စိတ္ကူးတည့္ရာ ၁

အေမ..

ဒီတပတ္လံုး နာဂစ္ဆိုင္ကလံုး ျမန္မာျပည္ကို ဝင္ေမႊတဲ့ကိစၥနဲ႔ ရင္ထဲမွာ နာက်င္ေနရတယ္။ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ ဒီလို တလံုးတခဲထဲ ဒုကၡေရာက္တာ၊ ဒီလိုအစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ေသေၾကပ်က္စီးရတာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ဖူးတာ ဒါ ပထမဆံုးအႀကိမ္ပါပဲ။ က်မရဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတြ က်မရဲ႕မိသားစုေတြ အဲဒီလို ဆိုးရြားစြာ ဒုကၡေရာက္ရတဲ့ထဲမွာ မပါေပမယ့္ က်မအရမ္းခံစားရတယ္။ သူတို႔နဲ႔ထပ္တူ ဝမ္းနည္းရပါတယ္။

ကေလးငယ္ေလးေတြ အတံုးအ႐ံုး ေသဆံုးေနတာကို ၾကည့္ရင္း က်မမ်က္ရည္က်ရတယ္။ အဲဒီကေလးတုိ႔ရဲ႕ အေမေတြ အသက္ရွင္ေနေသးတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ႐ူးကုန္မလား။ က်မလည္း အေမတေယာက္ျဖစ္ေလေတာ့ မခံစားႏိုင္ဘူး။ က်မရဲ႕ သားေတြ ဒီမုန္တိုင္းၾကားမွာ ဖ်ားေနတယ္လို႔ သတင္းၾကား႐ံုနဲ႔တင္ အေဝးက က်မ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးခ်င္ေနတာေလ။

ခု က်မဒီပို႔စ္ေလးေရးေနခ်ိန္က ေမ ၁၁ ရက္ေန႔ မနက္ ၁ နာရီခြဲၿပီ။ တနဂၤေႏြေန႔၊ ဒုတိယအပတ္ ဆိုေတာ့ အေမေန႔မ်ားေန႔ေပါ့။ က်မအေမကိုလည္း သိ္ပ္သတိရေနမိတယ္။ အေမကလည္း က်မကို သတိရမွာပဲ။ အေမ့အိမ္က တခ်မ္းၿပိဳက်သြားခဲ့တယ္..။ ေမာင္ေလးပို႔လိုက္တဲ့ ဓာတ္ပံုထဲမွာ အေမ့အိမ္ေလးက အမိႈက္ပံု တပံုလိုပဲ.......။

အေမ က်မကို သိပ္သတိရေနမွာ။ တဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္လို႔ အေမက က်မကို အားလည္းကိုး ခ်စ္လည္းခ်စ္တယ္ဆိုတာ က်မသိတယ္။ အေမက က်မကို ပြတ္သီးပြတ္သပ္ ေနေစခ်င္ေပမယ့္ က်မက ဘယ္ေတာ့မွ အေမ့နား မကပ္ဘူး။ ဖာသိဖာသာ ခပ္စိမ္းစိမ္းေနတတ္တယ္။ အမ်ားေရွ႕မွာ အၿမဲမာေက်ာခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တတ္ေပမယ့္ က်မစိတ္ေပ်ာ့တာ မ်က္ရည္လြယ္တာ ခံစားလြယ္တာကို အေမက သိေနတာဆိုေတာ့ က်မ ခံစားေနရမယ္ဆိုတာ အေမမသိဘဲေနမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

ခုအခ်ိန္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ ေခါင္းထုိးၿပီး ငိုလိုက္ခ်င္တာ။ အေမတို႔အိမ္ေလးက ေနလို႔မျဖစ္ေတာ့လို႔ က်မအေဒၚအိမ္မွာ ေနေနရတယ္လို႔ က်မေမာင္ေလးက ေျပာျပတယ္။ အဲဒီအိမ္ကလည္း က်မတို႔အိမ္ေလာက္ အျဖစ္မဆိုးေပမယ့္ မိုးရြာရင္ မလြယ္ဘူးတဲ့။ အေမက တဆင့္စကားနဲ႔ က်မကို အားကိုးတဲ့ စကားေတြ ပို႔လႊတ္ေပမယ့္ က်မက ေခါင္းမာမာနဲ႔ပဲ တဆင့္စကားနဲ႔ ျပန္ၿပီး အေမတို႔ထက္ ဆုိးရြားတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ၊ ေရငတ္ေနတဲ့သူေတြ၊ ဗိုက္ဆာေနတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနေသးတယ္လို႔ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့တာ။

အေမ့အိမ္ အေရးထက္ က်မသူငယ္ခ်င္းေျပာျပတဲ့ က်မတို႔ ၿမိဳ႕ကေလးက အိမ္မ့ဲယာမဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို ပိုစိတ္ဝင္စား၊ ကူညီဖို႔ ႀကိဳးစားေနေပမယ့္ တကယ္က က်မ ဟန္ေဆာင္ေနတာပါ...။ က်မရင္ထဲမွာ သားေတြ ေနမေကာင္းတာရယ္ အေမ စိတ္ညစ္ၿပီး အားငယ္ေနမွာရယ္ကို တခ်ိန္လံုး စဥ္းစားမိေနတာ။ က်မကိုယ္က်မ မွန္သလား မွားသလားလည္း မသိေတာ့ဘူး၊ အေမ က်မကို စိတ္မ်ားနာေနမလား....။ အဲလိုေတာ့ အေမကစိတ္နာမယ္ မထင္ပါဘူးေလ။ က်မအေမက သိပ္မေတာ္ေပမယ့္ သတၱိရွိတယ္ဆိုတာ ယံုတယ္။ တကယ္ကို ဆိုးရြားတဲ့ အေမေတြ။ က်မ သားေတြထက္ဆုိးဆိုးရြားရြား ခံစားေနရတဲ့ သားသမီးေတြ ရွိေနတယ္ အေမေရ..။

