အေမ့နားကို ကပ္၍ တြတ္တီးတြတ္တာ မေျပာေသာ သမီး ... ။ အေမကို အၿမဲ ဆရာလုပ္ေသာသမီး၊ အေမၾကည့္မရေသာ သမီးျဖစ္သည္။
ေမေမက အလွႀကိဳက္သေလာက္ က်မက ဆန္႔က်င္စြာ (တမင္ဆန္႔က်င္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္) အလွမႀကိဳက္။
အပ်ိဳတုန္းက အလုပ္လုပ္စဥ္ က်မရသည့္ လခကို က်မႀကိဳက္ေသာ စာအုပ္မ်ား စိတ္ႀကိဳက္ဝယ္ၿပီးမွ အေမ့ကိုေပးသည္။ အေမႏွင့္က်မ တက်က္က်က္၊ ဘယ္ေတာ့မွမတည့္ ..။ အေဖကိုပဲ အထင္ႀကီးသည့္ က်မက အေမေျပာသမွ် အကုန္ ဆန္႔က်င္သည္ ... ။
တခါမွာေတာ့ က်မတို႔ ခရီးရက္ရွည္ ထြက္ၾကရသည္ ... တလေက်ာ္ၾကာသည္။ ထုိအေတာအတြင္း မိခင္မ်ားေန႔ႏွင့္ ႀကံဳေတာ့ ႀကံဳရာၿမိဳ႕တၿမိဳ႕က ဘုရားေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ မိခင္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳအစီအစဥ္လုပ္သည္။ အဲလိုက်ေတာ့ က်မ အေမ့ကို သတိရကာ မ်က္ရည္က်မိျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ အေမကို က်မတမ္းတတာ ခဏသာ ..။ ျပန္လာေတာ့ ဒုံရင္း ဒံုရင္း က်မႏွင့္ အေမ တက်က္က်က္ ျဖစ္ၾကျပန္သည္။
က်မ အေမက မဟုတ္တာမွန္သမွ် ေခါင္းငံု႔မခံဆိုသည့္ လူစားျဖစ္သည္။ မဟုတ္ဘူးထင္လွ်င္ အေမက ဘယ္သူ႔အတြက္ ျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းခံဝင္ေျပာတတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေမက ေဆြမ်ိဳးမ်ားၾကားတြင္ ရြ႔ံေၾကာက္အျဖစ္ခံရသည္။ ေမေမ့ကို လန္႔ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ လူမုန္းမ်ားသည္။ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမမ်ားက မႀကိဳက္။ ကိုယ္ႏွင့္မဆုိင္လွ်င္ အသာေလး ၿငိမ္ေနေစခ်င္သည္။ ေမေမက မရ ...။ တခါလည္း ေမေမ့ ေမာင္အငယ္ကို ေမေမ့အစ္ကို က်မဘႀကီးက အႏိုင္က်င့္ေနသည္။ ေမေမက မခံႏုိင္ျဖစ္ကာ ဝင္ေျပာသည္။ ဇာတ္လမ္းဆံုးေတာ့ ထုိညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားၿပီး ေမေမ့ကို က်မ ဘႀကီးက မေခၚ မေျပာျဖစ္သြားသည္။
ေနာက္တခု ေမေမ့အက်င့္က ေဆြမ်ိဳးမ်ားထဲမွ ညီမ၊ တူမမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ “သေဘာမတူဘူး” ဆိုတာႏွင့္ အရင္စျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ သေဘာမတူျခင္းက သူ႔ ညီမ၊ တူမမ်ားကို ႏွေမ်ာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ ဘယ္လိုပဲ သေဘာမတူမတူ ထိုစံုတြဲက ယူျဖစ္ၾကသည္သာ။ ေမေမ့မွာသာ ထို စကား တဘက္နားသို႔ ေရာက္သြားသျဖင့္ တဘက္သားက မွတ္သားထားၿပီး တသက္လံုး မုန္းတာ ခံရေတာ့သည္။
ေမေမ့ညီမအငယ္ က်မ အေဒၚ အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့ ေမေမက “သေဘာမတူဘူး” ဆိုတာႏွင့္ ဖ်က္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း သူတို႔ ႀကိဳက္ၾကေတာ့ ယူျဖစ္ၾကတာပါပဲ။ က်မအေဒၚ၏ ခင္ပြန္းက ေမေမႏွင့္ ေမာင္ႏွမလို ေနသူ ... ။ ေဘာမတူဘူး ဆိုသည့္ စကားတခြန္းကို ထိုဦးေလးက မွတ္သားထားကာ သူေသသည္အထိ တဖြဖြ ေျပာေလ့ရွိသည္။ “နင္တို႔ အေမက ငါနဲ႔ နင့္အေဒၚကို သေဘာတူတာမဟုတ္ဘူး” ဆိုသည့္စကား အၿမဲေျပာသည္။ ဒါလည္း ေမေမက မမွတ္ .. ေနာက္ထပ္ တူမေတြ ေယာက္်ားယူခါနီးတိုင္း ေျပာၿမဲ။
တူမေတြေတာင္ ေျပာမွေတာ့ သမီးအရင္းေခါက္ေခါက္ က်မကိုလည္း “သေဘာမတူဘူး” ဟု မေျပာဘဲမ်ားေနမလားဟု မထင္လိုက္ပါႏွင့္။ ေမေမကလည္း ေျပာသည္။ က်မကလည္း ယူသည္။ သေဘာမတူဘူး ဟု အက်င့္အတိုင္း ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ေမေမက ထို တူသားမက္မ်ားႏွင့္ သားမက္ကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္သည္။ ဂရုလည္းစိုက္သည္။ ေကၽြးစရာရွိလည္း ေကၽြးသည္။ ေမြးေန႔ကအစ မွတ္သားထားသည္။ သို႔ေပမယ့္ သေဘာမတူဘူး ဆိုတာကေတာ့ ဆက္ေျပာေနေသးသည္။
က်မမွတ္မိသေလာက္ ေမေမက က်မပါပါကို အလြန္ခ်စ္သည္။ ေမေမက ပါပါ့ထက္ ၈ ႏွစ္ခန္႔ငယ္သျဖင့္ ပါပါက ကေလး တေယာက္လုိ အၿမဲဆံုးမတာ ေတြ႕ဖူးသည္။ ေနာက္ ပါပါက ကာတြန္းဆရာဆိုေတာ့ သူ႔မိန္းမကို သူ႔ကာတြန္းေလးမ်ားလိုပဲ ခ်စ္ပံုရသည္။
က်မလည္း ေရးဖူးပါသည္။ က်မတို႔ငယ္ငယ္က ရွားပါးသည့္ေခတ္ဆိုေတာ့ ေမေမက အိ္မ္၏စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ရသည့္ ႏွစ္ေယာက္ ဝန္ထမ္းလခေလးျဖင့္စီမံရသည္။ ေမေမ့စိတ္ထဲတြင္ တလတလ အလွ်င္မီဖို႔ဆိုတာကိုသာ အၿမဲစဥ္းစား ေနရသည့္ အတြက္ ပါပါ့ကာတြန္းခေလးမ်ားရလွ်င္ အလြန္ေပ်ာ္သည္။ တခါတေလ ပါပါက က်ီစားသည့္သေဘာ ေမေမ့အေၾကာင္း ကာတြန္းလုပ္ဆြဲၿပီး မဂၢဇင္းတြင္ပါလာလွ်င္ေတာင္ ေမေမက မသိ။ စာအုပ္ၾကားတြင္ညႇပ္ထားသည့္ ကာတြန္းပံုခေလးကိုသာ ဆြဲယူကာ ကာတြန္းကို ဖတ္ေလ့မရွိ။ တျခားသူေျပာျပေတာ့မွ သိရၿပီး ေမေမစိတ္ဆိုးေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေမေမ စိတ္ဆိုးလွ်င္ ခဏသာ။
ပါပါ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေမေမက တကယ့္ဇနီးေကာင္းျဖစ္သည္။ တခ်က္ကေလးညည္းညဴတာ မေတြ႕ခဲ့ရ။ ကင္ဆာေရာဂါေၾကာင့္ နာက်င္ေနေသာ ပါပါ့နားမွ တဖဝါးမွ မခြာဘဲ ျပဳစုခဲ့သည္။