သားသမီးေတြ ဆံုး႐ႈံးသြားရတဲ့အေမေတြ၊ အေမေတြ ဆံုး႐ႈံးလိုက္ရတဲ့ ကေလးေတြထက္စာရင္ က်မတို႔ဘဝက အမ်ားႀကီးေတာ္ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို က်မကိုယ္က်မ ေျဖႏိုင္တယ္ေတြးလိုက္..၊ အေမတို႔ကို သတိရလိုက္..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို္ယ္ ညာေနတာေလ..။

က်မက အေမ့ရင္ခြင္ကို လြမ္းေနသလို က်မရဲ႕ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ သားေတြကလည္း သူတို႔ အဖြားရင္ခြင္ကေန သူတို႔အေမ က်မကို တမ္းတေနမလား...။ အဲလိုစဥ္းစားမိေတာ့ က်မ ေနာက္ထပ္အေမတေယာက္ကို သတိရသြားတယ္။ သူ႔ကိုေတြးမိေတာ့ က်မကိုယ္က်မ ေတာ္ေတာ္ေလး ရွက္သြားမိပါရဲ႕။ က်မက ဘာမွလည္း မဟုတ္ဘဲ၊ သူ႔ေျခဖဝါးေအာက္က ေျခမႈန္ေလးေလာက္ေတာင္ အဆင့္မရွိဘဲ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနတာေလ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္..၊ မနီလာသိန္း..၊ ၿပီးေတာ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ ကိုကိုႀကီးတို႔ရဲ႕ အေမေတြ....။ အဲဒီအေမေတြနဲ႔ ႏိႈင္းရင္ က်မအေမက ဘာမွမဟုတ္ေတာ့သလို က်မကပိုေတာင္ ဘာမွမဟုတ္ေသး...။ ပါမႊား..၊ ေသးေသးေလး၊ ပိစိေကြးပါ..။

အေမေတြကို သူတို႔ရဲ႕ သားသမီးေတြနဲ႔ မခြဲခြာေစခ်င္ေတာ့ဘူး။

တကယ္ေတာ့ က်မ ပင္ပမ္းလွပါၿပီ။ ဟန္ေဆာင္ရတာလည္း ေမာလွၿပီ။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ က်မအိမ္ရွိရာကို အေျပးသြားလိုက္ခ်င္ၿပီ။ အေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ ခ်ံဳးပြဲခ်ၿပီး ငိုလိုက္ခ်င္ၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အေမ့ကို အားေပး ႏွစ္သိမ့္ ခ်င္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ စိတ္ကူးသက္သက္ပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မက အေမ့ကို အားေပးစကား ေျပာဖို႔ေတာင္ ရွက္ေနတတ္တဲ့ မိန္းမေလ..။

အျဖစ္မွန္က က်မ အိမ္ျပန္လို႔မရဘူး..၊ ၿပီးေတာ့ က်မအိမ္ထက္ အေရးႀကီးတဲ့ အေရးေပၚ မကူညီမျဖစ္တဲ့ သူေတြကို ကူညီရမယ္ (က်မက တတ္ႏုိင္လို႔ မဟုတ္ေပမယ့္ တတ္ႏို္င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အကူအညီ ေတာင္းရမယ္)၊ ၿပီးေတာ့ လူမဆန္တဲ့ အစိုးရေၾကာင့္ အကူအညီ ေပးမယ့္သူရွိပါလွ်က္ကယ္နဲ႔ အကူအညီမရတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ က်မတတ္ႏိုင္သေလာက္ စာေတြေရးရအံုးမယ္..။ မီဒီယာမွာ လုပ္ခြင့္ရေနသေရြ႕ က်မတို႔လို ၾကားခံ သတင္းသမားေတြကတဆင့္ လူေတြသိေအာင္ ေျပာျပရဦးမယ္။ (မဆီမဆိုင္ ဘီလ္ဂိတ္ကေတာင္ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေလေဘးဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ရာဟူးကိုဝယ္မယ့္ဟာ မဝယ္ေတာ့ဘဲ ေဖာင္ေဒးရွင္းတခု ထူေထာင္ေပးေသးတာ က်မက သူ႔လက္သည္းထိပ္ဖ်ားစာ ကေလးေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္လို႔ရသေလာက္ေတာ့ လုပ္ရမွာပဲ)

စိတ္ေပ်ာ့သေလာက္ ေခါင္းမာတဲ့ က်မကို အေမေကာ သားေလးေတြပါ ခြင့္လႊတ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ။




2 comments:

အလြမ္းမ်ားနဲ႔ရွင္သန္သူ said...

I love the way you write ,
AWESOME!!!!
Rooting for u sis
HayMar

စူး said...

အမ.. ဒါလဲထိတာပဲ ေနာက္ေန့မွ လာျပန္ဖတ္ေတာ့မယ္..