ပါပါ မရွိေတာ့သည့္ေနာက္ပိုင္းမွာ ေမေမက က်မတို႔ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ကို လူႀကီးမ်ားလို သေဘာထားတုိင္ပင္ကာ သူ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ျပဳစုေပးခဲ့သည္။
ေမေမက ဟင္းခ်က္ ေကာင္းသူတေယာက္ေတာ့မဟုတ္။ ဟင္းခ်က္ မေကာင္းတာထက္ စိတ္ကူးတည့္သလို ခ်က္လိုက္သျဖင့္ အစပ္အဟပ္လြဲတာျဖစ္သည္။ က်မေမာင္ ကိုရဲ လူပ်ိဳတုန္းကဆို ခနခနခံရသည္။ တခါကိုရဲက “ေဂၚရခါးသီးေလး စားခ်င္လိုက္တာ” ဟု ေမေမ့ေရွ႕တြင္ ေျပာမိေတာ့ ေမေမက သီရိမဂၤလာေစ်းေရာက္တုန္း ေဂၚရခါးသီးေတြ အိတ္လိုက္ ဝယ္လာသည္။ ေဂၚရခါးသီးကို ကိုရဲအတြက္ တေန႔တမ်ိဳး ေၾကာ္လိုက္၊ ခ်ဥ္ရည္ခ်က္လိုက္ ခ်က္ေကၽြးသည္။ ကိုရဲ က်မအိမ္ ေရာက္လာၿပီး “မတူးရာ ..ေမေမ့ဆီသြားလိုက္စမ္းပါ။ ေမေမ့ဆီမွာ ေဂၚရခါးသီးေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္။ အဲဒါ သမီး စားခ်င္လို႔ဆိုၿပီး သြားေတာင္းလုိက္စမ္းပါ။ တို႔ေတာ့ ဗိုက္ထဲမွာ ေဂၚရခါးပင္ ေပါက္ေတာ့မယ္” ဟု က်မကိုလာေျပာရသည္ထိ။
တခါလည္း ေမေမက သူ႔သားငယ္ေလး ကိုရဲအတြက္ စပယ္ရွယ္ ဟင္းခ်က္သည္။ ဝက္သားဟင္း၊ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းခ်ိဳ၊ ငပိေၾကာ္ တဲ့။ ကိုရဲတေယာက္ ဗိုက္ပြတ္ၿပီး စားမည္ျပင္ေတာ့မွ သတိရသည္။ ေမေမ ထမင္းခ်က္ဖို႔ေမ့ေနသည္တဲ့ ...။ အဲဒီလို အေမကို က်မတို႔သားသမီးမ်ားက ေနာက္ေနာက္ ေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ ခ်စ္ၾကသည္။ ပါပါ မရွိသည့္ေနာက္ ေမေမ့ကိုသာ စရင္း ေနာက္ရင္း က်မတို႔ မိသားစု ေပ်ာ္ေအာင္ေနၾကသည္။
ေမေမက က်မအတြက္ သူရဲေကာင္းႀကီးေတာ့မဟုတ္ ... သို႔ေသာ္ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည့္ အေမ ..။ အရင္က က်မ စဥ္းစားမိတာက သမီးမိန္းကေလး မေမြးခ်င္ ... ေမြးလို႔ကေတာ့ ေမေမ့ဝဋ္ေတြ ျပန္လည္မွာေၾကာက္သည္။ သား ၂ ေယာက္ ေမြးေတာ့ က်မ သိပ္ေပ်ာ္သည္။ သမီးမိန္းကေလး မေမြးေတာ့ ငါ ဝဋ္မလည္ေတာ့ဘူးဟု စဥ္းစားသည္။ ခုေတာ့ သမီးေလး တေယာက္ ရွိရင္ေကာင္းမွာဟု စဥ္းစားမိေနသည္။ က်မအေပၚမွာ က်မ ေမေမ့အေပၚဆိုးသလို ဆိုးမည့္ သမီး တေယာက္ေလာက္ လိုခ်င္ေနမိသည္။ ေမေမတို႔ေျပာသလို “သမီးမိန္းကေလးက ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး အနည္းဆံုး ဟင္းတခြက္ေတာ့ အေမ့အိ္မ္ ေရာက္ေအာင္ပို႔ေသးတယ္” ဆိုသည့္စကားကို က်မ ေထာက္ခံေနမိသည္။ က်မ ေမေမ့အတြက္ ဟင္းတခြက္စာမက ပို႔ေပးႏုိင္ၿပီ။ ျပည့္စံုေအာင္ မေပးႏုိင္ေပမယ့္ ေမေမက က်မေပးသမွ် အတိုအထြာေလးမ်ားအတြက္ အၿမဲဂုဏ္ယူသည္။
က်မကေတာ့ ဟင္းတခြက္ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္မည့္ မိခင္တေယာက္ မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါသည္။
ေမေမ့ကို လြမ္းသည္။
အစ္ကိုႏွင့္ေမာင္ၾကားမွာ တဦးတည္းေသာသမီး ျဖစ္သည့္ က်မကို ေမေမက တိုးတိုးေဖာ္လုပ္ခ်င္ေသာ္လည္း က်မက အေမ့နား မကပ္။ ခုလို ရပ္ေဝးေျမျခား ေရာက္ေနလို႔ မကပ္ျဖစ္တာထက္ အတူရွိေနစဥ္ကတည္းက ေမေမ့နားကို က်မ လိုအပ္မွသာ ကပ္ၿမဲ။ ေမေမက သားသမီး ၃ ေယာက္တြင္ က်မ ဒုကၡကို အခံစားရဆံုးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေမေမက ဘယ္တုန္းကမွ က်မ ဒုကၡမ်ားကို မညည္းညဴ ...။
ခု က်မ သားေတြက ေမေမႏွင့္အတူ ...။ ေမေမ့အရိပ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ရွိေနသည္ဟု စိတ္ခ်စြာျဖင့္ က်မ ေနာက္ဆံမတင္းဘဲ အလုပ္လုပ္ႏုိင္သည္။ ထို႔အတြက္ ေမေမ့ကို က်မ ေက်းဇူးတင္သည္။
တခါတုန္းကေတာ့ က်မက အေမ့အေပၚ အလြန္ဆိုးသူ ... သမီးဆိုးေပါ့။ အေမ့နားကို ကပ္၍ တြတ္တီးတြတ္တာ မေျပာေသာ သမီး ... ။ အေမကို အၿမဲ ဆရာလုပ္ေသာသမီး၊ အေမၾကည့္မရေသာ သမီးျဖစ္သည္။
ေမေမက အလွႀကိဳက္သေလာက္ က်မက ဆန္႔က်င္စြာ (တမင္ဆန္႔က်င္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္) အလွမႀကိဳက္။
အပ်ိဳတုန္းက အလုပ္လုပ္စဥ္ က်မရသည့္ လခကို က်မႀကိဳက္ေသာ စာအုပ္မ်ား စိတ္ႀကိဳက္ဝယ္ၿပီးမွ အေမ့ကိုေပးသည္။ အေမႏွင့္က်မ တက်က္က်က္၊ ဘယ္ေတာ့မွမတည့္ ..။ အေဖကိုပဲ အထင္ႀကီးသည့္ က်မက အေမေျပာသမွ် အကုန္ ဆန္႔က်င္သည္ ... ။
တခါမွာေတာ့ က်မတို႔ ခရီးရက္ရွည္ ထြက္ၾကရသည္ ... တလေက်ာ္ၾကာသည္။ ထုိအေတာအတြင္း မိခင္မ်ားေန႔ႏွင့္ ႀကံဳေတာ့ ႀကံဳရာၿမိဳ႕တၿမိဳ႕က ဘုရားေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ မိခင္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳအစီအစဥ္လုပ္သည္။ အဲလိုက်ေတာ့ က်မ အေမ့ကို သတိရကာ မ်က္ရည္က်မိျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ အေမကို က်မတမ္းတတာ ခဏသာ ..။ ျပန္လာေတာ့ ဒုံရင္း ဒံုရင္း က်မႏွင့္ အေမ တက်က္က်က္ ျဖစ္ၾကျပန္သည္။
က်မ အေမက မဟုတ္တာမွန္သမွ် ေခါင္းငံု႔မခံဆိုသည့္ လူစားျဖစ္သည္။ မဟုတ္ဘူးထင္လွ်င္ အေမက ဘယ္သူ႔အတြက္ ျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းခံဝင္ေျပာတတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေမက ေဆြမ်ိဳးမ်ားၾကားတြင္ ရြ႔ံေၾကာက္အျဖစ္ခံရသည္။ ေမေမ့ကို လန္႔ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ လူမုန္းမ်ားသည္။ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမမ်ားက မႀကိဳက္။ ကိုယ္ႏွင့္မဆုိင္လွ်င္ အသာေလး ၿငိမ္ေနေစခ်င္သည္။ ေမေမက မရ ...။ တခါလည္း ေမေမ့ ေမာင္အငယ္ကို ေမေမ့အစ္ကို က်မဘႀကီးက အႏိုင္က်င့္ေနသည္။ ေမေမက မခံႏုိင္ျဖစ္ကာ ဝင္ေျပာသည္။ ဇာတ္လမ္းဆံုးေတာ့ ထုိညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္က ပံုမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္သြားၿပီး ေမေမ့ကို က်မ ဘႀကီးက မေခၚ မေျပာျဖစ္သြားသည္။
ေနာက္တခု ေမေမ့အက်င့္က ေဆြမ်ိဳးမ်ားထဲမွ ညီမ၊ တူမမ်ား အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မည္ ဆိုလွ်င္ “သေဘာမတူဘူး” ဆိုတာႏွင့္ အရင္စျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ သေဘာမတူျခင္းက သူ႔ ညီမ၊ တူမမ်ားကို ႏွေမ်ာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ ဘယ္လိုပဲ သေဘာမတူမတူ ထိုစံုတြဲက ယူျဖစ္ၾကသည္သာ။ ေမေမ့မွာသာ ထို စကား တဘက္နားသို႔ ေရာက္သြားသျဖင့္ တဘက္သားက မွတ္သားထားၿပီး တသက္လံုး မုန္းတာ ခံရေတာ့သည္။
ေမေမ့ညီမအငယ္ က်မ အေဒၚ အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့ ေမေမက “သေဘာမတူဘူး” ဆိုတာႏွင့္ ဖ်က္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း သူတို႔ ႀကိဳက္ၾကေတာ့ ယူျဖစ္ၾကတာပါပဲ။ က်မအေဒၚ၏ ခင္ပြန္းက ေမေမႏွင့္ ေမာင္ႏွမလို ေနသူ ... ။ ေဘာမတူဘူး ဆိုသည့္ စကားတခြန္းကို ထိုဦးေလးက မွတ္သားထားကာ သူေသသည္အထိ တဖြဖြ ေျပာေလ့ရွိသည္။ “နင္တို႔ အေမက ငါနဲ႔ နင့္အေဒၚကို သေဘာတူတာမဟုတ္ဘူး” ဆိုသည့္စကား အၿမဲေျပာသည္။ ဒါလည္း ေမေမက မမွတ္ .. ေနာက္ထပ္ တူမေတြ ေယာက္်ားယူခါနီးတိုင္း ေျပာၿမဲ။
တူမေတြေတာင္ ေျပာမွေတာ့ သမီးအရင္းေခါက္ေခါက္ က်မကိုလည္း “သေဘာမတူဘူး” ဟု မေျပာဘဲမ်ားေနမလားဟု မထင္လိုက္ပါႏွင့္။ ေမေမကလည္း ေျပာသည္။ က်မကလည္း ယူသည္။ သေဘာမတူဘူး ဟု အက်င့္အတိုင္း ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ေမေမက ထို တူသားမက္မ်ားႏွင့္ သားမက္ကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္သည္။ ဂရုလည္းစိုက္သည္။ ေကၽြးစရာရွိလည္း ေကၽြးသည္။ ေမြးေန႔ကအစ မွတ္သားထားသည္။ သို႔ေပမယ့္ သေဘာမတူဘူး ဆိုတာကေတာ့ ဆက္ေျပာေနေသးသည္။
က်မမွတ္မိသေလာက္ ေမေမက က်မပါပါကို အလြန္ခ်စ္သည္။ ေမေမက ပါပါ့ထက္ ၈ ႏွစ္ခန္႔ငယ္သျဖင့္ ပါပါက ကေလး တေယာက္လုိ အၿမဲဆံုးမတာ ေတြ႕ဖူးသည္။ ေနာက္ ပါပါက ကာတြန္းဆရာဆိုေတာ့ သူ႔မိန္းမကို သူ႔ကာတြန္းေလးမ်ားလိုပဲ ခ်စ္ပံုရသည္။
က်မလည္း ေရးဖူးပါသည္။ က်မတို႔ငယ္ငယ္က ရွားပါးသည့္ေခတ္ဆိုေတာ့ ေမေမက အိ္မ္၏စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ရသည့္ ႏွစ္ေယာက္ ဝန္ထမ္းလခေလးျဖင့္စီမံရသည္။ ေမေမ့စိတ္ထဲတြင္ တလတလ အလွ်င္မီဖို႔ဆိုတာကိုသာ အၿမဲစဥ္းစား ေနရသည့္ အတြက္ ပါပါ့ကာတြန္းခေလးမ်ားရလွ်င္ အလြန္ေပ်ာ္သည္။ တခါတေလ ပါပါက က်ီစားသည့္သေဘာ ေမေမ့အေၾကာင္း ကာတြန္းလုပ္ဆြဲၿပီး မဂၢဇင္းတြင္ပါလာလွ်င္ေတာင္ ေမေမက မသိ။ စာအုပ္ၾကားတြင္ညႇပ္ထားသည့္ ကာတြန္းပံုခေလးကိုသာ ဆြဲယူကာ ကာတြန္းကို ဖတ္ေလ့မရွိ။ တျခားသူေျပာျပေတာ့မွ သိရၿပီး ေမေမစိတ္ဆိုးေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေမေမ စိတ္ဆိုးလွ်င္ ခဏသာ။
ပါပါ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေမေမက တကယ့္ဇနီးေကာင္းျဖစ္သည္။ တခ်က္ကေလးညည္းညဴတာ မေတြ႕ခဲ့ရ။ ကင္ဆာေရာဂါေၾကာင့္ နာက်င္ေနေသာ ပါပါ့နားမွ တဖဝါးမွ မခြာဘဲ ျပဳစုခဲ့သည္။
ပါပါ မရွိေတာ့သည့္ေနာက္ပိုင္းမွာ ေမေမက က်မတို႔ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ကို လူႀကီးမ်ားလို သေဘာထားတုိင္ပင္ကာ သူ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ျပဳစုေပးခဲ့သည္။
ေမေမက ဟင္းခ်က္ ေကာင္းသူတေယာက္ေတာ့မဟုတ္။ ဟင္းခ်က္ မေကာင္းတာထက္ စိတ္ကူးတည့္သလို ခ်က္လိုက္သျဖင့္ အစပ္အဟပ္လြဲတာျဖစ္သည္။ က်မေမာင္ ကိုရဲ လူပ်ိဳတုန္းကဆို ခနခနခံရသည္။ တခါကိုရဲက “ေဂၚရခါးသီးေလး စားခ်င္လိုက္တာ” ဟု ေမေမ့ေရွ႕တြင္ ေျပာမိေတာ့ ေမေမက သီရိမဂၤလာေစ်းေရာက္တုန္း ေဂၚရခါးသီးေတြ အိတ္လိုက္ ဝယ္လာသည္။ ေဂၚရခါးသီးကို ကိုရဲအတြက္ တေန႔တမ်ိဳး ေၾကာ္လိုက္၊ ခ်ဥ္ရည္ခ်က္လိုက္ ခ်က္ေကၽြးသည္။ ကိုရဲ က်မအိမ္ ေရာက္လာၿပီး “မတူးရာ ..ေမေမ့ဆီသြားလိုက္စမ္းပါ။ ေမေမ့ဆီမွာ ေဂၚရခါးသီးေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္။ အဲဒါ သမီး စားခ်င္လို႔ဆိုၿပီး သြားေတာင္းလုိက္စမ္းပါ။ တို႔ေတာ့ ဗိုက္ထဲမွာ ေဂၚရခါးပင္ ေပါက္ေတာ့မယ္” ဟု က်မကိုလာေျပာရသည္ထိ။
တခါလည္း ေမေမက သူ႔သားငယ္ေလး ကိုရဲအတြက္ စပယ္ရွယ္ ဟင္းခ်က္သည္။ ဝက္သားဟင္း၊ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းခ်ိဳ၊ ငပိေၾကာ္ တဲ့။ ကိုရဲတေယာက္ ဗိုက္ပြတ္ၿပီး စားမည္ျပင္ေတာ့မွ သတိရသည္။ ေမေမ ထမင္းခ်က္ဖို႔ေမ့ေနသည္တဲ့ ...။ အဲဒီလို အေမကို က်မတို႔သားသမီးမ်ားက ေနာက္ေနာက္ ေျပာင္ေျပာင္ျဖင့္ ခ်စ္ၾကသည္။ ပါပါ မရွိသည့္ေနာက္ ေမေမ့ကိုသာ စရင္း ေနာက္ရင္း က်မတို႔ မိသားစု ေပ်ာ္ေအာင္ေနၾကသည္။
ေမေမက က်မအတြက္ သူရဲေကာင္းႀကီးေတာ့မဟုတ္ ... သို႔ေသာ္ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည့္ အေမ ..။ အရင္က က်မ စဥ္းစားမိတာက သမီးမိန္းကေလး မေမြးခ်င္ ... ေမြးလို႔ကေတာ့ ေမေမ့ဝဋ္ေတြ ျပန္လည္မွာေၾကာက္သည္။ သား ၂ ေယာက္ ေမြးေတာ့ က်မ သိပ္ေပ်ာ္သည္။ သမီးမိန္းကေလး မေမြးေတာ့ ငါ ဝဋ္မလည္ေတာ့ဘူးဟု စဥ္းစားသည္။ ခုေတာ့ သမီးေလး တေယာက္ ရွိရင္ေကာင္းမွာဟု စဥ္းစားမိေနသည္။ က်မအေပၚမွာ က်မ ေမေမ့အေပၚဆိုးသလို ဆိုးမည့္ သမီး တေယာက္ေလာက္ လိုခ်င္ေနမိသည္။ ေမေမတို႔ေျပာသလို “သမီးမိန္းကေလးက ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး အနည္းဆံုး ဟင္းတခြက္ေတာ့ အေမ့အိ္မ္ ေရာက္ေအာင္ပို႔ေသးတယ္” ဆိုသည့္စကားကို က်မ ေထာက္ခံေနမိသည္။ က်မ ေမေမ့အတြက္ ဟင္းတခြက္စာမက ပို႔ေပးႏုိင္ၿပီ။ ျပည့္စံုေအာင္ မေပးႏုိင္ေပမယ့္ ေမေမက က်မေပးသမွ် အတိုအထြာေလးမ်ားအတြက္ အၿမဲဂုဏ္ယူသည္။
က်မကေတာ့ ဟင္းတခြက္ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္မည့္ မိခင္တေယာက္ မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါသည္။
Wednesday, November 18, 2009
|
Labels:
အမွတ္တရ
|
This entry was posted on Wednesday, November 18, 2009
and is filed under
အမွတ္တရ
.
You can follow any responses to this entry through
the RSS 2.0 feed.
You can leave a response,
or trackback from your own site.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
မအယ္ ေမေမလည္း ဒီလထဲ ၆၂ နွစ္ျပည့္တယ္။
နီးတက်က္က်က္ ေ၀း တသက္သက္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့ မတူးတူးသာရယ္။
သားေမြး ထားရင္ သမီးေခၽြးမ ရမယ္ေလ။ :))
မအယ္
အေမ့ကို သတိရသြားတယ္ အစ္မ..:(
အဲလိုေတြ မေရးနဲ႔ဗ်ာ
အစ္မတို႕ မိသားစုေလးက ေပ်ာ္စရာေလးေနာ္ .. အေမ့ကို သတိရတယ္ ....... း(
ဆုေတာင္းေပးဖို႕ ေမ့သြားတယ္ .. း)
အစ္မ ေမေမ ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနႏိုင္ပါေစ .. း))
Happy Birthday to ur Mom.
Pray for u and ur family.
အမေရ အမေမေမအတြက္ .. ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ .. ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစသား
သေဘာမတူဘူး.... အဟဲ ဟဲ...
Post a Comment